Wednesday, July 28, 2010

όνειρο

Ένα απόγευμα που ο άντρας της ο Χάρης έλειπε από το σπίτι, η Ντίνα τηλεφώνησε στον Πέτρο, τον καλλίτερο του φίλο για να του μιλήσει "ιδιαιτέρως", αφού τον έβαλε να υποσχεθεί ότι δεν θα πει τίποτε σε κανέναν, κ κυρίως στον άντρα της:

- Πέτρο, πήγε ο Χάρης στον γιατρό γιατί είχε κομάρες κ δύσπνοια. Έχει πίεση κ χοληστερίνη. Μάλλον είναι σοβαρό. Πρέπει να προσέχει τι τρώει, κ να αρχίσει αμέσως να γυμνάζεται... όλη μέρα στο καθισιό του γραφείου, θα πάθει μεγάλη ζημιά. Ο γιατρός του είπε ότι έχει την φυσική κατάσταση εξηντάρη! Κ ακόμα δεν έχει κλείσει τα 43.

Το σχέδιο της Ντίνας ήταν ο Πέτρος, παλιός φίλος του Χάρη με τον οποίο παίζανε μπάσκετ στο Λύκειο, να "παρασύρει" τον άντρα της να ξεκινήσουν κάποια άσκηση, έστω κ 20 λεπτά τρέξιμο την ημέρα. Η ίδια θα φρόντιζε για την διατροφή του κ τα υπόλοιπα - όπως ας πούμε το κάπνισμα. Αλλά για την γυμναστική, χρειαζόταν την βοήθεια του Πέτρου

Κ έτσι έγινε. Όχι εύκολα, όχι χωρίς προσπάθεια κ αναβολές, ο Χάρης κ ο Πέτρος βρέθηκαν να συναντιόνται 4 με 5 φορές την βδομάδα, κατά τις 6 κ μισή το απόγευμα, με τις φόρμες κ τα αθλητικά τους παπούτσια για να τρέξουν. Ήταν γείτονες, στο Παγκράτι, κ πήγαιναν εκεί γύρο, άλλοτε στο Άλσος Παγκρατίου, άλλοτε στο Ζάππειο, άλλοτε στον Εθνικό Κήπο.

Τις πρώτες βδομάδες ήταν πολύ δύσκολο. Σαραντάρηδες κ οι δύο, αφημένοι, κουβαλούσαν όλα τα βάρη ενός ανθρώπου της εποχής μας. Αλλά καθώς οι βδομάδες κ οι μήνες περνούσαν το όλο πράγμα τους έγινε πιο εύκολο πιο συστηματικό και πιο οργανωμένο. Από βραχνάς κ υποχρέωση μετατράπηκε σε συνήθεια, κ μετά έφτασε να τους γίνει ανάγκη. Δεν ήταν όμως μόνο οι αντοχές των δύο που άλλαξαν σε αυτό το διάστημα.

Στο παρελθόν, οι δύο τους δεν ήταν ιδιαίτερα φίλοι, την τετράδα περισσότερο την είχε ενώσει η καλή σχέση που είχαν οι γυναίκες τους. Στις ώρες όμως που περνούσαν μαζί τρέχοντας στο κέντρο της Αθήνας αυτοί οι όχι ιδιαίτερα εκφραστικοί άντρες άρχισε να συμβαίνει κάτι υπόγειο κ ανεπαίσθητο. Άλλαζε ο τρόπος που επικοινωνούσαν.

Στην αρχή, δεν μιλούσαν μεταξύ τους όσο τρέχανε - τι να πεις όταν έχει κοπεί η ανάσα σου από την υπερπροσπάθεια; Μετά που άρχισαν να μπορούν να μιλήσουν πιο άνετα, έπιασαν τις βασικές συζητήσεις. "Τι θα γίνει στην μπάλα, ποιος θα πάρει το παγκόσμιο κύπελλο, τι ωραία πόδια που έχει αυτή η κοπέλα".

Αλλά σιγά σιγά, οι κουβέντες τους άλλαζαν. Σταμάτησαν να κουβεντιάζουν για τον κόσμο κ άρχισαν να μιλάνε για τον εαυτό τους. Τίποτε πολύ βαθύ κ ενδοσκοπικό, οι δύο άντρες δεν ήταν ιδιαίτερα της ανάλυσης, για καθημερινά πράγματα έλεγαν, πρακτικά, για συμβάντα κ γεγονότα. Αλλά, μέσα στις πιο απλές παρατηρήσεις κ γεγονότα που εκφράζουμε για τον εαυτό μας βγαίνουν στο φως αλήθειες που είναι μεγάλες και δύσκολες. Διηγείσαι το περιστατικό που σε στεναχώρησε στην δουλειά σου και μαζί με αυτό μιλάς για τις ματαιώσεις της ζωής σου, τα όνειρα σου που δεν πραγματοποίησες, τις ανησυχίες σου για το μέλλον κ το παρελθόν.. Κ έτσι, η άσκηση των δύο φίλων, απέκτησε ένα ακόμα ευεργετικό αποτέλεσμα, πιο σπουδαίο από το άλλο, το σωματικό. Τους αποσυμπίεζε και τους επέτρεπε να ξεσπάσουν - όταν μιλάς για κάτι που σε απασχολεί και το φέρνεις στην επιφάνεια είναι σημαντικό, ακόμα κ λύση να μην δοθεί, .

Από τους δύο, ο Πέτρος ήταν εκείνος που περισσότερο μιλούσε για τα προβλήματά του. Ήταν κ σαν άνθρωπος σχετικά πιο εκφραστικός, αλλά κ είχε κ τα περισσότερα να πει. Οδηγούσε ταξί, δύσκολη δουλειά, για την οποία η αλήθεια είναι ότι ντρεπόταν. Μικρός, ονειρευόταν να το πάει αλλιώς το πράγμα αλλά η ζωή δεν του τα έβγαλε όπως θα ήθελε. Και έτσι, είχε πολλά να πει στον Χάρη για το πόσο τον έπνιγε η καθημερινότητά του κ πόσο δεν θα προλάβαινε πια να κάνει όσα ήθελε.

Ο Χάρης ήταν πιο τακτοποιημένος Έκανε μία σχετικά πιο άνετη δουλειά, πιο μουράτη, είχε σίγουρο μισθό - σε αντίθεση με τον Πέτρο που η οικονομική κρίση τον είχε τσακίσει. Η οικογένεια του είχε κ κάποια χρήματα κ δεν είχε την ίδια αγωνία επιβίωσης με τον φίλο του. Παρόλα αυτά, έλεγε κ εκείνος τα δικά του. Είχε με την δουλειά προβλήματα, αλλά κ με την γυναίκα του, με την οποία είχανε παντρευτεί πολύ μικροί κ σχετικά βιαστικά. Κλασικά τη ζωής πράγματα όλα αυτά, που ποτέ δεν θα τα λύσεις, το πολύ πολύ να μάθεις να τα διαχειρίζεσαι Σε αυτό όμως ακριβώς ήταν που τους βοηθούσε η σχεδόν καθημερινή κουβέντα τους.

Ένα απόγευμα, κοντά έναν χρόνο από τότε που άρχισαν να τρέχουν, μετά το τέλος της προπόνησης τους είχαν αράξει στο καφενεδάκι του Εθνικού Κήπου. Αισθάνονταν όμορφα, το τραπέζι τους ήταν απόμερο και σκιερό. Ξαφνικά, χωρίς κάποια συγκεκριμένη αφορμή, ο Χάρης σκούπισε τον ιδρώτα από το μέτωπό του με την γυμνή παλάμη του κ είπε:

- Να σου πω κάτι περίεργο; Εδώ κ 2 χρόνια, βλέπω συχνά το ίδιο όνειρο. Το ίδιο κάθε φορά, χωρίς την παραμικρή αλλαγή. Τώρα δεν μου κάνει τόσο εντύπωση, το έχω συνηθίσει.... αλλά τους πρώτους μήνες, είχα ανησυχήσει πολύ... Είμαι, λέει, στο σπίτι μου κ κοιμάμαι όταν ξαφνικά ξυπνάω από έναν περίεργο θόρυβο. Κοιτάζω κ στην γωνία του δωματίου απέναντι από το κρεβάτι βλέπω να στέκεται ένας άντρας. Είναι σκοτεινά κ δεν μπορώ να διακρίνω το πρόσωπό του. Το μόνο που βλέπω είναι η σιλουέτα του κ τα χέρια του...

Πήρε ακόμα μία βαθιά ανάσα κ κοίταξε δειλά τον Πέτρο με ανασφάλεια κ ανησυχία, σαν να περίμενε να τον ξεφτιλίσει Αυτός τον άκουγε χωρίς να αντιδρά με παγωμένη έκφραση.

- ...έχει σφιχτές τις παλάμες του πάνω στο πέος του... οι ώμοι του τραντάζονται γιατί κλαίει. Το κλάμα είναι ο περίεργος θόρυβος που με έχει ξυπνήσει. Εγώ σηκώνομαι, στο όνειρό μου, και ανοίγω το φως. Βλέπω ότι ο άντρας είναι ολόγυμνος, κ ότι οι αρθρώσεις των δαχτύλων του είναι άσπρες από την πίεση με την οποία σφίγγει το όργανό του, σαν να προσπαθεί να το λιώσει. Φρικάρω εντελώς, κοιτάζω το πρόσωπό του κ βλέπω ότι ο άντρας που κλαίει σαν μικρό παιδί... είναι εγώ, περίπου στα 25 μου!

Ήπιε νερό.

- Δεν το έχω πει στην γυναίκα μου. Ντρέπομαι. Νιώθω ενοχές, λες κ όλο αυτό είναι κάτι εναντίον της, που δεν πρέπει να μάθει. Το βλέπω μία φορά το δίμηνο, ίσως κ πιο συχνά. Από όταν αρχίσαμε να τρέχουμε είχε σταματήσει αλλά εχτές πάλι...

Ο Πέτρος κοιτούσε αλλού. Δεν ήξερε τι να πει. Σκεφτόταν διάφορα, τι μπορεί να σημαίνει το όνειρο, γιατί το είχε πει σε εκείνον, μήπως ο Χάρης ήταν ομοφυλόφιλος ή ψυχάκιας κ έβλεπε τέτοια πράγματα.

Η σιωπή άρχισε να γίνεται αμήχανη. Ο Χάρης ήταν πολύ νευρικός κ ένοιωθε ότι ο φίλος του αισθανόταν όλο και πιο άβολα... Κ τότε έκανε κάτι ανεξήγητο και μάλλον αναπάντεχο. Άπλωσε το χέρι του κ έπιασε το χέρι του Χάρη που το είχε ακουμπισμένο στο μπούτι του. Το έπιασε, του το έσφιξε σχεδόν χαϊδευτικά και το άφησε εκεί.

Ο Χάρης κοκκίνισε... αλλά δεν έκανε να τραβήξει το χέρι από την παλάμη του Πέτρου. Άρχισε ηρεμεί. Σταμάτησε να ξεφυσάει, χαλάρωσε το χέρι του μέσα στου Πέτρου κ ακούμπησε πίσω στην καρέκλα του. Ούτε ελάχιστα δεν γύρισε το πρόσωπό του στην κατεύθυνση του άλλου άντρα, σαν να φοβόταν μην συναντηθούν τα βλέμματά τους..

