Διακοπή 2009! Εντυπώσεις από το εξωτικό Χανιό.

Κανονικά δεν σκόπευα να πάω στα Χανιά, αλλά μία φίλη έκανε εκεί τους γάμους της (ναι, πληθυντικός, κ μάλιστα επίτηδες) κ είπα "αφού θα πάω που θα πάω, δεν κανονίζω να μείνω κιόλας κανένα 10ήμερο; τι νόημα έχει να γυρίσω πίσω κ να ξαναφεύγω μετά για αλλού;"

Κ έτσι την πήρα την απόφαση, κ πρωί πρωί το Σάββατο 25 Γιούλη ανέβανα τα σκαλοπάτια του αεροσκάφους της Aegean. Ευτυχώς φορούσα λάκ ελνέτ κ ο αέρας από τις έλικες δεν χαλούσε το τέλειο κοκκοράκι στο μαλλί μου.

Οι πρώτες μέρες της διακοπής, αφιερώθηκαν στον γάμο. Ήταν ένας κρητικός γάμος με τα όλα του. Τα τρία πράγματα που θυμάμαι περισσότερο είναι:

Α - Την απίστευτη ζέστη που έκανε την ώρα της τελετής. Ήταν εκείνη την Κυριακή στα τέλη Γιούλη που είχε 40 βαθμούς. Ήμουν με κουστούμι κ πραγματικά δεν έχω περάσει χειρότερη εμπειρία ζέστης στην ζωή μου ποτέ! Α γουαζ σο χατ, α κουλντ μέηκ α καρήαρ ην πορν ήνταστρη.

ΒΟΥ - Το απίστευτο φαγητό που είχε στο τραπέζι του γάμου. Είχαν βουλώσει οι αρτηρίες μου από το πολύ φαγητό, κ ακόμα ήμασταν δύο πιάτα πριν να έρθει το ορεκτικό. Ναι, για τόσο φαγητό μιλάμε. Είμαι σίγουρος ότι αυτό που θα πετάχτηκε ήταν αρκετό για να κρατήσει χορτασμένο όλο τον πληθυσμό της Γουατεμάλας για 4 βδομάδες!

ΓΟΥ - Στο τραπέζι του γάμου το Κρητίκι που έπαιζε λύρα κ τραγουδούσε μαντινάδες καλούσε κάθε λίγο κ λιγάκι διάφορους για χορό πάνω στην πίστα, σε γκρούπ. Ας πούμε, έλεγε: "Κ τώρα να χορέψουν οι φίλοι του γαμπρού" κ δώστου να πετάγονται με άγχος από όλες τις γωνιές του μαγαζιού οι φίλοι του γαμβρού να φτάσουν έγκαιρα στην πίστα. Κ μετά έλεγε "και τώρα ένας χορός για την οικογένεια της νύφης" κ νά σου όλοι από την οικογένεια της νύφης να τρέχουν σαν τρελοί να φτάσουν στην ώρα τους στην πίστα. Κ ύστερα "τώρα χορεύουν οι φίλοι του πατέρα του γαμπρού" κ.λπ. κ.λπ. Αυτό μου φάνηκε σούπερ αστείο κ περίεργο. ΠΡΟΣΕΞΕ ΟΜΩΣ: Αν ανήκες στην κατηγορία που είχε μόλις λάβει την εντολή να κάνει την έφοδο στην σκηνή, ήταν τεράστιο αμάρτημα να μην πας, δεν θα εκπλαγώ αν μάθω ότι ίσως είναι κ παράνομο από το νόμο (σίγουρα θα έχει φροντίσει κάποιος Κρητικός βουλευτής....). Μόνο ένα πράγμα ήταν πιο αμάρτημα από το να μην πας να χορέψεις: ΝΑ ΤΟΛΜΗΣΕΙΣ ΝΑ ΠΑΣ ΝΑ ΧΟΡΕΨΕΙΣ ενώ δεν είσαι στο γκρουπ που έχει κληθεί!!! Μιλάμε για μεγάλος κάγκουρας, τέλος, φτου σου ρε, φτου σου ρε, ζητιάνε του χορού, ου να χαθείς!

Πάντως όλο αυτό με έβαλε σε τρελό σκεψ σκεψ εντατίκ. Εξάντλησα όλη την προβατική μου δημιουργικότητα να φαντάζομαι άλλα γκρουπ καλεσμένων που θα μπορούσαν να κληθούν να χορέψουν, όπως ας πούμε:

Φίλοι της Νύφης αδελφές με αποτρίχωση στο ποπουλίνο.
Εχθροί του γαμπρού που ζηλεύουν που παντρέυτηκε τέτοια λεβέντισα
Σουσέλ της Νύφης που της μιλάνε ακόμα
Σουσέλ της Νύφης που δεν της μιλάνε γιατί ήθελαν σκέση κ αυτή τους είχε στυμένη λεμονόκουπα
Παρσέ του γαμπρού από το στρατό
Φίλοι του γαμπρού που μαλακίζοταν μαζί στην εφηβεία....

