Friday, July 24, 2009

μπλάστ φρομ δη πάστ! 1989

Αυτές τις μέρες κλείνουν 20 χρόνια από το έτος που είχαμε 20 χρόνια πριν, το 1989.

Η χρονιά εκείνη, (μλκ την θυμάμαι σαν προχτές) ήταν από τις πιο περίεργες κ κάπως της ζωής μου. Η προβληματική μου εφηβεία έμπαινε στην πιο προβληματική της περίοδο, το μαλλί δεν έλεγε να στρώσει με τίποτα, τα εφηβόνια κ τα καυλόνια χτυπάγανε κόκκινο (τις ήρεμες μέρες) κ γενικά άστα, μην τα θυμάμαι, με ποιάνει πονοκέφαλος σε όλο μου το σώμα.

Επίσης, το 1989 ήταν η χρονιά που ξεκίνησα να ακούω μουσική, εννοώ να την παρακολουθώ με περισσότερη προσοχή κ ευαισθησία, να θέλω να μάθω αν η Sinitta είναι μιγάς ή σκέτη μαύρη (μιγάς), αν τα ηλεκτροπόπ συγκροτήματα είναι αδελφές (όλα όμως, μα ΤΟΣΟ ΟΛΑ...), αν θα ήταν του μάτς να αφιερώσω το Especially For You σε γκομενάκι (ναι ήταν), και άλλα καυτά ερωτήματα στην ζωή του τηνέητζα άθρωπα.

Ως ένα φόρο τιμής σε αυτή την χρονιά, είπα σήμερα να θυμηθούμε μερικά πολύ χατ, σχεδόν κλάσηκ τραγούδια εκείνης του 1989. Κάτι σε Παπαστεφάνου δηλαδή αλλά πιο σούπερ τρόνικ τεχνολογικό.

φύγαμε; Ναι, φύγαμε:

Η χρονιά ξεκίνησε με τραγούδι τρελό κλίσμα, το οποία ακόμα κ τώρα παίζεται σε ντισκοτέκ σε χωριά της ευρύτερης περιοχής Τιράνων. Μιλάμε για το απόλυτο one hit wonder, το απόλυτο:

Bobby McFerrin Don't Worry, Be Happy

Αυτό το τραγούδι ήταν το πιο σέξυκο μπλουζ της χρονιάς, μη σου πω κ της πενταετίας 1985-1989. Επιπλέον ήταν κ τραγούδι από διαφήμιση της Κόκα Κόλαζ (άρα αγαπώ διπλά).

Robin Beck - The First Time

Ο Jason Donovan κ η Kylie Minogue κάποτε θεωρούνταν ισοδύναμα αστεράκια ποπ. Που να ξέραμε όμως ότι το Καηλάκι 20 χρόνια μετά θα είχε ακόμα πρώτο ρόλο στην καρδιά κάθε έλληνα αδελφή. Χήμν:

Kylie Minogue & Jason Donovan Especially for You

Να και η Μετζένα!!! Τώρα, 20 χρόνια μετά, απορώ γιατί αυτό το video clip είχε θεωρηθεί "σοκαριστικό", επαναστατικό, κ πραγκρέσηβ. Έλεος, κάγκουρας αλέρτ κόκκινος. Έχω το άλμπουμ, ναι ξέρω, μικρό βλαχάκι, κ σε βυνίλιο κιόλας! χιχιχι

Madonna - Like a Prayer

Το πρώτο κ μεγαλύτερο hit single των roxette. μλκ θυμάσαι μέχρι το 2005 τι κλίσμα τους τρώγαμε; Απίστευτο. Κοντέψαν να ξεπεράσουν κ τους Abba κ να πάρουν τον τίτλο του πιο hitty Σουηδικού συγκροτήματος. Μετά, χάθηκαν. Πάμε όλοι μαζί ΤΩΡΑ: ΝΑΝΑΝΑΝΝΑΝΑΝΑΝΑΝΑΝΑΝΑΝΑΝΝΝΑΝΑΝΑΝΑΝΑΝΑΝΑΝΝΑ ΣΗΖ ΓΚΑΤ ΔΕ ΛΟΥΚ!

Roxette - The Look

Να κ η πρώτη επιτυχία των Soul II Soul, μου άρεσε πολύ - όπου το MTV το έπαιζε αυτό το τραγουδίδιον 2142554367476899882 φορές την ώρα!

SOUL II SOUL - Back To Life

You go girl. Μία από τις προτεζέζες (ο προτεζέ, η προτεζέζα, οι πρετεζέζες) των Stock Aitcken Waterman, η Sonia, κ το πρώτο της χιτάκι. Άλλα 3 έβγαλε κ μετά, eaten by the marmaga... τώρα δουλεύει στα Γκούντης Εδινβγούργου. Μα τι λεβάντισα, τι στυλάτη, τι κουκλάρα! Αυτό θα πει χαρισματική σταρ.

Sonia - You'll Never Stop Me From Loving You

Θυμάσαι τι είχαμε τραβήξει με αυτό το αίσχος; ένα θα σου πω... μου το έχει στείλει γκόμενος σε κασέτα ρομαντική!! ίουκ ίουκ ίουκ, μα τι περίμενε να κάνουμε σκέση μετά από αυτό. Μαρμάγκα κ αυτός, μαρμάγκα κ οι Kaoma. Ας σκοτώσει κάποιον αυτόν τον αρκοντεονύστα!!!

Kaoma - Lambada

Αντίθετα, αν είχε επιλέξει να μου αφιερώσει αυτό που ακολουθεί, τώρα θα κλείναμε 19 χρόνια γάμου! Αχ αγαπημένοι Μύλοι Βανίλοι.... ποιος να το έλεγε ότι θα έφταναν οι εχθροί τους στο σημείο να ισχυριστούν ότι οι φωνές τους δεν ήταν δικές τους... Ξέρω εγώ όμως ποιοι τα κάναν αυτά, ξέρω ποιο άλλο ντουέτο είναι υπεύθυνο για το bad mouthing κατά των Μύλοι (ακούτε VIPS;). Απίστευτα χορευτικά! πχιότητα στο κλιπ!

Milli Vanilli Baby Don't Forget My Number

Κάποτε ο Phil Collins ήταν πιο δημοφιλής κ από την Μητζήθρα. Another Day in Paradise - ο θήγκ τχουάης, ητσ τζάστ ενάδερ ντέη φορ μη εν γιου ην Παραντάης.


Και τέλος, η Paula Abdul. Τότε έκανε το μεγάλο της breakthrough στην αρχή με το Straight Up. Ύστερα ακολούθησε μία μεγάλη αλυσίδα χητακίων ένα από τα οποία είναι κ αυτό. Όπου, ετοιμάσου να πάθεις σοκ, διότι, α) το video είναι σκηνοθετημένο από τον David Fincher, και β) παίζει ο Elijah Wood σε ηλικία 8 χρονών! εδώ είσαι:

(χε χε, στην έφερα! δεν άντεχα να βάλω Πώλα στο πρόβατο, γι αυτό σου έριξα το καλλίτερο χητάκη της χρονιάς, Buffalo Stance - Neneh Cherry, χεχε παραδέξουμε)

Και τελειώνουμε με το καλλίτερο γκρούπ του σύμπαντος! Τι έβγαλαν οι Pet Shop Boys το 1989; Αυτό με τα μωράκια και τα δερμάτινα μπυφάν! Εδώ:

Pet Shop Boys - It's Alright

συμπέρασμα: το 1989 ήταν ΟΝΤΩΣ 20 χρόνια πρίν.

Thursday, July 23, 2009

say it loud, say it proud "είμαι ΤΜΒ"

ΤΜΒ: ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΜΙΚΡΟ ΒΛΑΧΑΚΙ

...είμαι τεράστιο μικρό βλαχάκι, μου αρέσει τρελά το καινούργιο του Μαζωνάκη. Μέχρι που το αγόρασα από το ήτουνες (itunes). θέμου, πόσο πιο χαμηλά θα πέσω...

Хит ми бэйби ван мо тайм! (χητ μη μπέημπη ουάν μόρ τάημ)

Monday, July 20, 2009

Η πιο παράξενη μέρα της ζωής μου, θέμου


Ξυπνάω το πρωί, κ ανοίγω το ραδιόφωνο... ο σταθμός που έχω στην μνήμη, όπου συνήθως δύο υστερικές γκόμενες κ ένας υστερικός πουλογλύφτης ουρλιάζουν, παίζει μόνο μουσική. Ομητζή. Τέλεια!

Ετοιμάζομαι, ντύνομαι, κατεβαίνω στο δρόμο να πάρω ταξί για την δουλειά. Για κάμποσα λεπτά δεν καταλαβαίνω ότι κάτι είναι πολύ διαφορετικό γύρω μου. Ότι κάτι περίεργο συμβαίνει...

ο κόσμος που κυκλοφορεί στον δρόμο, που βρίσκεται στα μαγαζιά, είναι πολύ πολύ πολύ λιγότερος από ότι συνήθως. Όπα λέω, τι συμβαίνει εδώ; Απουσίες στο ραδιόφωνο, απουσίες στον δρόμο... χμφ χμφ χμφ... τόσο πολύ έχει αδειάσει η Αθήνα; Μα, είναι ακόμα μέσα Γιούλη.

Πιάνω την κατηφόρα της Καλλιδρομίου προς Τρικολάου Χαρούπη να πάρω ταξί... Τα μαγαζιά όλα ανοιχτά κανονικά, αλλά μέσα δεν είναι κανείς κανένα. Και η συνήθως πηγμένη Χαριλάου Τρικούπη τώρα είναι άδεια, περιμένω σχεδον δέκα λεπτά κ έχουν περάσει 2 αυτοκίνητα όλα κ όλα...

Κανένα από τα οποία δεν είναι ΤΑΞΙ. φακ. φακ.