Κ έτσι, μέσα στην σιωπή κ την περίεργα ευεργετική αυτή αμηχανία πέρασε περίπου μισή ώρα. Χωρίς καμία κουβέντα. Χωρίς καμία κίνηση. Μόνο τα δύο χέρια τα πιασμένα, να ακουμπάνε πάνω στο μπούτι του Χάρη. Κ ύστερα, ο σερβιτόρος ήρθε κ τους είπε "μπορείτε να με πληρώσετε; σε λίγο κλείνει ο κήπος".

Με αυτό, χωρίς να το καταλάβει, έκανε κάτι πολύ σημαντικό για τους δύο, αφού κανείς δεν ήθελε να είναι αυτός ο πρώτος που θα τραβήξει το χέρι του. Φοβόντουσαν κ οι δύο πως αν κάποιος έκανε την κίνηση, ξαφνικά αυτό που έγινε θα έπρεπε να υπάρξει, να λήξει, να εξηγηθεί, να συζητηθεί,. Ενώ έτσι, με την παρέμβαση του σερβιτόρου, κανείς δεν ήρθε σε δύσκολη θέση και κανείς δεν έφερε κανέναν σε δύσκολη θέση. Έπρεπε να αφήσουν τα χέρια τους γιατί το μαγαζί έκλεινε.

Σηκώθηκαν από τις θέσεις τους, κ ξεκίνησαν για τα σπίτια τους. Χαιρετήθηκαν συνηθισμένα, σαν να μην είχε συμβεί τίποτε. Κ την επόμενη μέρα ξανασυναντήθηκαν, όπως το είχαν προγραμματισμένο.

... ... ... ... ... ... ...

Για χρόνια ο Πέτρος προσπαθούσε να εξηγήσει αυτήν του την κίνηση εκείνο το απόγευμα, κ δεν μπορούσε. Συχνά θυμόταν και την διήγηση του Χάρη για το όνειρό. Του είχε φανεί βαρύ κ δύσκολο κ τον είχε γεμίσει απορίες. Ήταν το πως του το είχε διηγηθεί ο φίλος του; ήταν η περίσταση;

Κάποιο καλοκαίρι, πολλά χρόνια μετά, μεθυσμένος σε μία παραλία, το διηγήθηκε σε μία γκόμενα που υποτίθεται ότι ήξερε από ψυχολογία... αυτή ερμήνευσε ότι εκείνος που έβλεπε το όνειρο ήταν "αδερφή" κ πως έβλεπε τον εαυτό του που προσπαθούσε να καταπιέσει την επιθυμία του. Για αυτό ήθελε να συνθλίψει τον πούτσο του.

"Μήπως σου την έπεσε κιόλας;" ρώτησε τον Πέτρο κ έβαλε τα γέλια... Αυτός πειράχτηκε πολύ, την παράτησε στην παραλία και την άλλη μέρα που την είδε κάπου στο νησί δεν της μίλησε. Δεν τον ενόχλησε τι του είπε, η αλήθεια είναι πως τα είχε σκεφτεί κ αυτός τα ίδια, ο τρόπος που τα είπε ήταν που τον στεναχώρησε.

Καμία διετία μετά το περιστατικό στον κήπο, ο Χάρης πέθανε από καρδιακή προσβολή. Στεναχωρήθηκε πολύ ο Πέτρος, κ ας είχανε χαθεί. Αλλά η ζωή στεγνώνει τα δάκρυα κ θάβει τις πληγές. Γίνανε κ άλλα στην ζωή του, όχι καλά, και όταν η νύχτα πέφτει στην ζωή ενός ανθρώπου, είναι πιο εύκολο να ξεχάσει εκείνα που τον πόνεσαν με έναν ανεξήγητο τρόπο. Ειδικά όταν αυτά δεν συνδέονται με τον αγώνα για την επιβίωση.

... ... ... ... ... ...

το απόγευμα εκείνο, με το περιστατικό στο καφενείο του Κήπου, ο Χάρης γύρισε στο σπίτι και στο μπάνιο ετοιμαζόταν για να μπει στο ντους. Η γυναίκα του, από την πόρτα του μπάνιου, τον κοιτούσε να βγάζει τις φόρμες του και χαμογελούσε.

- Σου κάνει πολύ καλό το τρέξιμο... να μην το σταματήσεις. Φώτισε το πρόσωπό σου... έχω καιρό να σε δω έτσι ευτυχισμένο.

Thursday, July 15, 2010

πραγματικότητα, σε κομμάτια

Σήμερα το πρωί στην γωνία Βασιλίσης Σοφιάς κ Κουμπάρη η κίνηση είχε σταματήσει κ όλοι χάζευαν έναν σκεητμπορτνά που κοπάναγε με το σκέητ του το τζάμι του οδηγού ενός λεωφορείου που μάλλον τον είχε κλείσει

Σήμερα ο εργολάβος που μου φτιάχνει το καινούργιο σπίτι μου είπε ψέματα στο τηλέφωνο ότι μόλις είχε φτάσει σε αυτό, χωρίς να ξέρει ότι ήμουν κ εγώ εκεί - όχι δεν είχε φτάσει, γιατί δεν τον έβλεπα εκεί, κ δεν ήλθε ούτε τα επόμενα 20 λεπτά.

Σήμερα ξύπνησα στις 7 κ μισή, σε ένα σπίτι γεμάτο κούτες κ αραδιασμένα πράγματα κ ακαταστασία αλλά παρόλα αυτά μάζεψα την αυτοπειθαρχία μου, έλεγξα τις τάσεις φυγής κ για μία ώρα συνέχισα το τιτάνιο (στο μυαλό μου) έργο να ξεδιαλέγω πράγματα για πέταμα.

Σήμερα πήγα για φαγητό στο Goody's, στην εταιριολάνδη, κ αφού έφαγα ξέχασα το πορτοφόλι μου με όλες τις κάρτες, την ταυτότητα, το δίπλωμα οδήγησης κ διάφορα άλλα στο τραπέζι του fast food κ το πήρα χαμπάρι μισή ώρα μετά κ γύρισα τρέχοντας, πανικόβλητος να το βρω γιατί καθόμουν σε σημείο πολύ κεντρικό δίπλα στην κύρια πόρτα κ αν κάποιος είχε δει το ξέχασμά μου κ το είχε πάρει δεν θα το πρόσεχε κανείς, κανένας.

Σήμερα επέμενα 5 λεπτά (κόντεψα να βάλω τα κλάματα με την άρνησή του) να πάρει ο αλλοδαπός υπάλληλος του Goody's που βρήκε το πορτοφόλι, μου το φύλαξε κ μου το έδωσε με ένα χαμόγελο "χαίρομαι-που -σου-φάνηκα-χρήσιμος", 10 ευρώ για να πιει μία μπύρα το Σαββατοκύριακο, ως ένα μικρό ευχαριστώ που με γλύτωσε τόση φασαρία.

Σήμερα κατάφερα να πείσω τον υπάλληλο να πάρει το δεκάευρω.

Σήμερα είναι η τελευταία μέρα πριν την άδεια μετακόμισής μου. Όταν επιστρέψω στην δουλειά θα μένω στο καινούργιο σπίτι.

Σήμερα θυμήθηκα πόσο μου αρέσει ένας συγκεκριμένος άνθρωπος κ πόσο με ψιλοφρικάρει που φοβάμαι να του πω ότι ο λόγος που δεν απαντάω στο (χμφ δυσδιάκριτο είναι η αλήθεια) φλερτ του είναι λόγω ανασφάλειας κ που δεν πιστεύω ότι είναι δυνατόν να με βρίσκει ελκυστικό με τίποτε, όμως, λάηκ νο γουέη.

Σήμερα μίλησα με την καλλίτερη μου φίλη κ μου έδωσε συμβουλές για το καθάρισμα του σπιτιού που τις σημείωσα σε ένα ποστ ιτ κ καθώς έγραφα στο κίτρινο χαρτάκι με το κόκκινο στυλό αισθάνθηκα μεγάλη ευγνωμοσύνη που έχω 3-4 ανθρώπους που μπορώ να ρωτήσω πρακτικά (αλλά κ γκομενικά).

Σήμερα στην γωνία Αγίου Θωμά κ Κηφισίας ένας τύπος με κίτρινο μπλουζάκι σε μηχανάκι έλεγε καριόλα μία νεαρή που οδηγούσε ένα άσπρο πούντο κ της φώναζε "πήγες να με σκοτώσεις κ ζητάς κ τα ρέστα, ΚΑΡΙΟΛΑ ΚΑΡΙΟΛΑ Ε ΚΑΡΙΟΛΑ"

Σήμερα κανόνισα να πάω το αυτοκίνητο για το ετήσιο service του, το πρώτο, κ αναρωτήθηκα πότε πέρασε κιόλας ένα χρόνος, σαν πριν από πέντε λεπτά μου φαίνεται η περίοδος της ανείπωτης λαχτάρας που είχα μέχρι να μου το παραδώσουν, καινούργιο κοσκινάκι μου κ που να σε κρεμάσω.

Σήμερα βρήκα κάτι τυπωμένα mail της αδελφής μου από την εποχή που ήταν στην Βοστώνη κ καθώς το διάβαζα τα αγαπόνιά μου για εκείνη χτύπησαν κόκκινο, για κανένα πεντάλεπτο, μετά συνήλθα.

Σήμερα ξυρίστηκα το πρωί κ μου άρεσε τόσο πολύ η αίσθηση, ώστε αναρωτήθηκα πως σταδγιάλα πέρασα σχεδόν 4 χρόνια της ζωής μου με μουσάκι, "άραγε έκρυβα κάτι, άραγε τι έκρυβα τι, τι, τι μάσκα φόραγα";

Σήμερα καθώς κατέβαινα με το ασανσέρ από το σπίτι, είδα ότι περπατούσε στο λαιμό μου ένα τάηνη λήτλ μυρμηγκάκι, που είχε ανέβει εκεί από την σακούλα των σκουπιδιών που κρατούσα και στην οποία το είχε τραβήξει μία φέτα καρπούζι που είχα πετάξει εχθές

Σήμερα αποφάσισα αύριο να πάω να κουρευτώ κ το απόγευμα να κόψω τα νύχια μου - ξεχάστηκα κ είμαι σαν αγροίκος

Σήμερα είδα παλιούς συνεργάτες κ όλοι θέλανε να με φιλήσουν, όχι απλά να με χαιρετήσουν (λόγω αφράτου μάγουλου ξυρισμένου, α μπέτ)

Σήμερα έχω άγχος κ μελαγχολία κ χαρά κ δουλειές κ φίλους κ πράγματα που πρέπει να γίνουν κ ερεθίσματα κ κούραση κ ελπίδα κ ενοχή κ λαχτάρα κ προσμονή

Σήμερα αισθάνομαι ότι μεγαλώνω ωραία

Σήμερα συνεχίζω να νιώθω αμηχανία όταν αναφέρομαι στον εαυτό μου.

