Monday, November 30, 2009

όχι, πες, πόσο μου ήρθε ο στούφος όταν είδα αυτό....



Η επίσημη ηθοποιός του www.provato.gr, η Vanity Fair, στο εξώφυλλο της Meryl Streep. ο κράπ, α μήν, η Meryl Streep στο εξώφυλλο του Vanity Fair... στο τεύχος Ιανουαρίου 2010!

ένα έχω να πω... με πολλούς τρόπους:

Θεά.

ΘΕΑ

Θ.Ε.Α.

γκόντες απίστευτη... απίστευτη... απίστευτη

Ας κλίνουμε τώρα όλοι μαζί το ρήμα "αγαπώ Meryl"!!

φύγαμε:

Αγαπώ Meryl
Αγαπάς Meryl
Αγαπά Meryl
Αγαπάμε Meryl
Αγαπάτε Meryl
Αγαπούν Meryl


...κ με την ευκαρία, αφού σηκωθήκαμε στον πίνακα ας κλίνουμε κ το άλλο μεταβατικό "λατρεύω Meryl"!

Φύγαμε

Λατρεύω Meryl
Λατρεύεις Meryl
Λατρεύει Meryl
Λατρεύουμε Meryl
Λατρεύετε Meryl
Λατρεύουν Meryl


αχ βαχ

Sunday, November 29, 2009

τα κεφάλια μέσα (κ τα δύο, χιχιχιχι)

γύρισα... ΓΥΡΙΣΑ!!

χου γκίβζ α φάκ, θα μου πεις, κ θα έχεις κ δίκιο - μη σου πω κ τρίκιο.

έλα όμως που εγώ, μέσα στον μικρόκοσμό μου, δίνω κ παραδίνω σούπερ φάκ!!!

κ όχι μόνο ένα σούπερ φακ, αλλά κ περισσότερα, αν χρειαστεί.

Γιου ση σέξυ βγιούερ, στα ταξίδια παθαίνω ένα πράγμα. εκτός που αναγνωρίζω κ γνωρίζω άλλους ανθρώπους από αυτούς που πίστευα ότι με περιστοιχίζουν κ είναι "οικογένεια κ φίλοι"...

μου συμβαίνει κ κάτι άλλο που κάθε φορά που μου συμβαίνει μου φαίνεται όλο κ πιο deaf...

αναγνωρίζω κ γνωρίζω έναν άλλο εαυτό. όχι "λίγο άλλο"... εντελώς, κάργα, ντιπ για ντιπ άλλο! ΑΛΛΟ! Α.Λ.Λ.Ο!! πως να στο πω, απολύτως άλλο.

σπούκη, σούπερ σπούκη!

Κ αναρωτιέμαι... μα τι είναι αυτό το πράγμα που είμαι, αυτός ο εαυτός που έχω εδώ στην Αθήνα, όταν δουλεύω, όταν δεν είμαι σε άδεια...

κ τί είναι αυτό που είμαι όταν είμαι ταξίδι στους συγγενείς κ στην οικογένεια;

Ποιά από τις δύο εαυτιακές εκδοχές μου είναι η πιο "αληθινή";

Ποιά από τις δύο εκδοχές μου έχει περισσότερη δόση πραγματικότητας;

αρονό... ίσως ποτέ να μην καταφέρω να απαντήσω το ερώτημα αυτό. Πάντως αυτό που ξέρω είναι ότι από τους δύο εαυτούς, αυτός που αγαπώ περισσότερο, δεν χρειάζεται να σε βάζω να μαντέψεις, είναι ο εαυτός που έζησα τις τελευταίες 10 μέρες...

Είναι αυτός ο εαυτός που το πολύ σε μία βδομάδα θα τον χάσω...

αλλά δεν στεναχωριέμαι... (καλά, ok, ψέματα λέω, στενοχωριέμαι λίγο...). θα τον ξαναβρώ αυτόν τον εαυτό πιθανόν στην επόμενη άδεια... δεν τον χάσω για πάντα.

Αλλά παρόλαυτά, δεν μπορώ παρά να μην αναρωτιέμαι... το πιο μεγάλο κ μπερδευτικό ερώτημα...

άραγε, υπάρχει τρόπος να "φέρω" αυτόν τον εαυτό που έχω στις βόλτες στην οικογένεια, εδώ, στο διαμέρισμα μου στην Αθήνα; Υπάρχει;

κ αν υπάρχει, τι χρειάζεται να κάνω; τι πρέπει περισσότερο να κάνω; τι πρέπει να βάλω μέσα στην καθημερινότητά μου;

ή μήπως, πάλι, δεν χρειάζεται να προσθέσω κάτι αλλά να αφαιρέσω; μήπως υπάρχουν κάποιες "τοξίνες" στην ζωή μου εδώ που δεν του επιτρέπουν, αυτού του ωραίου εαυτού να έρθει κ να κατσικωθεί για πάντα στα πιο μόνιμα λημέρια μου; (για να πω την αλήθεια αυτή η εκδοχή, των τοξίνων που δεν τον αφήνουν να έλθει, μου κάνει πιο πολύ καμπανάκι μέσα μου ότι είναι αληθινή... χμφ χμφ χμφ χμφ).

Πάντως σε πρώτη φάση (γιατί αποφάσισα να ξεκινήσω ήδη την προσπάθεια...) μπορώ να του υποσχεθώ αυτού του εαυτού ότι:

θα τον αγαπώ κ θα τον προσέχω

θα του κάνω όλα τα χατήρια

ότι θέλει

θα του δίνω γλυκά φιλιά στο στόμα...

θα τον έχω, κοντολογίς, στα όπα όπα. Κ όταν ντα σηπ αποφασίζει να έχει κάποιον στα όπα όπα... μιλάμε για μεγάλη τύχη!

... ... ... ... ... ... ...

κ θα μου πεις κ θα έχεις κ δίκιο, "μα πόσο διαφορετικός είναι αυτός ο ταξιδιωτικός εαυτός"; και "τσιλ άουτ χάνη λιγάκι, κ εμείς ξεκουραστήκαμε κ χαλαρώσαμε, δεν το κάναμε ποστ σεντόνι αιγυπτιακό βαμβάκι"!

ε, κ όμως ρε σέξυ βγιούερ... είναι πολύ διαφορετικός αυτός ο άλλος εαυτός... πολύ. κ πολύ, πολύ τον αγαπώ... κ θα μου λείψει που σε λίγο καιρό θα χαθεί πάλι...

Τι να σου πω;

ότι κοιμάμαι καλλίτερα κ πιο εύκολα; τσεκ

Ότι είμαι πιο χαρούμενος κ πιο ήρεμος με την ζωή μου κ με τον εαυτό μου; τσεκ

Ότι έχω πιο σταθερή κ υγιή όρεξη; (δεν μου λείπουν τα τζάνκ φούντια κ θέλω να τρώω καλά κ αγαθά τρόφιμα;) τσεκ

ότι αντιμετωπίζω με μεγαλύτερη θετικότητα πράγματα που στα "κανονικά" μου με πληγώνουν κ με οργίζουν κ με θυμώμουν πολύ πολύ πολύ πολύ; τσεκ ξανά μανά

ότι έχω πιο καθαρό βλέμμα για όλα αυτά που αποτελούν την ζωή μου; τσεκ

ότι είμαι πιο ψύχραιμος στο πως αντιμετωπίζω κρίσεις κ προβλήματα, τα οποία τα βλέπω στις πραγματικές τους διαστάσεις; τσεκ!

ότι, πρωτάκουστο, ΘΈΛΩ να συνδεόμαι με ανθρώπους με φίλους με δικούς; τσεκ (εγώ, που στην Αθήνα κ στην κούραση ούτε τα σκώτια μου δεν αντέχω!!!)

αχ βαχ κλαψ λυγμ

ενηγούεη, θα το σκεφτώ το θέμα πιο αναλυτικά αυτές τις μέρες γιατί μου φαίνεται ότι είναι θέμα αυτογνωσίας κ πχιότητας στην σχέση με τα μέσα κ μπλα μπλα μπλα μπλα...

προς το παρόν θέλω να πω σε αυτόν τον άλλο εαυτό, επειδή είμαι σίγουρος ότι θα μου φύγει πάλι λυγμ, το εξής:



(εντάξει, εννοείται ότι είμαι ΣΟΥΡΓΕΛ ΣΟΥΡΓΕΛ ΕΝΤΑΤΙΚ έχω αρχίσει κ εγώ ο ίδιος να με κοιτάζω με αηδία... έλεος ας με πυροβολήσει κάποιος)

πη εσ - με την ευκαιρία να πω ότι το απαύγασμα αυτό πχιοτικής ποπ, το ΓΥΡΙΣΕ το έχει γράψει ο Θεοφάνους που στο X Factor το παίζει μεγάλος Αρχιερέας της αυστηρότητας στην μουσική.... αχ, έχε χάρη που δεν είμαι κοτσομπολιό

Tuesday, November 24, 2009

Πως έκανα ρεζίλι την Γλέν Κλόουζ, ντροπ ον με

Νομίζω ότι είναι από τα πιο ενοχλητικά συμβάντα στην ζωή ενός άθρωπα. Να γνωρίσεις κάποιον/κάποιαν γκομενάκι, να είναι όλα τέλεια, συγκλονιστικά, το σεξ μοναδικό κ υπέροχο, η επικοινωνία πχιοτικιά κ ουσιαστική, όλα όλα όλα όλα να είναι ΑΑ...

...αλλά ξαφνικά, να βλέπεις τον άλλο να εξαφανίζεται, χωρίς να εξηγήσει ποτέ γιατί, χωρίς εμφανή λόγο κ αιτία, χωρίς μία έστω κ χαζή δικαιολογία βρε αδελφέ...

Είμαι σίγουρος σέξυ βγιούερ ότι σου έχει συμβεί κ εσένα, είναι νομίζω από τις κοινές εμπειρίες για όλους. Κ σίγουρα έχει συμβεί κ σε εμένα, ειδικά που είμαι γκομενάκι που κυκλοφορεί κ έχει κ τις επιτυχιούλες του (αχέμ αχέμ γκούχου γκούχου).

Έχω φτάσει στο σημείο να το θεωρώ πίθανο κάποιος να μου το ξανακάνει... έτσι, πάντα όταν γνωρίζω γκομενάκι, πάντα στο βάθος του μυαλού μου έχω την σκέψη ότι μπορεί να στραβοξυπνήσει μία μέρα, μπορεί να έχει πολλά προβλήματα, μπορεί να γνωρίσει κάποιον ακόμα καλλίτερο από τον ΓΤ (γιόρζ τρούλη - θεόχλωμο, αλλά λέμε τώρα...), μπορεί να να να... κ να εξαφανιστεί.

Το γεγονός όμως ότι το ψιλοπεριμένω δεν σημαίνει κ ότι το αποδέχομαι χωρίς αντίδραση. Κάθε άλλο. Κάθε άλλο. Κάθε άλλο! Θες να μου εξαφανιστείς; Θα το πληρώσεις! Τέλος! Είναι θέμα ισορροπίας του σύμπαντος. Κ δικαιοσύνης!!

Άσε που, επιπλέον, υπάρχει κ ένα άλλο ερώτημα! H Γκλέν Κλόουζ στην Ολέθρια Σχέση τσάμπα την έκανε την θυσία; Τζάμπα το έδωσε το φωτεινό παράδειγμα; Τζάμπα πέθανε για να σηκώσει πάνω της τους κουλούς χωρίσμους όλου του κόσμου; Όχι βέβαια! Ακολουθούμε τις διδαχές της - με χώρισες κουλά κ με εξαφάνιση;

...i am sooooooooooo going Glen Close on you!

... ... ... ... ... ... ...

Έτσι κ πριν λίγο καιρό. Έχω γνωρίσει γκομενάκι στην ηλικία μου το οποίο είναι πιο χοτ κ υγρό και από έκρηξη υποθαλάσσιου ηφαιστείου. Γνωριζόμαστε κ περνάμε καταπληκτικά. Σε όλα:

Σεξ; τσεκ
Συζητήσεις για κουλά θέματα που όμως μας ενδιαφέρουν μπόουθ; τσεκ
Χιούμορ κ εξυπνάδα στην επικοινωνία; τσεκ
Του αρέσει το διάβασμα; τσεκ
Παθαίνει καταθλίψεις άρα μπορεί να καταλάβει ότι όταν τις παθαίνω εγώ πρέπει να με αφήσει λίγο να τις περάσω; τσεκ!
Είναι χαλαρός με το όλο θέμα "λαβ ετσέτερα" δεν κάνει δραματικά επειδή πηδήχτηκε, φιλήθηκε, αγαπήθηκε, χουότέβερ; τσεκ!

τι να σου λέω, μιλάμε για γκομενάκι λουκούμι...

έλα όμως που κάποια στιγμή γίνεται το κουλό που τρέμω... στέλνω ένα μήνυμα, δεν παίρνω απάντηση. Στέλνω δεύτερο, τίποτα. στέλνω τρίτο, νάδα. τέταρτο, νιτσεβό.

Μετά τηλεφωνώ - δεν απαντά. Ξανατηλεφωνώ. Πάλι δεν απαντά. Ξανατηλεφωνώ, ξανατηλεφωνώ... ριέν. Παίρνω με απόκρυψη, τζίφ τζιφ εντατίκ. Ξαναπαίρνω με απόκρυψη, το σηκώνει, αλλά μόλις λέω μία κουβέντα μου το κλείνει στην μούρη...

Γουανταφάκ!?!?!?!

κ εκεί δεν έχω άλλη επιλογή παρά μόνο να πάρω το μήνυμα. το γκομενάκι έχει καημό, αλλά όχι εμένα. Δεν με θέλει... Ok νο πρόμπλεμ. Γίνονται αυτά... Πως όμως γίνονται; Δεν είπα να μου εξηγήσεις, πες ότι έχεις δικαίωμα να το κρατήσεις για τον εαυτό σου... Αλλά τουλάχιστον δεν πρέπει να μου το πεις για να μην γίνομαι ενοχλητικός κ σε παίρνω συνεχώς; Πρέπει.... Κ εσύ, δεν το έκανες...

Εγώ όμως έχω δει, όπως είπαμε, Ολέθρια Σχέση. Κ δεν μπορώ να ξεχάσω το χρέος μου απέναντι στην Glen.

