Αντιήρωας

Ο Μιχάλης μία μέρα βρήκε στον πάγκο στα αποδυτήρια του γυμναστηρίου ένα λευκό σλιπάκι που κάποιος είχε ξεχάσει. Όταν το πρόσεξε πάνω στον σκούρο καφέ πάγκο τον έπιασε ταχυκαρδία… όχι μόνο γιατί το ήθελε αλλά και από ανησυχία μην εμφανιστεί κάποιος από το προσωπικό του γυμναστηρίου και το μαζέψει

Ευτυχώς ήταν αργά το βράδυ, το γυμναστήριο δεν είχε κόσμο και έτσι κατάφερε χωρίς να κινδυνεύσει να τον δει κάποιος, να το πάρει, να το βάλει σε μία σακούλα και να το χώσει στην τσάντα του. Όχι βέβαια πως θα το παράταγε αν υπήρχε κίνδυνος να τον δουν…

Με το σλιπάκι στην τσάντα και τρελή χαρά στην καρδιά, βγήκε στην Πανεπιστημίου και πήρε τον δρόμο για το σπίτι του. Ήταν Σάββατο βράδυ, είχε πολύ ζωντάνια και κίνηση στο δρόμο, από τα αυτοκίνητα ακούγονταν λαϊκά τραγούδια, γέλια… τον ενοχλούσε όλη αυτή η φασαρία.

Στην στοά στην Κοραή, χώθηκε στην είσοδο μίας μεγάλης πολυκατοικίας… Επιτέλους, ησυχία. Άνοιξε την τσάντα, έβγαλε την σακούλα με το εσώρουχο και το ξετύλιξε. Ήταν ένα απλό λευκό σλιπάκι, ούτε παλιακό ούτε μοντέρνο… δεν είχε κάτι ιδιαίτερο, κανένα λάστιχο ας πούμε ή κανένα λογότυπο, ή κάποιο περίεργο κόψιμο. Του άρεσε αυτό. Ταίριαζε με την εικόνα του άντρα με τον οποίο θα ήθελε να κάνει έρωτα, να γελάνε, να συζητάνε σοβαρά και να μαλώνουν.

Κοίταξε αν το σλιπάκι ήταν φορεμένο. Ήταν… ένας μικρός λεκές, κιτρινωπός υπήρχε μπροστά. Ο λεκές είχε σχήμα – ήταν σαν ήλιος αλλά και σαν κύτταρο… ζωή, πηγή ζωής.

Το εσώρουχο μύριζε ιδρώτα. …και λίγο την μυρωδιά που είχαν τα δικά του γεννητικά όργανα όταν τα βράδυ γύριζε από τη δουλειά και μύριζε το εσώρουχό του πριν μπει στο ντους.

Το μύριζε για πολύ ώρα. Όλες οι μυρωδιές ήταν ανεπαίσθητες: το μαλακτικό, ο αντρικός ιδρώτας, η ανεπαίσθητη μυρωδιά των ούρων. Έπαιρνε βαθιές ανάσες μέσα από το ύφασμά μέχρι που σταμάτησε πια να αισθάνεται το χαρμάνι των διαφορετικών αρωμάτων… Ξανάβαλε το εσώρουχο στη σακούλα, την σακούλα στην τσάντα και βγήκε στην Πανεπιστημίου.

… … … … … … … … ….

Μετά από μερικές μέρες ήταν πάλι στο γυμναστήριο και άλλαζε για να ξεκινήσει την προπόνηση του στην πισίνα. Ήταν απόγευμα και είχε πολύ κόσμο. Κάπου παρακεί δύο κύριοι περίπου στην ηλικία του μιλούσαν περί ανέμων και υδάτων καθώς άλλαζαν πριν την γυμναστική τους. Ο ένας από αυτούς, ο πιο νόστιμος και συμπαθητικός έλεγε ότι ξεχνάει συνέχεια πράγματα και ότι τις προάλλες είχε αφήσει εδώ το ρολόι του, ενώ μερικές μέρες πιο πριν είχε αφήσει το άπλυτο εσώρουχό του. Γελούσε λέγοντας το αυτό, σαν να υπονοεί ότι παρά τρίχα γλύτωσε το ρεζίλι.


