...πες με υπερβολικό...
...πες με ανενημέρωτο...
...πες με γκρινιάρη...
...αλλά βλέποντας πόσα πολλά blogs ασχολούνται σήμερα με την επέτειο της 11ης Σεπτεμβρίου αναρωτιέμαι και εντυπωσιάζομαι:
Πως, λέω, έχει γίνει τόσο αναπόσπαστο κομμάτι της κουλτούρας και της συλλογικής μας μνήμης ένα τόσο "αμερικάνικο" γεγονός; ...που έγινε στην άλλη άκρη του κόσμου και μάλιστα σε έναν τόπο για τον οποίο δεν έχουμε και την καλύτερη γνώμη;
στο κάτω κάτω έχει δει και η ευρώπη τις καταστροφές της... καμία δεν έχει πάρει τις θρυλικές διαστάσεις που πήρε η κατάρρευση των δίδυμων Πύργων...
υποθέτω ότι έχει να κάνει με την "θεαματικότητα" του γεγονότος. με την άψογη σκηνοθεσία του και το αριστοτεχνικό storyelling που το ακολούθησε.
...αυτή η καταραμένη η ικανότητα των Αμερικάνων να λένε τόσο καλά τις ιστορίες τους...
... anyway... όπως είπα και πριν, πες με γρουσούζη.
4 comments:
Προβατάκι, μπορεί να ακούγεται υπερβολικό, αλλλά δεν είναι... Απόλυτα λογικός ο συλλογισμός, μέσα σ' έναν τρελό κόσμο!
Υ.Γ. Τώρα είδα το link, ευχαριστώ πολύ! ;)))))
είδες προβατάκο μου; όλοι με μένα ασχολούνται, με τα γενέθλιά μου καλέ!!!
είδα στο σινεμά το United 93 που είναι η ιστορία ενός αεροπλάνου που στις 11 Σεπτεμβρίου κατευθυνόταν στο παντάγωνο, αλλά δεν έφτασε το στόχο του και έπεσε στο έδαφος σε ένα χωράφι ή κάτι τέτοιο. Το μόνο λυπητερό και συνταρρακτικό της όλης ιστορίας εκείνης της ημέρας είναι ότι πέθαναν τόσοι αθώοι άνθρωποι. Δεν έχει σημασία αν είναι Αμερικάνοι, Τούρκοι, Γύφτοι,Αιθίοπες ή Ευρωπαίοι. Σημασία έχει ότι δεν έφταιγαν.
attalanti εγώ ευχαριστώ! μπεεε
Μωράκη πρέπει να είσαι πολύ έξυπνο μωράκη... που μένεις;
vasvoe Ποπο γαμώ τις σουρεάλες να έχεις τέτοια μέρα γενέθλια! χρόνια πολλά και καλά! να είσαι πάντα ένα κουκλάκι ζωγραφιστό και χαρούμενο και κεφάτο και αγαπημένο!!!!
alienlover δεν θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο μαζί σου. Μπεεε μπεε μπεεε
Post a Comment