Αποφασίζω να το κόψω με το δρόμο... Αρχίζω να ανεβαίνω προς την Αλεξάνδρας σιγά σιγά. Περνάω μπροστά από ένα μαγαζάκι ψιλικών το οποίο το έχει ένας μαλάκας που δεν σου πουλάει εισιτήρια για το λεωφορείο παρά μόνο αν αγοράσεις κ κάτι άλλο μαζί. Αν κ ανοιχτό, είναι άδειο. Στέκομαι μπροστά μπας και περάσει κανένα ταξί, περνάνε δέκα λεπτά, τίποτε. Ούτε ταξί, ούτε ο κυριούλης στο μαγαζί. Μα, σκέφτομαι, τι σταδγιάλα, θα τον κλέψουν. Δεν τον νοιάζει, που έχει χαθεί ο μαλάκας;

Ξαναπαίρνω τον δρόμο - λίγο πιο πάνω, είναι ένα σουβλατζίδικο από όπου κάποτε μου είχαν στείλει πατάτες τηγανιτές που πρέπει να τις είχαν παγώσει κ ξαναζεστάνει 12425226437747 φορές. Ανοιχτό το μαγαζί, αλλά μέσα κανένας. Τι στα δγιάλα, ξανά μανά. Βάζω μέσα το κεφάλι, να δω τι γίνεται.

Αρχίζω κ ανησυχώ πολύ. Περνάω μπροστά από το Super Market, άδειο, περνάω μπροστά από τράπεζες, από περίπτερα, όλα, όλα, ανοιχτά αλλά άδεια...

θέ μου, ζω σε ταινία του Ντάριο Αρτζέντο, δεν το συζητώ, σε λίγο θα ακουστεί από τεράστιο ηχείο στον ουρανό η μουσική του Twilight Zone και θα εμφανιστεί τεράστια κάμερα που θα αρχίσει να καταγράφει τις αντιδράσεις μου!!!

Ένα δάκρυ και δύο τρέμουλα αρχίζουν να εμφανίζονται στο πρόσωπό μου. Μαλάκα λέω, την πούτσισα κ έχω α) να πληρώσω κάρτα αύριο, πως θα πληρώσω αν καταστραφεί ο κόσμος; β ) να φύγω διακοπές το Σάββατο - κ έχω δώσει προκαταβολή, μην τολμήσεις κόσμε κ καταστραφείς κα χάσω την προκαταβολή στο ξενοδοχείο θα γίνει χαμός!!!! γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ.

Αποφασίσω να ακολουθήσω την ώριμη τακτική, την ενήλικη, της στρουθοκάμηλου. Θα κάνω ότι δεν συμβαίνεις τίποτες. Με το που παίρνω την απόφαση, ω του θαύματος, επειδή όταν θέλεις κάτι πολύ κ αντιδράς με ωριμότητα το σύμπαν συνομωτεί υπέρ της Σία Λιαροπούλου, εμφανίζεται ταξί άδειο το οποίο δέχεται να με πάει στο Μαρούσι! Οράητ! Γου γκο μπόη!

Μπαίνω μέσα, ο οδηγός πολύ ευγενικός, πολύ με το σεις κ με το σας, να με ρωτήσει αν θέλω ερκαντήσχιαν (ήθελα), αν με ενοχλεί η μουσική που είχε να παίζει (δεν με ενοχλούσε, α λόβ ντέρτη)... εξεπλάγην, δεν το βρίσκεις το ευγενικό πολύ συχνά στις μέρες μας.

Με αυτά κ με αυτά, αποφασίζω να κάνω το μεγάλο βήμα. Παίρνω αθώο ύφος κ βλέμα, και ρωτάω τάχα μου αδιάφορα "έχετε προσέξει τίποτε περίεργο σήμερα;". Πεταρίζω κ το βλέφαρο με αθωότητα - αλλά δυστυχώς το κοκοράκι στην φωνή προδίδει την ταραχή μου, νταμ γιου λίτλ κόκ, ντάμ γιου!

Προς μεγάλη μου ανακούφιση ο οδηγός με κοιτάζει όλο χαρά κ ελπίδα από τον καθρέφτη. "ομητζή" μου λέει σε γνήσια προβατικά! "και νόμιζα ότι ήμουν σάηκω!!!". Συνεχίζει, "δεν ξέρω τι γίνεται, αλλά οι δρόμοι είναι άδειοι, τα μαγαζιά ditto, πολλές απουσίες, πολλές... αρονό, αρονό τι να σκεφτώ, δεν μπορώ να καταλάβω τι γίνεται... γουανταφάκ;"

Κοιταζόμαστε με τρόμο. Κάτι κακό όταν το βλέπει κ άλλος επαληθεύεται, δεν μπορείς πια να το αγνοείς... ομαγκόντ τα πράγματα είναι πολύ φάκντ.

φτάνουμε στον προορισμό μου. Ανεβαίνω στην δουλειά που έχω να πάω... εκεί πια ο φόβος μου γίνεται ΑΚΑΤΑΝΟΗΤΟΣ. ;Oλοι οι χώροι στην εταιριολάνδη είναι άδειοι, άδειοi, το καταλαβαίνεις, ΑΔΕΙΟΙΟΙΟΙΟΙΟΙΟΙΟΙΟΙ...

γιατί, γιατί, γιατί θέμου η συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων γύρω μου έχει εξαφανιστεί; γιατί λείπουν όλοι, που είναι;

κ τότε μου κόβει να κοιτάξω το μαγικό μου ημερολόγιο.

Είναι το ημερολόγιο που είχα αγοράσει πριν από πολλά χρόνια σε μία πολίχνη της Ρωσίας, μερικές ώρες έξω από την Μόσχα.

Η γριά ξεδοντιάρα που μου το πούλησε μου είχε ότι αυτό το ημερολόγιο όταν γράφεις τι θέλεις να κάνεις, την ημέρα που το έχεις γράψει το πραγματοποιεί. αρκεί να το γράψεις πανσέληνο κ 2 μήνες πριν την ημέρα που θέλεις το αργότερο.

Και εγώ είχα γράψει για σήμερα "ημέρα χωρίς μαλάκες". Γι αυτό δεν άκουγα τους υστερικούς στο ραδιόφωνο, γι αυτό έβλεπα άδειους τους δρόμους κ τα μαγαζιά, γι αυτό δεν κυκλοφορούσε παρά ένα 2% των ανθρώπων που έβλεπα συνήθως. Διότι το υπόλοιπο 98% είναι μαλάκες. Γι αυτό δεν τους έβλεπα...

Ανακουφισμένος που δόθηκε μία εξήγηση στην παράνοια της μέρας, πηγαίνω προς την τουαλέτα να ρίξω λίγο νερό στο πρόσωπό μου. μπαίνω στο βεσέ εκεί που είναι οι νεροχύτες... κ τότε ΣΟΚ! κοιτάζω στον καθρέφτη ΟΟΟΟΟΟΧΙ ΟΧΙΙΙΙΙΙ ΘΕΜΟΥ...

ΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟΧΙ ΟΧΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ

δεν μπορώ να δω ούτε τον εαυτό μου στον καθρέφτηηηηηη ΟΟΟΟΟΟΟΧΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ!

πριν λυποθυμήσω, το διαβολικό γέλιο του στεγνωτηριού χεριών μου τριβελίζει το μυαλό... "χαχαχαχαχαχα" γελ διαβόλ εντατίκ... και συνεχίζει (το στεγνωτήριο χεριών του καμπινέ, σου θυμίζω...)

"ΜΕΡΑ ΧΩΡΙΣ ΜΑΛΑΚΕΣ δεν ήθελες; πάρτα μαλάκα! ούτε κ εσένα μπορείς να δεις. χιχιχιχιιχι"

Show biz verbz of da week

Απολύθηκε η Paula Abdul από το American Idol - στην επόμενη σεζόν δεν θα την δούμε. See if I care χιχιχιχιχι!

Τρελάθηκαν τα μέλη του "boy" band JLS όταν έμαθαν ότι ανέβηκαν στο νούμερο 1 του UK Top 40 με τόσο χάλια single. Το γκρούπ είναι οι Εγγλέζοι Κόκκινα Ποδήλατα. Συμμετείχαν δηλαδή στο X-Factor, όπου βγήκαν δεύτεροι. Και το τραγούδι με το οποίο ανέβηκαν στην κορυφή του βρετανικού top 40 είναι τόσο φρικτό που κάνει την συνθετική ικανότητα του Θεοφάνους να μοιάζει ανυπέρβλητη. φρίκη:


Βγήκε η Dame Elizabeth Taylor από το νοσοκομείο όπου είχε μπει για να ολοκληρώσει κάποιες εξετάσεις. Εδώ η είδηση δεν είναι ότι η 77χρονη θρύλος ήταν στο νοσοκομείο... αλλά το ότι ενημέρωσε για την έξοδό της μέσω Twitter του οποίου έχει γίνει φανατική χρήστης. Το χρησιμοποιεί για να ενημερώνει τους περισσότερους από 116 χιλιάδες followers της για όλα όσα της συμβαίνουν τελευταία. Μεταξύ αυτών, κ τα συναισθήματά της για το χαμό του κολλητού τους Michael Jackson. Αν θες κ εσύ να μαθαίνεις από πρώτο χέρι τι συμβαίνει στην Taylor, εδώ είναι το όνομά της: @DameElizabeth Και φυσικά μετά από αυτά τα νέα περιμένω ΑΜΕΣΑ twitter από την Νεφέλη Ορφανού.

Κατάφεραν οι Pet Shop Boys να ανέβουν στο νούμερο 1 του Billboard's Hot Dance Club Play chart στις Ηνωμένες Πολιτείες! Με το προηγούμενο single τους το Love etc. You go gays! Lady Gaga φάε την σκόνη τους.

Λυποθύμισε ο ξάδελφος μου Φανούρης, φανατικός κομίστας κ μεγάλος μουνάκιας, όταν έμαθε ότι η Scarlett Johansson θα παίξει τον ρόλο της κακιάς Black Widow στο επόμενο Iron Man που βγαίνει σε ένα χρόνο. Ναι, αυτό είναι μάλλον το πρώτο βραβείο στην κατηγορία "πιο παράξενο κάστηγκ όλων των εποχών". Πάρε κ φωτό του Σκαρλετακίου από την ταινία.