Ο Μιχάλης άνοιξε την τσάντα, έβγαλε την σακούλα με το εσώρουχο και πήγε προς τον κύριο.

- Συγγνώμη, μήπως είναι αυτό το εσώρουχό που ξεχάσατε;

Ο άλλος τον κοίταξε σοκαρισμένος. Έμεινε κόκαλο για μερικά δευτερόλεπτα και μετά μάλλον από ευγένεια και από ντροπή πήρε τη σακούλα και την άνοιξε… κοίταξε μέσα και είπε:

- …δεν ξέρω, τι να πω… μάλλον είναι, αλλά προτιμώ να μην το ρισκάρω…

Αν και γέλασε, αμήχανα, λέγοντας την τελευταία φράση φαινόταν από την στάση του σώματός του και την έκφραση του ότι είχε αρχίσει να μπαίνει σε trip επιθετικότητας. Μάλλον είχε ενοχληθεί από την όλη φάση… έδωσε την σακούλα πίσω στο Μιχάλη, ο οποίος την πήρε και πήγε προς το ντουλάπι του. Τους κοιτούσαν όλοι.

Έβαλε την σακούλα στην τσάντα του πάλι. Δεν μπορούσε να το πετάξει το σλιπάκι.

… … … … … … … … … …

Δεν ήταν τίποτα ιδιαίτερο η ιστορία του Μιχάλη. Όπως δεκάδες χιλιάδες άντρες καταπίεσε και αυτός την ομοφυλοφιλία του αλλά όχι από κακή πρόθεση. Μία χαρά θα «σήκωνε το βάρος των επιλογών του» που λένε. Όμως όταν ήταν κοντά στα 20, πέθανε ο μεγάλος του αδελφός από μία ξαφνική αρρώστια. Για να μην σαλτάρουν οι γονείς του, που τους ήρθε ο ουρανός σφοντίλι με τον ξαφνικό και γρήγορο θάνατο του μεγάλου τους γιου, ο Μιχάλης παντρεύτηκε γρήγορα γρήγορα, και έκανε και παιδιά, μέσα σε 2 χρόνια. Πέτυχε μία χαρά το στόχο του να «κρατήσει» στην ζωή τους γονείς του, που ξανάνιωσαν με τα εγγόνια τους, και ποτέ δεν σκέφτηκε ότι έκανε θυσία. Τα έβρισκε και σχετικά καλά και με την γυναίκα του, όλα καλά.

Δεν την κεράτωνε – είχε κλείσει το κεφάλαιο των σεξουαλικών του προτιμήσεων μία και καλή. Ήταν αφιερωμένος στην οικογένειά του με τον αντρικό τρόπο αφιέρωσης στην οικογένεια. Μέσα από τη δουλειά του. Στα 43 του χρόνια είχε μία υψηλή θέση σε μία τράπεζα και έβγαζε πολλά λεφτά. Τα παιδιά του ήταν το ένα 20 χρονών και το άλλο 18. Τότε πέθανε η μάνα του – ο πατέρας του είχε προηγηθεί μερικά χρόνια πριν.

Αλλά από τότε που πέθανε και η μητέρα του, ήταν που άρχισε να μην μπορεί να ελέγξει τον εαυτό του. Έβλεπε τον πόθο του να γίνεται μεγάλος σαν τον μεγάλο αδελφό του, να τον παίρνει από το χέρι και να τον οδηγεί να κάνει διάφορα.

Όπως έγινε και με το σλιπάκι.

Όπως έγινε και τότε που σκουπιζόταν, πάλι στα αποδυτήρια του γυμναστηρίου και ξαφνικά είδε ένα πανέμορφο άντρα να μπαίνει σε ένα ντους για να πλυθεί… αφού έμεινα ακίνητος να κοιτά προς την κατεύθυνση του για μερικά λεπτά, πήγε σαν υπνωτισμένος, άνοιξε την πόρτα του ντους που είδε να μπαίνει ο όμορφος άντρας και τον έπιασε από το μπράτσο, σαν να του ζητά τα ρέστα…

Σαν να του λέει: «γιατί; γιατί …είσαι;».

… … … … … … … … …

Ο Θεός να βοηθήσει τον Μιχάλη.