Wednesday, July 14, 2010

Pop Culture breeze

Οι Comme Des Garcons βγάλαν καινούργιο άρωμα, το θαυματόξυλο (Wonderwood) που έχει ΠΑΡΑ πολύ ωραίο μπουκάλι: το διαφημίζουν με ένα πολύ ιδιαίτερο βήντηοου που μου αρέσει πολύ:


-

O Philip Seymour Hoffman, ο πιο σέξυ κ ταλαντούχος ηθοποιός όλων των εποχών στο παγκόσμιο διαγαλαξιακό σύμπαν (Maki Delaportas not taken into account, of course) κάνει το ντεμπούτο του στην σκηνοθεσία. Η ταινία λέγεται Jack Goes Boating κ εδώ είναι το trailer της:

όχι, πες μου, πόσο γρήγορα θα τρέξω να το δω όταν έλθει Ελλάδα, με πόσα τάπερ με μπουτάκι παναρισμένο κοτόπολου θα περιμένω από την προηγούμενη έξω από το σινεμά; όχι, πες! (α ξέχασα να σου πω ότι ο Phillip θα παίζει κ όλα στο έργο)

-

Το Ισραηλίτικο gay περιοδικό "Ροζ Στην Πόλη" (όχι, δεν κάνω πλάκα) καλεί τους κρυφούς gay να βγουν από την ντουλάπα με αυτή την διαφήμιση! (κλικάρεις εικόνα, βλέπεις αναλυτικά, χεχε) Λολ κ όσομ ατ δη σέη τάημ. (Κ ναι, δεν κάνουν πουλάκια τα μάτια σου, αυτός που διακρίνεις στο εξώφυλλο του περιοδικού ΕΙΝΑΙ ο Νετανιάχου - ή τουλάχιστον κάποιος που του μοιάζει πολύ. κ είναι γυμνός)

-

Ναι, ο Bardem κ η Cruz πέρασαν βέρες, ε μα πια, τόσα χρόνια την είχε αστεφάνωτη, κ είμαι πολύ χαρούμενος γι αυτό (μη με ρωτάς γιατί, δεν υπάρχει εκλογίκευση να σου παρουσιάσω, απλά το νιώθω κ το λέω κ αν θες ταπείνωσέ με, τι να πω): Άντε κ στα δικά σου σέξη βγιούερ κ με ακόμα πιο όμορφο ταίρι! (μήπως θα κάνουν τα σούπερ πανέμορφα μωράκια φτου γκάρληξ; μήπως θα είναι κουκλάκια ζωγραφιστά, σχεδόν τόσο όμορφα όσο τα ανήψια μου, φτου γκάρληξ ξανά μανα;)

-

Θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες όλων των εποχών στο παγκόσμιο διαγαλαξιακό σύμπαν (Δαλιανίδης not counted). Τον έχουν παραδεχτεί όλοι οι μεγάλοι του κινηματογράφου ως τον καλλίτερο. Ο Antrei Tarkofski! Κάνε εδώ κλικ κ μάθε πως μπορείς να δεις όλα του τα έργα on line for free. άντε σε έφτιαξα πάλι.

-

Κ τελειώνουμε το pop culture breeze με ένα σύντομο μήνυμα στην Σμαράγδα Καρύδη. "Ρε κοπέλα μου, αφού δεν γουστάρεις καθόλου να την κάνεις αυτή την διαφήμιση, κ δεν σε αδικώ κιόλα, γιατί την κάνεις; Είναι ανάγκη δηλαδή να σε βλέπει ο κόσμος, οι φίλοι κ οι οχτροί με τόση ξυνίλα στην μούρη κ με έκφραση σιχαίνομαι-τον-εαυτό-μου-που-παίζω-σε-αυτή-την-υμνολογία-στην-κατινιά-αλλά-ήταν-πολλά-τα-λεφτά-γαμώ-το-φελέκι-μου! Δηλαδή πραγματικά είναι τόσο εμφανές ότι δεν γουστάρεις καθόλου, μα καθόλου - τόσο δύσκολο θα ήταν να το κρύψεις λίγο, ηθοποιός είσαι, δάτζ γιορ τζάαμπ! Τζήζας δηλαδή".

Tuesday, July 13, 2010

Σκουπίδια στην κούτα, σκουπίδια κ στα μυαλά

Μετακομίζω την άλλη δευτέρα, κ κλασικά το στρες έχει χτυπήσει κόκκινο - κάπου διάβασα ότι η μετακόμιση είναι νούμερο 3 στα πιο στρεσογόννα γεγονότα, μετά το να σκοτώσεις κατά λάθος γκόμενο σε παθιασμένο γλωσσόφιλο κ το να φας τούμπα Σάββατο μεσημέρι στο κατάμεστο Κολωνάκι. κ ναι, είναι ένα στατιστικό δεδομένο που το πιστεύω!

Σιγά σιγά έχω αρχίσει κ πακετάρω πράγματα σε κούτες. Όχι πως υπάρχει μεγάλη ανάγκη, οι άνθρωποι της μεταφορικής εταιρίας θα τα κάνουν όλαα. (Αυτό έλειπε, δα, με τον χρήμα που θα τσεπώσουν, κανονικά έπρεπε να μου κάτσουν κιόλας.) Εγώ θα κάθομαι σε έναν θρόνο από φουντούνια κ μερέντα, θα χαϊδεύω το πετ την λεοπάρδαλη μου, κ θα δίνω εντολές. Απλά είπα να αρχίσω να ανοίγω συρτάρια κ να πετάω κάποια πράγματα να μην μεταφερθούν αδίκως στο καινούργιο τσαρδί. Κ τα υπόλοιπα, αυτά που θα κρατήσω, ε λογικό είναι, δεν τα ξαναβάζω στην θέση τους, είπα να τα βάζω σε κουτιά για να κερδηθεί χρόνος.

Σήμερα λοιπόν το πρωί, σηκώθηκα λίγο νωρίτερα από το συνηθισμένο κ έπιασα το άδειασμα συρταριών - γέμισμα κουτών.

Κάποια στιγμή, ανοίγω ένα συρτάρι κ το βρίσκω γεμάτο, γεμάτο γεμάτο, γεμάτο από dvd κ cd από αυτά που χαρίζαν/χαρίζουν οι εφημερίδες. Κ τι είδαν τα μάτια μου;

Πάρτυ φτήνιας. Κάτι ξεχασμένα παιδικά, κάτι λέημ ντοκιμαντέρ, κάτι λούζα εν σάκα ταινίες που στην εποχή τους δεν τις είχε δει ούτε ο σκηνοθέτης τους. Απορώ για ποιον λόγο το κρατούσα κ δεν το είχα πετάξει όλο αυτό το σκουπιδoμάνι. Όσο για τις "εκδόσεις"... της κακιάς θλίψης, με κακοτυπωμένα εξώφυλλα, με ξεθωριασμένα χρώματα κ φωτογραφίες. Μέχρι κ τα ίδια τα dvd φαίνονται ότι είναι της πλάκας, έχουν χαρακιές κ σε κάποια σημεία είναι σαν ξεβαμμένα.

Τα cd μουσικής, δε, κ αυτά χάλι... κάτι συλλογές της συμφοράς, στο ίδιο cd μαζί Νάντια Κωνσταντοπούλου κ Σιδηρόπουλος ας πούμε, που το μόνο κοινό που έχουν είναι ότι η ίδια δισκογραφική κυκλοφορούσε τις δουλειές τους. Χέσε μέσα Πολυχρόνη που δεν γίναμε ευζώνοι.

ή πιάσ' το αυγό κ κούρευ' το

ή ότι του φανεί του Λωλοστεφανή

ή τρικυμία στο κρανίο

παρόλα αυτά όμως, εκεί εγώ, ψυχαναγκαστικός και μηρμύγκης που όλα τα μαζεύει, τα έβαλα τα cd κ τα dvd σε μία κούτα... "ας τα πετάξω" σκέφτηκα "στο καινούργιο σπίτι". "Μπορεί να θέλω να τα δώσω σε κανένα πιτσιρίκι, ή να σε κάποιον που έχει χόμπυ να βλέπει dvd κ ταινίες που δεν βλέπονται".

ετοιμάστηκα μετά για το γραφείο, μπανάκι, ρουχαλάκια, χωρίστρα μαλλί, όλα...

Καθώς ερχόμουν με το αυτοκίνητο, έπιασα τον εαυτό μου να είναι σούπερ τσατισμένος. Πολλά νεύρα, αφού είπα σε κάποιον που πετάχτηκε από στοπ "μα σας παρακαλώ να προσέχετε άλλη φορά, αυτό είναι απαράδεκτο" από την τσατίλα.

Σκεφτόμουν: "Οι εφημερίδες έχουν γεμίσει σκουπίδια τα συρτάρια μου - και με ελάχιστες εξαιρέσεις, οι εφημερίδες έχουν γεμίσει κ συνεχίζουν να γεμίζουν σκουπίδια κ τα μυαλά μας". Δηλαδή, πες μου, αισθάνεσαι όταν διαβάζεις εφημερίδα ότι έρχεσαι σε επαφή με ένα μέσο που επιτελεί λειτούργημα; ή μήπως αφού την διαβάσεις θέλεις να πας να κλείσεις τα μάτια σου να αποτοξινωθείς;

βέβαια, δεν τις αδικώ... πως να γεμίσεις κάθε βδομάδα τόσες εκατοντάδες σελίδες; θα κάνεις την τρίχα τριχιά, θα τραβήξεις γεγονότα, θα δώσεις χώρο στο ασήμαντο, θα σταματήσεις να χτενίζεις το γραφτό που δημοσιεύεις (που χρόνος για δεύτερη ανάγνωση κ editing), θα αρχίσεις να βασίζεσαι σε μέτριους για να σου βγάζουν πολύ δουλειά κ μάλιστα φτηνά...
Αν σε όλα αυτά τα δεδομένα προσθέσεις κ το αφόρητο συνήθειο τόσων κ τόσων ψευτοκουλτουριάρηδων να παρουσιάζουν κ να ερμηνεύουν την πραγματικότητα με βάση την προσωπική τους απόγνωση κ τις ματαιώσεις που τρώνε, όπως επίσης κ το ότι οι εφημερίδες είναι εμπορικές επιχειρήσεις που χρειάζεται να εξυπηρετήσουν συμφέροντα, ή τουλάχιστον να μην τους πάνε κόντρα, ε είναι πια κουκιά μετρημένα τα πράγματα:

Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης το τελευταίο πράγμα με το οποίο έχουν σχέση είναι η Ενημέρωση - αντί να μας ημερώνουν, μας ταράζουν! Αντί να κάνουν το αντίδοτο στην εκδοχή της τηλεόρασης, προσπαθούν να μοιάσουν περισσότερο με αυτή. Με ελάχιστες εξαιρέσεις - σταγόνες στον απέραντο ωκεανό, γεμίζουν τα μυαλά μας με σκουπίδια. Αλλά, όπως διαπίστωσα σήμερα το πρωί κ τα συρτάρια μου!

Κ έτσι το πήρα απόφαση... θα τελειώνω μία κ καλή με αυτή την υπόθεση. ναι, θα τελειώνω. Το πρώτο πράγμα που θα κάνω μόλις ξαναπιάσω την δουλειά "κούτες μετακόμισης" είναι να αδειάσω την κούτα που έχωσα τα εφημερίδικα cd κ dvd κ να τα ξεδιαλύνω με μεγάλη αυστηρότητα. θα ξεφορτωθώ πολύ, πολύ πολύ πράγμα.