Μάγεψε ο καινούργιος Harry Potter, Harry Potter and the Half-Blood Prince, έσκισε παγκοσμίως, δεν θέλεις να ξέρεις πόσα εκατομμύρια δολλάρια μάζεψε στις 5 μέρες που έχει βγει, πονοκέφαλος θα σε έπιανε αν στο έλεγα, τόσα πολλά. Πήγε τόσο καλά, ώστε υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να είναι η πρώτη ταινία Harry Potter που θα ξεπεράσει σε εισπράξεις το ένα δις δολλάργια. εδώ το trailer, αλήθεια πότε βγαίνει Ελλάδα;


καλή βδομάδα sexy viewer κ μην ξεχνάς να αγκαλιάζεις σκύλους κ μωρά όσο πιο συχνά μπορείς μέσα στην μέρα σου, κάνει καλό στην πίεση κ τα νεύρα, το ξέρουν κ οι σκύλοι:

αλλά το ξέρουν κ τα μωρά:

Saturday, July 18, 2009

Πουτσάκια παρελαύνουν στους δρόμους του Παρισιού κ της Ρώμης

ο ιδρυτής του Ministry Of Sound έβγαλε ένα βιβλίο, το Tomas, που όλοι εκθειάζουν στο Γιου Καίει, γιατί είναι λέει τέλειο κ πολύ προβόκατηβ κ μιλά για την οικονομική κιουρίση κ τους κάφρους του χρήματος...

ένηγουέη

το ωραίο είναι τα τρία trailer που έχουν κάνει για το βιβλίο. Είναι τελευταίο κοφινάκι αυτό, να κάνουν trailer για βιβλία, πως κάνουν για τις ταινίες, ε ένα τέτοιο. Λογικό ακούγεται, πολύ updated κ απορώ γιατί δεν το είχα σκεφτεί πρώτος κ νωρίτερα.

Λοιπόν εδώ είναι το trailer του βιβλίου - εδώ μέσα θα δεις τα πουτσάκια του τίτλου.


εδώ βλέπεις την νέα διαφήμιση για τα Mentos, θα την δούμε κ στην ελλάδα κάποια στιγμή, χεχε, πλακούλα έχει


κ εδώ οι U2 σε διαφήμιση για το blackberry


κ τέλος, μία διαφήμιση της Hellman's για τον Καναδά. Δεν αφορά την ελλάδα, αλλά τα στοιχεία που παραθέτει είναι πάρα πολύ τροφή για το μυαλό. Για το πως λειτουργεί αυτό το πράγμα που λέμε "βάλε κ άλλο πιάτο στο τραπέζι". Δες την, είναι μεγάλη αλλά πιστεύω αξίζει τον κόπο. Χώρια που είναι κ πολύ ενδιαφέρουσα σα design. Θεία Ντόνα περιμένω σχόλιο, κ έκθεση με θέμα "τι συναισθήματα μου προκάλεσε η διαφήμιση που ανέβασε ο σέξυ προβατούκος" άκουσες που μόνο με τεκνά ασχολείσαι; γκρ γκρ γκρ γκρ φιλ ζουπηχτ εντατίκ

Friday, July 17, 2009

Δεν είναι μόνο μισογεμάτο το ποτήρι....

Έχουμε μάθει πως το να προσπαθείς να δεις την θετική πλευρά των δεδομένων της ζωής σου είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την ευτυχία, αλλά κ για την επιβίωση ακόμα ακόμα.

Στην προσπάθειά μας να κάνουμε το καλλίτερο που μπορούμε, να εξασφαλίσουμε τα προς το ζειν, μία θέση στην κοινωνία, συμμετοχή σε μία παρέα, καλή κ γόνιμη σχέση με τον εαυτό μας, ένα από τα πιο ισχυρά όπλα, έχουμε μάθει να πιστεύουμε, είναι η νοοτροπία "δες το ποτήρι μισογεμάτο".

Κ έτσι πράττουμε, οι πιο γνωστικοί από εμάς. Βλέπουμε το ποτήρι μισογεμάτο, κ είμαστε κ περήφανοι γι αυτό.

Εξετάζουμε όλα όσα αποτελούν την ζωή μας κ κάνουμε τα γνωστικά μας κουμάντα, σκεψ σκεψ εντατίκ:

"Ναι, είμαι σε μία σκατοδουλειά... αλλά τουλάχιστον τα μιστά μπαίνουν κανονικά, κ, μην ξεχνάς, είναι κ περίοδος οικονομικής κρίσης!"

ή

"Ναι, έχω εγκαταλείψει τα ονειρά μου, κ αυτά κλαίνε σαν ορφανά νεογέννητα γατάκια που κάποιος πέταξε σε ένα κουτί στα σκουπίδια.... αλλά τουλάχιστον έχω μία στέγη πάνω από το κεφάλι μου, πληρώνω κανονικά το ενοίκιο κ ίσως, μάλιστα σε 1-2 χρόνια πάρω κ στεγαστικό γιου γκό γκέρλ!"

ή ακόμα...

"δεν προσπαθώ για το καλλίτερο που μπορώ στην ζωή μου και με τον εαυτό μου. Αλλά μήπως κ είναι πολλοί αυτοί που προσπαθούν; Δες πόσοι κ πόσοι άθρωπες είναι σε χίλιες φορές χειρότερη μοίρα κ όχι απλά δεν πραγματοποιούν τις δυνατότητες τους αλλά επιπλεόν βλάπτουν κ τον εαυτό τους! Ευχαριστημένος να είμαι που δεν είμαι εντελώς κάφρος κ καθήκης κ μπράβο μου γιου γκο γκέρλ ξανά μανά!"

Αυτά λοιπόν, κ άλλα παρόμοια, επαναλαμβάνουμε στον εσωτερικό μας μονόλογο. Κ κάπως έτσι γίνεται κ αυτό που θα μπορούσε να είναι ώρες ώρες πολύ ζεστό κ, ναι, ώρες ώρες πολύ παγωμένο (γιατί αυτή είναι μεγάλη αλήθεια της ζωής σέξυ αναγνώστη: ό,τι μπορεί να σε ζεστάνει πολύ, καμιά φορά σε παγώνει big time) το βιώνουμε ως ένα... μόνιμο χλιαρό.

Ένα χλιαρό πνιγηρό, βαρύ και ασήκωτο, απελπισμένο....

Κ περνάνε τα χρόνια κ το χλιαρό γίνεται συνήθεια, στην αρχή, κ ύστερα δεύτερη φύση. Κ αν κάτι συμβεί κ μας ζεστάνει λίγο, ή, ω μη γένοιτο, μας παγώσει, ανεξοικείωτοι αντιδράμε κ τρέχουμε πάλι στην ασφαλή κ γνώριμη πριοχή του μισογεμάτου, αλλά χλιαρού ποτηριού.

Δεν είμαι σίγουρος, αλλά μπορεί να υπάρχει κάτι που δεν μας το λένε όταν μας λένε "δες το ποτήρι μισογεμάτο". Ότι το ποτήρι δεν είναι μόνο μισογεμάτο. Είναι κ χλιαρό. Γι αυτό πρόσεχε. Έχε του νου σου. Μην ξεχνιέσαι. Για σένα!

(ουφ πολύ σκεψ σκεψ καλοκαιριάτικο. πά να δω χαγκόβερ, έλεος, πονοκέφαλος με έπιασε από την ημικρανία σε όλο μου το σώμα).

Θέγκ Γκόντ, μπορείς να βγάλεις την Ντίβα από τα 80ζ, όμως ποτέ δεν θα βγάλεις τα 80ζ από την Ντίβα.


Δημοσιεύτηκε το εξώφυλλο του νέου cd που θα βγάλει η αγαπημένη Whitney την 1η Σεπτέμβρη, το I look to you. Κ αγαλλίασε η ψυχούλα μου, είχε, ως εξώφυλλο, ό,τι ακριβώς ήθελα ο άθρωπας, τι να λέμε τώρα, μανίτσα έσκισες πάλι. Mιλάμε για την απόλυτη συγκέντρωση όλων των εήτηζ σύμπλολζ:

Κραγιόν που χρυσίζει - τσεκ
Σκουλαρίκια σε σχήμα άγνωστο στην επιστήμη της γεωμετρίας - τσεκ
...που δείχνουν προς κάτι ακαθόριστο κ ανομολόγητο - τσεκ
μαλλί ξασμένο -τσεκ
....που για να σταθεί χρειάζεται την ετήσια παραγωγή του Ντύσελντορφ σε λακ - τσεκ
Φόρεμα με τον ένα ώμο έξω - τσεκ
Μέτωπο που γυαλίζει από ενυδατική - τσεκ
Φόντο με ρίγα (!!!!!!) διαγώνια (!!!!!!) - σούπερ τσεκ
Φόντο με αποχρώσεις του γκρι (!!!!!!) - ούμπερ σούπερ τσεκ
Γραμματοσειρά που έχει βγει από τίτλους ταινίας με τον Ρόμπ Λόου - τσεκ
Ύφασμα ρούχου που έχει περισσότερο λύκρα κ νάυλον από τα κεντρικά της τάπεργουέρ - τσεκ
Ανταύγεια πιυ θα έκανε την αλυσίδα κομμωτηρίων "Κυρία Νίτσα, τώρα κ στο Αιγάλεω" υπερήφανη - τσεκ

ευτυχία είναι ο άθρωπας να έχει σταθερές στην ζωή του. όπως τα εξώφυλλα της Γουήτνης. που ξέρεις ότι παντα θα είναι μία ωδή στην δεκαετία του 80.

