Μία αληθινή ιστορία για ένα Σαββατοκύριακο που μοιάζει ψεύτικο

Κάποτε είχα ένα γκόμενο. Ήμασταν μαζί 6 χρόνια περίπου, το τελευταίο από τα οποία ήταν σενάριο για ψυχολογικό θρίλερ, και είχαμε περάσει από διάφορα στάδια την σχέση μας...

Υπήρξε διάστημα που μισούσαμε ο ένας τον άλλο, ακριβώς επειδή είχαμε τόσο πολύ ανάγκη ο ένας τον άλλον, υπήρξε διάστημα που βιώναμε με τρυφερότητα και ευγένεια αυτό το σύνολο που λεγόταν "εγώ και εκείνος" μαζί, υπήρξε διάστημα που το σεξουαλικό ήταν μεταξύ μας απίστευτα μπλοκαρισμένο, υπήρξε διάστημα που το σεξουαλικό ήταν απίστευτα ενεργό...

Έτσι είναι με τις μεγάλες σχέσεις. Όλα τα σηκώνουν, όλα τα ανέχονται, όλα τα περνάνε...

Στο θέμα μας όμως.

Την εποχή που με τον Α. ήμασταν πολύ πολύ καλυωμένοι ο ένας με τον άλλον και το κάναμε 10 φορές την βδομάδα (εντυπωσιακό αν σκεφτείς ότι ήδη είμασταν 3 χρονάκια μαζί) έβρισκα πολύ πρόστυχη απόλαυση στο εξής:

Πήγαινα σε ένα συγκεκριμένο φαρμακείο της ευρύτερης γειτονιάς το οποίο κράταγε ένας συγκεκριμένος φαρμακοποιός.

Αυτός ο φαρμακοποιός ήταν τυπικό παράδειγμα αυτού που λέμε ντουλαπίστρια. Ήταν ένας άνθρωπος που φαινόταν ότι ήταν αδελφή, πολύ και ξεκάθαρα. Δεν ήξερα άλλες λεπτομέρειες της ζωής του για να ξέρω αν το βιώνει το σεξουαλιό του ή αν είναι καταπιεσμένος, αλλά μου έδινε πολύ έντονα την εντύπωση πως ήταν ένας άνθρωπος από αυτούς που ενώ θα ήθελαν να πηγαίνουν με άλλους άντρες δεν το είχε κάνει ποτέ.

Ξέρεις πως είναι το μυαλό μου... το ευκολότερο είναι να κάνω φαντασίες και σενάρια. Φανταζόμουν λοιπόν ότι ο συγκεκριμένος φαρμακοποιός, έτσι ξεραμένος που φαινόταν, και ξυνός και γρινιάρης και άχαρος θα ήταν κανένας από αυτούς τους άτυχους της ζωής που είναι κλεισμένοι όταν δε δουλεύουν σε ένα παλιακό διαμέρισμα με μία υπέργηρη μάνα - γριά που τους έχει γαμήσει την ζωή...

Ποια ήταν η χαρά μου λοιπόν εμένα του μεγάλου καθικιού;

ντρέπομαι (λίγο) που το γράφω άλλα μου άρεσε να πηγαίνω κάθε λίγες μέρες και να του τρίβω στην μούρη του την σεξουαλική μου αφθονία. Πως το έκανα;

Ο λόγος που πήγαινα στο φαρμακείο ήταν για να αγοράσω προφυλακτικά και KY. Η KY είναι μία λιπαντική κρέμα που χρησιμοποιείται κατά κόρον από τους gayδες.

Και είναι κοινός τόπος σε όλους του φαρμακοποιούς πως όταν παλληκαράκι χαρωπό μπαίνει στο φαρμακείο και ζητά ΄"μία KY και αυτά τα προφυλακτικά" έχουν μπροστά τους έναν ομοφυλόφιλο.

Εγώ κάθε φορά που ζητούσα από τον φαρμακοποιό μου αυτά που ήθελα να αγοράσω, τον έβλεπα να είναι κάπως μη άνετος με την όλη φάση. Την πρώτη φορά που με είδε φυσικά (όπως όλοι οι φαρμακοποιοί) με κοίταζε από πάνω μέχρι κάτω, χωρίς καν να προσπαθεί να κρύψει την ξυνίλα του και την αηδία του.