γι αυτό....

Ετοιμάσου να πεθάνει το κουνέλι σου.


... ... ... ... ... ... ...

κ βρίσκομαι με τα πολλά κ τα δύσκολα στο σπίτι του γκομενάκι, ώρα που λείπει, προσπαθώντας να βρω πως να το εκδικηθώ (ένα θα σου πω, χρειάστηκε μέχρι να κλάψω σε γριά με μαλλί μπιφτέκια πάνω από τα αυτιά)... Η μαλακία είναι ότι δεν έχει ούτε κουνέλι να το βράσω, ούτε κόρη να της κάνω stalking στο σχολείο. Κ η πιο μεγάλη μαλακία είναι ότι δεν έχει ούτε, έστω, γάτα ή σκυλάκι κουτάβι να το βάλω στην Tefal την χύτρα... χμφ χμφ εντατίκ

Όμως πρέπει να πονέσει, πρέπει να πληρώσει, πρέπει να τιμήσω την Glen.... Δεν τίθεται θέμα, γι αυτό παρακάλαγα την γιαγιά διαχειρίστρια να μου δώσει κλειδί, για αυτό έχω πάει στο σπίτι του για να πληρώσει... Το σπίτι όλο cd κ βιβλία, τα οποία ξέρω ότι τα λατρεύει. Θα ήτο η καταστροφή τους, μία κάποια λύση... Έλα όμως που τα λατρεύω κ εγώ κ δεν μου πάει καρδιά όχι να τα καταστρέψω, ούτε καν να τα κοιτάξω με αγριάδα!!!! άρα πρέπει να βρω κάτι άλλο... σκεψ σκεψ εντατικ

κ το βρίσκω! με αποφασιστικές κινήσεις πηγαίνω προς...



... ... ... ... ... ... ... ... ...

περνάνε οι μέρες, εγώ έχω βγάλει τα νεύρα μου προς το γκομενάκι, είμαι μια χαρά, στο μεταξύ έχω γνωρίσει ένα άλλο γκομενάκι που όλα ήταν τέλεια κ, φυσικά, εξαφανίστηκα εγώ χωρίς μία κουβέντα αυτή τη φορά... (ο έρωτας είναι πόλεμος, τα είπαμε - κ κάθε καινούργιο γκομενάκι τρώει τα γαμωμπάζα του προηγούμενου, μακάρι να μπορούσα να αντρέψω αυτή την γαμωισορροπία αλλά...)! Η ζωή κοντολογίς συνεχίζεται κανονικά.

Ώσπου μία μέρα χτυπά το τηλέφωνο. Κ είναι ΟΜΗΤΖΗ το γκομενάκι που εκδικήθηκα:

Μουλάρη Γκομενάκι - έλα ρε συ, τι λέει; καλά;
Γιόρζ Τρούλη (με χαρακτηριστική άνεση) - Σούπερ, εσύ;
ΜΓ - μπλα μπλα μπλα μπλα καλά μπλα μπλα εκείνο το νέο μπλα μπλα μπλα το άλλο το νέο μπλα... εσύ;
ΓΤ - κ εγώ, μπλα μπλα δης μπλα μπλα μπλα μπλα δατ, μπλα μπλα... μπλα!
ΜΓ - σε πήρα γιατί ήθελα να σε ευχαριστήσω... πολύ με συγκίνησες με την κίνησή σου...
ΓΤ - τι;
ΜΓ - ναι, ναι, σε ευχαριστώ πολύ, με δίδαξες τι θα πει να είσαι ανώτερας άθρωπας. Εγώ να φερθώ έτσι... κ εσύ... όχι μόνο δεν μου κράτησες θυμό, όχι μόνο δεν τσατίστηκες, αλλά μου έφτιαξες κ βραστό κουνουπίδι να το βρω μόλις γυρίσω από την δουλειά...

.. .. ... .. ... ... ... ... .... ...

τι να έκανα ρε παιδιά! σκυλί-γατί-κουνέλι δεν είχε ο άνθρωπας, cd βιβλία δεν μπορούσα να πειράξω, ε το μόνο που βρήκα να βράσω ήταν ένα κουνουπίδι στο ψυγείο, αυτό έβρασα.

σνηφ σνηφ

ελπίζω τουλάχιστο να το έκανα αλντέντε - κ να του έκοψε να βάλει λίγο λάδι να το φάει.

α κ το χειρότερο; Μετά έλεγε ότι του έβρασα το κουνουπίδι επειδή ήθελα να του δείξω πόσο προκομένος είμαι κ πόσο πρέπει να ξαναγυρίσει στην αγκαλιά μου. γελοίο γκομενάκι.

δεν θα πάρεις κουνέλι; θα σου δείξω εγώ!

Αξέχαστες ηλεκτρονικές πυγολαμπίδες... (παρατηρήσεις από τις 2 συναυλίες των Pet Shop σε Αθήνα/Σαλλονίκη)

Αθήνα

Έφτασα πολύ νωρίς στον χώρο. Ο οποίος απ' έξω είναι εντυπωσιακός κ πολύ μεταμοντέρνος (μέχρι κ οι Pet έβαλαν στο site τους φωτογραφία του εξωτερικού). Μέσα όμως δεν είναι κάτι σπουδαίο. Απλά ένα τεράστιο παραλληλόγραμμο υπόστεγο.

Η VIP περιοχή των εισιτηρίων ήταν ό,τι πιο κάγκουρέ! Τζάμπα τα 70 ευρώ, γιατί τελικά όλη την συναυλία την έβγαλα στην κανονική κατηγορία εισιτηρίων, στρατηγικά τοποθετημένος μπροστά κ δεξιά από την σκηνή...

...μαζί με απίστευτα καυτώ μπάντς οβ μλόγκερζ, στους οποίους πρέπει να πω τεράστιο ευχαριστώ γιατί με έκαναν να περάσω ακόμα καλλίτερα από τέλεια.

Τα μέλη του support group δεν πρέπει να παρατήσουν τις πρωινές δουλειές τους στην τράπεζα! σόρη γκάηζ. Σνιφ σνιφ, το ξέρω, αλλά τρου. Δεν πολυλέτε.

Το μαγαζί γέμισε!!! Απίστευτο; Ναι, απίστευτο. Πιστεύω ότι σίγουρα είχε δέκα χιλιάδες κόσμο, you go boys ξανά μανά γιου γκό μπόηζ!!!! Πρωτοφανές αν σκεφτείς πόσο λίγο πουλάνε πια τα αγόρια.

Για μένα η συναυλία ήταν ΠΦΑΣ "Παγκόσμιο Φεστιβάλ Αναπάντεχων Συναντήσεων", ήταν τα Αναπαντεχοσυναντήσια 2009... είδα πολλούς κ διάφορους γνωστούς, μερικοί από τους οποίους με το ΤΙΠΟΤΕ όμως δεν το περίμενα να τους δω εκεί.

Ειδικά για έναν από αυτούς, τον πιο αναπάντεχος, ο οποίος είναι από επαγγελματική άκρη, πιστεύω ότι, άκου τώρα τι περίεργο, ίσως φτιάξει η συνάντηση μας λίγο τις σχέσεις μας (πράγμα απαραίτητο γιατί δεν πάνε κ πολύ καλά τα πράγματα μεταξύ μας).

Σκεφτόμουν μετά πόσο πολύπλευρα πλάσματα είμαστε κ πόσο καμία φορά την πατάμε που υποκύπτουμε χωρίς σκέψη στα στερεότυπα.

Πάντως, γενικά, ναι είναι αλήθεια: Ακούν κ οι str8 Pet Shop Boys. Εντυπωσιάστηκα από την αναλογία, ήμασταν 70% αδελφές/30% στρεητάκια.

Ποιοι διάσημοι ήταν στην συναυλία: Άση Μπήλιου, Γιώργος Πανόπολουλος... κ αυτό ήταν όλο. Σιγά τα έγκζ! χμφ χαμηλό σκορ διασημότητας. Από την άλλη, ίσως κ να μην είδα καλά, γιατί με το που χαμήλωσαν τα φώτα κ βγήκαν τα Boys στην σκηνή, δεν είχα μάτια για τίποτε άλλο!!

Τέτοια συγκέντρωση έχω να δείξω 7878685666598223 εκατομμύρια χρόνια, χειρούργος στο Grays Anatomy να ήμουν σε εγχείριση ανοιχτής καρδιάς λιγότερη προσοχή θα έδειχνα στον ασθενή από την προσοχή με την οποία κοιτούσα τους Pet κ την σκηνή του. Κ δικαίως!

Στην αρχή φρίκαρα γιατί ο εξαερισμός ήταν φρικτός - λίγο πριν βγουν οι Pet τα μάτια μου δάκρυζαν από την κάπνα. Μετά, προφανώς το πήραν οι υπεύθυνοι πρέφα κ μέχρι να αρχίσει η συναυλία το πράγμα είχε φτιάξει. ευτυχώς!

Δεν θα ξεχάσω ποτέ μία από τις πιο διαστημικές-σούπερ-τρόνικ-χάη-φάη σκηνές που έχω δει στην ζωή μου... Είμαστε την ώρα που καταλαβαίνουμε ότι οι Pet Shop Boys στο δευτερόλεπτο πρόκειται να βγουν στην σκηνή. Κ ξαφνικά έχω το εξής πλάνο στα μάτια μου. Όλοι όσοι είναι μπροστά μου, δηλαδή πιο κοντά στην σκηνή από μένα, έχουν σηκώσει κινητά κ ψηφιακές για να καταγράψουν την είσοδο του group. Κ βλέπω εγώ εκατοντάδες οθονίτσες να λαμπυρίζουν μέσα στο σκοτάδι, εκατοντάδες ηλεκτρονικές πυγολαμπίδες να φωτίζουν, μικρές οθόνες στην άκρη υψωμένων χεριών που κατέγραφαν την είσοδο των PSB. νομίζω αυτήν την σκηνή θα την ξαναζώ στο μυαλό μου όταν γίνω γερούλης κ πάθω αλτσχάημερ, θα έρχεται πάλι πίσω πίσω. Δεν θα θυμάμαι το γκομενάκι που μου αλλάζει πάπια, αλλά αυτό θα το θυμάμαι.

Κ μετά άρχισε η συναυλία. Υπέροχη. Γιατί; δεν μπορώ να πω... ήταν η φάση; ήταν η παρέα που ήταν ό,τι καλλίτερο για μια τέτοια περίσταση; (ευχαριστώ guys and guys and guys); Ήταν η επιλογή των τραγουδιών; δεν θέλω κ δεν μπορώ να το αναλύσω. Πάντως πέρασα εξαιρετικά ανάμεσα σε χιλιάδες ανθρώπους που επίσης πέρασαν εξαιρετικά! Δεν υπάρχει ωραιότερο, ειδικά όταν το έχεις ανάγκη να επιβεβαιώσεις ότι έχουμε κ κάποια κοινά οι άνθρωποι μεταξύ μας.

Βέβαια, έμαθα από φίλους που δεν προχώρησαν κοντά στην σκηνή ότι προς τα πίσω το πράγμα ήταν λίγο διαφορετικό. Ο ήχος ήταν ψιλοχάλια, κ γενικά όσοι έκατσαν από την μέση του βένιου κ πίσω την πούτσισαν. Κρίμα (κ άλλη φορά να μην ζεις σε τριτοκοσμική χώρα που τα ηχητικά τα φτιάχνουν μόνο για το κομμάτι του venue μπροστά στην σκηνή... ντροπ ον δεμ).

Εντυπωσιαστήκαμε όλοι πολύ από τα δύο παλλήκάρια που ανέβηκαν σε δύο στύλους δεξιά κ αριστερά της σκηνής για να χειριστούν τα κανονάκια-φώτα. Φορούσαν πολύ σουπερ τρόνικ στολές, σαν να είχαν βγει από το Solaris του Ταρκόφσκι! Ανέβηκαν πολύ ψηλά με κάτι ανεμοσκαλίτσες από συρματάκι, κ όλη την συναυλία δεν το κούνησαν ρούπι για να φωτίζεται καλά το ντούο. αυτό είναι να είσαι υπεύθυνας άθρωπας.

Η συναυλία ήταν εκατομμύρια φορές καλλίτερη από την συναυλία των PSB στο Technopolis στο Γκάζι το 2003 - κ σαφώς πολύ καλλίτερη από την πρώτη τους στην Ελλάδα, το 2000 στο Λυκαβητό. Κοντολογίς, ήταν η καλλίτερη συναυλία που έχουν δώσε ποτέ εδώ. Κ σαν παραγωγή κ σαν επιλογή τραγουδιών κ σαν κέφι Neil κ σαν ρούχα κ σαν όλα.

Από "αυθορμητισμό" φάκτορ, μην περιμένεις κ πολλά, βέβαια. Επειδή είδα κ τις δύο συναυλίες, έχω να καταγγείλω ότι (χέρι στην μέση, φωνή καταγγελίας κ φύγαμε):

Κ στις δύο συναυλίες O Neil έλεγε στα ακριβώς ίδια σημεία TEKANES με τόνο στο A (δηλαδή "τι κάνεις"...χιχιχιχι) κ EFXARISTO με τον τόνο στο I. Προς τιμήν του βέβαια δεν μπέρδεψε τις πόλεις.

Αλλά αν με ρωτήσεις πως πρόφερε το THESSALONIKI, άστο, σούπερ ντροπ ον χημ! ακόμα πονάνε τα αυτιά μου από τις δύο απόπειρες να πει το όνομα της φτωχομάνας μας! χοχοχοχοχοχο ξανά μανά.

Κ στις δύο συναυλίες το "αυθόρμητο" encore έγινε ΑΚΡΙΒΩΣ 187 δευτερόλεπτα μετά το επίσημο τέλος του set.

Κ στις δύο συναυλίες, το crew member που βγήκε μετά το τέλος του set κ πριν το encore μας έκανε, εντ γκούντ (και καλά), συνομοτίκ συνομοτίκ εντατίκ νόημα να χειροκροτήσουμε λίγο πιο δυνατά για κάνουν encore...

