ένα πρόβατο που αγαπάει το διάβασμα

Το τελευταίο διάστημα έχω ξεκολωθεί να διαβάζω. Δεν ξέρω τι έχω πάθει και μήπως πρέπει να το ψάξω ψυχαναλυτικά, αλλά το διάβασμα που ρίχνω είναι του απιστεύτου. "τι σταδγιάλα", αναρωτιέμαι, "έχω πάθει απομάκρυνση από τους ανθρώπους και όλο είμαι με ένα βιβλίο στο χέρι και διαβάζ διαβάζ διαβάζ"; χμ χμ χμ χμ χμ χμ...

τέλος πάντων, ας μην κάνω δυσοίωνες σκέψεις και το χαλάσω το όλο πράγμα... Γιατί η αλήθεια είναι ότι περνάω πάρα πολύ ωραία όταν διαβάζω. Χαλαρώνω, σκέφτομαι, μου έρχονται ιδέες και κουζουλάδες στο μυαλό (που δεν έχω καλύτερο...). Άσε που μαθαίνω πράγματα που ούτε ήξερα πως συνέβησαν, έγιναν, υπήρξαν....

το καλύτερο, δε, είναι ότι απολαμβάνω να διαβάζω ακόμα και τα βιβλία που δε μου κρατάνε τόσο πολύ το ενδιαφέρον - αυτά που μου φαίνονται λίγο βαρετά δηλαδή. δεν ξέρω πως να το εξηγήσω αυτό. είναι που μου αρέσει να βλέπω τι έχει μέσα στο μυαλό του ένας άλλος άνθρωπος (ο βαρετός συγγραφέας στην προκειμένη περίπτωση;) - είναι που "εξοικοιώνομαι με κοσμοθεωρίες και νοοτροπίες εντελώς έξω από τις δικές μου; ...πάντως ότι και να είναι, είναι γαμώ τις φάσεις.

τι διάβασα τον τελευταίο μήνα:

τι παιδί της πόρνης του Ρίτσαρντ Ρούσο. Είναι μία συλλογή διηγημάτων πολύ καλογραμμένων, με αμερικάνικα θέματα. Συνήθως έχουν μία πίκρα μέσα τους, ακόμα και σε εκείνα που υπάρχει happy end - ή είναι ανάλαφρα γραμμένα ακόμα και όταν αναφέρονται σε τραγωδίες. Να το διαβάσεις, είναι ωραίο beach ανάγνωσμα.


Ο dean Bakopoulos είναι γιος Έλληνα και Ουκρανής. Γεννήθηκε στην Αμερική. Το "σε παρακαλώ μην γυρίσεις από το φεγγάρι" μιλάει για έναν έφηβο του οποίου ο πατέρας εξαφανίστηκε από την οικογένειά του όταν το εργοστάσιο που δούλευε έκλεισε και δεν μπορούσε να συντηρήσει τους δικούς του. είναι περίεργο βιβλίο, έχει κάτι σουρεαλιστικά κομμάτια που είναι στο μεταίχμιο να "κλωτσήσουνε" σε σχέση με το υπόλοιπο αλλά τελικά την ...γλυτώνουν. Ο κεντρικός χαρακτήρας (ο έφηβος που διηγείται) είναι γαμώ τους χαρακτήρες - και πειστικά χτισμένος δηλαδή, αλλά και ωραίο τυπάκι. Πέρασα ωραία διαβάζοντας το (και είπαμε είναι έλληνας ο dean και μικρός - δύο χρόνια μικρότερός μου ασταδγιάλα ζηλεύω, οπότε να τον στηρίξεις... δεν θα χάσεις και δεν θα βαρεθείς, ούτως ή άλλως).


Το χαμένες ψυχές του Μάηκολ Κόλλινς διαδραματίζεται και αυτό, όπως του Bakopoulou, σε μία πόλη που παρακμάζει, συνεπεία της οικονομικής κρίσης και του κλεισίματος εργοστασίων στην Αμερική. Είναι λίγο "σκοτεινό" βιβλίο, βρήκα πολύ ενδιαφέρον το ότι σε αφήνει λίγο αναποφάσιστο στο να αποφασίσεις αν ο κεντρικός ήρωας και αφηγητής είναι τελικά συμπαθής ή μαλάκας. Ξεκινά με τον θάνατο ενός τρίχρονου κοριτσιού από "ατύχημα"(....χμφ, χμφ, χμφ...) και ο αφηγητής είναι ο looser εντ σάκερ αστυνομικός της μικρής πόλης που ερευνά το τι συνέβει το βράδυ του Θανάτου του μωρακίου (θέ μου τι γενική και αυτή...). Αν σου αρέσουν τα αστυνομικοειδή, και έχεις το ελάττωμα να είσαι και λίγο απαιτητικός από την λογοτεχνία σου και σκεφτόμενος, αυτό θα το απολαύσεις ιδιαίτερα. Το τέλος έχει μία πολύ περίεργη ανατροπή.

(να σου πω sexy viewer - αν και οι φωτογραφίες των βιβλίων που βλέπεις είναι από τις αγγλικές ή αμερικάνικες εκδόσεις, εγώ τα διάβασα κανονικά στα ελληνικά. Έχουν μεταφραστεί δηλαδή και υπάρχουν στο βιβλιοπωλείο της γειτονιάς σου...)

Εν τω μεταξύ χτες βγήκα μετά από αρκετό καιρό βόλτα στα βιβλιοπωλεία. είχα, και καλά, και μούμπλε μούμπλε μούμπλε μούμπλε, υποσχεθεί στον εαυτό μου ότι δεν θα ξαναπάρω βιβλίο γιατί έχω άπειρα αδιάβαστα στο σπίτι (μην σου πω ότι είναι η μισή μου βιβλιοθήκη...χμ χμ χμ) αλλά εχτές χρειαζόμουν ένα πάρτυ καταναλωτισμού βιβλιακό. ...και το χάρισα στον εαυτό μου.

Αγόρασα μεταξύ άλλων το Καρτ Ποστάλ, το πρώτο βιβλίο της Πρου (είναι αυτή που έγραψε την νουβέλα με τους πούστηδες καουμπόηδες - που μετά έγινε ταινία, το brokeback Mountain) που φαίνεται ΤΡΕΛΑ ενδιαφέρον. Επίσης πήρα και ένα ακόμα που μου ταιριάζει πολύ σαν ιδιοσυγκρασία - το έχει γράψει ένας καναδός, στα αγγλικά, και λέγεται the upside of Down: catastrophe, creativity and the renewal of civilisation.Στο πίσω μέρος του βιβλίου υπάρχει αυτή η περιγραφή, που με ψάρωσε τρελά - το bold κομμάτι είναι αυτό που τελικά με έκανε να το αγοράσω:
Environmental disasters. Terrorist wars. Energy scarcity. Economic failure. Is this the world's inevitable fate, a downward spiral that ultimately spells the collapse of societies? Perhaps, says acclaimed author Thomas Homer-Dixon - or perhaps these crises can actually lead to renewal for ourselves and planet earth...

σήμερα ξεκίνησα να το διαβάζω και το πρώτο κεφάλαιο είναι τέλειο reader's candy. γαμώ, γουστάρω να ενθουσιάζομαι από πρώτα κεφάλαια βιβλίων.

(άσχετη ερώτηση: γιατί δεν είμαι για μπάνιο κυριακάτικα; ....χμ χμ χμ....)