Το μεγάλο ελληνικό μυθιστόρημα

One karaoke-night stand

Είναι ξημέρωμα, η ώρα που μόλις έχει αρχίσει και ξεμυτίζει ο ήλιος. Μία νεαρή Γιαπωνέζα, γύρω στα 40, είναι καθισμένη στον στρωμένο με βότσαλα κήπο του σπιτιού της στα περίχωρα μίας κωμόπολης στο βορρά της Ιαπωνίας.

Γύρω της χαμηλά δέντρα, ανθισμένες κερασιές, ψηλοί θάμνοι. Κάπου στο κέντρο του κήπου, όχι πολύ μακριά από την γυναίκα, υπάρχει μία λιμνούλα στην οποία καταλήγει ένα ρυάκι που έρχεται από το βάθος του περιφραγμένου κήπου... Το κελάρυσμα του νερού είναι ο μόνος ήχος που συνοδεύει την γυναίκα στην ακινησία της.

Εκείνη κάθεται, με διπλωμένα τα πόδια, στο έδαφος. Μπροστά της ένα πολύ μικρό ενυδρείο. Μέσα του κολυμπάνε νευρικά δύο πολύχρωμα εξωτικά ψάρια.

Η γυναίκα φοράει κιμονό, το πρόσωπό της είναι αφύσικα άσπρο, πουδραρισμένο - τα χείλια κατακόκκινα. Μοιάζει ανέκφραστη.

Είναι εντελώς ακίνητη - αν είσαι, όμως, πολύ παρατηρητικός μπορείς να δεις το στήθος της να ανεβοκατεβαίνει με κοφτές κινήσεις καθώς παίρνει μικρές νευρικές ανάσες.

Η ώρα περνά - η γυναίκα δεν κάνει την παραμικρή κίνηση... για ώρα.

Ξαφνικά, βουτάει το χέρι της στο ενυδρείο. Πιάνει το ένα ψάρι και το φέρνει στο στόμα της.

Το καταπίνει με ευκολία.

Μέσα στο σπίτι ο άντρας της κοιμάται. Το βράδυ γύρισε μεθυσμένος. Στο παντελόνι του υπήρχαν λεκέδες από σπέρμα και στο πουκάμισο του ίχνη από κραγιόν.