κ στις δύο συναυλίες έκλαιγα από την ζήλια κ τον fashion πόθο κάθε φορά που έβλεπα τον Neil με τον απίστευτο συνδυασμό "ταξήντα με μπότες ιππασίας λουστρινέ". Καρακαταγαμάτο! ΘΕΛΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ τώρα. Βέβαια αν αυτό το δεις φορεμένο σε κανονικές συνθήκες ζωής, σε ένα πάρτη ας πούμε κ όχι πάνω σε μία σκηνή ίσως να πέσεις ξερός από τα γέλια... ΔΕΝ με νοιάζει, θέλω να το ρισκάρω! χμφ

Στην Θεσσαλονίκη το κοινό ήταν πολύ πολύ πολύ πιο ψυχρό. Ελάχιστα ουρλιαχτά, ελάχιστο χωοό, ελάχιστο τσήρηνγκ. Ειδικά αυτοί που ήταν στις κερκίδες... άσε... το εκρού του νεκρού.

Μου εξήγησαν μετά ότι οι Σαλονικιοί έχουν μαθητεύσει στα Live της μεγάλης ιέριας των Live Νατάσα Θεοδωρίδου κ του μεγάλο γκουρού των συναυλίων Βασίλη Καρά, άρα είναι πολύ απαιτητικοί όταν βλέπουν live (ναι, αυτό ήταν ειρωνία ΕΝΤΕΛΩΣ λολ). Κ ότι δεν πολύγουστάρουν να χαρίζουν στον σταρ εκεί πάνω υστερίες κ ξεσπάσματα θαυμασμού. χμφ χμφ χμφ χμφ.

Πάντως εμείς οι Αθηναίοι χορέψαμε πολύ περισσότερο, ουρλιάξαμε πολύ περισσότερο, κ άρα είναι μάλλον ασφαλές να πω ότι περάσαμε πολύ πιο καλά... χεχεχε Πράγμα που έχει την πρακτική αξία ότι υπάρχε κάτι στην Αθήνα να σε παρασύρει ρε παιδί μου, να σε συνεπάρει... ενώ στην Σαλονίκη έπρεπε να το ψάξεις μέσα σου κ πολύ! χμφ

Βέβαια στα πολύ καραμπινάτα σουξέ, στην θεσσ. ψιλογινόταν λίγο της τρελής. Αλλά λίγο, όσο ανασηκώνεται ένα φρύδι, με τέτοια ένταση. Α, ευτυχώς επάνω δεν είχαμε σαπόρτ, φιου φιου ανακουφίσμ εντατίκ.

Πέρασα τέλεια στην Σαλονίκη όμως. για άλλους λόγους. δεν μπορώ να αναλύσω περισσότερο. χιχιχιχι.

Επίσης, νομίζω ότι στην Θεσσαλονίκη είχε σχεδόν τον ίδιο αριθμό θεατών... αλλά γενικά πολύ πιο ανομοιογενές κοινό: Μου έκανε εντύπωση το γκλίτερ-λάηνερ που είδα, το δωδεκάποντο, την τρίχα από το ανοιχτό πουκάμισο του ανυποψίαστου στρεητονιού που το σέρνει η γκόμενα του σε συναυλίες με αδελφές, το χάη σοσάητη (σούπερ οξύμωρο) της πόλης, ναι, ναι, αυτό που φωτογραφίζεται τις Κυριακές στην μητρόπολη δίπλα στον Ψωμιάδη. Απορώ πως δεν είδα κ τον ίδιο τον Ψωμιάδη.... γιατί, δεν στα είπα, η συναυλία ήταν το κοινωνικό must γεγονός της βραδιάς στην Θεσσαλονίκη, έλεος. λολ λολ λολ λολ χιχιχιχιχιχι

Θα το θυμάμαι για όλη μου την ζωή, αυτό το "ασφαλές τρελό" πράγμα που έκανα. Δηλαδή, tο ταξίδι για να δω δύο φορές, κ στις δύο συναυλίες του στην Ελλάδα, το πιο αγαπημένο μου group. (Μάλλον) (κ) έτσι φτιάχνονται οι αναμνήσεις.

Έχω κ άλλα να γράψω... έχω γίνει, μάλλον όμως, πολύ πολυλογάς... κ εσύ πολύ υπομονετικός που διάβασες όλο αυτό... :-)

Saturday, November 21, 2009

σπήντ οβ λάητ


Ποπο, τι μέρα κ αυτή.

είμαι σπίτι, σε λίγο πρέπει να μπω στο αυτοκίνητο κ να κινήσω για Θεσσαλονίκη αν θέλω να προλάβω την αποψινή συναυλία των Pet Shop Boys (φτου γκάρλιξ).

Εννοείται η συναυλία είναι μόνο η αφορμή του ταξιδιού, δεν είμαι πια ΤΟΣΟ ανισόρροπος (σχόλιο σέξη βγιούερ: καλά, Ok μην είσαι κ τόσο σίγουρος). Θα περάσω μερικές μέρες στην πιο "ερωτική" πόλη κ μετά μερικές στον Βόλο!

όπου, όπως με ειδοποιούν από το κοντρόλ:

έχω φτιάξει την πιο κουλή βαλίτσα όλων των εποχών. έχω πάρει 11256896969868 τρις κάλτσες, κάτι πουκάμισα που είναι για φράκο άρα δεν μπορώ να τα φορέσω, καθόλου πανταλόνια, κ καθόλου πανοφόρια. Από την άλλη έχω πάρει πολλά μπλουζάκια για να φοράω όταν κοιμάμαι - ναι, ξέρω, σάηκο. εν τω μεταξύ, δεν είναι μόνο που έχω πάρει μόνο το 10% όσων χρειάζομαι! Είναι κ ότι δεν καταφέρνω να την κλείσω την βαλίτσα. Τι να πω. Όμως, α όλα κ όλα, δεν ξέχασα να πάρω οδοντόβουρτσα κ οδοντόκρεμα κ λοιπά είδη υγιεινής.

εχτές οι Pet ήταν πολύ καλοί. ή για να το εκφράσω ακριβοδίκαια, η συναυλία ήταν πολύ καλή. όσοι ήταν γύρω μου αλλά και εγώ περάσαμε ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΆ, αισθάνομαι αυτή την στιγμή σαν να ήμουν 15 μέρες διακοπές, απίστευτο σπα για το μυαλό κ την διάθεση όλο αυτό το χτεσινό. Έκατσε να δω την συναυλία κ με ωραία παρέα, σε ωραίο σημείο, άσε άσε, φτου γκάρληξ, πάντα τέτοια!

Ελπίζω αν είσαι Θεσσαλονίκη κ δεν έχεις να πας σε κανένα βαφτίσι, να μην τους χάσεις. Θα είναι πήτη, μπήκγ πήτη (δηλαδή έλεος, σταμάτα ρε θεσσαλονικιέ να ακούς μόνο Θεοδωρίδου - ειδικά όταν μπορείς να ακούσεις κάτι άλλο που σου έρχεται στην πόρτα σου κ είναι κ πολύ πολύ πολύ σέξικο).

Για κάποιο άσχετο λόγο με όλα αυτά, εν τω μεταξύ, όπως γίνεται στην ζωή που υπάρχουν πολλά επίπεδα σκέψεων κ συναισθημάτω, πονά λίγο η ψυχούλα μου καθώς ξεκινάω για το ταξίδι προς τα βόρεια. Με πονά όχι για μένα, μόνο, αλλά περισσότερα δεν μπορώ να πω. Επειδή με τα ταξίδια έχω μία σχέση καλή, με βοηθάν για σκεψ σκεψ εντατίκ αποδοτίκ, ελπίζω να με φωτίσει ο Θεός να διαχειριστώ αυτό το κάτι που έχει γίνει περισσότερο κάματος παρά χαρά (που είναι η φύση του να είναι χαρά, φαντάσου έτσι;).

Αχ, μα είναι φοβερό, θέλω τόσα να γράψω, αλλά πρέπει να φύγω. Σέξη βγιούερ μου γλυκέ, ευτυχώς που είσαι κ εσύ κ με "ακούς", πραγματικά δεν μπορώ να σου πω πόσο σημαντικός είσαι για μένα.

:-)

Α, κ μην ξεχάσω! Θεσσαλονικάκια μου θα σας δω στην συναυλία απόψε! θα φοράω τα γυαλιά μου με το κόκκινο χρώμα στο σκελετό (ΠΡΟΣΟΧΗ μόνο στο κομμάτι του σκελετού που ακουμπά στην μύτη) πολύ θα χαρώ να έρθετε να μου πείτε ένα γεια... Θα ερχόμουν εγώ αλλά δεν ξέρω πως να σε βρω, χεχεχε

Καλά να περάσουμε. κ ξανά μανά φτου γκάρληξ!

Friday, November 20, 2009

Yes! The Pet Shop Boys ARE in Greece after all (εντ αή γκοτ δη πήκτσουρζ του προύβ ητ)

Ok, Πρέπει να είμαι ήρεμος

βαθιές ανάσες πάμε:

φιου φιου φιου φιου φιου φιου φιου φιου φιου...

Λοιπόν σήμερα το πρωί πήγαινα από μία δουλειά στο σπίτι. Ok; Ok!

Κ όπως είμαι στο πεζοδρόμιο του Φίλιον, πιάνω μία γνώριμη αίσθηση φάτσας με την άκρη του ματιού... Ok; Οκ!

Κ ενώ ήδη μέσα μου έχω αρχίσει κ είμαι σε κώμα, γυρίζω αργά αργά το κεφάλι προς την αίσθηση αυτή.... Ok; Οκ!!

κ βλέπω, τον Neil Tennant, τον τραγουδιστή των Pet Shop Boys, να κάθεται σε ένα τραπέζι του Φίλιον!!! Ok; Οκ!

Μαζί με έναν άλλο κύριο...

και TOTE αρχίζω να συνειδητοποιώ τι ΑΚΡΙΒΩΣ γίνεται κ ποιος είναι ο άλλος κύριος κ ότι βασικά έπεσα πάνω στους Pet Shop Boys!!!!

κ ότι of all the Πήπουλ που ζουν στην Αθήνα...

and of all δη καφετήρηας της τεράστιας πόλης, έκατσε σε μένα να κάτσουν στο Φίλιον οι Pet Shop Boys στην επίσκεψη τους στην Ελλάδα!!!!

Όπου παθαίνω, εννοείται, εγκεφαλικό σε όλο μου το κορμί κ μετά θυμάμαι ότι έχω το εισιτήριο για την αποψινή συναυλία τους στο πορτοφόλι μου, οπότε τι κάνω ο τρελός;

Πηγαίνω κ τους λέω με πολύ πολύ πολύ ντροπή....

"I am really embarrassed for this guys, but would you mind singing my ticket?"

Ο Neil με κοίταξε λίγο ενοχλημένος αλλά πήρε το στυλό κ το εισιτήριο κ έβαλε την υπογραφή του... κ ύστερα τα έδωσε στον Chris ο οποίος μου έκανε κ αστειάκι!!!

"It looks cheap!!!"

Όπου εγώ, μεγάλη κομπλέξα δεν το συζητώ, του λέω ο κάκγουρας ο τεράστιος

"no it is not cheap, it is the VIP one!!!"

[get laid boy, χαλάρωσε λίγο δεν σε είπαμε κ φτωχό... δηλαδή έχουμε δει κάγκουρες κ κάγκουρες αλλά εσύ, ο γιορζ τρούλη δηλαδή, τους ξεπερνάς ΟΛΟΥΣ μπάη φαρ!]

όπου ο άνθρωπος, πολύ απλά, εννούσε ότι το εισιτήριο φαίνεται λίγο φτηνιάρικο...

αλλά που να κατεβάσει εμένα η κούτρα μου λίγο εξυπνάδα, ομολογώ παιδιά είχα παραλύσει εντελώς, δεν το πίστευα ΕΝΤΕΛΩΣ ΚΑΘΟΛΟΥ όμως... δεν φταίω, συγχώρα με, συγχώρα με ταπεινά στα πόδια σου πέφτω, σέξη βγιούερ, μας έκανα ρεζίλι σαν χώρα!!!

ΟΪΜΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ! ΝΤΡΟΠ ΟΝ ΜΕ!

.... ... .... .... ... ...

Εκεί εξαντλήθηκαν όλα τα θάρρητα μου κ αφού είπα ένα ξερό "have a great time tonight guys... I will see you tomorrow in Saloniki as well" έφυγα σαν τον τρελό...

Κ μετά άρχιζα να ουρλιάζω εσωτερικά... κ από τότε δεν έχω σταματήσει... κ μάλλον μέχρι τα 60 με 65 μου δεν το βλέπω....

(καλά, εννοείται ότι θέλω ΤΩΡΑ, ΤΩΡΑ όμως, το τηλέφωνο του Κοέλιου να του ζητήσω συγγνώμη που του κοροϊδεύω κ του ειρωνεύομαι το γνωστό του τσιτάτο ότι όταν θέλεις κάτι πολύ, το σύμπαν συνωμοτεί να πιουν καφέ οι Pet Shop Boys στο Φίλιον)

Λοιπόν, τι έχουμε παρακάτω....

Καταρχήν έχουμε τις φωτογραφίες για να αποδείξω ότι ΔΕΝ είμαι η Σαμπρίνα, ότι ΔΕΝ ακούω φωνές κ ότι ΔΕΝ βλέπω μεγάλα ηλεκτροπόπ συγκροτήματα στους δρόμους της μικρής μας πόλης:

Το πρόβατο με το υπογεγραμένο εισιτήριο των Pet Shop Boys:



θα τα πούμε στην συναυλία. τι να πω, έχω πάθε πλάκα με αυτό που μου συνέβη σήμερα.

αρονό

σοκ

ΣΟΚ

(καλά να περάσουμε, φτου γκάρλιξ, φτου φτου φτου)

Thursday, November 19, 2009

Άρχισα να μιλάω για την μοναξιά

κ είπα...

για έναν φίλο μου που έχει γίνει τόσο εγωκεντρικός κ εγωϊστής που όταν συναντιόμαστε είναι σαν να μην συναντιόμαστε. Μου μιλάει μόνο για τον εαυτό του κ τα δικά του, κ όταν θα περάσει η συνάντηση μας, συνειδητοποιώ ότι δεν έχει μπει στον κόπο να με ρωτήσει κουβέντα "τι κάνεις, πως είσαι εσύ, τι γίνεται;".

