Monday, December 19, 2005

Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2005 - πάρτο λίγο αλλιώς...

Την Παρασκευή το μεσημέρι έστειλα ένα mail σε όλους τους εργαζόμενους στην Leo Burnett.

Ήταν πολύ ειλικρινές, αν και κάπως «μονόπλευρο» – Με την έννοια ότι προσπάθησα να μην αφήσω να φανεί καθόλου από την πίκρα ούτε που ένα κεφάλαιο δυόμιση χρόνων τελείωσε αλλά ούτε και για κάποια από τα πράγματα που έγιναν πριν το τέλος.

Προσπάθησα, και τα κατάφερα, να επικεντρωθώ στην θετική πλευρά του πράγματος. Αφού ενημέρωσα για το ότι η Παρασκευή ήταν η τελευταία μου μέρα στην Leo, και ευχήθηκα καλές γιορτές και χρόνια πολλά, με πολύ sex (δεν θα με μάθεις τώρα, είμαι παλιοχαρακτήρας…) έγραψα και δύο γεγονότα που ήταν (μεταξύ μας) και το ζουμί στην όλη υπόθεση: Ότι θεωρώ πολύ τυχερό τον εαυτό μου που συνεργάστηκα με τους (πρώην) συναδέλφους και ότι, δόξα τω Θεώ, αρκετοί από αυτούς θα μου λείψουν γρήγορα και πολύ…

Σκεφτόμουν μετά μήπως παραήμουν διπλωματικός – ίσως και λίγο υποκριτικός. Στο κάτω κάτω της γραφής το τελευταίο διάστημα υπήρξαν κάποιες μέρες που υπέφερα. Και μάλιστα πολύ.

Αλλά μετά συνειδητοποίησα κάτι για τον εαυτό μου…

Νομίζω πως ένα από τα πιο σπουδαία χαρακτηριστικά μου είναι ότι την αμέσως επόμενη στιγμή που ένα κεφάλαιο θα κλείσει, μία δουλειά θα τελειώσει, ένα ταξίδι θα φτάσει στο τέλος του, μία φιλία θα σβήσει, ένα γκομενιλίκι θα γίνει βιοχλαπάτσα… όλα τα δυσάρεστα και δύσκολα αυτού του κεφαλαίου χάνονται στα βάθη της μνήμης μου. Και θυμάμαι μόνο τα καλά, τα συμφέροντα, τα ευχάριστα και τα ωραία.

Έτσι έγινε και τώρα. Την Παρασκευή, αφού είχαν τακτοποιηθεί και τα τυπικά της αποχώρησής μου και μάλιστα με ένα τρόπο που ήταν ο καλύτερος δυνατός, η αντανακλαστική μου κίνηση ήταν να είμαι όσο γίνεται πιο τρυφερός (σε επαγγελματικά πλαίσια) με το περιβάλλον που ήταν το σπίτι μου για περισσότερο από δυόμιση χρόνια και με τους ανθρώπους που μοιραζόμασταν πολλά και ωραία.

Και τότε έγινε κάτι που πολύ με συγκίνησε – πριν περάσουν καλά καλά 10 λεπτά από την στιγμή που πάτησα το send ήρθαν περίπου 10 mail από συναδέλφους που μου έγραφαν ότι λυπούνται που φεύγω, που μου εύχονταν καλή τύχη… το ωραιότερο από όλα ήταν ότι δύο τρεις από αυτούς το κακό κλίμα των τελευταίων εβδομάδων με είχε κάνει να αισθάνομαι ότι τους είχα χάσει από κοντινούς και παρέα… και να που αυτό δεν ήταν αλήθεια… που μπήκαν στον κόπο να μου γράψουν και να είναι και ζεστοί και αγαπησιάρηδες…

Πάει λοιπόν και αυτό… τυχερός ήμουν που υπήρξε αλλά και που τελείωσε… δοξάζω το Θεό για κάθε τι που μαθαίνω και σε αυτό το ταξίδι έμαθα πάρα πολλά και από την καλή και από την ανάποδη. Και για τον εαυτό μου αλλά και για τον κόσμο… και για την δουλειά αλλά και για την ζωή…

Τι επιφυλλάσει το μέλλον; …δεν έχω την παραμικρή ιδέα. και αυτό μου αρέσει. πολύ.


Καλημέρα και καλή βδομάδα!

6 comments:

me said...

Hi Vag.
Όταν ανάβουν τα φώτα ουρλιάζω εγω σα βρυκόλακας.
Έχει πλάκα.


P.S.
Ώρες ώρες γινόσουν πολύ σπαστικός, πορόλα αυτά "σε πήγαινα"

ZissisPap said...

Υποθέτω ότι όλοι πρέπει να βρούνε κάτι καλό να σου πούνε. Δεν νομίζω να υπάρχει άνθρωπος που να προτιμάει να έχει εχθρούς από φίλους, δυσάρεστους ανθρώπους για παρέα αντί ευχάριστους, που να προτιμά να κάνει τους άλλους δυστυχείς αντί ευτυχισμένους. Έχει σημασία το περιβάλλον που διαμορφώνουμε γύρω μας, να είναι θετικό, ευχάριστο, για να συμβάλλει στην θετική μας ανάπτυξη και εξέλιξη. Για το θετικό περιβάλλον, παίζει ρόλο η θετική αντιμετώπιση μας προς τους άλλους ανθρώπους.
Άρα... ξέρεις εσύ!

Υ.Γ. Καλή τύχη να φτιάξεις!

alximist said...

Πρόβατο,
νομίζω μια χαρά το χειρίστηκες, ένας κύκος έκλεισε, ένας νέος αρχίσει...
the force will guide you
κανεις δεν χάνεται...

KV said...

Οι παλιές "αγάπες" πάνε στον παράδεισο (εκτός και αν σε έχουν στείλει εσένα!)

Καλή επιτυχία στα καινούρια σου ταξίδια ! Κοίτα μπροστά!

Anonymous said...

Γεια σου Βαγγέλη,

Πάντως εμένα μου λείπεις ήδη. Έχει πολύ ησυχία στο γραφείο. Και είναι πολύ άδεια η γωνιά σου. Μας λείπει η πληθωρική σου παρουσία!!!!

σε φιλώ γλυκά,,

άννα (the tarrif!)

Provato said...

@ all

σας ευχαριστώ πολύ για τα καλά λόγια, τις ευχές και τα σχόλια.

εύχομαι καλές γιορτές!

άννα, να μου στείλεις νέα όταν έχεις, ξέρεις με ποιό θέμα...