Sunday, July 12, 2009

Μερικές παρατηρήσεις από trip-lightning στο Manchester

(πριν αρχίσω με τις παρατηρήσεις, επίτρεψε μου να αναρωτηθώ: γιατί δεν λέμε κ στα αγγλικά "ταξίδι-αστραπή" δηλαδή trip lightning? Δεν το έχω ακούσει ποτέ κ είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ. Είναι πολύ ωραία φράση κ από σήμερα θα κάνω σταυροφορία να γίνει, επίσημα, μέρος της Αγγλικής γλώσσας! Yeah!).

Έφυγα την Πέμπτη το απόγευμα κ επέστρεψα σήμερα τα ξημερώματα. Το λες λίγο, το ξέρω, αλλά από την άλλη ήταν παραπάνω από αρκετό για μία πρώτης τάξης ανανέωση μυαλού.

Δεν υπάρχει πιο γελοίο πράγμα, και πιο καγκούρικο, από μία διαφημιστική αφίσα της Μπύρας Μύθος, αμέσως μόλις μπεις από το λεωφορείο που σε φέρνει από το αεροπλάνο στο κτίριο στις αφίξεις του ΕλΒελ, η οποία δείχνει μία ξαπλώστρα σε μία παραλία με το σλόγκαν Welcome to Paradise. Φαίνεται τόσο ψωνίστικο κ κακομαθημένο κ γελοίο να λέμε εμείς οι ίδιοι για τους εαυτούς μας "είμαστε ο Παράδεισος"!!! Συγγνώμη, αλλά το γνωστό κλισε "αυτό δεν μπορώ να το κρίνω εγώ, αφήνω να το πουν οι άλλοι" δεν είναι τυχαίο ότι το ακούμε συνέχεια από τους ανθρώπους με αγωγή... Κάποιος λόγος υπάρχει. γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ! Μα "γουέλκαμ του Παραντάησ;" κ να το εννοείς, να μην είναι ειρωνία; Μου κακοφάνηκε απίστευτα, απίστευτα πολύ, είναι υπερβολικό κ ψηλομύτικο κ κραυγαλέο, ντράπηκα που το έβλεπαν διάφοροι Εγγλέζοι που κατέβηκαν από το ίδιο αεροπλάνο - κ είμαι κ Ελληνάκι, άρα υποκειμενικάκι, φαντάσου πόσο άσχημο θα φαίνεται στα μάτια ενός ξένου. Μα ποιοι νομίζουμε πως είμαστε επιτέλους; Ε, όχι, δεν είμαστε!!! Δεν ξαναπίνω μύθο, τέλος.

Ολυμπακή γελοία. Είχα να πετάξω 355637897979335 χρόνια και παρόλα αυτά κατάφερε να μου την κάνει την στραβή! Η βαλίτσα μου ήταν σόκιν γουέτ όταν την παρέλαβα σήμερα το ξημέρωμα. Βρεγμένα τα ρούχα μέσα, βρεγμένα όλα, προφανώς επειδή έβρεχε στο Μάντσεσταα κ είχανε αφήσει το τρόλει με τις βαλίτσες όξω. Η μαλακία είναι ότι είχα βάλει μέσα κ μερικά βιβλία που αγόρασα στο Γιου Καίει κ καλά για προστασία. Δύο από αυτά, το ένα από τα οποία είναι δώρο, βράχηκαν πολύ. Γαμίδια.

Τι αγόρασα από Γιου Καίει: Στο HMV, απίστευτες τιμές, πήρα το DVD Juno μόνο 4 λιρουλίνια! You go Boy! Επίσης αγόρασα την τέταρτη σεζόν Desperate Housewives (ναι, ναι, ξέρω, απίστευτο μικρό βλαχάκι, το ομολογώ!!!). Επίσης πήρα κ το Bad κ το Dangerous του Michael Jackson (ναι, ναι, ξέρω, ακόμα πιο απίστευτο μικρό βλαχάκι, τι να πω κύριε πρόεδρε του κούλνες, δικάστε με, καταδικάστε με, ότι κ να πείτε δίκιο έχετε, με σκυμένο κεφάλι μετάνοιας θα πάω στην φυλακή Κάγκουρα με ισόβια).

Τι αγόρασα από Γιου Καίει 2: Βιβλία! Πήρα 3 συλλογές διηγημάτων της νέας μου αγαπημένης διηγηματογράφου Alice Munro, που όποιος γράφει είτε για δουλειά είτε για hobby κ δεν την έχει διαβάσει θα του κάνω σπανκ πουπουλίνο κ στερεί από τον εαυτό του πολλά. Επίσης πήρα μία ακόμα συλλογή διηγημάτων ενός τύπου που γράφει για τηλεόραση - μου άρεσε ο τίτλος της, tiny deaths. Τέλος πήρα κ το διάσημο Buy-ology. Για την δουλειά. Αχ με τα βιβλιοπωλεία στο εξωτερικό παθαίνω τόσο πολύ αμόκ που πρέπει να βρούνε νέα λέξη για το αμόκ. Απορώ πως κρατήθηκα κ πήρα μόνο 5 βιβλία, είμαι σούπερ πράουντ για την αυτοκυριαρχία μου.

Τι αγόρασα από Γιου Καίει 3: Το νέο τεύχος Hello με εξώφυλλο Michael Jackson και τέκνα. και ναι είναι εντελώς επίσημο: Είmαι εντελώς ΤΜΒ (Τεράστιο Μικρό Βλαχάκι).

Τι αγόρασα από Γιου Καίει 4: Από Gap, που είναι σαν τα Gap στην Ελλάδα, δηλαδή δεν έχουν τίποτα (ή τουλάχιστον έτσι μου φαίνονται εμένανε - ξέρεις αν έχεις ζήσει την εμπειρία καταστήματος Gap στην USA, απλά, όλα τα άλλα είναι συμβιβασμός, (...είπε εκείνος κ έβαλε ένα μωλτ ουίσκι που ήπιε με θεληματικό πηγούνι στην τσέστερφιλντ δερμάτινη πολυθρόνα) πήρα: Τέλεια βερμούδα σε χρώμα γαλάζιο μωρουδιακού δωματίου. Κ τέλειο ζακετίνο πορτοκαλί με φερμουάρ. Επίσης πήρα φλοιπ φλωπς για την πισίνα.

Στο Γιου Καίει είχα πάει πριν από 10 χρόνια πρώτη φορά - κοντά στο Newcastle. Η χώρα έχει πολλές διαφορές από την ελληνική πραγματικότητα και, στην ουσία της, παραμένει μία αραιωμένη εκδοχή της Αμερικής. Τα Malls είναι λίγο μικρότερα, τα σινεμά το ίδιο, οι αγορές το αυτό, οι δρόμοι, οι αγορές.... Στο μόνο πράγμα που το Γιου Καίει είναι "καλλίτερο" είναι ότι το κέντρο των πόλεων είναι πιο γεμάτο από fast food αλυσίδες από ότι η μαμά πατρίδα του fast food. έλεος αγάπες, χαλαρώστε το λίγο, έχετε γίνει βασιλικότερες του Βασίλη Καρά.

Το gay village του Μanchester είναι ο πιο μεγάλος ευφημισμός που έχω ακούσει ποτέ. Καθόλου χαρούμενο, αλλά καταθλιπτικό. Οι ίδιοι φαλάκρες, βρωμοκοπόντες μπυρίλα μεθυσμένοι Βρετανοί που ήταν κ στα άλλα μπαρ, ήταν κ εκεί. Τα 4-5 gay bar από τα οποία πέρασα απ έξω, δεν είχαν αυτό το κάτι που θα με έκαναν να μπω μέσα (δήλαδη πχιότητα). Κ γενικά η Βρετανίδα αδελφή είναι λίγο ασχημούλα, εδώ που λέμε. Αν εξαιρέσεις κανα δύο τρία τουινκάκια οι υπόλοιποι ήταν... ΊΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥ! Ορκίζομαι να μην ξανακοροϊδέψω ελληνάκι gay στο Γκάζι, ορκίζομαι.

καλά, αν ξανακούσω ψωνάκι να μου λέει τι "εμπειρία shopping είναι το Harvey Nichols κ το Selfridges" θα του φέρω το μπλόγκ στο κεφάλι!! Ο Κάπα Μαρούσης πριν καεί, ήταν χίλιες φορές καλλίτερος. Έλεος. Ούτε τρία λεπτά δεν πέρασα μέσα σε κάθε μαγαζί, κ πολύ τους αφιέρωσα.

Καθώς περπατούσα στο κέντρο του Μάντσεστερ κ απολάμβανα την καθαριότητα κ την φροντίδα των δημόσιων χώρων έπαθα τρελή συνειδητοποίηση: Πέρα από λόγους αισθητικής κ υγείας κ καθαριότητας, υπάρχει κάτι ακόμα που κάνει ανεκτίμητη την αίσθηση ότι ζεις σε ένα δημόσιο χώρο περιποιημένο - το συναίσθημα που σου δίνει πως είσαι μέρος ενός μεγαλύτερου πράγματος, μίας κοινότητας που χαρακτηρίζεται από σεβασμό κ από αμοιβαίες προσπάθειες να λειτουργήσει καλλίτερα το όλο μέσα στο οποίο λειτουργούμε... Αυτό μου λείπει πολύ από την Ελλάδα. Κ πιστεύω ότι αν υπήρχε θα ήμασταν πιο δεμένοι μεταξύ μας. Ναι, ναι, αν ζούσαμε σε πιο περιποιημένους δημόσιους χώρους κ κατ επέκταση σε πιο ώριμη δημόσια ζωή, θα ήμασταν πιο δεμένοι ως λαός.

Πέσε κ παίρνε τα τρελά ρησπέκτια για χάρη μου. Γιατί; Γιατί είπα σε υπαλλήλα ρεσεψιόν, που ακόμα προσπαθεί να καταλάβει τι την χτύπησε, την φράση, από τηλεφώνου. "Could you possibly tell me (ήθελα κ Αγγλισμούς το βλαχάκι) where the little gun is?" (μετάφραση: θα μπορούσατε να μου πείτε που είναι το πιστολάκι;). You go Boy! ...έχεις πέσει κ παίρνεις ΗΔΗ εννοείται, σέξυ βγιούερ, ε;

Τι θα κάνω με αυτήν την πίκρα που με πιάνει όταν έρχομαι σε επαφή με όλους αυτούς τους Ελληνάρες στις αίθουσες αναμονής, εκεί στα ταξίδια επιστροφής από το εξωτερικό; Είμαι ψωνάκι ή όντως είμαστε πια απίστευτα ανάγωγοι κ φασαριόζοι κ γουρούνια; αρονό... α ρήλη ρονό.