είπα για έναν άλλο φίλο μου που του ζήτησα να με φέρει σε επαφή με κάποιον για δουλειά κ επειδή είναι κ εκείνος "αγωνιστής" της επιβίωσης, έκανε πως δεν με άκουσε. τύπου "θα χάσω την επαφή".

κ είμαι εγώ μόνος μου στην άκρη να αναρωτιέμαι...

Από την μία πλευρά λειτουργεί το λογικό μου. Κ μου λέει ο εγκέφαλος "μην είσαι τόσο αυστηρός με τους ανθρώπους. Οι φίλοι έχουν προβλήματα δικά τους, οι εποχές είναι δύσκολες κ κυριώς ξερές. Κοίτα να περνάς καλή παρέα μαζί τους, να διασκεδάζεις κ άσε τις απαιτήσεις για στήριξη κ βοήθεια..."

Από την άλλη υπάρχει μία καρδιά μέσα μου βουτηγμένη στο αίμα, που χτυπά δυνατά κ θέλει πολλά.Κ μου λέει "μα... οι φίλοι δεν είναι μόνο για να περνάμε καλά κ να κάνουμε παρέα διασκεδαστική. Συγγνώμη, αλλά εγώ δεν μπορώ να ακολουθήσω το πνεύμα του εγκεφάλου... να του πεις να πάει να γαμηθεί. Εγώ θέλω φίλους που να ξεβολεύονται λίγο αν χρειαστεί - όχι για να μου αποδείξουν κάτι, όχι, μα το θεό! Απλά γιατί καμία φορά χρειάζεται να ξεβολευτούμε για να εξυπηρετήσουμε τον φίλο..."

Ακούω λοιπόν εγώ τον εγκέφαλο από την μία με την ψυχρή λογική του κ την εύκολη για να ζήσεις στην εποχή μας αντιμετώπιση.

Κ από την άλλη ακούω την καρδιά από την άλλη με την αυστηρή της, συναισθηματική άποψη... κ όσο κ να σκέφτομαι, λύση δεν βρίσκω...

Όμως τελικά φαίνεται ποια είναι η λύση από τα πρακτικά...

Δηλαδή, τον φίλο μου τον εγωιστή έχω καζαντήσει πια να τον βλέπω μία φορά τον μήνα... Δεν τον επιθυμώ, ούτε κέφι μου κάνει... Κ άμα δεν τον δω κ καθόλου, ελάχιστα μου λείπει!

Όσο για τον άλλο που έκανε ότι δε με άκουγε τον έχω βάλει σε πάγο εδώ κ μερικές βδομάδες. Όχι από εκδικητικότητα, αλλά γιατί, την τελευταία φορά που τον είδα καθώς μιλούσαμε περί ανέμων κ υδάτων ένας δεύτερος εαυτός μέσα στο μυαλό μου αναρωτιόταν "γιατί δεν ήθελε να ξεβολευτεί για να με εξυπηρετήσει;".

Αυτές είναι οι εκφάνσεις της μοναξιάς... αυτές. Δεν είναι ένας άντρας που περπάτα μόνος σε μία ερημικη όμορφη παραλία ενώ ακούγεται από κάπου μακρυά μουσική του Σανταολάλα.

Είναι να είσαι μαζί με κάποιον σκυμένος πάνω από το ίδιο τραπεζάκι καφετέριας κ μόνος σου να αναρωτιέσαι "τι είναι για μένα αυτός ο άνθρωπος όταν φτάνουμε στο ξεβόλεμα; προφανώς τίποτε..."

είναι να είσαι μαζί με κάποιον στον ίδιο καναπέ κ να σου λέει μόνο για τον εαυτό του κ εσύ μόνος σου να πικραίνεσαι κ να λες "μα, θα με ρωτήσει για μένα; θα με ρωτήσει; ΘΑ ΜΕ ΡΩΤΗΣΕΙ;"

Μόνη επιλογή φαίνεται να είναι η απόρριψη. Αλλά μετά, τι θα γεμίσει το κενό; μήπως ακόμα ένας άνθρωπος που δεν θέλει να ξεβολεύεται; μία απέραντη μοναξιά; μία θλίψη; αχ θέ μου.

αρονό...

Παλιό καλό τραγούδι, ο καβαλάρης της βροχής του Francis Lai (καβαλάρης αλόγου, που πήγε το μυαλό σου αλητάκι;)

the meaning of life, simply put

If you are, you breath
If you breath, you talk
If you talk, you ask
If you ask, you think
If you think, you search
If you search, you experience
If you experience, you learn
If you learn, you grow
If you grow, you wish
If you wish, you find
And if you find...

You doubt!

If you doubt, you question
If you question, you understand
And if you understand, you know
And if you know

You want to know MORE

And if you want to know more...
You are alive

επείγον ΕΠΕΙΓΟΝ - η Ζυράννα Ζατέλη θέλει την βοήθειά σου!


Το εθνικό κέντρο βιβλίου κάνει ψηφοφορία με θέμα το αγαπημένο ελληνικό μυθιστόρημα του 2009.

εδώ μπορείς να δεις , με μπικίνι κ ψιλοτάκουνα, τα υποψήφια μυθιστορήματα της χρονιάς.

Κ αφού τα δεις θα καταλήξεις ότι της Ζυράννας το "Πάθος χιλιάδες Φορές" είναι μπάη φαρ το καλλίτεροτεροτεροτερο.

Οπότε κ εσύ θα πιάσεις το ρημαδοκινητό κ για μία μόνο φορά θα κάνεις κάτι πχιοτικό (γιατί, μην νομίζεις που δεν το ξέρω, μέχρι τώρα μόνο για γκομενάκια το απασχολείς):

Θα στείλεις ΒΑ 3 στο 54160 για να ψηφίσεις ώστε η Ζυράννα μας να πάρει το βραβείο! το αξίζει κ με το παραπάνω. Μπορεί το "Πάθος" να μην είναι το καλλίτερό της βιβλίο αλλά είναι πολύ καλό.

Μπρος. ΜΠΡΟΣ είπα ΒΑ 3 στο 54160 (κ μην σε πιάσουν οι τσιγκουνιές, το μήνυμα έχει κανονική χρέωση)

Wednesday, November 18, 2009

Tuesday, November 17, 2009

εδώ πολυτεχνείο, εκεί πολυτεχνείο, που είναι το πολυτεχνείο;


πάρτε το απόφαση παλλικάρια.

σαν χώρα, είμαστε από κείνο το είδος των προσωπικοτήτων που κάνουν κάτι καλό κ αγαθό μόνο όταν πιέζονται, καταδυναστεύονται, περιορίζονται...

κοντολογίς, όταν έχουν έναν πασά/καταΧτητή/δικτάτορα/καταραμένη φτώχεια/χουότεβερ πάνω στα αρχίδια τους να τους πηδάει όποτε γουστάρει (κυριολεκτικά κ μεταφορικά)!

Μία κακή στιγμή στην ιστορία μας, μας αρκεί για να κάνουμε Πολυτεχνεία, Εθνικές κ Αντιχουντικές Αντιστάσεις κ άλλα τέτοια ηρωικά...

Όταν όμως είμαστε σε καταστάσεις χωρίς εντάσεις κ χωρίς πίεση κ δράματα, τότε... άστα καλλίτερα μην τα συζητάς. Γινόμαστε τόσο μαλάκες όσο δεν χωρά το μυαλό του ανθρώπου.

Κ, έτσι, βλέπεις τον ήρωα που με αυταπάρνηση θυσιάζει την βολή του για την ελευθερία, να μην έχει την "δύναμη" να σεβαστεί την ουρά στην τράπεζα... ή το γεγονός ότι πρέπει να πληρώνει φόρους. Ή το ότι δεν είναι σωστό να πετά τα τσιγάρα του όπου γουστάρει.

Κ μένει να αναρωτιέται κανείς.... τι θα κάνουμε; Πως θα ενεργοποιήσουμε τις καλές πλευρές του χαρακτήρα μας; Θα γίνουμε δυσοίωνοι κ κακόψυχοι γρουσούζηδες να ευχόμαστε να σκάσει η κρίση πάνω στα κεφάλια μας για να καταφέρουμε να δείξουμε τον καλλίτερό μας εαυτό;

Ναι, θα μπορούσαμε. Γιατί αν το καλοσκεφτείς, αν αυτό που πρέπει να γίνει για να γλυτώσουμε όλο αυτό το φρικι-αστικό που έχουμε τώρα πάνω στα κεφάλια μας σε αυτή τη χώρα, είναι ένας παγκόσμιος πόλεμος, τότε ίσως να άξιζε τον κόπο... (ναι, είμαι τόσο φρικαρισμένος με την μαλακία μέσα μου κ γύρω μου).

Αλλά, από την άλλη... ε όχι, ας μην γινόμαστε πια κ τόσο κουλοί! Δνε θα ευχηθώ να γίνει χούντα για να κάνω τον ήρωα της αντίστασης!

Άρα, τι μένει; Απλή η απάντηση (φαίνεται). Είναι καιρός να γίνουμε συνειδητά πιο ώριμοι. Να καταλάβουμε μερικά πράγματα για τους εαυτούς μας κ να τους εξελίξουμε. Καλά, τώρα μπορεί να λέω κ πίπες, αλλά εγώ άλλο τρόπο δεν ξέρω για να βελιτωθεί κάτι: πρώτα το μαθαίνεις κ ύστερα το φτιάχνεις!

Μπορούμε όμως να το κάνουμε χωρίς να παρουσιαστεί μία εθνική απειλή να μας σφίξει τα κολαράκια; Μπορούμε να εντοπίσουμε κ να απομονώσουμε τις κακές πλευρές μας κ ύστερα να εξελιχθούμε τόσο ώστε να μπορούμε να "αποδίδουμε" κ από επιλογή, όχι μόνο από ανάγκη ή από επιβίωση;

τι να πω, το εύχομαι! αλλιώς θα φύγω, σας το λέω. Θα με χάσετε κ θα πέσει το σέξηνες φάκτορ της χώρας 12%! θα πάω στην Κίνα. ή στο Μανχάταν. κουράστηα με τον κάγκουρα γύρω μου, πολύ.

ας σταματήσουμε λοιπόν να ψάχνουμε το πολυτεχνείο. κ ας προσπαθήσουμε λίγο να βρούμε την καλή πλευρά των εαυτών μας. ειδικά τώρα που οι συνθήκες μας το επιτρέπουν.

αυτή την ελευθερία, από τον κακό εαυτό μας είναι που πρέπει τώρα να κατακτήσουμε.

Ick και ewwww Kevin, πως έχεις γίνει έτσι; Ick Jesus



(ωραία διαφήμιση όμως, ναι; κ τέλειο σλόγκαν "do not be a tourist"!!!)

Monday, November 16, 2009

Κ ο τυχερός που θα πάει στους Pet Shop Boys είναι ο....


θυμάσαι που σου έκανα διαγωνισμό για τους Pet Shop Boys κ δεν ήθελες να πάρεις μέρος;

κακώς!

γιατί ήρθε η ώρα να γίνει η κλήρωση. κ ο νικητής θα κερδίσει δύο εισιτήρια για την συναυλία των παπούδων, όπου θέλει, Αθήνα ή Θεσσαλονίκη.

Η κλήρωση θα γίνει βεβαίως στην περιβόητη σουπιέρα της Γιαγιάς.

Μισό λεπτό να την φέρω... μισό λεπτό... κάτσε να την βρω... [γαμώ το σόι μου πώς σταδγιάλα χώθηκες κάτω από το βουνό με τα σέξη σώβρακα για σουπιέρα, το φελέκι σου μέσα] ντάξει την βρήκα:

εδώ είναι...



όμορφη δεν είναι;ναι, είναι.

Λοιπόν, πριν πάμε στην κλήρωση να δώσουμε τις σωστές απαντήσεις:

ερώτηση 1 - a
ερώτηση 2 - d
ερώτηση 3 - beeeeeee
ερώτηση 4 - c
ερώτηση 5 - b (και όμως, το έχω τσεκάρει, χεχε)

Κατά παράδοση, στις κληρώσεις του πρόβατου, συμμετέχουν όλοι όσοι απαντάνε στις ερωτήσεις... ακόμα κ αν απαντάνε λάθος... τι να κάνω, έχω καλή ψυχή κ αυτό το εκμεταλλεύονται οι συνεργάτες μου, άσε που επιπλέον βγαίνει κ στον κόσμο.

Που θα πει ότι στην κλήρωση συμμετέχουν οι:

man laying down
flonsavardu
autapath
Yo!Reeka (το παιδί του, βασικά)
A.F.Marx
stassa
sk
zero point
sstamoul
Pink Fish
ο {π}
wilma
o πολύβιος
Aunt Donna
kiki
κούνελος
Χάρης
κόκκινο μπαλόνι
Patrick
scatterbrain
Mad

σχόλια άφησαν στο Post κ διάφοροι ανώνυμοι, ή άνθρωποι που δεν μπορώ να τους εντοπίσω άμα κερδίσουν, σόρη γκάηζ κ γκέρλζ αλλά επειδή η συναυλία είναι την Παρασκευή πρέπει να είμαι σίγουρος ότι θα μπορέσω να λύσω το θέμα γρήγορα κ τακτικά οπότε δεν σας βάζω στην κλήρωση γιατί άμα βγει το ονοματάκι σας θα έχω τύψεις κ ενοχές κ πολύ άγχος! υπόσχομαι να προσεύχομαι να κερδίσετε σε άλλα, πιο σημαντικά! χεχεχε

Οπότε, βάζουμε όλα αυτά τα ονόματα στην σουπιέρα, κουνάμε με λεβεντιά κ χάρη κ έχουμε τον νικητή των δύο εισιτηρίων.

Νικητής είναι...


είναι....


είναι....

ο {π}

ναιαιαιαιαιαιαιαιαιαιαιια! μπράβο ρε πι, μπράβο, από μικρός το λέγανε στην γειτονιά ότι θα πας μπροστά όταν μεγαλώσεις, κ να, να!

είμαι πολύ συγκινημένος γιατί κέρδισε ένα πραγματικά καλό παιδί κ όχι κανένα σακαφιοράκι... περισσότερα δεν μπορώ να πω, χοχοχοχοχοχοχο!

συγχαρητήρια πολλά στον π, κ ευχαριστώ όσους δεν κιούρδισαν για την συμμετοχή τουσ, you rock guys and girls!!!