Τώρα, όσον αφορά στα σκουπίδια στο μυαλό... well, δόξα τω Θεώ, γι αυτό κάνω κάτι εδώ κ πολύ καιρό. Είναι χρόνια πια που αντιμετωπίζω τις εφημερίδες με τον τρόπο που τους αξίζει. Όχι χρήματα δεν θα σπαταλήσω για πάρτι τους, αλλά ακόμα κ την προσοχή μου τους την προσφέρω με πολύ μεγάλη δυσκολία...

ας είναι καλά το κινητό μου, όσα πρωϊνά πάω με τον προαστιακό στο γραφείο. Με μισή ώρα browsing γνωρίζω τα νέα που χρειάζεται να ξέρω για να γλυτώσω από την ομφαλοσκοπική γειτονίτσα.
κ φυσικά επειδή μόνο γκρίνια δεν φτάνει, αλλά χρειάζεται να επιβραβεύουμε κ την πχιότητα να πω ότι κάποιες εφημερίδες διαφέρουν, τα Νέα του Ψαροντούφεκου τα αγαπώ, ας πούμε, λολ ξέρω ξέρω με έχει χτυπήσει η ζέστη κ το στρες στο κεφάλι.

Κ κάποιους αρθογράφους που πονάνε το κείμενό τους και ενδιαφέρονται για τον αναγνώστη (αχ πως φαίνεται αυτό) τους αγαπώ, επίσης. αλλά είναι λίγοι, τόσο λίγοι όσο κ τα γκομενάκια βράδυ καθημερινής στο Γκάζι, χμφ χμφ χμφ χμφ

υγ - έλα, έλα, παίξε στο διαγωνισμό της σουπιέρας, ναι;

είπα να πάω ένα σινεμά

Εχθές, μετά την δουλειά πήγα κ είδα το "Γράμματα στην Ιουλιέτα".

Είχα υπόψη μου ότι η ταινία είχε ανοίξει πριν από μερικές εβδομάδες αλλά δεν είχα ενδιαφέρον να την δω, αν κ μου αρέσουν οι ρομαντικές κομεντί, μέχρι που διάβασα πριν από μερικές μέρες ότι η Βανέσα Κοκκινοτάφου (Vanessa Redgrave) κατά πάσα πιθανότητα θα είναι υποψήφια για Oscar δεύτερου γεροντικού, ερμ γυναικείου, ρόλου για την ταινία.

Έτσι, είπα να πάω να την δω. Καλά έκανα.

Η ταινία δεν είναι κάτι φοβερά ιδιαίτερο - είναι όμως ένα παράδειγμα πως μία σχετικά απλή ιδέα αν αφορά τα αρχετυπικά συναισθήματα του άθρωπα κ έχει ψυχή μπορεί να υλοποιηθεί σε κάτι που θα φλερτάρει, τουλάχιστον, με έργο τέχνης. Κ, εντάξει, δεν είδα κανένα αριστούργημα, αλλά σαν έργο ήταν απείρως καλλίτερο από το Σεξεδεσέρε το 2 ή την άλλη καραμπινάτη παπάρα το Iron Man το 2.

Το σενάριο είναι εξυπνούλι. Η Amanda Seinfield (την λατρέυω λόγω Big Love αλλά κ διότι στο χτεσινό έργο χρησιμοποιεί συνεχώς την λέξη Όσομ κ Όσομ κ Όσομ), ερευνήτρια στο New Yorker, πηγαίνει προ-γαμιαίο ταξίδι του μέλιτος στην Βερόνα με τον μελλοντικό σύζυγό της.

εκεί έρχεται σε επαφή με το team των γυναικών που γράφουν τα γράμματα-απαντήσεις στα σημειώματα που αφήνουν οι ερωτοχτυπημένοι στον τοίχο κάτω από το "μπαλκόνι της Ιουλιέτας". Μία μέρα βρίσκει ένα γράμμα που κάποια γυναίκα έχει αφήσει το 1957 κ αποφασίζει να της γράψει την απάντηση, τόσα χρόνια μετά.

με αφορμή την απάντησή της η νέα του τότε έρχεται στην Ιταλία μαζί με τον εγγονό της για να βρει τον Λορέντζο στον οποίο αναφερόταν στο γράμμα της στην Ιουλιέτα. Γωρίζεται με την Amanda κ όλοι μαζί κάνουν ένα ταξίδι στην Τοσκάνη για να βρουν αν το γκομενάκι ζει...

ε κ κλασσικά η Amanda κ ο εγγονός ερωτεύονται, κ ο αρραβωνιαστικός της αποδεικνύεται κάγκουρας κ λοιπά κ λοιπά, δεν σου λέω άλλα να πας να την δεις την ταινία θα περάσεις καλά.

Σκεφτόμουν μετά: Οι εικόνες που βλέπεις από την Ιταλία, τα ξενοδοχεία, τα εστιατόρια, τα τοπία, οι γειτονιές είναι τόσο όμορφες. Τι ωραία θα ήταν να μπορούσαμε να βάλουμε τις ομορφιές τις Ελλάδας σε μία ταινία που να την δουν μερικά εκατομμύρια άνθρωποι. Αυτό θα ήταν υπέροχη διαφήμιση για την χώρα.

Στο σινεμά ήμασταν 2 άτομα όλα κ όλα, εγώ κ μία κυρία η οποία μέχρι να μπω στην αίθουσα θα ήταν σίγουρη ότι θα την δει μόνη της την ταινία κ μετά εμφανίστηκα εγώ κ φαντάζομαι το ψιλοεγκεφαλικά που θα έπαθε να βλέπει τον σχεδόν σαραντάχρονο να εφανίζεται θεατής σε αυτό το έργο που λεγέται "γράμματα στην Ιουλιέτα".

Αφού να καταλάβεις είχα κάνει σενάριο στο μυαλό μου, σε περίπτωση που θα ερχόταν να με ρωτήσει τι κ πως. Ιδού:

Μοναδική Αστονισμένη Θεατής: Γειά σας, να σας ρωτήσω κάτι;
Γιώρζ Τρούλη: Γειά σας, παρακαλώ, γκο αχέαντ
ΜΑΘ: Καλά, είναι δυνατόν ολάκερος άντρας 40 χρονών, αξύριστος κ κοντά 100 κιλά να έρχεστε να δείτε ΑΥΤΗ την ταινία, που είναι τσηκ φληκ; απολογηθείτε παρακαλώ. μπρος, μπρος, απολογηθείτε
ΓΤ: ερμ ερμ. Γιού Μπητς μην πηδάτε τα συμπεράσματα. Μάθετε λοιπόν ότι καθόλου δεν ήρθα να δω αυτή την ταινία επειδή μου αρέσουν τέτοιες ρομαντικές κομεντή κ τις απολαμβάνω, κάθόλου δεν ισχύει αυτό, απλά είμαι κριτικός κινηματογράφου/επίδοξος σεναριογράφος/γιος του Ιταλού πρέσβη/μελετητής του Σέξ-πυρ κ ήρθα να δω τούτο δω το τσηκ φλήκ για επαγγελματικούς λόγους. έλεος, για ποιον με περάσατε για κανέναν που του αρέσουν οι ρομαντικές κομεντί;

Κ έτσι, στην φαντασίωσή μου η ΜΑΘ μπαίνει σούπερ όσομλη ταπεινωμένη στην θέση της - κ κυριολεκτικά κ μεταφορικά.

Κ μετά, στην πραγματικότητα πάμε πια, το πράγμα έγινε χειρότερο για κείνη γιατί είχα μαζί τσιπς-πατατάκια-φουντούνια-πακοτίνια-τσήτοζ-πίτσα μεξικάνα κ μπουτάκια κοτόπουλο ξεροψημένα πανέ, ευτυχώς δεν πρέπει να άκουγε τα σαγόνια μου να μασουλάνε γιατί είχα φροντίσει να καθήσω μακρυά.

Α, κ νομίζω ότι η κοπέλα η υπάλληλος του σινεμά με κοιτούσε υποτιμητικά καθώς έβγαινα από την αίθουσα, πράγμα που κ εγώ το ίδιο θα έκανα αν ήμουν στην θέση της, μη σου πω ότι θα με έδειχνα κ θα γέλαγα κ θα έπαιρνα τηλέφωνο στους φίλους μου να πω για τον παρανοϊκό που βλέπει το "Γράμματα στην Τζούλιετ".

Κ ναι η Βανέσσα Κοκκινοτάφου έπαιζε πολύ καλά, ήταν κ αβανταδόρικος ο ρόλος, αλλά όχι κ για Oscar

Πιεσ - μην ξεχάσεις να κερδίσεις βιβλία για τα πεντάχρονα του ντα σηπ!

Friday, July 09, 2010

επίτελους ένα καλό νέο - Η Σκατιάνα εκτός τηλεόρασης


κ ξαφνικά, συμπάθησα τον Ant1 λίγο (λιγουλάκι) περισσότερο.

Η φιγούρα που συμβολίζει όσο καμία, στα μάτια μου τουλάχιστον, όλα όσα είναι Σκατιένα στην ελληνική τηλεόραση κ ίσως κ λίγο στην ελληνική κοινωνία (ψευταυτοπεποίθηση, μαγκιά κ κλανιά, ψευτοφιλικότητα, προχειρότητα, υποκρισία, αντιγραφή, "όπου φυσάει ο άνεμος") φαίνεται ότι θα βρεθεί εκτός, έστω κ για ένα χρόνο (ξέρεις πόσο σημαντικός είναι ένας χρόνος;)

Ελπίζω να την έχουμε ξεπαστρέψει εντελώς κ να μην επιστρέψει στον αιώνα τον άπαντα. Ελπίζω να έχουμε να κάνουμε με την επόμενη περίπτωση-Μικρούτσικος.

κ ελπίζω να καταλαβαίνει ΠΟΣΟ τυχερή είναι που κατάφερε να κάνει καριέρα τόσα χρόνια με όλο αυτό το φθηνό που εκπέμπει όταν την βλέπεις.

Το 5χρονο γιορτάζει, part 1

Αγαπημένε sexy viewer, στις 7 Ιουλίου, τώρα προχτές, ήταν 5 χρόνια από τότε που το www.provato.gr έγινε μπουκάλι με μήνυμα κ έπεσε στον απέραντο ωκεανό των Interwebs.

[βέβαια, όπως φαίνεται κ στο προφίλ μου στο blogger, είμαι από το 2003 γραμμένος σε αυτό... άρα, θεωρητικά, θα μπορούσε να αναρωτηθεί κάποιος, αν δεν είχε κάτι καλλίτερο να κάνει: από τον Φλεβάρη του 2003 μέχρι τον Γιούλη του 2005 τι ακριβώς έκανες, πρόβατο, στο blogger; σκεψ σκεψ σκεψ, μήστερη μήστερη εντατίκ. Τι θα ανακαλύψει ο ιστορικός του μέλλοντος αν ερευνήσει; Μήπως ένα κρυφό blog με απόλυτα αναπάντεχη θεματολογία; μήπως μία περσώνα γκράτα; μήπως ένα φριχτό σκάνδαλο; χμφ χμφ χμφ χμφ...]