Στο μουσείο επιστήμης κ βιομηχανίας Mosi είδα τον παππού του κομπγιούτερ στο οποίο εγώ τώρα γράφω κ εσύ τώρα διαβάζεις! Έπιανε χώρο ενός μεγάλου δωματίου κ έκανε 21858563654353 τρις λιγότερες λειτουργίες. Αλλά, ήταν ο πρόγονος του slick and fast μηχανήματος που τώρα διαβάζεις! Και, άκου να δεις τι γελοίο, συγκινήθηκα, ένα δάκρυ κύλησε πάνω στο θεληματικό πηγούνι (όχι κατευθείαν, πέρασε από το μάγουλο πρώτα, δεν είναι στο πηγούνι τα μάτια μου, ντον γουώρη). Ποιος είπε ότι η τεχνολογία δεν έχει λυρική πλευρά;

Επίσης στο ίδιο μουσείο, MOSI, να πας να το δεις αν ποτέ πας Μάντσεσταα, είδα κ ένα αεροσκάφος από αυτά που χρησιμοποιούσαν οι Καμικάζε, καθώς κ ένα από τα πρώτα ποδήλατα ππου φτιάχτηκαν ποτέ. How cool is that!!!! Πολύ εντυπωσιάστηκα, πολύ.

Πήγα κ στον καθεδρικό ναό της πόλης, όπου μου συμβήκε κάτι που, ξανά μανά, με συγκίνησε - δες προηγούμενο ποστ. Γενικά σε αυτό το ταξίδι ήμουν πολύ λυγμ σνιφ, δάκρυσα στον καθεδρικό, δάκρυζα στο μουσείο, δάκρυσα στο HMV με τις χαμηλές τιμές, δάκρυζα στο δρόμο με την καθαριότητα, δάκρυζα στο αεροδρόμιο με τους ελληνάρες, δάκρυσα στο ξενοδοχείο όταν έγινα ρεζίλι στην υπαλλήλα με το Little Gun... χμφ χμφ χμφ σκεψ σκεψ εντατίκ. Το μπορεί να σημαίνει που είμαι έτσι ευσυγκίνητος; μάλλον πέρναγα καλά κ μου άρεζε που ήμουν ταξίδι κ είχα χαλαρώσει. σνιφ

Εννοείται ότι όταν φτάσαμε στο ΕλΒελ, ως ταξιδιώτες από Γιου Καίει, μας πέρασαν μπροστά από το ειδικό μηχανήμα-κάμερα για να δούμε μήπως έχουμε τον πυρετό της γρίππης των Χοίρων. Ήταν πάρα πολύ χάη τεκ το όλο πράγμα, αισθανόμουν πολύ σούπερ τρόνικ κ σάη φάει, πίστευα ότι θα έρθουν κ ανθρωποειδή να μας κάνουν πιο αναλυτικές εξετάσεις αλλά μάταια... σνιφ ξανά μανά.

Οι Βρετανοί που δουλεύουν σε δουλειές τύπου σερβιτόροι, ρεσεψιονύστ κ λοιπές υπηρεσίες είναι πολύ ευγενικοί αλλά κ απίστευτα βλάκες. Δεν ξέρω τι να πω, έπεσα στην περίπτωση (επί 15); Παρατήρησα απίστευτη έλλειψη κοινής λογικής - αφού το έλεγα ότι δεν μπορώ να καταλάβω πως αυτή η χώρα έχει βρεθεί στην 5 πιο προηγμένες του κόσμου κ υπήρξε αυτοκρατορία κ μπλα μπλα μπλα. χμφ χμφ χμφ...

Από τις πιο ωραίες στιγμές του ταξιδιού ήταν όταν πήραμε afternoon tea σε ένα πολύ λουκζούριους ξενοδοχείο. Ακολουθήσαμε όλη την ιεροτελεσ-tea-α (χιχι...) με σαντουιτσάκια με σολωμό, τυρί ή αυγοσαλάτα (μλκ λατρεύω αυγοσαλάτα, μαρή Θεία ντόνα δώσε συνταγή να μάθουν να μου την κάνουν!!!!) κ μετά ωραία γλυκάκια κ από μία τσανάκα με τσάι στον καθένα. Πολύ μου άρεζε, δεν είναι βέβαια κ για χόρταση σαν εμπειρία (όλη μέρα κατούραγα το τσάι μετά) αλλά κουλ.

Πλάκα είχε που φάγαμε σε τεράστιο κινέζικο από αυτά τα 24ωρα στο κέντρο της πόλης. Επίσης είχε και αγωνία γιατί άντε να καταλάβεις τι σου λέει Κινέζος που μιλάει Αγγλικά με Βρετανική προφορά, το βλέμμα του νεκρού μυρηκαστικού στα μάτια μου. Εδώ δεν καταλάβαινα τους Βρετανούς με την προφορά τους, φαντάσου τους Κινέζους. Το μαγαζί γεμάτο Κινέζους, σε λίγα χρόνια όλοι θα βουρτζίσουμε τα μαλλιά Κινέζας Νομεκλατουρίστριας για ένα κομμάτι ψωμί να το ξέρεις, θα κατακτήσουν τον κόσμο.

Οι Εγγλέζοι δεν ξέρουν να φτιάχνουν espresso, άσε που τον λένε κ εξπρέσο. ναι μωρή, σιγά μην είναι κ εξπρές σέρβισ έσο. λολ

Αχ βαριά μου έπεσε η επιστροφή στην ζέστη, πάω πισινάκι να κολυμπήσω λίγο. Α, κ μπράβο μου που δεν πήρα κιλά καθόλου! χιχιχι!

Αλήθεια, πως ζούσαν οι άθρωπες παλιά παλιά που δεν έκαναν ταξίδια; αρονό.

Friday, July 10, 2009

Friday noon in Manchester's cathedral

Today as I was visiting Manchester's cathedral, a historic monument that still operates as a worship place, a very old and typical British couple caught my attention.

The two of them, a man and a woman, were standing side by side - their bodies' position indicated that one supported the other, in many, many different ways, for many, many years.

I watched them as they whispered prayers, holding hands and with their eyes closed.

And then I realized what was that what kept their hands together: A black and white, very old picture, of someone I couldn't see. Maybe a child of the couple, long dead, but still remembered? Who knows...

... and then I realized that the thing that makes every church, of every religion, in every corner of the world, a very special place, a sacred one, is, of course, not the God's presence in it... it is merely the fact that churches "house" our most dark and bitter tears.

Those that are shed for the people we lost, early and unexpectedly. The tears for the loved ones we will never see again.

The old man sensed that I observed them, open his eyes and nodded at me.

I nodded back with a little smile, embarrassed that I was caught stealing such a private and sacred a moment.

The old man smiled as if saying "it's o.k., do not worry...".

Tuesday, July 07, 2009

Φουντ φορ σκέψ, κ η οικονομική κρίση

αφού πια αφομοιώσαμε την ιδέα της "κρίσης" και διαπιστώσαμε ότι είναι (και αυτό) κάτι με το οποίο μπορούμε να ζήσωμε...

ήρθε πια η ώρα να αναλάβουν δράση οι διαφημιστές.

Ας δούμε τώρα μαζί, sexy viewer, που έχεις τόσα πολλά και ετερόκλητα ενδιαφέροντα, δύο πολύ πολύ πολύ διαφορετικούς τρόπους με τους οποίους αντιμετωπίζεται το θέμα. Ο ένας πολύ παραδοσιακός και αμερικάνικος, ο άλλος πρωτοποριακός - βρετανικός.

Δεν θα σε κουράσω πολύ, 1 λεπτό κρατά η κάθε μία από τις δύο διαφημίσεις που θα δούμε! Πέρα από τήν βασική τους τοποθέτηση στο θέμα "q-ρίση" παραγωγικά και σεναριακά είναι άψογες, από όπου κ να τις πιάσεις είναι άψογη η υλοποίησή τους!

Μη βαρεθείς και δεν τις δεις. Είναι πολύ μεζεδάκι για το μυαλό! Μην είσαι κάγκουρας, φαντάσου ότι θα μπορείς, μετά, να πας σε μία δεξίωση και να μιλήσεις για τόοοοοσα πολλά θέματα!! (and your mama would be proud of you, now, wouldn't she?).

Η πρώτη διαφήμιση ακολουθεί την πεπατημένη. Παρουσιάζει την κρίση ως κάτι κακό και περίεργο. Όμως δες με τι ωραίο τρόπο εικονοποιεί το πρόβλημα.

Να σου πω την αλήθεια, θα ήταν περίεργο για μία τράπεζα να παρουσιάσει κάπως αλλιώς το θέμα. Άσε που η διαφήμιση αυτή είναι από Αμερική (να την ακούτε την Υβέτ) η οποία έχει χτυπηθεί περισσότερο από κάθε άλλη χώρα...

Η δεύτερη διαφήμιση κάνει κάτι που εμένα τουλάχιστο με ενόχλησε όταν το πρωτοείδα. Παρουσιάζει την κρίση ως κάτι που "έλα μωρά τώρα, δεν βαριέσαι, πως κάνεις έτσι, εσύ να είσαι καλά και όλα τα άλλα φτιάχνονται, έλα για ένα σεξάκη κ μην σε ανησυχεί τίποτε". Έχει αυτό το ιδιαίτερο βρετανικό χιούμορ, κ το έχει μέχρι τα άκρα. Μου αρέ αυτή η νοοτροπία, αλλά όχι όταν είναι συνδεδεμένη με ένα προϊόν "πολυτελειάς". Αρονό. Δες και πες.