Εγώ δεν χαμπάριαζα. Το χαμόγελο από τα χείλη δεν μου έφευγε. Την δεύτερη φορά που πήγα να ζητήσω προφυλακτικά και KY, μάλιστα, ήμουν ακόμη πιο προκλητικός. Την τρίτη ακόμα περισσότερος - όπως και την 4η.

και την 5η; Την 5η ζήτησα 3 αλοιφές και όταν μου είπε ότι δεν είχε έκανα τον σούπερ προβληματισμένο και με σμιχτά φρίδια από την αναποδιά, τον ρώτησα πότε θα φέρει.

Αυτό προφανώς ήταν η σταγόνα που ξεχύλισε στην ψυχολογία του το ποτήρι.

Ενώ περίμενα να κόψει την απόδειξη και να μου βάλει τα πράγματά μου σε μία σακούλα και να μου δώσει ρέστα τον άκουσα, έκπληκτος επιτέλους, να βρίζει μέσα από τα δόντια του.

Δεν διέκρινα πολύ καθαρά τι έλεγε... πάντως νομίζω ότι είπε τη φράση "πούστηδες, έχει γεμίσει ο κόσμος πούστηδες". Άνοιξε την ταμιακή, μου πέταξε έξαλλος τα ρέστα, έκλεισε το συρτάρι της μηχανής με όλη του την δύναμη.

Εγώ είχα φρικάρει. Από φόβο για την ξαφνική έκρηξη επιθετικότητας και σαλταρίσματος, αλλά ψιλοντρεπόμουν κιόλας γιατί εν μέρει αισθανόμουν υπεύθυνος για το ξέσπασα.

Ε, και δεν είναι ωραίο να ξέρεις ότι έχεις φέρει έναν άνθρωπο στα όρια του.

...κατάπια τη ντροπή μου ο γελοίος και την έκανα από το φαρμακείο, αποφασισμένος να μην περάσω ποτέ ξανά. Το αστείο είχε παρατραβήξει, δεν ήταν πια αστείο, καθόλου όμως.

Έλα όμως που κάνα τετράγωνο μακριά από το φαρμακείο διαπίστωσα ότι είχα ξεχάσει το γιαλιά μου εκεί. ...έπρεπε να γυρίσω.

πράγμα που έκανα - με βαριά καρδιά βέβαια...

Μπαίνω μέσα στο φαρμακείο και... βλέπω το εξής θέαμα:

Ο φαρμακοποιός ακουμπισμένος πλάτη στον τοίχο, με το ένα χέρι στο στήθος να κλαίει με μαύρο δάκρυ. Μην σε πιάσει μελούρα. Έκλαιγε σαν τυπική αδελφή: με το ένα χέρι στο στήθος α λα Barbra Streisand, με λυγμούς α λα καστράτο, με όλα τέλος πάντων τα γελοία που έχουμε συνδέσει με μία αδελφή που κλαίει στα πρόθυρα της υστερίας.

Παρόλα αυτά... συγκινήθηκα. Πολύ - ίσως επειδή ένοιωθα εν μέρει υπεύθυνος.

Και έκανα το ακατανόητο. Καθώς ο φαρμακοποιός - ντουλάπα έκλαιγε, πέρασα πίσω από τον πάγκο, του έπιασα το χέρι και του λέω...

"είστε καλά; Να σας φέρω ένα χυμό;"

... ... ... ... ... ..

και έτσι γίναμε φίλοι. έρχεται σπίτι και του λέω γκομενικά και σεξουαλικά και με ακούει με λαχτάρα και χαρά σαν παιδί. Και με βάζει τα σημεία που του αρέσουν να του τα ξαναπώ ξανά και ξανά. Και εγώ με την σειρά μου καμία φορά επινοώ σεξουαλικές ιστορίες που τις διανθίζω με κήνκει λεπτομέρειες ώστε να του αρέσουν ακόμα περισσότερο. Καμία φορά του λέω και ψέματα.

Τον αγαπάω τον φίλο μου πολύ, τραβά μεγάλα ζόρια και μου αρέσει να του δίνω την αίσθηση ζει και εκείνος μία κανονική σεξουαλική ζωή, ακούγοντας τα δικά μου αληθινά και ψεύτικα "πιπεράτα" σεξουαλικά.

...
..
.

Καμία φορά η ζωή βρίσκει πάρα πολύ περίεργους τρόπους να σου προσφέρει φίλους.