Οι ίδιοι συντελεστές (Σώτια Τσώτου και Κώστας Χατζής), από το ίδιο λατρεμένο άλμπουμ, (Ρεσιτάλ), έχουν γράψει ένα τραγούδι που κατ' εμέ είναι ο απόλυτος ύμνος στο ερωτικό κόλλημα.
Πάρτο να το έχεις. Είναι, όπως και να έχει, ένα από τα ωραιότερα ελληνικά τραγούδια. ...ίσως σου χρειαστεί αυτές τις μέρες, τόσο όσο εμένα...
Πόσο σου μοιάζει η σκιά που από μακριά πλησιάζει
Ο κάθε ίσκιος που περνά νομίζω πως σου μοιάζει
Μέσ' στις βιτρίνες είσαι εσύ
Μέσα στα πλοία είσαι εσύ
Μέσ' στις αφίσες είσαι εσύ
Και τρέχω και πετάω
Όλη η πόλη είσαι εσύ, εσύ που πια δε μ' αγαπάς
Όλος ο κόσμος είσαι εσύ, και που αλλού να πάω
Όλη η πόλη είσαι εσύ, εσύ που πια δε μ' αγαπάς
Όλος ο κόσμος είσαι εσύ, και που αλλού να πάω
Όταν μιλάνε σιγανά, εσύ μιλάς νομίζω
Σε κάθε βήμα που περνά, το βήμα σου γνωρίζω
Μέσ' στο σκοτάδι είσαι εσύ
Μέσα στα φώτα είσαι εσύ
Μέσα στα τρένα που περνούν
Εσένα κυνηγάω
Ο κάθε ίσκιος που περνά νομίζω πως σου μοιάζει
Μέσ' στις βιτρίνες είσαι εσύ
Μέσα στα πλοία είσαι εσύ
Μέσ' στις αφίσες είσαι εσύ
Και τρέχω και πετάω
Όλη η πόλη είσαι εσύ, εσύ που πια δε μ' αγαπάς
Όλος ο κόσμος είσαι εσύ, και που αλλού να πάω
Όλη η πόλη είσαι εσύ, εσύ που πια δε μ' αγαπάς
Όλος ο κόσμος είσαι εσύ, και που αλλού να πάω
Όταν μιλάνε σιγανά, εσύ μιλάς νομίζω
Σε κάθε βήμα που περνά, το βήμα σου γνωρίζω
Μέσ' στο σκοτάδι είσαι εσύ
Μέσα στα φώτα είσαι εσύ
Μέσα στα τρένα που περνούν
Εσένα κυνηγάω
No comments:
Post a Comment