κοκ, σου λέω μεγάλο κέφι έκανα μέσα στο θολωμένο μου μυαλό.

Πάντως γενικά πέρασα πολύ ωραία στον γάμο, να ζήσουν τα παιδιά συμπέθερε κ συμπεθέρα, όλα τα καλά του θεού να έχουν.

Και τώρα αγαπημένε sexy viewer πάμε στο κανονικό ποστ, κριτική της Κρήτης ως μέρος διακοπής!

Λοιπόν, τα Χανιά είναι όμορφα... αλλά όχι, δεν τρελάθηκα. Ναι, ωραία είναι η παλιά πόλη με τα ωραία σοκάκια της κ τα χρώμα το τοπικό της... Αλλά, η Κέρκυρα με την παλιά της πόλη με αναπαύει περισσότερο... γιατί άραγε; A! το βρήκα! Μήπως επειδή όλα τα σοκάκια της δεν είναι, όπως στα Χανιά, γεμάτα μαγαζάκια που πουλάνε παραδοσιακά κρητικά αυτοκόλλητα για το αυτοκίνητο με φράσεις "bitch is coming, move over asshole" κ παραδοσιακές κρητικές θήκες για το κινητό κ άλλα τέτοια, κρητικά πάντα, σουβενίρ; Ναι, ίσως.

Οι κρητικοί είναι, κάποιοι τουλάχιστον, πάρα πολύ ωραίοι άντρες. Κ παίζει το μάτι τους μπήγκ τάημ. Μπηγκ μπηγκ. Μη σου πω κ χιούτζ! Αντίθετα....

...οι κρητικές δεν είναι ωραίες γυναίκες (οι φίλες μας εξαιρούνται χιχιχι). Πολύ τσαούσες κ μαυριδερές κ κάπως τριχωτές. Το να είσαι αγριωπός είναι ωραίο στον άντρα, όχι στην γυναίκα. Αποτρίχωση κορίτσια, δεν το ξεχνάμε ποτέ. Ειδικά την τουριστική περίοδο γιατί τρομάζει ο τουρίστας, σκέφτεται τα χειρότερα όταν σε βλέπει με την καγκουρότριχα στο πρόσωπο.

Ευτυχώς, ευτυχώς, ευτυχώς που έκατσε κ πήγα από τις 25 Γιούλη. Κατάφερα να περάσω μερικές σχετικά ήρεμες μέρες... διότι όταν μπήκε ο ευλογημένος Αύγουστος, απλά κ ειλικρινά στο λέω, το τι μαζεύτηκε στην πόλη, δεν περιγράφεται. Τόση ασχήμια κ μικροαστικίλα κ καφρίλα κ γυφτιά, θέμου κ ομητζή! Η επέλαση του Ελληνάρα με τα όλα της... Λυπάμαι, μη με πεις σνόμπ, μη με πεις ψώνιο, αλλά έσπασε η καρδιά μου με κάτι συμπεριφορές κ στάσεις κ κουβέντες που αντελήφθην... Ο Θεός να μας φυλά από τον χειρότερο εαυτό μας, εμάς τους κατοίκους αυτής της γωνιάς της μεσογείου. Κ δεν έχω, ούτε κ θέλω, τίποτε περισσότερο να πω επί του θέματος.

Τα Χανιά έχουν το καλό ότι μπορείς να κάνει ωραίες βόλτες με το αυτοκίνητο εκεί γύρω ή κ λίγο μακρύτερα. Πήγαμε στην Παλαιοχώρα (όμορφη αρκεί να μην έχει αέρα) στην Λαφόνησο (όμορφη αρκεί να μην έχει τόσο πολύ κόσμο - δηλαδή να πας φλεβάρη) στα Φαλάσερνα (η καλύτερη παραλία της περιοχής, τέλος. Όσο κόσμο κ να έχει, που έχει πολύ, λές "χέστηκα" γιατί το νερό είναι παραδεισένιο όμητζη πάω για ακόμα μία βουτιά").

Όλες, όλες όλες οι παραλίες, έχουν πέσει θύμα του ελληνικού μοντέλου οικονομικής ανάπτυξης του 21ου αιώνα. Δηλαδή: Aπλώνουμε 30 ομπρέλες, βάζουμε από κάτω από δύο ξαπλώστρες κ είμαστε έτοιμοι να κάνουμε μπήζνα! Αυτό είναι καλό γιατί πας στο παραλίο κ έχεις όλες τις ανέσεις σου... αλλά κάπου νοσταλγώ τις εποχές (ναι, τις πρόλαβα) που οι παραλίες είχαν μόνο πετσέτες πάνω τους. Α. κ κάτι άλλο, γιατί ακούω διάφορες μαλακίες. Οι ξαπλώστρες είναι πολύ πιο μικροβιοφόρες από την άμμο... δεδομένο.