όπως είπαμε, θα σας μνημονεύω στις προσευχές μου να κερδίζετε σε άλλα πιο σημαντικά (σεξάκοι βασικά κ στα γκομενικά...)

θα σας δω στην συναυλίαααααααααααα :-)

Sunday, November 15, 2009

Numbers

Οι Black Eyes Peas στο Νούμερο 1 της Αγγλία με αυτό, το Met me halfway:

σιγά το πράγμα, θα μου πεις - αλλά, όχι ακριβώς. γιατί με αυτό το τραγούσι κράτησαν την Leona Lewis από την πρώτη θέση. Το αντιπαθητικό τσιράκι του λυκειάρχη έμεινο στο νούμερο 2! Γι αυτό κ μόνο θα τους λατρεύω για πάντα, θα βγάζω βόλτα το σκυλί τους κ θα ποτίζω την γλάστρα με το μπάφο όταν πηγαίνουν διακοπές, θα τους παραχωρώ την σειρά μου στην Εθνική Τράπεζα όταν θα πηγαίνουμε να πάρουμε τις συντάξεις μας (καλά, όταν γεράσουμε ούτε συντάξεις θα υπάρχουν, ούτε η Εθνική αλλά οκ) κ.λπ. κ.λπ.

Στην Αμερική ο αγαπημένος μας Roland με το 2012 κατάφερε να μαζέψει περίπου 65 εκατομμύρια δολλάρια στα ταμεία των κινηματογράφων. σε όλο τον κόσμο το μπικικίνι έφτασε τα 225 μύρια! δεν το λες κακό, καθόλου κακό! για να δούμε τι θα κάνει κ στην ελλάδα. Πάντως την Πέμπτη που πήγα να το δω εγώ ήταν πήχτρα η αίθουσα. αυτό έλειπε με τόση διαφήμιση.

10 τραγούδια περιέχει ο νέος δίσκος της Χαρούλας, από αυτά τα 3, άντε 4 μου αρέσουν. Είναι τόσο καλά όσο τα λιγότερο καλά του "Ως την άκρη του Ουρανού σου". Πρόβλημα. Μπορεί. Αλλά μπορεί κ όχι, νομίζω με την Αλεξίου έχω πάθει ένα πράγμα πολύ άδικο για εκείνη, περιμένω τόσα πολλά που είναι σχεδόν δεδομένο ότι θα απογοητευτώ ό,τι κ να βγάλει. Ειδικά αν δεν είναι λαϊκό κ με μπουζούκι. Αρονό.

Οι Per Shop Boys που θα τους δούμε στα μέρη μας την επόμενη εβδομάδα, είναι στο νούμερο 1 του dance chart της Αμερικής με το did you see me coming, το οποίο φυσικά θα το παίξουν στις συναυλίες τους στην Ελλάδα (ψιλοχέστηκα, είναι από το πιο αδιάφορα τραγούδια του album). Σήμερα κ αύριο νωρίς είναι η τελευταία σου ευκαιρία, εν τω μεταξύ, να κερδίσεις 2 εισιτήρια για την συναυλία (όποια θες, Αθήνα ή Θεσσαλονίκη). εδώ κάνε κλικ

Σοκ. Ο Andre Agassi, ο τενίστας ντε, έβγαλε την αυτοβιογραφία του κ μέσα λέει ότι ο λόγος που είχε γκομενιλίκι με την Barbra Streisand στις αρχές των 90ζ παρά το γεγονός ότι έχουν 28 χρόνια διαφορά είναι... είναι... (βαθιά ανάσα) το εξής: K αυτός κ εκείνη είναι πολύ σπουδαίοι σε κάτι που το μισούνε κ οι δύο. Αυτός μισεί το τένις, η Barbra μισεί να κάνει Live!!! πληροφορίες ότι η Barbra είναι αυτή την στιγμή στην κουζίνα της επαύλης της κ σπάει εκατομμύρια ποτήρια σαμπάνιας είναι εντελώς αλήθεια!

Saturday, November 14, 2009

Η θλίψη που γίνεται άρνηση...


...η άρνηση που γίνεται απόσταση

η απόσταση που γίνεται απώλεια

η απώλεια που γίνεται κενός χώρος

ο κενός χώρος που γίνεται σκέψεις

οι σκέψεις που γίνονται αμφιβολία

η αμφιβολία που γίνεται φόβος

ο φόβος που γίνεται κλείσιμο

το κλείσιμο που γίνεται θλίψη...

κ πάλι από την αρχή.

(πως θα σπάσει αυτός ο κύκλος;)

Friday, November 13, 2009

Να γεμίσει η κάμαρη πουλιά... (ας έχουμε ένα ερωτικό σαββατοκύριακο - ναι καλά, περίμενε)



από τα πιο σέξικα ελληνικά τραγούδια (όχι επειδή λέει "να γεμίσει η κάμαρα πουλιά"). αφιερωμένο εξαιρετικά στην χαμένη μου σεξουαλικότητα. :-)

και ναι, ακούγεται δυνατά!

By the way, αν κερδίσεις εισιτήρια Pet Shop Boys που χαρίζει το πρόβατο, σε μία βδομάδα θα είσαι στην συναυλία. Μη χάσεις την ευκαιρία!

2012 ροξ εν ρούλζ! Σούπερ κουλ

είδα το 2012. εντάξει, ταινιάρα!

ΤΑΙΝΙΑΡΑ λέμε κ δεν θέλω κουβέντα. κουλτουριάρηδες θα σας κόψω το λαιμό που όλο Ταρκόφσκι κ Ντράγιερ γουστάρετε. γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ.

Η ταινία είναι ο ΤΙΤΑΝΙΚΟΣ, το THE DAY AFTER TOMORROW, το POSEIDON, το INDEPENDENCE DAY κ μερικά ακόμα films καταστροφής σε συσκευασία ενός.

Γαμάτο. Όπως θα έλεγε κ ένας Λάκωνας.

Επίσης εκμεταλεύεται με τον καλίτερο τρόπο τις μεγάλες καταστροφές της πραγματικότητας του τελευταίου διαστήματος!

μέτρα:

Τσουνάμι; τσεκ

11 Σεπτέμβρη; τσεκ

Σεισμοί; τσεκ

Πυρηνικά μανιτάρια; τσεκ

Θάνατος Νταηάναζ σε τούνελ Παρισιού; τσεκ (ναι, ναι, δεν κάνω καθόλου πλάκα)

Ηφαιστιακές εκρήξεις; τσεκ

παιδιά που ουρλιάζουν; τσεκ

Μιλάμε για ταινία ανθολογίας. Τα εφέ είναι καταπληκτικά κ οι διάλογοι πιο κουλοί κ από στρατιώτη που πέφτει σε ναρκοπέδιο κ του κόβονται τα άκρα. Ότι θες δηλαδή από μία ταινία με αξιώσεις.

εννοείται ότι πρέπει να πας να την δεις. μην είσαι μικρό βλαχάκι.

(be warned, θα σε γεμίσει τοξίνες κ άγχος. μετά για να συνέλθεις θα πρέπει να πας για ψώνια... αλλά Ok δεν πειράζει, αυτό είναι το point isn't it?)

By the way να κ η φάτσα του κρηέατορ της ταινίας, καλό είναι να ξέρουμε κ τα πρόσωπα πίσω από τις καταναλώσεις μας:

(ωραίο γκομενάκι το λες, όχι;)

κ εδώ απόσπασμα από το φίλμ, είναι λίγο πλέριο εσωτερικού μονόλογου αλλά Ok θα το αντέξεις:

Η δεύτερη καριέρα της Μετζένας στην ελλάδα

είδε κ είδε η μετζένα με την αποτυχία του Celebration, σου λέει "δύο επιλογές έχω... ή να βγάλω την Λούρδη στο κλαρί, ή να πιάσω μία δεύτερη δουλειά.... χμφ...."

τελικά, αποφάσισε να πιάσει μία δεύτερη δουλειά.

Που όμως να την πιάσει την δεύτερη δουλειά; που την έχουν στα όπα όπα όλες οι αδελφές κ θα φροντίζουν να της δίνουν ένα κομμάτι ψωμί για πάντα κ πάντα...

ναι, καλά μάντεψες, στην Ελλάδα. για να δεις, κατέβα...

κατέβα....

κατέβα


κατέβα γαμώτο


κατέβα


σκρόλ ντάουν εντατίκ

σκρόλ εντατίκ


ντάουν


κάτω είπα



μην κλέβεις



ΜΗΝ ΚΛΕΒΕΙΣ σε βλέπω


επ


όπα


έλα το έχουμε



έλα γαμώτο


λίγο ακόμα


πιο χαμηλά πιο χαμηλά πιο χαμηλά


έλα εκεί που καίγομαι πολύ


κι άλλο κάτω γαμώτο....

εδώ είσαι:


αυτό είναι να είσαι άνθρωπος με αποφασιστικότητα: "δεν τραβάει το cd μου, στο νουμί μου στο νουμί μου!!!"

και ναι, μου το έστειλε αναγνώστης. Σούπερ σέξη βγιούερ! γιου γκο βιούερ! :-)

Thursday, November 12, 2009

Μεγάλωσα θα πει, να πολεμάς στον καναπέ, να μην μπορείς χωρίς φραπέ... (έτσι ραπάρει η Χαρούλα)




ένα πρώτο δείγμα γραφής από την καινούργια Χαρούλα. θα τα ξαναπούμε εννοείται αναλυτικά για το cd... αλλά εσύ άκου τώρα αυτό

αυτή είναι η Χαρούλα. Όταν οι άλλες ραπάρουν μαζί με κάποιο ψευτοράπ εξ Ελλάδας συγκροτηματάκι, αυτή ραπάρει μοναχιά της. Και μάλιστα για περισσότερα από 6 και μισό λεπτά!

ε, δεν είναι τυχαίο που την αγαπάμε.

ένηγουέη, δεν ξέρω αν αυτό είναι όντως το καλλίτερο τραγούδι του cd της - αλλά είναι αυτό που σου τραβάει πιο πολύ την προσοχή με ένα άκουσμα.

γιατί; διότι το "κόντεξτ" είναι το παν. δεν το περιμένεις από την Χαρούλα να τραγουδά έτσι κ γι αυτό ψαρώνεις. Όσο για τον στίχο που έβαλα στον τίτλο του πόουστ (τέλεια αγγλική προφορά, χοχοχο) ναι, είμαι βέβαιος ότι μπορεί να είναι σχεδόν τσήζη κ πολύ πιο πίσω από άλλους "ραπ" στίχους... αλλά, είπαμε, το κόντεξτ είναι το παν. κ όταν τον λέει η Χ. κ μάλιστα με τον τρόπο που το λέει στο τραγούδι, ε σε πιάνει λίγο. Να το κατεβάσεις το τραγούδι, τράστ μη. Κ να μην σου αρέσει, καλό είναι να έχουμε γνώμη λίγο κ για πράγματα πιο της τέχνης, όχι;

(στο μεταξύ, μην μου ξεχνιέσαι - παίξε στον διαγωνισμό της σουπιέρας της Γιαγιάς, μπορείς να κερδίσεις εισιτήρια για τους Pet Shop Boys σε δέκα μερούλες, να πας με το στεφάνι σου! α, και για να δεις τι τέλειος είναι ο προβατάκος σου, κάνει κ το MAD διαγωνισμό με έπαθλο εισιτήρια για την Pandemonium Tour τους, αλλά για να πάρεις μέρος πρέπει να στείλεις sms που κοστίζει 1,19 ευρώ! ενώ εγώ... Am I cool or what?? χεχεχε)

Wednesday, November 11, 2009

Ωραία η καινούργια Gaga (με έναν gagικό τρόπο βεβαίως βεβαίως)

το καινούργιο τραγούδι του ασχημόπαπου που μεταμορφώθηκε σε μυτόγκα μου αρέσει πολύ. ακόμα περισσότερο μου αρέσει το βήντηοου... you go huge-noze!

Bad Romance (δηλαδή "κακό γκομενιλίκι" - θεός ο μεταφραστής πρόβατο; χεχεχε)

ηντζόη!



καλά, εννοείται ότι σε μερικές μέρες θα μας το έχουν κάνει κλίσμα κ θα το μισούμε όσο τίποτε... θα το ακούμε από το διάδρομο του Ντία όταν ψωνίζΕΤΕ μέχρι τις τουαλέτες του Prada..
αλλά προς το παρόν κ για όσο κρατήσει (μισή ώρα μάξιμουμ) ας το απολαύσουμε που μας αρέσει!

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ: Παρακαλείται όποιος έχει πάρει έστω κ μία φορά Viagra να σηκώσει το πουλί του

Αυτές τις μέρες το Viagra κλείνει τα 10 του χρόνια στην ζωή κάποιον από εσάς που το έχετε ανάγκη. (χεχεχεχεχε γκούχ γκούχ καταραμένη γουρουνόγριππη)

Τι να πω, δεν θα αναφερθώ στις επιδράσεις του στην κοινωνία, τα ξέρεις καλλίτερα (γκουχουγκούχου) προτιμώ να περιοριστώ στο εξής (ξεροβήξ ξεροβήξ εντατίκ):

Να ζήσεις Viagra
κ χρόνια πολλά
Να πουλιέσαι συνέχεια
να σκληραίνεις πουλιά

Παντού να σκορπίζεις
της στύσης το φως
κ όλοι να λένε
μακριά από μας


Κ αν εγώ τραγούδησα στο Viagra με αφορμή τα γενέθλιά του, μία διαφημιστική στην Γαλλία έφκιασε αυτό το βιντεάκι που πολύ μου αρέσει:

μονοσημαντέ, που λέει κ ένας φίλος κ σούπερ αναπάντεχο.

Μπρός κ εσύ, σέξη βγιούερ, κάνε τα κουμάντα σου κ ευχήσου στο Viagra. μπρος:

Κ αφού ευχηθείς, μην ξεχάσεις να προσπαθήσεις να κερδίσεις εισιτήρια για τους Pet Shop Boys που σου χαρίζει το αγαπημένο σου πρόβατο (στα έχω πρήξει, το ξέρω, αλλά να μην το πω, αφού το κάνω που το κάνω το Ψυχικό! καταλαβαίνεις τώρα)

Tuesday, November 10, 2009

δεν ξέρω εσύ, εγώ πάντως δεν Αλμοδοβαρ-έθηκα Κ Α Θ Ο Λ Ο Υ

Οκ, το τι τραγικά κ δραματικά είχα ακούσει για τις Σπασμένες Αγκαλιές του Πέδρο Αλμοδοβάρ δεν λέγεται...

