Sunday, November 05, 2006

Μία θλίψη

όλη αυτή η ιστορία με τα blogs και τις βρισιές και τις απολύσεις και τις παραιτήσεις και τον Γαλάνη και τον Τσαγκαρουσιάνο και τα υπονούμενα και τις απειλές με στενοχωρεί πολύ...

εδώ και μερικές ώρες έχει αρχίσει και με φοβίζει κιόλας...

να δεις που δεν θα αργήσει η μέρα που θα μάθουμε ότι κάποιον τον δείρανε και βρίσκεται στο νοσοκομείο για κάτι που έγραψε στο blog του ή σε ένα σχόλιο...

...ελπίζω να κάνω λάθος αλλά έχει αρχίσει και με αγριεύει πάρα πολύ όλη αυτή η ιστορία.

Αυτό εδώ το τραγούδι, το piensa en me, (να με σκέφτεσαι...), από τα Ψηλά Τακούνια του Almodovar, έχει μία γλύκα και μία μελαγχολία που θα ήθελα απόψε με ένα μαγικό τρόπο να μπορέσει να διαχυθεί σε όλα τα οργισμένα μυαλά και τις θυμωμένες καρδιές.

και μετά να προσπαθήσουμε όλοι να συγκεντρωθούμε σε όλα αυτά που μας ενώνουν, και όχι σε αυτά που μας χωρίζουν.

Για μένα αυτή η ιστορία έχει τελειώσει - δεν θα ασχοληθώ καθόλου πια. Και όσο πιο γρήγορα σταματήσουν να ασχολούνται όσοι έχουν πειστεί ότι είναι σταυροφόροι της μίας ή της άλλης ιδέας, υπερασπιστές της μίας ή της άλλης αξιοπρέπειας, τιμητές της μίας ή της άλλης ελευθερίας, τόσο καλύτερα θα είναι για όλους.

3 comments:

Anonymous said...

και με τα φουντούνιά, τί θα γίνει ?
ΠΕΣ ΤΑ, ΠΡΟΒΑΤΑΚΟ ΜΟΥ
και φτάνει πια

sikia said...

Προβατούκο μου σέξυ και καυτέ, πόσες πια ενδείξεις υπάρχουν ότι είμαστε πλασμένοι ο ένας για τον άλλο!!! Το piensa en mi το ακούω πολύ συχνά (έχω και την εκτέλεση με τη Μούσχουρη αλλά αυτή με την Luz Casal μου αρέσει πιο πολύ)και φυσικά θα το ακούμε και κατά τη διάρκεια του κολασμένου σεξ που θα κάνουμε!

Provato said...

sikia Μου αγόρι μου όμορφο!!!

..νομίζω ότι κατά την διάρκεια του κολασμένου sex θα ακούμε καμπάνες και ορατόρια!!!

μωρό μου εσύ!!! μπεεεε

:-))) xxxxx