Το να είσαι 5 είναι υπέροχο. Yπάρχουν τόσα που μπορείς να κάνεις κ τα οποία απαγορεύονται όταν είσαι κοντά στα 37. Μπορείς να κατεβάσεις τον πανταλόνη του Βασιλάκη στο παιγνίδι κ να μην πουν ότι είσαι σέξ μέηνηακ. Ή μπορείς άνετα κ χωρίς στίγμα να σκαλίζεις την μύτη σου στο αυτοκίνητο κ να μουτζώνεις τους άλλους οδηγούς.
Όχι, η αλήθεια είναι πως περνάς, όταν είσαι πεντάχρονο, ζωή κ κότα! λάηφ εν τσήκην!

Κ επειδή η χαρά πρέπει να μεταφέρεται κ να μεταδίδεται, κ επειδή γιορτάζω κ χαίρομαι κ για την σταθερότητα κ την συνέπεια που δείχνω 5 χρόνια τώρα σε τούτο δω το ταπεινό blog (ποιος, εγώ που τίποτε δεν κρατάω πολύ, λυγμ) έχω κάτι για σένα αγαπημένε μου σέξη βγιούερ: διαγωνισμό σουπιέρα της γιαγιάς - με υπέροχα, βαθύπλουτα δώρα που επειδή είναι κ καλοκαίρι, θα τα λατρέψεις! τι δώρα; βιβλία!

Πρόσεξε, μην σε πιάσει τώρα η μουργέλα κ αρχίσεις το χασμουρητό κ το γιον γιον εντατίκ κ τα "σιγά τα δώρα, βιβλία, μμμμμμ, μμμμμμ, σιγά".

Καταρχήν δεν υπάρχει καλλίτερος σύντροφΑς από ένα βιβλίο στις διακοπές (ειδικά αν δεν έχεις γκόμενο αυτό το διάστημα - δεν είναι μία μόνιμη κατάσταση, ξέρω ξέρω, απλά θες να μείνεις λίγο μόνh σου να τα βρεις με τον εαυτό σου, ξέρω ξέρω, ναι, σε πίστεψα).

Επιπλεόν, τα συγκεκριμένα βιβλία είναι γαμάτα ό,τι άθρωπας κ να είσαι!

είσαι αδελφή; έχεις γιο αδελφή; κάνεις παρέα με αδελφές; θες να γίνεις αδελφή; αναρωτιέσαι για τις αδελφές της κλασικής εποχής; σου έχω τον "ελληνικό έρωτα στην αρχαιότητα"

είσαι καταστροφολόγος, θες να δεις αν έχει νόημα να συνεχίσεις να πηγαίνεις τζημ κ, συνάμα, να μάθεις τα μελούμενα; - πάρε το υπέροχο "2012. Έρχεται το τέλος;"

είσαι της υγιεινής διατροφής κ fit κ σου αρέσει να ξέρεις τι γίνεται με τα τρόφιμα που τρώμε; κ για σένα έχω! "τροφές κ φάρμακα, η απάτη του αιώνα"

είσαι φιλόζωος κ θες να έχεις ακόμα καλλίτερη επικοινωνία με το μούργο σου; τσεκ τσεκ εντατίκ! Πάρε ένα "Ο εαυτός μας κ ο κόσμος με τα μάτια του σκύλου μας!"


E; E; Δεν έχεις παράπονο! Όποιο κ να είναι το γνωσιολογικό σου ενδιαφέρον, gay, αρχαία ελλάδα, havoc, ζώα, διατροφή, το πρόβατο σε καλύπτει.

Πάμε στον διαγωνισμό; ναι, πάμε. Διαλέγεις την σωστή απάντηση από τις επιλογές, τη γράφεις στα σχόλια κ τα υπόλοιπα είναι στο χέρι μου! θα μαζέψω τα ονόματα όσων έχουν απαντήσει σωστά ή/κ τσαχπίνικα, θα τα γράψω σε χαρτάκια που θα τα ρίξω μέσα στην σουπιέρα της γιαγιάς μου, θα ανακατέψω κ θα τραβήξω τους νικητές. Η κλήρωση είναι αδιάβλητη εννοείται, παρόλα αυτά λίγο γλύψιμο στην κόλλα σου δεν θα κάνει κακό, άθρωπας είμαι κ εγώ, με αρέσει να με φροντίζουν, οπότε κάνε τα κουμάντα σου!

Πάμε στις ερωτήσεις; Πάμε! Καλή επιτυχία.

Θέμα 1ο
Ποιος βγήκε πρώτος στο top 10 των καλλίτερων αδελφών του κόσμου, κατά πρόβατο;

1 - Αδελφές Γυμναστηρίου
2 - Αδελφές Τατά
3 - Αδελφές Κανονίδου

Θέμα 2ο
Γιατι πρέπει πάντα να έχΟμε μαζί μας βιβλίο στην παραλία

1 - γιατί το βιβλίο είναι ότι καλύτερο για να ακούμπας το ρέημπαν κ το mp3 player σε σταθερή, χωρίς άμμο, βάση όταν πας να βουτήξεις
2 - Για να κρύβουμε το βλέμμα από πίσω από το βιβλίο κ να τσεκάρουμε γκομενάκια άνετα χωρίς να φαινόμαστε λιγούρια (αρκεί να μην ξεχνιόμαστε κ το κρατάμε ανάποδα)
3 - για να λένε όλοι "ομητζή, μλκ διαβάζει είναι γκομενάκι πχιότητας" κ να μας απευθύνεται ο σέξουλος ο σφίχτης με σεβασμό όταν έρχεται να μας γνωρίσει, επιτέλους ο μαλάκας μία ώρα τον κοιτάω με νόημα κ δεν έχει πάρει χαμπάρι την τύφλα του, ο κάγκουρας
4 - όλα τα παραπάνω

Θέμα 3ο
The curse of Μετζένα είναι...

1 - το νέο σήγκλ της Μετζένας
2 - παρατσούκλι του φρυδιού της κόρης της Μετζένα
3 - φρικτή κατάρα που χτυπά μέλη της showbiz που έχουν συνεργαστεί με την ακατανόμαστη

Θέμα 4ο
Χαράς ευαγγέλια! Ανοίγεις το ντουλάπι κ ανακαλύπτεις ότι από το τελευταίο πάρτη υγιεινής διατροφής σου έχουν μείνει 1 σακουλάκι πιτσίνια, 1 φουντούνια, κ 1 πακοτίνια. Όσομ; ναι, όσομ. Ποια είναι η σωστή σειρά για να τα φας;

1 - φουντούνια πακοτίνια πιτσίνια
2 - πακοτίνια φουντούνια πιτσίνια
3 - πακοτίνια πιτσίνια φουντούνια

Θέμα 5ο
Είσαι casting director σε biopic που γυρίζει ο Martin Scorcese με θέμα την ζωή του Μάκη Δελαπόρτα. Ποιον επιλέγεις, με καλλιτεχνικά κ εμπορικά κριτήρια, ως καλλίτερη επιλογή για να παίξει τον Μάκη σε πολύ βρεφική ηλικία;

1 - Νόνικα Γαληνέα (αν κ είναι λίγο μικρή ακόμα για να παίξει τον ρόλο του μωρού)
2 - Λείντζη Λόχαν
3 - Τάμτα

Θέμα 6ο
Βγαίνει άρωμα endorsed μπάη γιώρζ τρούλη, εμένα. Ποιο είναι το όνομα του;

1 - ητέρναλ σέξηνες
2 - Πάσχιον for σεξάκι
3 - Λαστ λαστ εντατίκ

καλέ μου κ σέξη βγιούερ, καλή επιτυχία σου εύχομαι. Οι εξετάσεις είναι δύσκολες, ανό, αλλά είμαι σίγουρος ότι θα γράψεις τέλεια. Σε παρακαλώ, όμως, νταντ τσητ! Χάρης στο google έχω τρόπο να καταλάβω ποιος αντιγράφει κ ποιος κάνει σκονάκι κ θα είμαι αμείλικτος.

Α, ξέχασα να σου πω, υπάρχουν 3 αντίτυπα από το κάθε βιβλίο, (αχ, πόσο, ΠΟΣΟ, πόσο σε αγαπώ εκδότη μου γλυκέ κ γενναιόδωρε!). Οι πιθανότητες νίκης είναι πολλά πολλές! Μπρος, μπρος, ξεκίνα - συγκεντρώσου στον γραπτό σου κ ξεκίνα!

κ φυσικά, δεν χρειάζεται να σου πω ότι όταν το πρόβατο γιορτάζει, οι εκπλήξεις δεν τελειώνουν ποτέ(ς). ακολουθούν κ άλλα καλοκαιρινά μπόνουσης
:-)

Wednesday, July 07, 2010

σ' αγαπώ αγοροκόριτσο! (α λαβ για τομπόη!)


χιχιχιχχχιχι μερικές διαφημίσεις μου φτιάχνουν την διάθεση πολύ χιχιχιχι

[σήμερα το πρόβατο-ντατ-τζει-αα κλείνει 5 χρόνια, χιχιχιχι, ετοιμάζω εκπλήξεις σέξη βγιούερ)

Tuesday, July 06, 2010

Τι ζήτησα ο άθρωπας, να βρέξω λίγο τα διψασμένα μου τα χείλη, να δροσιστώ...

Με την κρίση κ όλα αυτά, που δεν έχουμε λεφτά κ έτσι (σημείωση εσωτερικού έντητορ: μμμμ μμμμμ ωραία ελληνικά, ωραία χρήση της γλώσσας κ των εκφραστικών της δυνατοτήτων, μπράβο, μπράβο, τισκ τισκ τισκ τισκ εντατίκ) έχω δημιουργήσει διάφορες τακτικές επιβίωσης.

Το καλλίτερο κόλπο από όλα είναι αυτό που κάνω στα fast food, όποτε πηγαίνω για λίγο junk food. Ναι, ομολογώ, μου αρέσει το Κηντάκη Φράηντ Τσήκην αλλά κ τα Μεκντένελτζ κ μία στις τόσες την κάνω την γουρουνιά μου. [Προσοχή πολυαγαπημένε σέξυ βγιούερ, δεν γουρουνεύουμε για κανένα λόγο περισσότερο από 1 φορά στις 15 μέρες, έχΟμε κ ένα κορμί να προσέξΟμε, κ ένα σέξηνες φάκτορ να διατηρήσΟμε].

Τι κάνω λοιπόν, τελευταία με την κρίση, κάθε που πάω στα fast foods...

Καθ' οδόν προς το τραπέζι, με τον δίσκο με το φαγητό (αχ αδικοχαμένο μπέηκον μάσχρουμ μέλτ που να είσαι απόψε που μου έχεις λείψει) στα χέρια, ρουφάω μία γερή γερή γουλιά από το αναψυκτικό (κόουκ λάητ, γιούζουαλει). Πάω μέχρι το τραπέζι, κάθομαι, αφήνω να περάσει λίγος χρόνος (κ καλά) κ μετά παίρνω πάλι τον δίσκο κ επιστρέφω στο ταμείο που με έχει εξυπηρετήσει. Εκεί...