Τι "έκλαιγα το οχτάευρω για το εισιτήριο σνιφ σνιφ" άκουσα

τι "το πιο χαοτικό σενάριο που έχω δει ποτέ λυγμ λυγμ" άκουσα

τι "πάει η γριά ισπανίδα έχασε το ταλέντο της εντελώς σομπ σομπ" άκουσα

και, να, όλοι να σουρομαδιούνται κ να κλαίνε κλαψ κλαψ για την μεγάλη αποτυχία του Αλμοδοβάρ...

Κ πήγα, λοιπόν, εχτές ο άθρωπας να το δω το έργο.

Τι να πω... ένα μόνο. Ουαί κ πέσεις σε χαζή αδελφή να σου κρίνει έργο!!!! Την πούτσισες για τα καλά!

ειδικά, δε, όταν η χαζή αδελφή, θεωρεί ότι έχει αυξημένο δικαίωμα να κρίνει κάτι γιατί, ας πούμε, ο σκηνοθέτης είναι επίσης γκεουλάκης... εκεί πια μιλάμε για την καταστροφή του Δράμαλη.

Λοιπόν, για να τελειώνουμε. Μακάρι όλα τα μέτρια έργα που κυκλοφορούν στις αίθουσες να είναι σαν τις Σπασμένες Αγκαλιές! Μακάρι!

Το στόρη του έργου, καταρχήν δεν είναι καθόλου μπερδευτικό. Εκτός κ αν έχεις λειτουργικό αναλφαβητισμό ή είσαι "σκάσε ηλίθια" κ δεν μπορείς να καταλάβεις το σχήμα "α ίσον με β κ β ίσον με γ άρα α ίσον με γ". Ναι, αν είσαι τέτοια, θα μπερδευτείς με το σενάριο. Όπου, ντρόπ ον γιου, εννοείται. Να μην πηγαίνεις σινεμά, να κάθεσαι σπίτι να παρακολουθείς αλ τσαντίρ.

Επίσης, ναι, η ιστορία δεν είναι από τις πιο εμπνευσμένες του Πέδρο. Όμως είναι μία χαρά ιστορία, πιστευτή, χορταστική, με ανατροπές κ γυριστές κ βέβαια με την κλασική δόση του Αλμοδοβαρικού μελό.

Δεν λέω πως δεν έχει τα αδύνατα σημεία του το έργο. Ας πούμε η τύπισα που παίζει την ατζέντισα είναι ΦΡΙΚΤΗ ηθοποιός. Κ επίσης η υπο-ιστορία σχετικά με το ποιος είναι πατέρας του γιου της θα μπορούσε να λείπει χωρίς να στερηθεί τίποτε το έργο. Κ ακόμα, σε παρακαλώ ρε Πέδρο κάνε κάτι με το κάστηγκ σου - όλοι οι αντρικοί σου ρόλοι είναι με ηθοποιούς πιο γκέη κ από το νεσεσέρ της Πάρις Χίλτον. Πλήζ, μπόη, διάλεγε κ κανένα στρέητ, τουλάχιστον όταν είναι να παίξει τον ρόλο του γαμιά!!! πουρλήζ!

Α, κ κάτι ακόμα. Οι διάλογοι σου μερικές φορές σάκ μπηγκ τάημ. Μα είναι δυνατόν να λέει κατά την ώρα του πρωϊνού η μάνα στο γιό της "η χθεσινή κάθαρση μου έκανε καλό"; Δηλαδή, αυτά δεν γίνονται ούτε σε ταινίες του Αλμοδοβάρ! Πρόσεχε τον διάλογό σου, πουρλήζ!

Κ πάλι όμως τα μικρά ελαττώματα δεν αρκούν για να δικαιολογήσουν να μην δεις την ταινία σέξη βγιούερ. δηλαδή μην τρελαθούμε κ τελείως! Νομίζω ότι αυτό που τρώει τον Πέδρο στην προκειμένη ταινία είναι ότι τον έχουμε για πολλά πολλά κ σπουδαία. Κ όταν βγάζει κάτι απλά καλό, τότε φρικάρουμε. Αλλά, αυτό σημαίνει ότι η ταινία είναι για πέταμα; Ούτε κατά διάνοια! Ούτε κατά διάνοια! (έξαλλος γκρ γκρ γκρ).

Να πας, θα περάσεις καλά. Κ ναι, η Πενέλοπε είναι θεά!

Λεζάντα: Αγαπημένε αναγνώστη είμαι η Πενέλοπε (duh...). Μην ξεχάσεις να πάρεις μέρος στο διαγωνισμό Σουπιέρα Της Γιαγιάς, οπού μπορείς να κερδίσεις 2 υπέροχα εισιτήρια για τους Pet Shop Boys

Monday, November 09, 2009

Το πρόβατο σε στέλνει στους Pet Shop Boys! Η ΜΕΓΑΛΗ επιστροφή της σουπιέρας της γιαγιάς


Αγαπημένε sexy viewer!

Μετά από απίστευτα πολύ καιρό, σχεδόν ένα χρόνο, ήρθε πάλι η ώρα ένας θεσμός που αγάπησες μέχρι τα βάθη του σωβρακακίου σου να επιστρέψει...

Η σουπιέρα της γιαγιάς! Κ μάλιστα, επιστρέφει εντυπωσιακά! Πολύ πολύ εντυπωσιακά...

Γιου ση, αυτός που θα κερδίσει στον σημερινό υπέροχο διαγωνισμό θα πάει να δει τους Pet Shop Boys σε 1 από τις συναυλίες τους στην Αθήνα ή στην Θεσσαλονίκη!

ναι, ναι, καλά διάβασες. Όποιος κερδίσει, θα πάει να δει τους Pet Shop Boys. Κ όχι μόνος του, αλλά με έναν φίλο του.

Δηλαδή ο νικητής θα κερδίσει δύο εισιτήρια... Όπου τα θέλει. Αθήνα θέλει; Αθήνα θα πάει; Θεσσαλονίκη θέλει; Θεσσαλονίκη θα πάει!

Αυτό είναι το πρόβατο! Δεν είναι μόνο σέξυ, αλλά επιπλέον ομορφαίνει κ την ζωή του αναγνώστα!

Α σημειωτέον επειδή στην συναυλία θα είμαι κ εγώ, αν κερδίσει θα έχεις με έναν σμπάρο δύο τριγώνια. Θα κάνουμε κ παρεϊτσα! How cool is that?ς?? ρητορικό το ερώτημα... α λατ!

Λοιπόν φύγαμε!

Για να μπει το όνομά σου στην κλήρωση για το διαγωνισμό, χρειάζεται να απαντήσεις στις εξής πέντε uber δύσκολες ερωτήσεις. Γενικά, είναι καλό να δώσεις την σωστή απάντηση... αλλά κ την λάθος να δώσεις, δεν θα χαλάσουμε τις καρδιές μας. Θα συμμετέχεις στην κλήρωση (κατά πάσα πιθανότητα, εκτός κ αν έχω νεύρα εκείνη την μέρα χεχεε) απλά όλοι θα λέμε "καλά λένε ότι τα βλαμμένα τα βοηθά η τύχη".

Λοιπόν, οι ερωτήσεις είναι...

ερώτηση 1

Για ποιές από τις παρακάτω έχουν γράψει τραγούδι οι Pet Shop Boys

a - Dysty, Kylie, Shirley Bassey
b - Dusty, Kylie, Stella Konitopoulos
c - Dusty, Kylie, Madonna

ερώτηση 2

Ποιοί ΔΕΝ είναι το ελληνικό αντίστοιχο των Pet Shop Boys; (προσοχή παγίδ παγίδ εντατίκ)

a - Οι VIPS
b - Οι Bang
c - Ο Χαριτoδιπλωμένος με την Μαντώ
d - Οι Micro

ερώτηση 3

Για ποιόν/ποιά διάσημο/η blogger όταν είχε πάει στην Αγγλία δήλωσαν οι Pet Shop Boys στο BBC "άμα δεν σταματήσει να παραμονεύει έξω από το σπίτι μου ο παρανοϊκός για να πάρει αυτόγραφο I AM SOOOOOOOO CALLING THE ANTITERRORIST UNIT"

a - Julia (από την Julie and Julia)
b - Γιώρζ Τρούλη
c - AF Marx

ερώτηση 4

Τι κάνει η Πέγκυ Ζήνα κάτω από το τραπέζι σε αυτήν την φωτό;

a - σπάει ένα γιάντες με την Νατάσα Θεοδωρίδου που κρύβεται από κάτω
b - έχει βγάλει τα παπούτσια κ ξύνει με το αριστερό πόδι την δεξιά γάμπα
c - σφίγγει με τα ειδικά εκπαιδευμένα πόδια της τα παπάρια του Μητροπάνου ώστε αυτός να βγει χαμογελαστός στην φωτογραφία κ να δεχτεί να τραγουδήσει μαζί της.

Ερώτηση 5

Τι λέει ο Παπαντρέου στον Καραμανλή σε αυτήν την φωτό;

a - "Ναι, περνώ κ μόνη μου καλά, τα καταφέρνω μία χαρά, δεν σε έχω ανάγκη ευτυχώς μου είσαι πλέον περιττός"
b - "Σου έβαλαν το 5 της Max Factor, ε; Γι αυτό έχεις τόσο ανοιχτό φυσικό χρώμα... εμένα μου βάλαν Maybeline κ κοίτα πως είμαι... σαν την κουράδα"
c - "Θέλεις να τα παρατήσουμε όλα, να βγούμε από την σκιά των πατεράδων/θείων/παππούδων μας κ να γίνουμε οι Pet Shop Boys της μέσης Ανατολής; Πες ναι!!!! θα φοράμε τέλεια δερμάτινα σορτσάκια"

αυτές ήταν οι ερωτήσεις!

Αγαπημένε αναγνώστη, αφήνεις τις απαντήσεις σου στα σχόλια του ποστ, κ να θυμάσαι ότι είναι ντροπή να κλέβεις στην σουπιέρα της γιαγιάς. Όπως ντροπή είναι, κ μάλιστα ακόμα πιο μεγάλη, το να μην παίζεις.

Η κλήρωση θα είναι ανοιχτή όλη αυτήν την βδομάδα, κ η κλήρωση θα γίνει την άλλη δευτέρα τρίτη. Με τον γνωστό τρόπο: χαρτάκια με ονόματα μέσα στην σουπιέρα της γιαγιάς, ανακάτεμα κ τράβηγμα!

Μπορείς, το ξέρεις! άντε λοιπόν! :-)

The new Guinnes ad



η καινούργια διαφήμιση της Guinnes... αρονό ρε παιδιά, καλόφτιαγμένη είναι, εντυπωσιακή, με ωραία ιδέα... αλλά... this is beer we are talking about.

νομίζω ότι είναι λίγο too much... αρονό....

3 η ώρα ξημερώματα.



Αναρωτιέται η Βίκυ, με τους στίχους του Κυριάκου Ντούμου:

Σκέφτηκες άραγε ποτές
σ’ ένα σταθμό, σ’ ένα εξπρές
πόσοι καημοί, πόσες χαρές
πόσες λαχτάρες;
Ένας πηγαίνει σε γιορτή
άλλος την πίκρα πάει να βρει
και οι τουρίστες στη γραμμή
με τις κιθάρες.

Είδες οι έρημοι σταθμοί
πώς σου ματώνουν την ψυχή
όταν απάνω στη γραμμή
πέφτει το βράδυ;
Ζούνε μονάχα μια στιγμή
ένα φανάρι, μια στολή
κι ύστερα πάλι η σιωπή
και το σκοτάδι.

Σκέφτηκες άραγε ποτές
όλες αυτές τις διαδρομές
σε ποιο σταθμό ήσουνα χτες
σε ποιο βαγόνι;
Σ’ ένα εξπρές είσαι κι εσύ
που τρέχει πάνω στη ζωή
κι όλο μαζεύει η γραμμή
όλο τελειώνει.



Τα σκέφτηκα. συχνά τα σκέφτομαι. Κάτι ξημερώματα σαν κ αυτό, που αν κ νυστάζω δεν θέλω να κοιμηθώ. Αλλά όσο κ να τα σκέφτομαι, πάντα μένω με τις ίδιες απορίες:

"Καημοί, χαρές, λαχτάρες, γιορτές, πίκρες, σταθμοί, βαγόνια, γραμμές"... Αυτές οι λέξεις οι χωρισμένες με κόμματα, αυτά τα περιστατικά της ζωής μας τα χωρισμένα με ανάπαυλες (ανάπαυλες σαν τα ξημερώματα που είσαι κρυμένος στο σπίτι κ εύχεσαι να αργήσει να έρθει το πρωί), όλα αυτά που κάνουν το ταξίδι, πού άραγε μας οδηγούν;

είναι πράγματι σταθμοί προς ένα τέρμα; ή μήπως είναι απλώς η ανάγκη μας να βρούμε νόημα που μας κάνει να βλέπουμε την πορεία σαν ταξίδι που έχει προορισμό συγκεκριμένο;

τέτοια αναρωτιέμαι. κ το ταξίδι του εξπρές συνεχίζεται. αλλά τέρμα, δεν ξέρω αν υπάρχει.

Sunday, November 08, 2009

Μικρό μυστικό από την πάλη των τάξεων...

λοιπόν, από τα χιλιάδες τραπέζια που έχω πάει σε κάθε είδους σπίτια κ σπίτια, έχω καταλήξει ότι ένα πράγμα ξεχωρίζει το πραγματικά "μεγαλοαστικό" περιβάλλον από ένα πιο συνηθισμένο.

Κ όχι, δεν είναι το αν κόβουν τον κιοφτέ με το μαχαίρι (υποτίθεται ότι ποτέ δεν κόβουμε κιμά με μαχαίρι, ακόμα κ πέτρα καμένο να είναι το μπιφτέκι, με το πηρούνι το κόβεις).

όχι, επίσης, δεν είναι αν βάζουν το χαβιάρι σε ασημένο σερβίτσιο (ποτέ το χαβιάρι σε ασημένιο σερβίτσιο, το ασήμι οξειδώνεται, πάντα σε γυάλινο).

