Η φίλη μου η Χ. είναι δυσαρεστημένη με τον φίλο της τον Ψ.
Είναι φίλοι 10 χρόνια και αισθάνεται ότι τον τελευταίο καιρό αυτός δεν την συνδράμει αρκετά σε μία μεταβατική περίοδο που διανύει (πρέπει να βρει δουλειά, να δει τι θα κάνει με κάποια θέματα της ζωής της κ.λπ. ...).
Αντί λοιπόν να σηκώσει το ρημαδιασμένο το τηλέφωνο και να προσπαθήσει να καταλάβει αν ο Ψ. όντως είναι αδιάφορος ή αν του συμβαίνει κάτι, κάνει κάτι πολύ πιο έξυπνο και μελετημένο που δείχνει τον σεβασμό της στην δεκάχρονη φιλία τους και αποδεικνύει ότι πραγματικά ενδιαφέρεται για την σχέση της με αυτόν τον άνθρωπο. Αποφασίζει να ανεβάσει ένα δακρύβρεχτο post στο blog της, στο οποίο εξηγεί την ετυμηγορία της ότι αυτός δεν την σηρίζει, δεν αξίζει να λέγεται φίλος και είναι μαλάκας και αλήτης.
Ο Ψ. δεν έχει πάρει πρέφα τι αισθάνεται η Χ. για αυτόν το τελευταίο διάστημα. Περνάει και αυτός μία μεγάλη κρίση με την οικογένεια του πράγμα που τον έχει "κλείσει" λίγο στον εαυτό του. Επίσης είναι και άντρας, το στυλ του δεν είναι να σηκώνει το τηλέφωνο και να προσπαθεί να εκμαιεύσει αν ο φίλος ή δικός του έχει κάτι. Όπως ο ίδιος μιλάει στους ανθρώπους που θεωρεί ότι μπορούν να τον βοηθήσουν για αυτά που τον απασχολούν έτσι θεωρεί και περιμένει από τους άλλους να του μιλάνε για αυτά που νιώθουν. Μπορεί να μην είναι ένας τρόπος που "λειτουργεί" και ταιριάζει με όλους, αλλά αυτός είναι.
Εκτός αυτών ο Ψ. είναι 10 ώρες μέσο όρο την μέρα στο γραφείο του, και παράλληλα ασχολείται και με άλλα πράγματα - γεγονός που δεν του δίνει την ευκαιρία να κλωθογυρίσει στο μυαλό του συμπεριφορές και χαρακτήρες ώστε να ικανοποιήσει την επιθυμία του να αποδεικνύει πόσο προδοτικοί είναι μόνιμα οι άλλοι απέναντι του... Μάλιστα αναρωτιέται γιατί η φίλη του που δεν εργάζεται αυτόν τον καιρό, άρα είναι λίγο πιο άνετη με τον χρόνο της, έχει χαθεί και δεν τον παίρνει κανένα τηλέφωνο.
Όταν Ο Ψ. διαβάζει το post και βλέπει ότι συμβαίνει κάτι αισθάνεται πολύ αμήχανα και στεναχωριέται. Αναρωτιέται πως μπορεί να κατηγορείται ότι δεν ενδιαφέρεται για μία σχέση από την φίλη του, όταν αυτή δεν μπαίνει καν στον κόπο να του μιλήσει για το θέμα της μαζί του, όταν δεν του δίνει καν την δυνατότητα να απαντήσει... και αντίθετα τον "αδειάζει" και με απολυτότητα αποφασίζει για το πόσο ανάξιος είναι.
Προσπαθεί να επικοινωνήσει μαζί της σχεδόν αμέσως. Εκείνη τον αγνοεί. Μετά αυτός ξαναπροσπαθεί. Αυτή ξανά τον αγνοεί. Ο Ψ. είναι ακόμα πιο προβληματισμένος.
...και μετά.... bang!!! Epiphany!!!
O Χ. θυμάται πόσο αβανταδόρικα είναι τα posts που μιλάνε για "προδοσία" και πόσα σχόλια μαζεύουν... και η ανεξήγητη σμπεριφορά της για δέκα χρόνια φίλης του που νιώθει τόσο προδομένη εξηγείται...
(suckers κάντε μία χάρη στον εαυτό σας: την επόμενη φορά που θα περάσετε μία κρίση με κάποιον άνθρωπο που "αγαπάτε - my ass" θυμηθείτε: οι κρίσεις με τους φίλους δεν θέλουν blogging,θέλουν διαπροσωπική επικοινωνία... αγάπη είναι να δίνω στον άλλο τον περιθώριο να υπάρξει, να απαντήσει, ακόμα και όταν έχει κάνει την μεγάλη μαλακία... και κυρίως, οι άνθρωποι έχουν διαφορετικούς τρόπους να είναι φίλοι... αν ο τρόπος κάποιου δεν σου κάνει, να το θυμάσαι στην αρχή της σχέσης, όχι αφού περάσουν δέκα χρόνια... και κάποια στιγμή, αυτήν την δεκαετία ει δυνατόν, get a life...)