Α, μην ξεχάσω, παίζω κι εγώ στην διαφήμιση. Αλήθεια. Προς το τέλος. Θα με αναγνωρίσεις εύκολα.

...δεν είμαι κουκλάκι ζωγραφιστό εκεί που ανεμίζω μαλλί; ναι είμαι! χιχιχιχιχι

Monday, July 06, 2009

The f**king lamogs have the f**king fly!


εντάξει, είναι γνωστό ότι όταν εμείς ως χώρα είχαμε ανακαλύψει το 69, οι βορειοευρωπαίοι ακόμα παλεύαν με την μαλακία, αλλά τόσο κάγκουρες δεν τους είχα!!!

και γενικότερα, κλείσε μου τώρα εισιτήριο για Λονδίνο να πα' να τα κάνω όλα λαμπόγυλο εκεί πέρα, με τα παλιολαμόγια!!!

γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ, αχ δεν θα μου πέσει Aγγλος στα χέρια; κομπόστα θα τον κάνω απ' το ξύλο.

Η περιπέτειά μου ξεκίνησε όταν βρήκα στο blog της Κωνσταντίνας κάποια links για sites που σου λένε αν διάφορα ξενοδοχεία είναι καλά, τι να προσέξεις, πότε να μην πας, ποιο δωμάτιο να μην κλείσεις, αν όντως είναι η ανακαίνιση καλή, που οι ρεσεψιονύστ νυστάζει κ.λπ. κ.λπ.

Ο αγαπημένος σου ο γιόρζ τρούλη, sexy viewer, σκοπεύει να πάει στο εξωτικό Χανιό (τα Χανιά, ενικός το Χανιό) για διακοπή (διακοπές, ενικός η διακοπή). Την προηγούμενη βδομάδα λοιπόν ήμουν στην διαδικασία αναζήτησης δωματίου, οπότε τα λιγκζ της Ψιλικαjuice (ψιλικατζούς) ήταν μάνα εξ ουρανού.

Μπόρεσα ας πούμε να διαπιστώσω ότι ένα ξενοδοχείο που ήμουν στο τσακ να κλείσω είχε τεράστιο πρόβλημα θορύβου γιατί γειτνίαζε (άτσα, πως με βρίσκεις, δεν το χρησιμοποιώ πολύ σέξικα το καθαρεύουσο;) με κεντρικό δρόμο μεγάλης και ταχείας κιουκλοφορίας.

Επίσης ένα άλλο που μας το περιέγραφε το site "ρομαντικό κ εποχής" έμαθα ότι απλά είχε έπιπλα, υδραυλικά και ηλεκτρικά από το 1950… και ένα τρίτο που λέγανε στο site του ότι έχει "κουκλίστικα δωμάτια" ανακάλυψα ότι μετά βιάς είχαν χώρο για ένα κοντό χόμπητ!

Να μην στα πολυλογώ, κατάφερα να εντοπίσω 3-4 ωραία ξενοδοχεία. Τα έβαλα να κάνουνε καλλιστεία ξενοδοχείων για να αποφασίσω ποιο θα επιλέξω. Κάποια τα πήγανε πολύ καλά με μπικίνι, κάποια τα πήγανε καλά στην ερώτηση, κάποια ήταν πολύ καλά με τουαλέτες, τελικά επέλεξα το καλλίτερο,τηλεφωνώ… δεν είχε δωμάτιο! Φακ. Τηλεφώνησα στο 2ο καλλίτερο. Δεν είχε δωμάτιο. Ξανάμανά Φακ. Αναγκάστηκα να στραφώ στην Μις Γιάνγκ ξενοδοχείων, το τέταρτο καλλίτερο στην λίστα μου – ευτυχώς, κ δωμάτιο είχε κ όλα καλά, δόξα τω Θεώ ούτε του παπά να μην το πεις, θα το κάνουμε κ φέτος το γλυκό μας ταξιδάκι στις ομορφιές της χώρας.

Εδώ θέλω να καταγγείλω κάποια πράγματα… Δεν τα θυμάμαι όλα, αυτό που σίγουρα θυμάμαι είναι ότι ξέφυγα big time από το θέμα μου.

Κ το θέμα μου δεν είναι άλλο από το πόσο χαμηλή πχιότητα έχουν οι Βορειευρωπαίοι. Το οποίο αποδεικνύεται με μία απλή επίσκεψη σε ένα από τα sites όπου ο κάθε πικραμένος Μαντζεστεριώτης βάνει την κριτική του για το τάδε ή το δείνα ξενοδοχείο της Ελλάδας.

Δηλαδή έλεος. Πόσο πιο τιτίζης και υστερική βικτωριανή δαντέλα μπορεί να είσαι;

Μερικοί από αυτούς καταρχήν, γράφουν κριτική για τα πιο ασήμαντα και πεμπτεύοντα πράγματα. Πραγματικά δεν θα εκπλαγώ αν δω κάποιον να θάβει ένα ξενοδοχείο επειδή το ρολό που περνάμε το κωλόχαρτο έτριζε όταν έπαιρνε χαρτί τουαλέτας για να σκουπίσει την ασπρουλιάρα βρετανική κωλάρα του! Η επειδή το φυτό έξω από την βεράντα του ήταν βρώμικο κ δεν μύριζε σαν καθαριστικό λεκάνης!!!

Εκεί όμως που πραγματικά γίνεται πάρτι ανοησίας είναι όταν όλοι αυτοί οι εκλεκτικοί βορειοευρω-πέη αποφασίζουν να ασχοληθούν με το φαγητό…. ΙΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥ ΒΑΣΤΑΤΕ ΤΟΥΡΚΟΙ Τα ΑΡΜΑΤΑ, μιλάμε για την φοβερή σφαγή.

Είναι ο Μπλακπουλιώτης ικανός να γράψει 24245255 παραγράφους πως του έτυχε το τραγικό το μπιφτέκι του να μην είναι αρκετά τζούση. Ή πως δεν έτρεξε ο υπάλληλος του ξενοδοχείου να πετάξει ΟΛΟ το μπουφέ επειδή μία μέλισσα πήγε στο καρπούζι. Ή πως δεν κατάφερε να χορτάσει μετά από πρωινό ισοδύναμο 234 χιλιάδων θερμίδων και πέρασε άσχημα.

Άσε, άσε με είπα, μην με κρατάς, γιατί τα έχω πάρει πολύ στην κράνα.

Και καλά να σου παραπονιέται ένας άνθρωπος από καμιά χώρα με πχιοτική κουζίνα!!! ΤΟΛΜΑΝΕ κ παραπονιούται κάτι Φρανκφουρτιώτες κ κάτι Μπριστολιότες που δεν υπάρχει πιο τραγικό για τα γευστικόνια του άθρωπα από Γερμανική κ Αγγλική κουζίνα. Που βασικά το «Αγγλική κουζίνα» είναι, όπως κ το «Γερμανική κουζίνα», σούπερ οξύμωρα! άλλα έχε χάρη που δεν θέλω να εκνευριστώ, γι αυτό δεν λέω περισσότερα.

Άσε δε που καταλαβαίνεις από τις κριτικές τους ότι έρχονται στην ομορφότερη χώρα του παγκόσμιου σύμπαντος (enter Greece) και περνάνε όλες τις διακοπές μέσα σε ένα ξενοδοχείο κλεισμένοι, να περιμένουνε πότε θα ανοίξει ο μπουφές κ πότε θα αρχίσει το Happy Hour στα ποτά για να σαβουρώσουν!! Μαλάκες.

Α ρε πούστη μου, τώρα που θα πάω Χανιό δεν θα πετύχω Γκλασκοβιώτη; θα τον αρχίσω σε κάτι μάπες από τις πολύ περιποιημένες. Γελοίοι. Που δεν φτάνει που σας προσφέρουμε τις παραλίες μας, τα ξενοδοχεία μας, τον ήλιο μας, το υπέροχο κλίμα μας, την κρητική κουζίνα μας την μοναδική, τα χίλια μύρια, έχετε κ παράπονο!!! Ουστ! αχάριστοι.

Κ μας πήρατε κ τα Γλυπτά του Παρθενώνα, τώρα που το θυμήθηκα!!! Λαμόγια, γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ

Άσε ρε πούστη μου, άσε με μην με κρατάτε λέμε, να τον σπάσω στο ξύλο τον ασπρουλιάρη!!!!!!!!!

Εν τω μεταξύ θυμάμαι τώρα κ άλλα και κορώνω! Που όταν πήγαινα στο Μπρήτησχ Κάουνσηλ για να μάθω Αγγλικά, μία από τις πρώτες εκθέσεις που μας έβαλαν να γράψουμε ήταν… ήταν… ήταν… ναι σωστά μάντεψες ένα "γράμμα σε ένα ξενοδοχείο χώρας της Μεσογείου που δεν ήμασταν ικανοποιημένοι και θέλαμε τα λεφτά μας πίσω"…. Μην μου πεις ότι δεν έχεις γράψει κι εσύ τέτοια έκθεση, θα αυτοπυρποληθώ (αφού γυρίσω από Χανιά), εννοείται ότι έχεις γράψει!!!!!

Κατάλαβες τώρα γιατί σου λέω ότι τα λαμόγια έχουν the fly;

Sunday, July 05, 2009

Γλυκειά σιγουρία

Τον πρώτο καιρό που είσαι με έναν άνθρωπο, που τον έχεις πρωτογνωρίσει κ είσαι γοητευμένος από αυτόν, και χαίρεσαι που μπήκε στην καθημερινότητά σου, κ όταν είστε μαζί η διάθεσή σου είναι υπέροχη κ θέλεις να χορέψεις κ να τραγουδήσεις σαν τον Fred Astair, είναι ίσως η καλλίτερη περίοδός ενός γκομενιλικιού.