όχι, επίσης, δεν είναι αν το χοντρό πούρο το σαλιώσει πριν το χώσει στον κωλαράκο του ο οικοδεσπότης (ποτέ δεν χώνουμε το πούρο στο κωλαράκο μας, ειδικά αν είναι καλεσμένοι μπροστά, περιμένουμε να φύγουν κ μετά δανειζόμαστε τον δονητή της γυναίκας μας που τον χρησιμοποιούμε ενώ καπνίζομε το πούρο).

αυτό που ξεχωρίζει το "σπίτι της Αλέξης Κόλμπυ" από ένα απλό ταπεινό σπίτι είναι το τι κάνουν το δώρο που τους πηγαίνεις.

Συγκεκριμένα: αν οι οικοδεσπότες πάρουν την σακούλα με το δώρο κ την πάνε στο παραμέσα δωμάτιο, κ επιστρέψουν σχεδόν αμέσως χωρίς να ανοίξουν το κουτί/σακούλα/δέμα/χουοτέβερ τότε έχουμε να κάνουμε με πλουσιόπαιδα.

Αν οι οικοδεσπότες αρχίσουν να ανοίγουν δώρα μπροστά σε όλους κ να ουρλιάζουν/χτυπιούνται/σουρομαδιούνται/αλλαλιάζουν/τσιρίζουν τότε έχεις να κάνεις με φτωχολογιά.

Κ πρόσεξε, το να μην ανοίξεις τα δώρα δεν είναι σνομπίσμος ή μπλαζέ, ή nonchalant-ness. Είναι για να μην προσβληφθεί ο καλεσμένος που έφερε κάτι απλό κ να μην φανεί λιγότερος από εκείνον που το φυσάει το παραδάκι κ έφερε το Κρυφό Σχολειό του Γύζη (το πρωτότυπο, εννοείται - ναι θα ήθελες!).

Κ εσύ, σέξυ βγιούερ, να μην στεναχωρείς τους καλεσμένους σου. Όσο κ να ουρλιάζουν κάποιοι "ααααααχ, ααααααχ, άνοιξε τα δώρα, άνοιξε τα δώρα ΤΩΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ θέλω να δω τι σου πήρανε οι άλλοι, έεεεελααα" να μην υποκύπτεις. Να περιμένεις να τα ανοίξεις όταν θα είσαι μόνος με την αγάπη σου. Οικονομική κρίση έχουμε, κ κάποιοι δεν έχουν(-με) την δυνατότητα να μας έχουν στα ώπα ώπα. Μην τους φέρνομε σε δύσκολη θέση, δεν είναι σωστό! όχι;
η απίστευτη φωτογραφία είναι από το Σάο Πάολο. δίπλα στην φαβέλα είναι η βίλα με την πισίνα κ το γήπεδο τένις. ένας φράχτης διαφορά.

Show biz verbz of da week

Συνεχίζουν να μας τρελαίνουν οι Βρετανοί με τα μπαράζ των εντελώς απαράδεκτων ανόητων κ φρικτών νούμερο 1 singles. Την προηγούμενη βδομάδα ήταν η Cheryl Cole, πρώην μέλος των Girls Aloud, με ένα πράγμα που λέγεται Fight For This Love, φρίκη, ενώ αυτήν την βδομάδα είναι ένα boy band (!!!!!!! μα, απίστευτο, υπάρχουν ακόμα boy bands στην εποχή μας;) με το everybody in love, ξανά μανά φρίκη. έλεος τα αυτάκια μου, έλεος. Ναι, τελικά είναι αποδεδειγμένο, τα μεγαλύτερα εγκλήματα εις βάρος της τέχνης έχουν γίνει στο όνομα της αγάπης.

Ξεκίνησε κ επίσημα, εν τω μεταξύ, στην Ηνωμένη Πολιτεία ("οι Ηνωμένες Πολιτείες" πληθυντικός, η Ηνωμένη Πολιτεία ενικός) η Χριστουγενιάτικη περίοδος. Η πιο εμπορική ταινία του Σαββατοκύριακου είναι το "Χριστουγεννιάτικα Κάλαντα" του Ντίκενζ σε 3d κ σούπερ τρόνικ χάη τεκ αντβάνσντ εκδοχή! How cool is that! Η σκηνοθεσία είναι του Zemeckis, που έκανε κ το Forrest Gump (η καλλιτερότερη ταινία όλων των εποχών, καίρο έχω να την δω τώρα που το σκέφτομαι...). Το "ρόλο" του Σκρούτζ, σε όλες τις φάσεις της ζωής του, αλλά κ των τριών πνευμάτων των Χριστουγέννων που του μαθαίνουν να τρώει πολύ γαλοπουλα τα Χριστούγεννα με τα φιλαράκια του, γιατί το να έχεις χοντρουλό κοιλάκι είναι σέξυ, παίζει ο ίδιος ένας ηθοποιός, ο Jim Carrey. 31 εκατομμύρια δολλάρια μάζεψε η ταινία σε τρεις μέρες, δεν είναι καθόλου μα καθόλου λίγα, αλλά δεν είναι κ τόσα πολλά... χμφ χμφ χμφ. Έχουν τρελαθεί κ οι Αμερικάνοι, δεν μπορώ να καταλάβω τι θένε για να είναι ευχαριστημένοι. εδώ το trailer:


Πεθάναμε πάλι στο κλισέ, στην συνέντευξη που έδωσε η Ριχάνα για να μιλήσει "αποκαλυπτικά" για την βραδιά που την κακοποίησε ο Chris Brown. Τι "ο άντρας που με χτυπούσε δεν είχε ψυχή μέσα στα μάτια του" είπε, τι "τον παράτησα για να μην δώσω κακό πρότυπο στους φάν μου" είπε, τι "οι πληγές μέσα μου δεν έχουν γιατρευτεί ακόμα" είπε... Αυτό που δεν είπε είναι ότι η συνέντευξη, όλως τυχαίως, συνέπεσε με την κυκλοφορία του κανούργιου της άλμπουμ. Ρηχανίτσα Ρηχανίτσα, δεν μας τα λες καλά. Που είναι η αμπερέλα σου.

Κάθεσαι; H Κόλαση του Δάντη (όχι του Χρήστου Δάντη, που έβγαλε το Σκάσε, του άλλου, του Αλιγκέρι, από την Ιταλία) θα γίνει video game από την Electronic Arts, την καλλίτερη εταιρία video games. Άντε, με το καλό κ ο Δον Κιχώτης να μπαίνει στην σειρά.

Πήρε τα 3 της (βραβεία) η Beyonce στα βραβεία MTV Europe. καλλίτερη τραγουδίστρια, καλλίτερο βίντεο (single ladies) κ καλλίτερο τραγούδι (halo). Θα το έχει πάρει πρέφα κανένας από αυτούς που είναι αυτήν την στιγμή στο Ολυμπιακό Στάδιο στην συναυλία της, να της πει ένα "μπράβο βρε κοπελιά, μπράβο" ή θα την αφήσουμε παραπονούμενη; Τι να πω, ελπίζω - αν κ χλωμό το κόβω, δεν πολύδιαβάζουμε internet εμείς εδώ στην ελλάδα δυστυχώς.

Βγήκε το νέο βιβλίο με διηγήματα της Alice Munro, καλλίτερης διηγηματογράφου όλων των εποχών, το Too Much Happiness. Να το εξώφυλλό του στην Αμερικάνικη έκδοση:

Κ να κ στην αγγλική (αυτή που περιμένω, αυτή που περιμένω, αυτή που περιμένω, αυτή, αυτή, λογικά μέσα στην βδομάδα θα μου έρθει - να είναι καλά το amazon)


κυκλοφορεί αυτήν την βδομάδα η νέα απειλή της Χαρούλας το "η αγάπη θα σε βρει όπου κ να ΄σαι", εννοείται ότι θα πέσει αυστηρή κριτική όταν πάρω το cd να το ξέρεις σέξυ βιούερ.


Έφυγε λέει ο Φοίβος από την δισκογραφική του Antenna κ μαζί του πήρε κ την Δέσποινα. Επίσης, η ΙγκουΆννα άρχισε τις εμφανίσεις της στο Αθηνών Αρένα κ θα ξαναβγάλει το τελευταίο της cd με 3 τραγούδια επιπλεόν. Επίσης, ο ένας τραγουδιστής κάνει αυτό, η άλλη το άλλο.... όλα αυτά ηχούν στα αυτιά μου σαν να μου μιλάει κάποιος για "μεγάλες κεντήστρες" ας πούμε. Τίποτε, απομεινάρια ενός πράγματος που κράτησε μερικά χρόνια - κ μάλλον πολλά ήταν - κ τώρα χάνεται για πάντα.

Πίστεψε το. Είμαστε λιγότερο από δύο βδομάδες από τις συναυλίες των Pet Shop Boys στην Αθήνα κ στην Θεσσαλονίκη, κ η σουπιέρα της γιαγιάς ετοιμάζεται να επιστρέψει με τον τρόπο που της αξίζει. Θα μου πεις "καλά, πως σχετίζεται η σουπιέρα της γιαγιάς με τις συναυλίες των Pet"; ε, θα δεις, κάνε δύο μέρες υπομονή! :-)

Friday, November 06, 2009

Σχεδόν σαν πόστ (ητ...)


Τι έχω να κάνω αυτό το Σαββατοκύριακο

Παρασκευή. (ότι έχει απομείνει τέλος πάντων)

Πρέπει να πάω στο Τζάμπο να αγοράσω το Σπίτι Του Μίκη Θεοδωράκη... ούπζ, σόρη, το σπίτι του Μίκι Μάους για τον ανηψιό μου που είχε γενέθλια στις 4 του μήνα κ αύριο του κάνουμε παιδικό πάρτυ.

4 χρονών γίνεται. κ ως θείος πρέπει να του πάρω καλό δώρο! βέβαια θα μου πεις, γιατί να του πάρεις αυτό κ όχι το σπίτι του Χατζιδάκι; ε, παιδί είναι ακόμα, θα μάθει, αυτό ζήτησε τώρα, το σπίτι του Μίκυ, έχουμε καιρό να μάθει να αγαπάει κ το σπίτι του Μάνου.

Πρέπει να πάω στο Φωκά στην Σταδίου, αν προλάβω, που κόβω την τσουτσούνα μου ότι δεν θα προλάβω, για να να αγοράσω 2 δώρα, ένα για έναν Άγγελο κ ένα για την Άντζελα, την γυναίκα του, που με έχουν καλέσει αύριο το βράδυ σπίτι τους για φαγητό. Με καλούνε συνέχεια κ γενικά θέλω να τους πάρω κάτι καλό, ξεπαραδιάσμ ξεπαραδιάσμ εντατίκ, αλλά δεν πειράζει, είναι ωραίο να κάνεις δώρα.

Πρέπει να πάω για φαγητό. Όχι από ανάγκη επιβίωσης ή από πείνα. Στις 9 κ μισή έχω ραντεβύ (επίτηδες χωρίς ο, ακούγεται πιο γαλλικό) με τον Δ. σε γνωστό εστιατόριο του κέντρου, παλιό κ αστικό, για να μιλήσουμε για δουλειές κ άλλα ευχάριστα κ ωραία. Περιμένω με αγωνία κ ανυπομονησία.

Μετά, άμα είμαι σε φάση, ίσως να πάω για κανένα ποτάκι σε κανένα αλήτικο μπαρ. Αλλά, όχι μέχρι πολύ αργά, γιατί αύριο είναι Σάββατο κ έχω πρωινό ξύπνημα νωρίς! Γιου γκό μπόη!

Σαββάτο

Πρέπει το πρωί να πάω να πάρω τα δώρα του Άγγελου κ της Άντζελας που έκοψα την τσουτσούνα μου ότι δεν θα προλάβω σήμερα να αγοράσω. (στά 'λεγα εγώ, εσύ εκεί "θα προλάβεις κ θα προλάβεις κ θα προλάβεις" ορίστε τώρα, τρέχω πανικόβλητος).

Μετά κατά τις 11 κ μισή πρέπει να αρχίσω με το αυτοκίνητο τις βόλτες για να μαζέψω όλους αυτούς με τους οποίους θα πάμε μαζί στο παιδικό πάρτυ του ανηψιού μου. Βασικά τον Π κ τον Π.

Στις 12, 12 κ μισή, αρχίζει το παιδικό πάρτυ. It will be a blast!!! I am sure. Μην το πείτε κανενού αλλά έχω κανονίσει να έρθουν να κάνουν σόου στο παιδί οι εξής:
Μάγια Μέλισσα (έχει γεράσει πολύ η κακομοίρα, αλλά θα μου πεις από τα 80z μέχρι τώρα είναι τόσα χρόνια, άμα δεν γέρναγε θα την βρίζαμε ότι είναι πλαστική μελισσογκόμενα)
Ντόρα η Εξερευνήτρια (καλά, δεν θες να ξέρεις πως είναι από κοντά, την είδα όταν κανονίσαμε να έρθει στο πάρτυ, το βάψιμο κάνει θαύματα, μόνο αυτό σου λέω)
Ψιψινέλ (ναι, ναι, η γάτα του Δρακουμέλ έχει καταντήσει να κάνει αρπαχτές σε παιδικά πάρτυ, αλλά την μάρκαρε τόσο πολύ ο ρόλος στα Στρουμφάκια που δεν μπόρεσε μετά να βρει πουθενά αλλού δουλειά)

Περνάω καλά, περνάω καλά εντατίκ στο πάρτυ.

Κατά το απόγευμα την κάνω για το σπίτι όπου ρίχνω υπνάκι σέξηνες ώστε μετά να σηκωθώ για να πάω στο τραπέζι του Άγγελου κ της Άντζελας που είμαι καλεσμένος κ να δείχνω όμορφος.

Μετά κάνω εντυπωσιακή είσοδο στο τραπέζι, όπου οι οικοδεσπότες λατρεύουν τα καλοδιαλεγμένα δώρα μου κ πέφτουν να μου φιλήσουν τα χέρια με ευγνωμοσύνη κ αιώνια φιλιά.

Περνάω καλά, περνάω καλά περνάω καλά εντατίκ στο τραπέζι...