...παίρνω αγανακτισμένο ύφος τύπου "σε παρακαλώ να μιλήσω στον διευθυντή σου" κ λέω στη κοπέλα που με σέρβιρε, ενώ της δείχνω το ποτήρι με το αναψυκτικό που μετά την γουλιά είναι γεμάτο μόνο κατά τα 3/4.

- Μπορείτε σας παρακαλώ να μου γεμίσετε ΚΑΝΟΝΙΚΑ την κωκακώλα μου; (έμφαση στο ΚΑΝΟΝΙΚΑ)

Kαθώς το λέω αυτό, για εφέ, κοιτάζω γύρω αγανακτισμένος τους άλλους πελάτες γύρω μου, ξέρεις, για να βρω το δίκιο μου, με ύφος "μα τι απαράδεκτα πράγματα είναι αυτά, που είναι το κράτος, ε δεν είμαστε λαός, απαξιωτ απαξιώτ εντατίκ, μα επιτέλους, αυτή η χώρα είναι τριτοκοσμική τελικά!".

Κατά κανόνα η κοπέλα στο ταμείο παίρνει το ποτήρι μου κ το ξαναγεμίζει - κ τι να κάνει η κακομοίρα, ακόμα κ στην περίπτωση που, ας υποθέσουμε, θυμάται 1000% πως μου το είχε γεμίσει τίγκα, άντε να το αποδείξει. Εκτός αυτού, το κόστος να μου ξαναβάλει κώκακώλα είναι 1 λεπτό του ευρώ - το οποίο, συν τοις άλλοις, δεν βγαίνει από την τσέπη της. Άρα δεν έχει κανένα λόγο να κάνει θέμα. Κ έτσι, βγαίνω εγώ να πίνω ενάμιση αναψυκτικό, ενώ έχω πληρώσει ένα! Όσομ; ναι, όσομ!

Μία φορά μόνο μία σακαφιορέτ μου ψιλοέκανε καυγά, ότι κ καλά δεν επιτρέπεται να μου ξαναβάλει στο ποτήρι, κ φυσικά είπα "σέη χουότ;" και ζήτησα να μιλήσω στον διευθυντή της, όπου του είπα το ατράνταχτο επιχείρημα "δεν ξέρω αν επιτρέπεται, εγώ ξέρω ότι η κωκακώλα μου είναι μισογεμάτη... φροντίστε να μου προσφέρετε αυτό που πλήρωσα!". Κ λίγο μετά, άκουσα την κοπέλα να λέει ψιθυριστά στον υπεύθυνο "μα αφού του τη γέμισα τελείως" έσκισα ένα χιτώνα που φορούσα, τυχαία, εκείνη την στιγμή πάνω από τα σύγχρονα ρούχα μου (αρχαία τραγωδία γαρ) κ είπα με φωνή Μινωτή κ ερμηνεία Κατράκη "Ω ΘΕΟΙ, ΔΗΛΑΔΗ με κατηγορεί η κυρία ότι λέω ψέματα; ΕΓΩΩΩΩΩΩ; ΑΥΤΗ; ΕΜΕΝΑ; Ότι έκανα όλη αυτή τη ραδιουργία για να πιω λίγη κωκακώλα παραπάνω; Μα για πόσο ποταπό με έχετε;". Φυσικά, νίκησα θριαμβευτηκά, το ποτήρι ξαναγέμισε (είναι που δεν επιτρεπόταν, χεχεχε) κ φυσικά λατρεύω τον εαυτό μου που είμαι λίγδας κ σμήγκολ "μα πρέσιους σόφτ ντρήνκ, χεχεχε, μα πρέσηουσ μα πρέσηουσ κόουκ".(φαντάσου αυτή τη φωτό όπου αντί για μικρό πεθαμένο αρούρι, κρατάω τεράστιο ολοζώντανο ποτήρι με Κόουκ).

Τις προάλλες όμως, που πήγα να ξανακάνω το κόλπο, κ ήμουν κ καλά άνετος γιατί πια μετά από τόσες φορές είμαι έμπειρας άθρωπας... ε, την πάτησα - όπως την πατάς πάντα στην ζωή όταν έχεις υπέρβολική σιγουριά. αχ βαχ

Ήταν ένα όμορφο καλοκαιρινό απόβραδο σε μία γωνιά της Μεσογείου. Είχα πάει για απογευματινό μπάνιο στην Βουλιαγμένη - κ επιστρέφοντας, αποφάσισα να σταματήσω στην πατρίδα μου την Γλυφάδα (ναι, είναι όντως! εκτός από Μανχατανιώτης είμαι κ δημότης Γλυφάδας, εκεί ψηφίζω) για να φάω από το Καίει Εφ Συ λατρεμένο συστατικό-που-θα-ήθελε-να-είναι-κοτόπουλο με επικάλυψη μπαχάρια.

Με το μπάνιο κ το κολύμπι, εν τω μεταξύ, είχα αλλαλιάσει, δίψαγα σαν Βεδουίνος με αφυδάτωση στη μέση της Σαχάρα, κ περίμενα πως κ πως να πιω το κλασικό "ενισχυμένο" ενάμιση αναψυκτικό! που να ήξερα ο δύσμοιρας ο άθρωπας. Δίνω την παραγγελία μου (δλδ: ένα εκατομμύριο ξεροψημένα μπουτάκια, παρακαλώ, πατάτες, κωκακώλα) παίρνω το δίσκο κ πηγαίνω προς την έξοδο του καταστήματος για να καθήσω στά έξω τραπέζια.

Πριν φτάσω στο τραπέζι, έχω ήδη πιει από το αναψυκτικό μία ΤΕΡΑΣΤΙΑ γουλιά. ρουφ ρουφ ρουφ ρουφ ρουφ σούπερ εντατίκ. Ακουμπώ τα πράγματα στο τραπέζι, αφήνω να περάσουν μερικά δευτερόλεπτα κ μετά ξανασηκώνω το δίσκο για να επιστρέψω στο ταμείο να κάνω το γνωστό σκηνικό...

- Συγγνώμη, λέω...
- Ορίστε; απαντά η κοπέλα...

Παίρνω ύφος Έλληνα σε δημόσια υπηρεσία που ετοιμάζεται να διαμαρτυρηθεί, (ξέρω να το κάνω πολύ καλά αυτό το ύφος, από κάποια επεισόδια του ΡΕΤΙΡΕ) κ λέω την κλασική ατάκα:

- Μπορείτε να μου γεμίσετε ΚΑΝΟΝΙΚΑ την Κωκακόλα μου παρακαλώ;

μόνο που.... μόνο που.... μόνο που...

την ώρα που λέω τo κα του "παρακαλώ", μαζί με την συλλαβή, μου φεύγει κ κλασικό ρέψιμο μεγάλης κ βιαστικής γουλιάς Κοκακώλαζ! Μόλις έχω πιει σχεδόν το μισό ποτήρι, κ μου ξεφεύγει ένας μόσχος σιτευτός ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΣ, ένα ρέψιμο από αυτά που ακούγονται τριά τετράγωνα μακρυά, από εκείνα τα σπάνια που όταν τα κανείς αισθάνεσαι τέτοια γαλήνη κ αγαλλίαση μετά λες κ, εκτός από τον αέρα στο στομάχι σου, έβγαλες από μέσα σου κ όλα τα τραύματα της παιδικής σου ηλικίας κ ένα γκόμενο που δεν σου έκατσε στο Λύκειο.

Τι να λέμε τώρα, ακούστηκα σε ΟΛΟ το μαγαζί, μη σου πω κ όλη την πλατεία Γλυφάδας, μη σου πω κ όλα τα Νότια Προάστια, μη σου πω κ μέχρι την Κρήτη...

λυγμ :-(

με το που ρεύομαι ακολουθεί μία γρήγορη αλληλουχία γεγονότων...

εγώ παίρνω ύφος "παιδί που το έπιασαν να κάνει μεγάλη μαλακία"

η κοπέλα παίρνει ύφος "γιου αρ ΣΟΟΟΟΟΟΟΟ μπάστηντ" - γιατί φυσικά δεν ήταν εξωγήινη, μπορούσε να καταλάβει ποιος ρεύτηκε το κοκακολίσιο το ρέψιμο επειδή μόλις είχε πιει από το αναψυκτικό που "ηθελε να του το γεμίζουν κανονικά" ο ρόμπολας!!!

κ, ξανά μανά, εγώ, χωρίς κουβέντα, χωρίς ούτε ένα απειροελάχιστο μπληνκ στα μάτια ή οτιδήποτε άλλο, κάνω αυτόματη στροφή 180 μοιρών (νομίζω από την ταχύτητα κάνανε σκούήηηηηηη κ οι σόλες μου) κ εξαφανίζομαι μπουχός προς την έξοδο. Πριν μου πει τίποτε η κοπέλα... κ φυσικά πριν μου ξαναγεμίσει την κωκακώλα.

Τώρα, σε αυτό το σημείο, οι ιστορικοί που εξετάζουν κ αναλύουν το γεγονός χωρίζονται σε δύο σχολές σκέψης:

Η μία σχολή, οι ποστ-ρεαλιστές, λέει πως αν είχα μείνει ψύχραιμος κ χαλαρός κ έπαιζα μέχρι το τέλος την παράσταση δε θα υπήρχε πρόβλημα - η κοπέλα θα καταλάβαινε μεν, αλλά θα το ήξερε μόνο εκείνη κ σιγά το πράγμα. κ θα μου έβαζε κ επιπλέον αναψυκτικό.

Η άλλη όμως σχολή ιστορικών του μέλλοντος, οι μοραλιστές-εντατίκ, λέει πως ΑΝ ΤΟΛΜΟΥΣΑ να προσπαθήσω να συνεχίσω το θέατρο θα ήμουν καγκούρι από τα λίγα, τρελός ρόμπουλας κ η κοπέλα θα διηγιόταν για το ρομπίλι μου (ρόμπα+ρεζίλι=ρομπίλι) μέχρι κ στα τρισέγγονα της, στα βάθη των αιώνων to come!

Η αλήθεια είναι ότι δεν ξέρω ποια από τις δύο ιστορικές σχολές έχουν δίκιο - αυτό που ξέρω είναι ότι ήθελα να σταματήσει αυτό το βλέμμα της απόλυτης απαξίωσης να μου καίει τον εγκέφαλο, πάψε πάψε πάψε πάψε πάψε...

σνηφ σνηφ

κ όχι τίποτε άλλο, αλλά δίψαγα τρελά, κ επειδή είχα πιει την μισή κωκακώλα πριν αρχίσω να τρώω, μετά, όταν σαβούρωσα, δεν είχα όση χρειαζόμουν για να κατέβει ο μπάκουλας που είχα κάνει καταπιώνα... Κ αναγκάστηκα να πάρω κουτάκι από το περίπτερο (σούπερ λεήμ - πόσο λούζερ, όχι πες, πόσο;)

συν που τώρα πρέπει να αγοράσω μουστάκι κ ρεπούμπληκα να τα φοράω όταν θελήσω να ξαναπάω σε αυτό το Καίει Εφ Συ ώστε να μη με αναγνωρίσει η τύπισσα - γμτ γμτ γμτ γμτ γμτ γκρ γκρ γκρ γκρ λυγμ λυγμ λυγμ λυγμ

Monday, July 05, 2010

5 αποδείξεις πως είμαι τεράστιο μικρό βλαχάκι (ΤΜΒ)

ΕΝΑ
Μου αρέσει η απλότητα των στίχων του νέου τραγουδιού του sakis, εμένα θες! φακ... πολύ, πολύ, πολύ έξυπνο κ μονοσημαντέ. Γιου γκο σάκης!