Καθώς όμως περνά ο καιρός, και με την προϋπόθεση ότι συνεχίζεται να βλέπεστε κ να έχετε ενδιαφέρον ο ένας για τον άλλο (γιατί όπως ξέρεις πολύ καλά σέξυ βιούερ εμείς οι άνθρωποι όταν βλέπουμε ότι ο άλλος δεν ανταποκρίνεται στην εικόνα που είχαμε για αυτόν πριν καν τον γνωρίσουμε, στο ρόλο που είχαμε δώσει στο "γκόμενος", χωρίζουμε και μάλιστα θυμωμένοι που ο άλλος μας πρόδωσε...) τα πράγματα κάθονται.

Ο άλλος γίνεται λίγο δεδομένος, η πρώτη εντύπωση η ωραία η γοητευτική παύει πια να είναι πρώτη κ γίνεται ρουτίνα, η χαρά που τον γνώρισες κ τον έχεις αποκτά μία άλλη χροιά, μία διαφορετική βαρύτητα - ίσως λίγο πιο βαθιά κ ουσιαστική αλλά κ περισσότερο κρυφή.

Με αποτέλεσμα να βαραίνει η καθημερινότητα, να μην είναι πια έτσι ζουμερή κ ενδιαφέρουσα όπως τον πρώτο καιρό...

Μη γελαστείς, μικρέ ερωτευμένε. Μην γελαστείς κ φοβηθείς ότι κάτι έχασες...

Είναι φυσιολογικό αυτό το στάδιο. Και θα φέρει κάτι πολύ πολύ πολύ ωραίο.

Θα φέρει μία γλυκιά σιγουριά, μία γόνιμη χαλάρωση, μία ζεστή εμπιστοσύνη. Και μέσα σε αυτό το κλίμα, θα δεις ξαφνικά να ξαναζείς αυτές τις πρώτες στιγμές του έρωτά σου. Θα χαίρεσαι πάλι τον άλλον άνθρωπο, θα μπορείς να γελάς κ να αστειεύεσαι μαζί του, θα απολαμβάνεις την συνύπαρξη. Και μάλιστα, τώρα, επειδή θα έχεις μάθει πιο πολλά για αυτόν, και επειδή θα τον έχεις συνηθίσει αρκετά (γιατί μην μου πεις ότι δεν ξέρεις ότι ακόμα κ αυτά που μας γεμίζουν χαρά όταν είναι κανουργιοερχόμενα χρειάζεται λίγο χρόνος να τα συνηθίσουμε) θα είναι ακόμα πιο απολαυστικά τα γλυκάδια.

Υπομονή λοιπόν. Μην τρομάζεις με την πρώτη δυσκολία - κ μην φεύγεις. Αν υπάρχει πραγματικό ενδιαφέρον κ ερωτική επιθυμία, τότε όλα τα άλλα θα γίνουν. Ακόμα κ αν χαλάνε πότε πότε.

Show biz verbz of da week

Kράτησαν τον Michael Jackson από το νούμερο 1 της Αγγλίας οι Cascada με το Evacuate The Dancefloor, το καινούργιο νούμερο 1 της Μεγάλης Βρετανίας. Συγγνώμη, δεν ξέρω τι λέτε εσείς, δεν είναι (μόνο) ότι έχω πάθει Μαηκολτζακσονήτηδα αλλά, αντικειμενικά τώρα, το Man in The Mirror, (που είναι στο νούμερο 2) είναι 25567898474067467 φορές καλλίτερο τραγούδι. Αντικειμενικά. Να δες κι εσύ κ πες:

άμα σου αρέσει αυτή η παπαριά μην μου το πεις, θα πάθω θλίψη.

Κονταροχτυπήθηκαν οι συμπαθέστατοι πρωταγωνιστές του Ice Age 3, με τα μαλακισμένα ρομπότ των Tranformers 2 για την πρώτη θέση στο USA Box Office αυτήν την βδομάδα. Τελικά συμβήκε το παράδοξο κ οι δύο ταινίες να έχουν τις ίδιες εισπράξεις, 42μιση εκατομμύρια δολλάρια... όμως την πρώτη θέση παίρνει το Ice Age γιατί, αφ ενός παιζόταν σε λιγότερες αίθουσες, άρα είχε καλλίτερο μέσο όρο εισπράξεων ανά αίθουσα, κ αφέ δύο διότι το Transformes είναι ίσως η πιο απίστευτη μαλακία που έχει βγει ποτέ στα σινεμά από καταβολής κόσμου. Ειλικρινά, κάνει το Βασικό Ένστικτο να μοιάζει τουλάχιστον Ταρκόφσκι. ΜΗ ΠΑΣ ΝΑ ΔΕΙΣ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΤΑΙΝΙΑ ακόμα κ αν η θεία σου δούλευε υπέυθυνη κυλικείου στα γυρίσματα. Ανούσιο μιλιτάρη πόρν, χωρίς καμία στάλα διασκέδασης, μπλιάξ! Δες εδώ το trailer του Ice Age, κ μην ξεχνάς ΜΑΚΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ TRANSFORMERS - THE REVENGE OF THE BOREDOM.


Λύσιαξαν τα μήντια με το Θάνατο (επίτηδες έβαλα κεφαλαίο) του Michael Jackson κ έχουν ξεσκιστεί στα άρθρα: "Πως το Thriller άλλαξε την μουσική βιομηχανία", "Πόσα άλμπουμ προετοίμαζε ο μακαρίτης" (2), "Γιατί ο μακαρίτης κ η Jackie O πιαστήκανε μαλλί με μαλλί με αφορμή το βιβλίο-βιογραφία του Μάηκολ", "Πως ο Μάηκολ γνώρισε την Νταϊάνα", "Γιατί η Pepsi κ ο μακαρίτης άλλαξαν τα δεδομένα στην διαφήμιση από διάσημους"... δεν προλαβαίνω να διαβάζω ρε πούστη μου σταδγιάλα. Εντάξει, αυτό δεν είναι καλοκαίρι, είναι το φεστιβάλ ΜαηκολΤζακσονθανάτεια 2009! Εν τω μεταξύ η "κηδεία" του θα γίνει την Τρίτη κ το Λος Άντζελες θα είναι υπό μέτρα ασφαλείας παρόμοια με αυτά που λαμβάνονται όταν ο πρόεδρος των ΗΠΑ επισκέπτεται εχθρική χώρα. Η Τελετή (ναι, καλά το έβαλα το Κεφαλαίο) θα είναι σε παραγωγή του τύπου που είναι παραγωγός στα Grammy! Καλά το έλεγα χτες στο γκομενάκι: Καλή μία ούμπερ διασημότητα, αλλά ακόμα καλλίτερη μία νεκρή ούμπερ διασημότητα. σνιφ

Προσπαθεί για την επιτυχία η Δήμητρα Γαλάνη. Έβγαλε ένα remix album, με τον πιο 80ζ τίτλο όλων των εποχών. Πίξελ. Όχι, όχι, όχι, όχι, όχι, όχι... ΟΧΙ. Από την άλλη... σαν πνεύμα ο τίτλος είναι σε σύμπνοια με το περιεχόμενο του cd. 80ζ.

Έκλεισε οριστικά η συμφωνία! Ο πιο διάσημος ανοιχτός gay του τηλεοπτικού Hollywood, ο Neil Harris θα παρουσιάσει τα επόμενα Emmys, στις 20 Σεπτεμβρίου. Είναι αυτός που κλέβει την παράσταση στο How I met Your Mother, μπηχόλντ:

Αναρωτιέμαι για ποιόν λόγο η ένωση ελληνικών δισκογραφικών εταιριών έχει σταματήσει την δημοσιοποίηση των charts στην Ελλάδα στην 17 βδομάδα του χρόνου (πριν από πάνω από δύο μήνες)... χμφ χμφ χμφ χμφ... όχι ότι θα είχε σημασία να ξέρουμε ποιο άλμπουμ πουλάει 150 αντίτυπα κ έτσι πάει νούμερο 1... απλά... λες να συμβαίνει κάτι; αρονό. Πάντως την τελευταία βδομάδα για την οποία έχουμε στοιχεία οι Depeche Mode ήταν νούμερο 1. με 43 cd πουλημένα. (καλά, καλά, πλάκα κάνω).

Μπορείςνα μαντέψεις τι κοινό έχουν τα παρακάτω τέσσερα γκρούπ καλλιτεχνών;
A - Rolling Stones + Celine Dion + Elton John + Depeche Mode
B - Pet Shop Boys + U2 + Whitney Houston + Britney + Duran Duran + Iron Maiden + Gloria Estefan
Γ - Nirvana + Oasis + REM + Janet Jackson + George Michael + Madonna + Herbert Von Karayan
Δ - Roxette + Barbra Streisand + Kylie + Spice Girls + Pink FLoyd + Queen

Η απάντηση ακριβώς κάτω από το τελευταίο εξώφυλλο του Entertainment Weekly:

Λοιπόν η απάντηση στο quiz με τα ζάμπλουτα δώρα:
Οι καλλιτέχνες του γκρούπ Α έχουν πουλήσει, όλοι μαζί, σε όλη την καριέρα τους 750 μύρρια ηχογραφήσεις.
Οι καλλιτέχνες του γκρούπ Β έχουν πουλήσει, όλοι μαζί, σε όλη την καριέρα τους 750 μύρρια ηχογραφήσεις.
Οι καλλιτέχνες του γκρούπ Γ έχουν πουλήσει, όλοι μαζί, σε όλη την καριέρα τους 750 μύρρια ηχογραφήσεις.
Οι καλλιτέχνες του γκρούπ Δ έχουν πουλήσει, όλοι μαζί, σε όλη την καριέρα τους 750 μύρρια ηχογραφήσεις.
Ο Κύριος στο εξώφυλλο απού πάνου έχει πουλήσει, μόνος του, σε όλη την καριέρα του, 750 εκατομμύρια ηχοφραφήσεις. Και που είσαι ακόμα.

Αυτό το μπλόγκ αρνείται να πεθάνει (από την ζέστη)

Καλά, μιλάμε τέτοια Παντελής Έλλειψη έμπνευσης ούτε ο Παντελής Θαλασσινός...

