Tuesday, March 27, 2007

86 αναγούλες (με την καλή έννοια)


Το hype έχει χτυπήσει κόκκινο τις τελευταίες μέρες.
Πέρά από το απίστευτο εξώφυλλο (φωτογραφία της Άνν Λέμποβιτς) και άρθρο στο τελευταίο τεύχος του Vanity Fair, αν βάλεις τον τίτλο στο Google News βγάζει χιλιάδες σελίδες, "ανεπίτρεπτα" πολλές αν σκεφτείς ότι πρόκειται για ένα γαμημένο σήριαλ στην τηλεόραση.

Από την άλλη είναι λογικό:

Σε λίγες μέρες (στις 8 Απριλίου) η σειρά που εκθειάστηκε όσο καμία από τους κριτικούς σε όλο τον κόσμο μπαίνει στην τελική της ευθεία. Θα ξεκινήσουν να προβάλλονται τα τελευταία 9 επεισόδια που θα οδηγήσουν στο "μεγάλο" φινάλε, το επεισόδιο νούμερο 86.
Ο λόγος για τους Sopranos, μία ακόμα αγαπημένη μου δημιουργία του Uber λατρεμένου μου καναλιού, του HBO!
Είναι περίεργη σειρά οι Sopranos. Και όχι μόνο διότι αποτελεί ένα από τα ελάχιστα παραδείγματα που μία σειρά που όλοι την παραδέχονται είχε και φοβερή επιτυχία στις θεαματικότητες...

Την έχω παρακολουθήσει όλη - έχω μία περίεργη σχέση μίσουςαγάπηςμίσουςαγάπης μαζί της...
Κολλάω τρελά αλλά πολλές φορές μου προκαλεί και ...δυσφορία. Υπερβολικό ακούγεται, αλλά είναι αληθινό απολύτως!
Και πάρα πολύ συχνά συμβαίνει να μου γυρίζει το στομάχι κάποιος ήρωας, κάποια σκηνή, κάποιος διάλογος.
Δεν νομίζω ότι έχω δει κάτι πιο αυθεντικό στην μικρή οθόνη. Αληθινά μου γυρίζει τα άντερα - όχι μόνο λόγω της δράσης των κακών! Πολλές φορές, πάρα πολλές, αηδιάζω και με τους καλούς!

όπως ακριβώς αηδιάζω πολύ συχνά και με τον εαυτό μου ή με τους αγαπημένους μου. Αυτή είναι η αυθεντικότητα της ζωής – και αυτή η αυθεντικότητα είναι που έκανε αυτό το σήριαλ να φτάσει εκεί που έφτασε… που έφτασε;

Να θεωρείται το πιο σημαντικό τηλεοπτικό έργο τέχνης της τελευταίας 25ετίας από συγγραφείς, αρχιδάτους κριτικούς, σκηνοθέτες κ.α.

...Να γίνεται, το 2001, ειδική προβολή των δύο πρώτων κύκλων του στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης ως δείγμα εξαιρετικής τέχνης.

Στο Vanity Fair το άρθρο που το συνοδεύει είναι εξαιρετικά καλογραμμένο, εν τω μεταξύ, απόδειξη ενός πράγματος που πάντα πίστευα: Η τέχνη δημιουργεί τέχνη, την γεννά!

Να την δεις την σειρά – για να απολαύσεις τα απίστευτα story lines, όπως εκείνο με τον gay αρχιμαφιόζο που γλωσσοφιλιέται σε πικ νικ με τον γκόμενό του. Για να χαρείς τον σούπερ ντούπερ James Gadolfini τον πρωταγωνιστή της σειράς (δες φωτό επάνω). Και για να διαπιστώσεις γιατί φρικάρω με το Παραπέντε, το κάθε Παραπέντε και την ελληνική τηλεόραση εν γένει.

Στα μεγάλα dvd clubs θα βρεις τους πρώτους 5 κύκλους. Μέχρι να τους δεις θα έχει βγει και ο 6ος ολοκληρωμένος που αποκλείεται να μην αναζητήσεις. (στο HBO βεβαίως, το αγαπημένο μου τηλεοπτικό κανάλι, αυτό που μετέδωσε και το Six Feet Under αλλά και το Sex and The City καθώς και πολλά άλλα τηλεοπτικά αβιστουβγήματα…)
respect respect respect.

10 comments:

s_k said...

τηλεοραση δε βλεπω
ακουγα για το παρα 5 τοσα καλα λογια για μηνες
τυχαια σ'ενα σπιτι ειδα 10 λεπτα
αυτο το πραγμα ειναι βλεπει ο λαος;
εχει αντοχες το ποπολο!

Queerdom said...