ΔΥΟ
Πήγα κ είδα από τους πρώτους, την παρασκευή το απόγευμα, πιο νωρίς κ από εφηβίτσα που χρησιμοποιεί 3 Clearasil την βδομάδα, το twilight saga, eclipse: φακ φακ εντάξει, πόσο δουλάκι της pop culture μπορεί να είμαι, δηλαδή έλεος, φρίκη, ώρες ώρες αηδιάζω με τον εαυτό μου, τι άθρωπας έχω γίνει; Δεν έχω δει πιο βαρετή ταινία ΠΟΤΕ, αφού κάποια στιγμή πήγα να βγάλω την οδοντόβουρτσα από την τσάντα του γυμναστηρίου που είχα μαζί για να πιάσω να καθαρίζω τις γωνίες του καθίσματος του σινεμά. Εν τω μεταξύ κ στην δεύτεερη ταινία είχα ορκιστεί στον αλύτρωτο ελληνισμό να μην ξανασχοληθώ γιατί κ τότε είχα κλάψει το 7ευρω για το εισιτήριο - δεν μπορώ να με καταλάβω ώρες ώρες, ειλικρινά, κ είμαι εγώ, άρα θα έπρεπε να μπορώ να με καταλάβω...

ΤΡΙΑ:
Όχι μόνο πήγα κ αγόρασα την Real News για να πάρω το καινούργιο cd της Δέσποινας Βανδή... όχι μόνο το άκουσα 4 φορές... αλλά κατάφερα να βρω κ ένα τραγούδι στο "άλμπουμ" που μου αρέσει ΠΑΡΑ πολύ: κ πρόσεχε, μου αρέσει όχι η "απλότητα των στίχων του" (μη χέσω) όπως με τον Saki αλλά το τραγούδι συνολικά. Μου έχουν κάτσει όλα τέλεια, μλκ, όνειδος. Κ ντροπή. Τι να πρωτοθαυμάσω; Στίχους με ηντελεκτουέλ καψούρα που ταυτίζομαι 1000%; τέλεια παραγωγή; υπέροχα ηχητικά εφέ καμπάνας; φακ φακ φακ, τι έχω πάθει κ έχω κοπεί έτσι με την μαλακία; κ να σκεφτείς πως λίγο καιρό πριν την καταχέριαζα την κακομοίρα την Δέσποινα

ΤΕΣΣΕΡΑ
Βαριέμαι τρελά, ΤΡΕΛΑ όμως την αίσθηση που μου βγάζει το True Blood.
γιον γιον, να ορίστε, με το είπα τον τίτλο χασμουρήθηκα. Μιλάμε τώρα για το σήριαλ που έχει κάνει αυτός που έκανε το καλλίτερο σήριαλ όλων των εποχών το Six Feet Under! Βέβαια, ομολογώ ότι δεν έχω δει ούτε μισή σκηνή κ ξέρω ότι πιθανώς να το αδικώ, αλλά η αίσθηση που μου βγάζει, οι τίτλοι αρχής, κ το γεγονός ότι ξαφνικά αρέσει κ στην κουτσή μαρία... ε δεν θέλει κ πολύ ο άθρωπας να του ανέβουν τα σνομπόνια στο αίμα του κ να κάνει ξυνίλες. επίσης, το δείχνει κ ο Antenna; καλά μου τα είπανε; το κανάλι που παίζει το "Με Αγάπη"; αχαχχαχχαχαχαχαχαχα

ΠΕΝΤΕ
Κάθε βράδυ, επιμένω να στήνομαι σαν το μαλακισμένο μπροστά στην τηλεόραση για να ξαναδώ, για τρισεκατομυριοστή φορά σεξεδεΣέρε... κ που; Στον Alpha!!!! το κανάλι του Μποτρίνι μλκ - εντάξει, πόσο, ΠΟΣΟ λέημ, πόσο, ΠΟΣΟ, πόσο ξεπεσμό; σου θυμίζω ότι την σειρά την έχω αγορασμένη, κ μάλιστα την έκδοση που έχει εναλλακτικά τελειώματα (ξέρεις, σε μία εκδοχή ο Mr Big το γυρίζει σε τρανς κ αρχίζει να κλέβει τα φορέματα κ τα παπούτσια της της Carrie οπότε αυτή του δίνει πόδι, γιατί της τα ξεχειλώνει με την ποδάρα. Ή το άλλο που η Samanta ξεχνάει το πράμα της στο σπίτι ενός γκόμενου με αποτέλεσμα να μην μπορεί να κάνει σεξάκοι, να κάνει στροφή στην καριέρα της κ να αρχίσει να ανεβάζει Αρχαία Τραγωδία στην Επίδαυρο)κ την έχω δει ήδη 56 φορές κ γενικότερα πόσο μυαλό καμμένο;

έγραψα πέντε ντροπές; ναι ok. εν τω μεταξύ είμαι σίγουρός αν δεν είχα να μπω σε meeting θα έκανα λίστα με τουλάχιστον ακόμα 95...

αχ ο δύσμοιρας ο άθρωπας... εγώ, που είχα τον Thomas Pynchon για ελαφρύ ανάγνωσμα, που έχω διαβάσει Ζυράννα Ζατέλη σε πουτανομπάρ (aka beach bar) με τα ηχεία να παίζουν από πάνω, να έχω φτάσει σε αυτά τα σημεία...

ντρέπομαι για λογαριασμό μου, τέλος

σέξη βγιούερ, να πας να πάρεις πέτρα να μου ρίξεις, ελεύθερα.

Friday, July 02, 2010

Τοπ τεν με τις καλλίτερες κ σημαντικότερες Μπέτες του κόσμου, κατά πρόβατο

χμφ χμφ χμφ χμφ χμφ χμφ χμφ σκεψ σκεψ

δεν ξέρω γιατί αλλά από πολύ μικρός που ήμουν, το όνομά Μπέτυ κ όλα τα παράγωγά του τόσο σε ορθογραφία όσο κ σε προφορά με συγκινούσε πολύ. Βασικά, για να πω την αλήθεια, δεν με συγκινούσε το όνομα όσο κάποιες από αυτές που το είχαν. Αποφάσισα λοιπόν να καθήσω κ να φτιάξω ένα top 10 με τις καλλίτερες κ σημαντικότερες Μπέτες όλων των εποχών. Αυτό είναι σέξη βγιούερ - σήμερα το πρόβατό σου το αγαπημένο θα επιτελέσει μεγάλο κοινωνικό έργο κουλτούρας κ πχιότητας.

φύγαμε; φύγαμε!

νούμερο 10: Μπέτυ Μαγγίρα
Είναι αδελφή της αδελφής της, της άλλης Μαγγίρα. Επίσης, είναι η γυναίκα η οποία έκανε κριτική στην Ριχάνα ότι ήταν χάλια στην συναυλία της στην Ελλάδα (κουρέλι η Ριχάνα, από τότε δεν έχει συνέλθει, ούτε όταν την έδειρε ο Κρις τέτοια θλίψη). Το πιο σημαντικό της επίτευγμα αυτής της Μπέτυς, πάντως, είναι πως την βλέπουμε για δεύτερη φορά σε top 10 του πρόβατο, είχε την 9η θέση στο top 10 των καλλίτερων αδελφών του κόσμου! Νοτ μπαντ, νοτ μπαντ ατ ωλ! Γιου γκο γκέρλ.

Νούμερο 9: Betty Crocker Πως λέμε τσελεμεντές; αυτό, αλλά σε αμερικάνικη κ γυναικεία εκδοχή. Αυτή η κυρία, διαφημιστικό δημιούργημα -spokesperson της εταιρίας τροφίμων General Mills (ο ζυμαρούλης κ τα παγωτά Häagen-Dazs σου λένε κάτι; α γειά σου...) το 1945 ήταν η δεύτερη πιο δημοφιλής Αμερικανίδα χάρη στα κουπόνια κ τις συνταγές που πρόσφερε στην μέση Οκλαχωμιότισα νοικοκυρά!

Νούμερο 8: Μπέτυ Μπουπ Καρτούν ηρωίδα, που ξεκίνησε την καριέρα της σε ταινιάκια το 1930(!), ως πολύ σέξικο κ γλετζέδικο γκομενάκι. Ήταν ένα από τα πρώτα καρτούν που απευθύνονταν κυρίως σε ενήλικες, εξ ου κ τα κοντά φορεματάκια, τα τσαχπίνικα μάτια, οι υπέροχες βλεφαρίδες κ οι χυτές καμπύλες. Τα πρώτα 3 χρόνια έσκιζε με την σεξαπιλιά της, μετά έπρεπε να φρονιμέψει κατ' εντολή μίας Αμερικάνικης κρατικής επιτροπής "αξιοπρέπειας κ ήθους" (δεν κάνω πλάκα, wiki it). Έτσι, τα καρτουνάκια που πρωταγωνιστούσε άρχισαν να γίνονται λίγο βαρετά κ πολύ ευπρεπή. Το 1939 βγήκε το τελευταίο καρτούν-ταινιάκι. Σήμερα η Betty είναι 80 χρονών κ οι ρόλοι της είναι κυρίως διακοσμητικοί, αγαλματάκι σε σαλόνια αντρών που αρνούνται να μεγαλώσουν.

Νούμερο 7: Bette Middler Gay Icon, εβραία, κ πολυτεχνίτισσα. Τραγουδά, παίζει, κάνει φοβερά shows στο Vegas. Κ βέβαια έχει τραγουδήσει αυτό, το καλλίτερο/λέημ τραγούδι όλων των εποχών, ειδικά μελετημένο με διπλάσιο μελοζόλ για ανθρώπους που είναι ανίκανοι να εκφραστούν στις σχέσεις τους με λεκτικό, γόνιμο κ ανθρώπινο τρόπο:


Νούμερο 6: Μπέτυ Λιβανού

Από τα πιο γλυκά πρόσωπα του ελληνικού σινεμά, έπαιξε με τον Κούρκολο στο Κατάχρησις Εξουσίας (με ι το κατάχρησις, είμαστε Φωσκολικοί εδώ μέσα), αλλά κ στο Άφρικα, το σήριαλ. Είναι γυναίκα του σκηνοθέτη Γιώργου Πανουσόπουλου κ όταν ήταν 18 χρονών είχε πολυσυζητήμενη σχέση με τον Νίκο Μαστοράκη (που νομίζω την "ανακάλυψε") Ίουκ.