Επιστρέφω σπίτι, στην αγκαλιά του στεφανιού μου. Ναιαιαιαιαιαιαιαιαιαιαιαιαιαι!

Ύπνος.

Α, κ κάπου μέσα σε όλο αυτό το χαμό, πρέπει να χωρέσω κ ένα τζημ. Το Σάββατο που δεν έχω δουλειά κ άλλα τέτοια κάνω μπόλικο κολύμπι, με παίρνει. Ελπίζω μόνο να μην πέσω πάλι στο μαλάκα που μου πρήζει τα αρχίδια γιατί θέλει να προπονούμαστε μαζί.... γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ

ξανά μανά γιου γκό μπόη!

Κυριακή...

Σηκώνομαι κ πάω τζημ. Σουήμ σουήμ εντατίκ, προπόν προπόν εντατίκ. Ξανά ελπίζω να μην πέσω στο μαλάκα του Σαββάτου.

Μετά, ελεύθερος.

Ίσως κανένα σινεμά, ίσως κανένα ποτό, ίσως σπίτι για διάβασμα κ γράψιμο. Αρονό.

Α ρήλη ρο νο.

Α, πρέπει κ να συνεχίσω να βολεύω τα βιβλία, τα περιοδικά, τα CD κ τα DVD μου. Αγόρασα βιβλιοθήκες ikea πριν από λίγο καιρό κ πρέπει να τις γεμίσω/τακτοποιήσω. Αχ επιτέλους το σπίτι έχει άλλη όψη χωρίς ντάνες ιντερνάσιοναλ από βιβλία κ περιοδικά!!!

Α, κ τώρα που το σκέφτομαι, μήπως να κάνω την τρελή υπέρβαση φέτος κ να στήσω το Χριστουγεννιάτικο δένδρο από αυτό το Σουκού; Συνήθως το στολίζω κοντά στο γενέθλιό μου, αρχές Δεκέμβρη, αλλά φέτος, με δεδομένο ότι ο κόσμος θα καταστραφεί το 2012, έλεγα να φτιάξω το εορταστικό κλίμα λίγο νωρίτερα... αρονό, τι λες κ εσύ σέξυ βγιούερ;

πιεσ - κ όχι, αυτό δεν είναι ποστ παραπονιάρικο. ή έστω ψευτοπαραπονιάρικο. είναι ποστ οργάνωσης. "Κάνε μία λίστα με όσα θες να κάνεις για να μην ξεχάσεις να τα κάνεις" τύπου. λέμε τώρα...
Γιου γκό μπόη, ξανά μανά.

Thursday, November 05, 2009

Δίδυμοι πύργοι, κολάρα, καρέκλα απ' του Ψυρή κ ακίνητες μηχανές που κινούνται στον χωροχρόνο

Η Μύριαμ είναι πολύ στεναχωρημένη. Πάρα πολύ.

ένας κακός, κακός, κακός σκηνοθέτης, την έχει αναγκάσει να κάνει την μοντέρνα για το καινούργιο της βίντεο κλίπ. Αυτή όμως έχει άλλα στο μυαλό της.

είναι μία κλασική αραβίδα που ξέρει, αυτή, τι είναι καλό για την εικόνα της.

Προσπαθεί να τον πείσει. Αλλά άδικα. Οπότε, τι να κάνει κ αυτή, καβαλά μία μηχανή που της βρίσκεται πρόχειρη κ αρχίζει τις βόλτες για να του ξεφύγει...

Οι οποίες βόλτες γίνονται (όχι για να μην λες ότι δεν είμαστε φίλοι του υπερεαλισμού):

Μέσα στο στούντιο.

Με την μηχανή ακίνητη κ σβησμένη.

Κ ψιλοτάκουνα.

Κόκκινα.

Χάου μο αραβίδα καν γιου γκό; Νοτ μάτς, τράστ μη.

Ένηγουέη, ας γυρίσουμε πάλι στις περιπέτειες της Μύριαμ.

Επειδή ως γνωστόν μία ακίνητη μηχανή έχει απίστευτη ταχύτητα (που 'σαι ρε Αϊ - Νστάιν με τα θαύματά σου) κατά την διαδρομή η Μύριαμ περνά από πολλά δείγματα ταπετσαρίας Χυτήρογλου με πάτερν ζούγκλα προτού φτάσει στο προαύλιο ενός ηφαιστείου.

Εκεί μπαίνει ανάμεσα από δύο ντουλάπες κ αρχίζει να χτυπιέται διότι ψάχνει να βρει κολάρα. Όμως, αγαπημένη μου Μύριαμ, αν ψάχνεις κολάρα δεν χρειάζεται να ψάξεις στην ντουλάπα. Χρειάζεται να ψάξεις στον γοφό σου. Αυτό θεωρώ ότι θα έπρεπε να το γνωρίζεις καλλίτερα.

Και ύστερα, η Μύριαμ μπαίνει σε ένα δωμάτιο όπου βρίσκει μία καρέκλα κλεμμένη από τσιπουράδικο στου Ψυρή (επ, φέρτε μας πίσω την καρέκλα ρεεεε). Κάθεται πάνω της κ αρχίζει τα τέκνο κουνήματα κεφαλιού.

Έλα όμως που το τραπέζι κλαίει παραπονεμένο γιατί θέλει κ αυτό να ταλαιπωρηθεί από την Μύριαμ!!! Οπότε τι να κάνει κα αυτή, πατάει κ αυτό!!!

Κ μετά, μπαίνουν στην ιστορία.... wait for it.... Οι ΔΙΔΥΜΟΙ ΠΥΡΓΟΙ!!!! ω ναι.

ΟΙ ΔΙΔΥΜΟΙ ΠΥΡΓΟΙ. αλλά σε μορφή ταπετσαρίας!!

δε λέω παραπάνω, πρέπει να κάνεις κ μόνος σου την προσπάθεια να δεις την συνέχεια! α, κ μην ξεχνάς: η ομορφιά κ ο αλλάχ βρίσκονται στις λεπτομέρειες. κ δόξα τω Αλλάχ σε αυτό το βίντεο είναι πολλές: Πρόσεξε τα κολάν με τις φωσφοριζέ λεπτομέρειες, τα σκουλαρίκια, τα γκεη-μπόηκα παπούτσια κ πολλά, πολλά ακόμα....

εδώ είσαι λοιπόν:



Πη εσ - Πλάκα Πλάκα κ Κουκάκι το τραγούδι μου αρέ.... έχει μία κάπχια πχιότητα... αραβική μεν, πχιότητα όμως. κ επιπλέον είναι από τις μεγαλύτερες επιτυχίες αυτήν την εποχή στον αραβικό κόσμο! γιου γκό αραβίδα γκέρλ

Πη έσ 2: Γιατί στην ελλάδα δεν έχουμε πια βίντεο κλίπ που να κάνουν κέφι κ να μας φτιάχνουν κεφάλι; Discuss! σέξη βγιούερ

Πι εσ 3: Η μύριαμ έχει απίστευτα ωραίο πρόσωπο ορ χουώτ;

Tuesday, November 03, 2009

Βιομηχανία της μόδας κ βιομηχανία ηλιθιότητας... (συνώνυμα)

Έβλεπα εχτές το Next Top Model. Μία ρηφρέσιγκ επαφή με την βιομηχανία της μόδας thanks to tv!

Εντάξει, το πράγμα είναι τόσο γελοίο που καταντά απολαυστικό. Τι να πρωτοσχολιάσω;

Καταρχήν, το NEXT top Model... Συγγνώμη θέλει κάποιος να μου εξηγήσει ποιό ακριβώς ήταν το PREVIOUS Top Model; ή το CURRENT top model?

γιατί για να έχεις Next πρέπει να υπάρχει κ τωρινό... που δεν υπάρχει... θυμίζω ότι στην ελλάδα είμαστε, το καλλίτερο που μπορεί να σου συμβεί σε καριέρα είναι να μπείς εξώφυλλο στον κατάλογο του πράκτικερ....

Αυτά σχετικά με τον τίτλο... Και τώρα, ας πάμε στο ζουμί.

Στην εκπομπή το team των υποψήφιων μοντέλων επισκέπτονταν διάφορους επαγγελματίες της μόδας. Όλοι άντρες, άλλα όλοι με φωνές όλο σκέρτσο κ όλο νάζι, μισογυναικείες... Κ θα μου πεις "επ, σε τσάκωσα προβατούκο, είσαι ραστιστάκι, τι πρόβλημα έχεις με την θηλυπρέπεια, ε; ε;"

Όχι, ρατσιστάκι δεν είμαι, καθόλου, αλλά όταν φροντίζεις την ομορφιά των ανθρώπων γύρω σου (που υποτίθεται ότι αυτό κάνει ο επαγγελματίας της μόδας) δεν θα έπρεπε πρώτα να φροντίζεις την δική σου συνολική ομορφιά (κομμάτι της οποίας είναι κ αυτό που ακούγεται) κ να μην τραβάς την φωνή σου σαν να είσαι πριγκίπισσα που της έκλεψαν το σκήπτρο; Ρητορικό το ερώτημα, θα έπρεπε.

Το χειρότερο δε από όλα είναι ότι ακόμα κ οι γυναίκες αποκτούν με την πάροδο του χρόνου το ίδιο μισοαδελφέ ύφος όταν μιλάνε.... ακούς την άλλη ας πούμε χωρίς να έχεις εικόνα κ νομίζεις ότι είναι τραβεστί κρυωμένο - κ μετά γυρνάς κ βλέπεις την τάδε μοντέλα... τι στο διάολο, είναι κολλητικό;

Κ πάμε σε άλλο θέμα...

Αλήθεια, οι "επαγγελματίες της μόδας" (μάη άσ), έχουν κάποιο ανταγωνισμό μεταξύ τους να χρησιμοποιούν όσα περισσότερα κλισέ γίνεται σε κάθε φράση που εκστομίζουν;

Πόσα κλισέ χωράν σε μία απλή καθημερινή φράση; ε, φροντίζουν να τα βάλουν όλα! ΣΕ ΚΑΘΕ φράση τους...

Μερικά παραδείγματα... καταρχήν το απίστευτο ρήμα "υποστηρίζω". Λέγεται για ότι μαλακία μπορείς να φανταστείς....

"Είναι όμορφη πολύ κ έχει κ πρόσωπο που θυμίζει την Βίνα Ασίκη, αλλά δεν το υποστηρίζει"

"αν και δεν σου πάει αυτό το μάλλινο μαγιό, το υποστηρίζεις..."

"Υποστηρίζεις πολύ ωραία αυτή την κουφάλα στον φρονιμίτη σου... Μπράβο..."

Τέτοια υποστήριξη ούτε η Ελένη Γλυκατζή Αρβελέρ στην διατριβή της, έλεος.

Μετά έχουμε το άλλο άκυρο κλισέ... "συγκλονιστικό"

"Καλά, συγκονιστικό τοπ"

"Καλά, συγκλονιστική πόζα"

"Καλά, συγκλονιστικό κοκαλάκι"

"καλά, συγκλονιστική σχεδιάστρια"

και ούτω κάθε εξής....

Άσε δε το τι ανοησία ακούγεται από το στόμα των επαγγελματιών της μόδας όταν αποφασίσουν να μιλήσουν για "σημαντικά θέματα" όπως οι σχέσεις, η αγάπη, η ζωή, ο θάνατος, η νοοτροπία, η σχέση με τους άλλους, η μόρφωση, γιου νέημ ητ...

άστο καλλίτερα, άστο... Λένε τόσες πολλές βλακείες που κάνουν τις μπαρούφες του Κοέλιο να μοιάζουν ΕΞΥΠΝΑΔΕΣ ΑΝΕΥ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ...

Η εκφορά, δε, του λόγου τους, έχει την βαρύτητα που θα έπρεπε να έχει μόνο η ανακοίνωση από τον Αινστάιν της θεωρίας της σχετικότητας... Για μαλλιά μιλάνε, ή για το αν είναι της μόδας να φοράς ζώνη... κ το λένε με ένα ύφος σαν να είναι το πιο σημαντικό πράγμα που έχει ειπωθεί ποτέ στην ιστορία του διαγαλαξιακού σύμπαντος...

Ναι είμαι αναγκαστικά δημοκράτης... η αμορφωσιά κ η έλειψη καλλιέργειας δεν είναι μεμπτές, με τίποτε. Για να το πω απλά, μπορεί να μην θέλω να κάνω παρέα με αμόρφωτους ή ακαλλιέργητους αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχουν το δικαίωμα να υπάρχουν...

Όμως από αυτό το σημείο μέχρι να εκφέρουν τον λόγο κ να κουβαλάνε τον εαυτό τους σαν να είναι σπουδαίοι κ σημαντικοί υπάρχει μεγάλη διαφορά... Κ δυστυχώς η αλήθεια είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων που ασχολούνται με την μόδα είναι απίστευτοι στόκοι. Κ παρόλα αυτά το παίζουν κ σπουδαίοι.

Το βλέπω κ σε διάφορες άλλες περιστάσεις που πετυχαίνω διάφορους του συναφιού... Στο γυμναστήριο ας πούμε. Όπου δεν θέλεις να ξέρεις τι ακούνε τα αυτάκια μου. Κ όχι τίποτε άλλο, αλλά από το πολύ μάρμαρο έχει κ ηχώ το αποδυτήριο κ όλα ακούγονται καμπάνα...

Ναι, πιστεύω στο στιλ, πολύ. Αλλά ένας άνθρωπος που δουλεύει στην βιομηχανία της μόδας κ δεν ξέρει πόσο καταστροφικό είναι για το στυλ του το να παίζει τον σπουδαίο ενώ είναι στόκος τότε δεν ξέρει βασικά πράγματα για την ομορφιά... κ δεν πρόκειται να τον εμπιστευτώ να με ντύσει. Σόρη.

Επίσης, κάτι ακόμα... οι καλλιεργημένοι κ με αγωγή άνθρωποι είναι, ακόμα κ αν ντύνονται με ριγέ πουκάμισα κ καρό πανταλόνια (στο ίδιο ντύσιμο, τραγικό, το ξέρω, ήθελα δυνατό παράδειγμα), πολύ πολύ πολύ πιο όμορφοι κ στυλάτοι από οποιονδήποτε style consious!

ironic isn't it? κ συγκονιστικό. αλλά το υποστηρίζω. (χεχεχε)