O Θεός να σε φυλάει ένα πράγμα, α πα πα πα πα!

Μάλλον με έχει κατατονιάσει ο θάνατος του Michael Jackson, από τότε δεν μπορώ να φάω, δεν μπορώ να κοιμηθώ, δεν μπορώ να γράψω. Επειδή όμως κ τρώω κ κοιμάμαι (καταραμένη μάχη για την επιβίωση ασταδγιάλα) έστω κ με το ζόρι, αποφάσισα να γράψω κ με το ζόρι. χα!

Ιδού τι: για το βιβλίο που τελείωσα σήμερα το ξημέρωμα



Ο Μανδραγόρας, η μαρτυρία του Υβ Γκουντρόν είναι ο τίτλος του.

Και έχει πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα. Σε ένα νησί στο μέσο του Βόρειου Ατλαντικού, ζει μία κοινότητα χωρίς καμία καμία καμία άνεση του σύγχρονου πολιτισμού κ της τεχνολογίας. Δεν ξέρουν ηλεκτρισμό, δεν ξέρουν ιατρική, δεν ξέρουν μηχανοκίνηση, δεν ξέρουν τυπογραφία και υπολογιστές, τίποτε δεν ξέρουν.

Ζουν ως αγρότες ακόμα και πιο πίσω από τον μεσαίωνα. Οι άνθρωποι έχουν προσδόκιμο ζωής τα 35 χρόνια, πεθαίνουν από γρίππες, βασίζονται στην χειρονακτική καλλιέργεια της γης για την επιβίωσή τους...

Το περίεργο; Όλα αυτά συμβαίνουν στο... τώρα! Ναι, στην τωρινή εποχή!

Τι γίνεται όμως όταν μία νεαρή Μασαχουσιώτισα εμφανίζεαι ξαφνικά σε αυτήν την κοινότητα; Πως επηρεάζει την πραγματικότητά των ανθρώπων της κοινότητας; Τι αλυσιδωτές αντιδράσεις προκαλεί αυτή που ξέρει την ύπαρξη των φρένων για τα κάρα, της ασπιρίνης για τον πυρετό κ άλλω αδιανόητων στους κατοίκους του χωριού επιτευγμάτων;

χμφ χμφ χμφ χμφ

Περίεργο βιβλίο, με ιδιαίτερη φωνή κ πλοκή - είναι μια επιστημονική φαντασία με πολύ σκεψ σκεψ εντατίκ, μία μελέτη πάνω στην επιρροή της τεχνολογίας πάνω στην ζωή μας. Αλλά μελέτη ευκολοδιάβαστη, καθόλου ακαδημαϊκή.

Είναι πολύ ενδιαφέρον να βλέπεις πως η έλλειψη τεχνολογίας αλλάζει την καθημερινότητα των ανθρωπων. Και η συγγραφέας το κάνει πολύ επιτυχημένα. Ούτε μία στιγμή δεν κλωτσάει το βιβλίο, δεν σε κάνει να πεις "αμάν πια, τι διαβάζω πάλι ο τρελός, δεν γίνονται αυτά τα πράγματα". Παρά το θέμα και το setting του.

Μία χαρά, λοιπόν. Δεν είναι εξαιρετικό βιβλίο, αλλά είναι καλό.

τι μου άρεσε πολύ στο βιβλίο: τα μικρά μαργαριτάρια σοφίας που πετάνε οι πρωταγωνιστές σε διάφορες φάσεις. Είναι καλά τοποθετημένα ώστε να ταιριάζουν με το υπόλοιπο κείμενο, δεν μοιάζουν παράταιρα δηλαδή με ό,τι γίνεται. Αυτό είναι δύσκολο, trust me. επίσης, πρώτη φορά και μπράβο στην συγγραφέα, μου άρεσε που το τέλος είναι... αλλά ας μην σου πω, δεν θέλω να κάνω σπόηλερζ.
Τι δεν μου άρεσε: Δεν είχε καθόλου σεξάκοι. Έλεος ρε πούστη μου, λογοτεχνία χωρίς σεξάκοι είναι σαν σεξάκοι χωρίς αγκαλιές. Έλεος. γκρ γκρ γκρ

Friday, July 03, 2009

Ε λοιπόν ναι, οι πραγματικοί στάρς είναι ταπεινοί κ βάζουν ψυχούλα σε ότι κάνουν

Σήμερα έλαβα αυτό με το ταχυδρομείο:

συγκινητικό; θόυτφουλ; γκρέητφουλ; ναι, σε όλα

θα μου πεις μπορεί η Whitney να το κάνει όλο αυτό γιατί βγάζει το νέο της cd, I Look To You, σε λίγο καιρό... κ έτσι προωθεί την υπόθεσή της...

δεν πειράζει όμως, ακόμα κ έτσι, το γεγονός ότι έκανε τον κόπο να μου γράψει αφιέρωση, να μάθει ελληνικά (oso imoun xomeni sta) κ να πάει μόνη της στο ταχυδρομείο για να την ταχυδρομήσει την κάρτα είναι σημαντικό.

Thursday, July 02, 2009

Η Levis, η 4η Ιουλίου, η Αμερική κ ο Σολωμός της

Η νέα διαφήμιση της Levis, από την Wieden+Kennedy, την διαφημιστική που έκανε την Nike αυτό που είναι, έχει ξεφύγει.

Βγήκε μερικές μέρες πριν την 4η Ιουλίου, εθνική εορτή των ΗΠΑ, και προσπαθεί να "ορίσει" μία νέα μορφή "αμερικανικότητας". Μάλλον.

Πως το κάνει; πολύ έξυπνα. Χρησιμοποιεί ένα ποίημα του Walt Whitman, του Σολωμού των Αμερικάνων, αρχετυπικού Αμερικάνου ποιητή του 19ου αιώνα, το οποίο μιλά για την πατρίδα και με μία σειρά από ενδοφλέβια δυνατές εικόνες "ντύνει" τις ιδέες του ποιητή.

Για πιο δυνατό εφέ, χρησιμοποιεί κ την φωνή του! Η οποία καταγράφηκε το 1888 σε δίσκο από κερί να διαβάζει το απόσπασμα που ακούγεται στην διαφήμιση.

Τι να πω; Με εντυπωσιάζει η πολύ έξυπνη κ πειραγμένη χρήση συμβόλων της Αμερικής, με εντυπωσιάζει το πως οι εικόνες φλερτάρουν με την αλητία χωρίς όμως να ξεφεύγουν από το mainstream και με εντυπωσιάζει κ η φοβερή φωνή και απαγγελία του Whitman.

η διαφήμιση είναι ένα έργο τέχνης, όχι;

εδώ είσαι:


(Πως το είπες αυτό γλυκιά μου; "το χάσαμε το κορμί πατριώτη;" ... ... ...)

Ο χαφιές μου από την ΓΑΔΑ με ενημερώνει ότι...

Μεγάλος, λέει, προβληματισμός στις αστυνομικές αρχές της χώρας!

Αφορμή η ανακάλυψη, χτες το βράδυ σε ερημική τοποθεσία κοντά στην Έθνική Αθηνών Λαμίας, χιλιάδων κωλοτρυπίδων.

Οι κωλοτρυπίδες, θαμμένες πρόχειρα σε μικρό βάθος κάτω από μπάζα και χώμα, βρίσκονταν σε σχετικά καλή κατάσταση. Οι εγκληματολόγοι που τις εξέτασαν εικάζουν ότι πρέπει να πετάχτηκαν εκεί όχι περισσότερο από 7 μέρες πριν.

Η ανακάλυψη έγινε τυχαία όταν ένας φορτηγατζής που ήθελε να κάνει τσισάκια του του σταμάτησε στον υπαίθριο χώρο. Ο φορτηγατζής υπέστη ισχυρό κλονισμό από την εικόνα του πλήθους των κωλοτρυπίδων και αυτή τη στιγμή νοσηλεύεται στο Αιγινήτιο όπου δέχεται ψυχολογική υποστήριξη.

Εννοείται ότι τα λαγωνικά της αστυνομίας έχουν ξεκινήσει ήδη τις έρευνες για τον εντοπισμό των κατόχων κάθε κωλοτρυπίδας - επίσης αναζητείται και ο ή οι πιαθνοί δράστες της παράνομης απόρριψης.

Οι νομικές αρχές της χώρας αναρωτιούνται βάσει ποιού νομικού πλαισίου θα κινηθούν οι όποιες νομικές διαδικασίες... Η απόρριψη κωλοτρυπίδας ως μπάζο σύμφωνα με το γράμμα του νόμου δεν είναι αδίκημα.

Ωστόσο, ας περάσουμε αυτήν την γέφυρα όταν την φτάσουμε. Προς το παρόν στην Ασφάλεια ενδιαφέρονται να βρουν τους κατόχους κάθε κωλοτρυπίδας.

Οι αρχικές εικασίες λένε ότι οι κωλοτρυπίδες πρέπει να ανήκουν σε Έλληνες bloggers, των οποίων η μανία να διατυπώνουν γνώμη για το κάθετι, ειδικά για πράγματα για τα οποία δεν έχουν σφαιρική άποψη, είχε και κάποιες σωματικές παρενέργειες, namely να τους φυτρώνει μία δεύτερη κωλοτρυπίδα σε άσχετα σημεία του σώματός τους.

Και έτσι, τώρα η παροιμία αλλάζει, και γίνεται:

"Η γνώμη είναι σαν την κωλοτρυπίδα. Όλοι έχουν από μία. Εκτός από τους Έλληνες bloggers - που έχουν πολλές γνώμες για κάθε τι, άρα και περισσότερες κωλοτρυπίδες"

...τις οποίες προφανώς τις μαζεύουν και τις πετάνε ΠΑΡΑΝΟΜΑ σε ερημικές τοποθεσίες. Σοκαρισμένη η κοινή γνώμη.

παρακαλείται όποιος μπορεί να βοηθήσει στις έρευνες να το κάνει.