Νούμερο 5: Μπέτυ Γουάητ Το πιο συμπαθητικό από τα Χρυσά Κορίτσια - έκανε την σούπερ βλαμμένη κ αφελή αλλά, ταυτόχρονα, πέταγε κ τις πιο όξινες ατάκες. Έχει παίξει μεταξύ χιλιάδων άλλων στο Boston Legal αλλά κ στο Τόλμη κ Γοητεία. Έχει κερδίσει 6 Έμυς (είναι πολλά, πίστεψέ με, τόσα χρόνια στο κουρμπέτι κ ούτε καν μία υποψηφιότητα δεν έχω) κ τελευταία η καριέρα της έχει πάρει τα πολύ πάνω της. Ο λόγος; Έπαιξε σε μία διαφήμιση για το snickers που άρεσε ΠΑΡΑ πολύ, κ ήταν επίσημη καλεσμένη στο Saturday Night Live, με μεγάλη επιτυχία. αγαπούμε Betty! Kοίτα κ τι όμορφη ήταν μικρή, γιού γκο γκέρλ:

Νούμερο 4: Mπέτυ Αρβανίτη
αχ, βαχ, η αριστοκράτισα που της έδινε, κρυφά, χρήματα ο Σταύρος Παράβας... τι να κάνει, όμως η κακομοίρα, όταν ξεπέφτεις... Αυτή η Μπέτυ είναι από τα πιο ενδιαφέροντα πρόσωπα της ελληνικής σόου μπήζ. Λατρεύω την φάτσα της, μου έβγαζε ένα πράγμα πάντα πολύ αλλού - λίγο κυριλέ, λίγο πειραγμένο, λίγο αποστασιοποιημένο, λίγο κίνκικο. Είναι ο μοναδικός λόγος που βλέπω ξανά κ ξανά κ ξανά το Το Κοροϊδάκι της Πριγκηπέσσας κ δεν το χορταίνω. αφού έπαιξε σε πολλές ταινίες αμφίβολης πχιότητας, βούτηξε στο θέατρο πχιότητας κ τελευταία έχει γίνει ένας από τους ογκόλιθους του ελληνικού καλού θεάτρου. Ειδικά τους θεατρικούς συγγραφείς από Ρωσία - Σκανδιναβία κ περίχωρα τους έχει αλαλιάσει. Κάτι που δεν ξέρεις γι εκείνη; είναι η μητέρα του συγγραφέα Αλέξη Σταμάτη.

Νούμερο 3: Μπέτυ Φόρντ
εδώ έχουμε κάτι μοναδικό στα χρονικά του πρόβατο τοπ τεν. Το όνομα Μπέτυ Φόρντ, συμμετέχει με δύο συμμετοχές στην λίστα, εξ ου κ βρέθηκε τόσο ψηλά.

Το ένα Betty Ford είναι η πρώην πρώτη κυρία των Ηνωμένων Πολιτειών, σύζυγος του Gerald Ford, κ πελώρια ιέρεια του στιλ! δες εδώ φωτό της κ πες μου ότι κρατιέσαι να μην πας να ραφτείς λάηκ νάου: (εντωμεταξύ, όπως βλέπεις αυτή είναι η δεύτερη παρουσία φωτογραφίας με πολυέλαιο στο ποστ με θέμα Μπέτες! τυχαίο; δεν νομίζω!)

Η δεύτερη συμμετοχή Betty Ford είναι ακόμα πιο σπουδαία! Πρόκειται για το Betty Ford center, την κλινική αποτοξίνωσης που η κυρία Betty ίδρυσε το 1982, με αφορμή την προσπάθειά της να γλιτώσει από το ποτό κ τα χάπια.

Το κέντρο έχει "φιλοξενήσει" (αχέμ) τόνους σελέμπρητηζ, όπως ας πούμε την Ελίζαμπεθ Τέηλορ, τον Ozzy, την Liza Minnelli, τον Ντέηβηντ Χέησελχοφ, τον Τόνη Κέρτης, τον Μπόμπη Μπράουν, τον Jay Z... αλλά κ την Αν Νικόλ Σμίθ, καθώς επίσης κ την Μάργκο Χέμηνγκούεη, που μάλλον δεν τους έκανε καλή δουλειά γιατί τώρα είναι μακαρίτισες κ οι δύο. Ενηγουέη, η αποτυχία μέσα στην ζωή είναι. Θεός σχωρέστες. εδώ είναι η επίσημη ιστοσελίδα του κέντρου με τιμές προγραμμάτων παρακαλώ, αν ενδιαφέρεσαι.

Νούμερο 2: Μπέτυ Ντέηβηζ πλησιάζουμε στην κορυφή.... κ ντάξει, μεγάλε, τι να λέμε τώρα, θεά η τύπισσα. ΘΕΑ. Όταν η Bette Davis ερχότανε, οι άλλες όχι μόνο ακόμα δεν είχαν ξεκινήσει να πηγαίνουν, αλλά θέλαν 50 χρόνια για να γεννηθούν. χοχοχοχο. Κ τι δεν είχε η ζωή της: τεράστια επιτυχία, τραγωδίες, καυγάδες, νεύρα, πτώση κ άνοδο, πολλά λεφτά, χωρισμούς, καυγάδες, νεύρα, 10 υποψηφιότητες για Oscar, από τις οποίες κέρδισε στις 2, έρωτες, αναγνώριση, καυγάδες, νεύρα, διαμάχες, καρκίνο, comeback, βραβεύσεις, καυγάδες, νεύρα.. Άξια στην δεύτερη θέση κ μάλιστα με απόσταση πολύ πολύ πολύ μικρή από την πρωτιά!

κ πάμε στο...

Nούμερο 1: αγαπημένε μου σέξη βγιούερ, στο νούμερο 1....



με μόλις μία ψήφο διαφορά, βρίσκεται η... Μπέτυ Βαλάση. στο τσακ ήταν να χάσει από την προηγούμενη Μπέτυ, αλλά τελικά κρατήθηκε στην κορυφή, διότι, όπως κ να το κάνουμε, μιλά περισσότερο στην καρδιά μας. Ελληνίδα γαρ. Όχι βέβαια πως έχει κάνει λιγότερα από την Ντέηβηζ... μέτρα:
έπαιξε στις 7 θανάσιμες πεθερές; τσεκ;
είναι ενεργό, ενεργότατο, μέλος του ΚΚΕ; σούπερ τσεκ
έχει διαφημίσει τα Κορμογραμμή (μπόντηλάην) στα 80ζ όπου έχασε 3 κιλά σε 4 χρόνια κ συνεχίζει την προσπάθεια; τσεκ
έχει παίξει στο Χάι Ροκ όπου ενοχλούσε, ως κακιά γειτόνισσα, τον Φιλιππίδη κ τον Χαλκιά; τσεκ!

όμως, ο βασικός λόγος που η αυτή η Μπέτυ θα είναι για πάντα νούμερο 1 στην καρδιά μας είναι φυσικά αυτός:

Περίεργο ε; η πιο σημαντική Μπέτυ όλων των εποχών, οφείλει την επιτυχία της στο ότι είναι ταυτισμένη με ένα άλλο όνομα! χάου οντ ηζ δατ!!!

κ εδώ, αγαπημένε σέξη βγιούερ, ολοκληρώνεται το Top 10 με τις 10 καλλίτερες κ πιο σημαντικές Μπέτες του κόσμου. ελπίζω να συμφωνείς με την αξιολόγηση, να σου άρεσε το ποστ κ σε ευχαριστώ που διάβασες! :-) Να σου πω μόνο πριν σε αφήσω ότι λίγα ονόματα μπορούν να υπερηφανευτούν πως έχουν τέτοιους εκπροσώπους κ καθόλου να μην υποτιμήσεις αυτό το τοπ 10 ότι είναι κουλό. α, κ φυσικά αν έχεις κάποια άλλη Μπέτυ να αναφέρεις, feel free, ναι;

Thursday, July 01, 2010

ο κόσμος της κυρίας Όλιβ

Αγόρασα τον "Κόσμο της Κυρίας Όλιβ" την προηγούμενη Παρασκευή (παρά το γεγονός ότι έχω τα χιλιάδες αδιάβαστα βιβλία) λίγο παρορμητικά, λίγο επειδή είναι Αμερικάνα η συγγραφέας του κ έχω συμπάθεια, λίγο επειδή διαδραματίζεται σε κάποια από τις Βορειοανατολικές Πολιτείες των ΗΠΑ, που λατρεύω. Αν κ διαβάζω κάτι άλλο ταυτόχρονα, το έπιασα αμέσως - κ το τελείωσα προχθές το βράδυ, πράγμα που ακόμα κ για τα δικά μου τα δεδομένα είναι γρήγορα. ναι, λοιπόν...

ναι, μου άρεσαν οι 13 ιστορίες του βιβλίου - το οποίο ΔΕΝ είναι μυθιστόρημα, κ ας το πλασάρουν έτσι, φαντάζομαι εξαιτίας της εμπορικής κατάρας που βαραίνει τις συλλογές διηγημάτων. Πρόκεια για μία συλλογή ιστοριών, που ενοποιούνται διότι διαδραματίζονται στον ίδιο τόπο κ ακόμα επειδή οι ήρωες μίας ιστορίας παίζουν ένα μικρό ρόλο, ή απλά εμφανίζονται/αναφέρονται σε κάποιαν άλλη.

Η Όλιβ, όμως, η κεντρική ηρωίδα πρωταγωνιστεί σε 4 ιστορίες του βιβλίου κ κάνει γκεστ σταρ σε όλες τις υπόλοιπες. Είναι ιδιαίτερος χαρακτήρας, δεν ξέρεις αν θες να την συμπαθήσεις ή να την πεις γρουσούζα κ ξυνή. Πάντως, είναι αυθεντική - κ πιστευτά χτισμένη. Γιου γκό οθορ, χουέλ ντάν

Οι ιστορίες του βιβλίου είναι βρώμικες ιστορίες... με απάτες, με υποκρισία, με οργή, με ανεξήγητα νεύρα, με θανάτους από νευρική ανορεξία, με ανεκπλήρωτους έρωτες, με κουτσομπολιό... ανθρώπινες ζωές δηλαδή κ τα δομικά συστατικά τους. Με συγκίνησαν κάποιες - κάποιες άλλες με τσάτισαν. Αναρωτιόμουν, "μα γιατί συνεχίζουν να είναι μαζί αφού δεν αντέχονται;", "μα γιατί δεν φεύγει αφού πνίγεται εκεί;", "μα γιατί πρέπει να αγνοεί τόσο πολύ αυτό που θέλει κ να υποκύπτει αδιαμαρτύρητα σε αυτό που πρέπει να κάνει;".

[Μετά, κοίταξα την ζωή μου κ κατάλαβα... σταμάτησα να αναρωτιέμαι. δεν είναι εύκολες οι επαναστάσεις, όχι;]

Ένα βιβλίο που σε κάνει να απορείς αξίζει... Στο προτείνω σέξη βγιούερ. έχει κ σοφίες (όχι σακοράφες, τις άλλες, του μυαλού). Μία θυμάμαι... ελεύθερος είναι ο άνθρωπος που δεν φοβάται να πεινάσει

να κ η συγγραφέας, η elizabeth strout - αισθάνθηκα από το γράψιμό της πως έχει πονέσει κ πως είναι συμπονετικός άθρωπας, όταν είδα αυτήν την φωτογραφία της το επιβεβαίωσα, για κάποιο λόγο