Άμα δεν το έχεις δει από την αρχή το παρά πέντε, δεν έχει πλάκα.
Ούτε εγώ βλέπω τηλεόραση όμως.
Αλλά βλέπω κάποιες σειρές, ξένες. Πάντως με τους Σοπράνος δεν κόλλησα ποτέ. Προφανώς και είναι πολύ καλό, απλά μάλλον δεν συμβαδίσαμε ποτέ οι δυο μας. Τώρα βλέπω Heroes, που είναι αμερικανιά γαμάτη που θα γίνει cult, αμέ. Και L Word για να χαίρομαι. Και Lost αν κι έχω ξενερώσει τελευταία. Αυτά, δεν βλέπω τίποτα άλλο. Αα! Ψέμματα, βλέπω και C.S.I..

alienlover said...

μπήκα στο τριπάκι να δω Lost (and found) και ενώ έχει πολύ αργή εξέλιξη κάθομαι και το βλέπω γιατί ο Jack είναι κουκλί! (αξίζει να το δεις :ρ)
εντάξει δεν έχω δει Sopranos (μπήκε κι αυτό στη λίστα) ακόμα, αλλά μέχρι στιγμής το House είναι ότι καλύτερο έχω δει. θεϊλα...respect!

John D. Carnessiotis "Asteroid" said...

Τα αμερικάνικα σίριαλ είναι το απόλυτο guilty pleasure για μένα... περιμένω να ολολκληρωθεί η σειρά, για να την πάρω όλη μαζί σε ενιαίο box.
Θυμάσαι την καταπληκτική γιαγιά των πρώτων κύκλων; Μια μαφία από μόνη της!
Υ.Γ. : Και δεν μιλάω καν για το V.F. Δύο guilty pleasures σε ένα αυτό το post. Άμα είσαι ή γίνεις παιδί καλό και βολικό, θα σε αφήσω κάποτε να θωπεύσεις την συλλογή μου με τα τεύχη, που ξεκινάνε από την δεκαετία του 80!!! (Είχες γεννηθεί τότε;)

Μαρκησία του Ο. said...

Δεν έχω καταφέρει να δω κάποιον ολόκληρο κύκλο Sopranos - ελπίζω σύντομα! To Six Feet Under παραμένει το κόλλημά μου - το θεωρώ ανυπέρβλητο δείγμα πυκνού σεναρίου και ευφάνταστης σκηνοθεσίας, είναι βαθιά φιλοσοφικό και με υπέροχο χιούμορ.

Lost τρίτο κύκλο βαρέθηκα.

HOUSE MD ΘΕΟΣ!!!!

και τα κλασικά αγαπημένα CSI Las Vegas και Law and Order (17 χρόνια σειρά! έχει γράψει ιστορία).


Το Πάρα Πέντε έχει τραβήξει πια από τα μαλλιά...δεν έχει γούστο, σαν να έχει ξεφουσκώσει. Αλλά ως γνωστόν στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος...

John D. Carnessiotis "Asteroid" said...

Μαρκησία, L&O rules! Και μη ξεχνάς και τα παρακλάδια, τα spin offs.
Ο δε House, χαρακτήρας που πολύ θα ήθελα να τον έχω...
:-))

Μαρκησία του Ο. said...

Asteroid, Law and Order SVU και Law and Order Criminal Intent (με λατρεμένο Vincent d' Onofrio) εξίσου αγαπημένα!!! :)

για τον House, δεν ξέρω αν θα ήθελα να έχω τον χαρακτήρα του, αλλά θα ήθελα σίγουρα να τον ξέρω!
:)

alienlover said...

ο House είναι Θεός, μακάρι να αποκτήσω κι εγώ τις γνώσεις που έχει, και να κάνω τέτοιες σο΄περ ντούπερ διαγνώσεις! Hose for the win! ΟΟΟΟΟΟΛΕΕΕΕ!!!!

kukuzelis said...

Δεν με παλακουλουθειθ. Διαλέξαμε και την ίδια φωτό. Δες οπωσδήποτε the real thing.

Anonymous said...

update: Κυκλοφόρησε περί τα μέσα Νοεμβρίου box με όλους τους κύκλους του THE SOPRANOS. Φυσικά και το πήρα, ως γνήσιος aficionado των αμερικάνικων τηλεοπτικών σειρών, που δεν έχει την υπομονή να περιμένει να τις δει στη NOVA (αν και όταν τις δείξει). Δεν είχα δει κανένα επεισόδιο στο παρελθόν, ήξερα όμως την ύπαρξη και την αξία της συγκεκριμένης σειράς. Έτσι θα κάνει παρέα στο six feet under και το sex and the city και όλες τις άλλες σειρές, δραματικές και κωμικές, που κοσμούν την dvd-θήκη μου.