Η πρώτη πραγματικά χρήσιμη κριτική της Σκόνης του Χρόνου του ΘόδωρΑ ΑγγελόπουλΑ

Επειδή η καταιγιστική δράση και τα state of the art fx της ίσως σε κάνουν να μην τους προσέξεις, σου εφιστώ την προσοχή σε 5 δεύτερους ρόλους της Σκόνης του Χρόνου, της νέας ταινίας του ΘόδωρΑ ΑγγελόπουλΑ (τι είναι αυτό με όλους τους κουλτουριάρηδες, αλήθεια, που βάζουν ένα α στο τέλος των ονομάτων, ειδικά όταν αναφέρονται σε συντελεστές ταινιών;).

Η αρραβωνιαστικιά του προδότη. Πρόκειται για μία τραγική φιγούρα που η μοίρα της συμβολίζει την μοίρα όλων μας απέναντι στις απειλές του θίασου και της περιπλάνησης στα χωράφια της ευρώπης. Ένας ρόλος-μεταίχμιο πάνω στην απελπισία του τέλους του αιώνα και τη διασταύρωση δύο όμορων πολιτισμών.

Ο μελισσοκόμος οδηγεί τον θεατή σε ένα ταξίδι μνήμης. Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο και την ιστορία, βρέθηκε σε ένα λιβάδι με συνάχι προσπαθώντας να εξηγήσει ότι τελικά οι πολιτικές δυνάμεις συνθλίβουν τον άθρωπΑ διότι αγνοούν την εσωτερική του αρμονία. Μιλάει με συναρπαστικό τρόπο, θα έλεγα συγκλονιστικό, για το μισό 20ο αιώνα, τον αιώνα των επαναστάσεων, των ελπίδων και των ξεριζωμών. Από τη σκοπιά του σήμερα. Των διαψεύσεων και των αναζητήσεων. Θεωρώ πως είναι ένα μάθημα ιστορίας και συναισθημάτων. αν θέλεις.

Η μετανάστρια από την πρώην Σοβιετική Δημοκρατία που έμπλεξε στα γρανάζια της ιστορίας με αποτέλεσμα να χάσει μάνα αδελφό πατέρα. Επιπλέον έχει βρεθεί στην δυσάρεστη θέση να πρέπει να κάνει κατάδυση στα τρίσβαθα της ψυχής της για να δει πως η δολοφονία Κένεντη άλλαξε τα κουμουνιστικά κόμματα της Άπω ανατολής. Από ασήμαντος ανθρωπάκος στο χάος της ταλαιπωρημένης Ουκρανίας, μεταμορφώνεται σε μία τιμώμενη προσωπικότητα που κερδίζει αναγνώριση και αγάπη. Μέσα στη διφορούμενη γοητεία της νύχτας, η πλαστή ζωή μοιάζει όλο και περισσότερο αληθινή και η παγίδα στην οποία έχει πιαστεί διακρίνεται όλο και λιγότερο.

Ο πρώην λοχαγός του στρατού του Στάλιν που έπεσε θύμα στα γρανάζια της μηχανής των κοιλιακών και κάνει αμέριμνος κράντσης ενώ γύρω του η ιστορία ρημάζει τις ζωές των ανθρώπων. Το ιδεολογικό βάρος του ρόλου είναι πολύ μεγάλο. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι είναι μια επιτομή της παγκόσμιας ιστορίας.

Η πρώην γενική γραματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος άνω Ηρώδου Αττικού, που έχασε την κάρτα μέλους του κόμματος με αποτέλεσμα να βρεθεί γυμνή και ευάλωτη μπροστά στις βροχές και τα όνειρά, τους σπαραχτικούς γάμους, τα εφήμερα χορευτικά βήματα, τους κλειστούς ορίζοντες, τις μελωδίες του ακορντεόν που διακόπτονται από τον πόλεμο, τα εξπρεσιονιστικά οράματα.

Ο μεγάλος αδελφός του μετέωρου βήματος του πελαργού. Πρόκειται για ένα ρόλο αποκάλυψη που σχολιάζει με μινιμαλιστικό τρόπο τον άθρωπα. Πρόκειται για ένα ρόλο που πρέπει να κοιτάξεις επί μακρόν πριν καταφέρεις να εισχωρήσεις μέσα του για να ξαναβγείς ξαναγεννημένος και γεμάτος γαλήνη.

είμαστε συννεοημένοι ή θα γίνει χαμός;