Στις δημοφιλείς παραλίες με ξαπλώστρες γίνεται εννοείται μάχη για μία από αυτές. Έπεσα σε σκηνή φοβερού καυγά ανάμεσα σε Ελληνική οικογένεια κ ζευγάρι ξένων που έκαναν το λάθος να μην δουν ότι τις μοναδικές άδειες ξαπλώστρες που υπήρχαν διαθέσιμες τις είχε κοιτάξει πριν απο μισή ώρα η ελληνίδα νέα μάνα κ τις είχε καπαρώσει (στο μυαλό της)... δεν θες να ξέρεις τι επακολούθησε. Ένα θα σου πω. Οι φαρσοκομωδίες του Σεφερλή είναι Μπέργκμαν αφαιρετικότητας κ μινιμαλισμού μπροστά στην σκηνή που είδα.

Είδα πολλές νέες οικογένειες, γονέων γύρω στα 30 με παιδάκια 2-3 χρονών. Κ μου γεννήθηκε η απορία. Τι παθαίνουν όλα αυτά τα κουλ φατσάκια τα τόσο τρέντηκα κ εξευγενισμένα; Γιατί γίνονται το χειρότερο είδος έλληνα όταν κάνουν παιδιά; Είναι μηχανισμός επιβίωσης να αυξάνονται τα κατινόνια κα τα αγενόνια στο αίμα τους; Φοβούνται ότι αν είναι ευγενικοί θα γαμήσει κάποιος την οικογένειά τους; Μάλλον... τι να πω. Μόνο αυτό: Σναπ άουτ οβ ήτ μπήτσης. Η ευγένεια είναι μακροπρόθεσμα πιο ισχυρό όπλο επιβίωσης από την αγένεια. Ξεφορτωθήτε τα ελληναρόνια από το αίμα σας ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ τώρα!

Οι κρητικοί το παίζουν πάρα πολύ έξυπνα το χαρτί της Κρητικής κουζίνας. Τα μενού τους είναι διαφορετικά από ότι έχεις συνηθίσει, γιατί ξέρουν ότι όποιος έρχεται στην Κρήτη περιμένει να φάει κάτι διαφορετικό! Κ η αλήθεια είναι ότι στο νησί τρως καλά. Κ τα φαγητά τους είναι ωραία, κ το έθιμο των κερασμάτων είναι τέλειο (σε κανένα εστιατόρια δεν πληρώνεις φρούτο κ γλυκό - στα φέρνουν από μόνοι τους κ είναι κερασμένα), κ γενικά όλα μία χαρά. Αλλά, να ξέρεις ότι κάτι "θαλασσινά αγέρια" κ δεν συμμαζεύεται διάφορα άλλα εστιατόρια που υποτίθεται ότι έχουν ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΣΟΥ ΛΕΩ φαγητό κ όλοι τα συνιστούν, έχουν πέσει θύτες της επιτυχίας τους κ έχουν καταλήξει η χειρότερη επιλογή. Προφανώς ο εστιάτορας σου λέει "αφού θα έλθει ο μαλάκας ούτως ή άλλως, επειδή είμαι γνωστός, σιγά μην προσέξω το σέρβης κ την πχιότητα". Αζ σήμπλ αζ δατ! Σπαστικό αλλά εντάξει δεν έγινε κ τίποτε, μικρό το κακό, απλά δεν φάγαμε καλά 2 από τις 10 μέρες.

Συγκινήθηκα στον τάφο του Βενιζέλου. Γιατί, εντελώς στο άσχετο θυμήθηκα, το τέλος του Six Feet Under κ δάκρυσα. Αυτό με έκανε να καταλάβω ότι δεν ξέρω πράγματα για την ζωή του "εθνάρχη", γιατί κανονικά θα έπρεπα να νιώσω κάτι που ήμουν εκεί, κ ότι πρέπει να μάθω οπωσδήποτε. Οπότε, έρχομαι κ σε ρωτώ σέξυ βγιούερ! Ξέρεις καμία βιογραφία του ΕλΒελ που να μην τον αγιοποιεί κ να μην είναι εθνικιστική αλλά να λέει τα figs figs κ το laundry laundry? Discuss. and suggest.

Έκανα περίπου 1300 χιλιόμετρα με το αυτοκίνητο. Πλάκα είχε, πρώτη φορά οδηγούσα τόσο πολύ μέσα σε τόσο λίγο διάστημα! Πολύ μου άρεσε! Η πιο περιπετειώδης "διαδρομή" ήταν από την Παλαιόχωρα στην Λαφόνησι από τον παραλιακό δρόμο, μέσω φοβερού καρόδρομου σε σεληνιακό τοπίο! Το αμάξι έγινε σύχρηστο από την σκόνη κ όταν φτάσαμε σε κατοικημένη περιοχή ο Γιώρζ Τρούλη αισθανόταν τουλάχιστον σαν τον Μαγγελάνο, κ βάλε! χιχιχιχιχι

Η Κρήτη έχει άπειρα κ τεράστια θερμοκήπια όπου μεγαλώνουν καρπούζια, ντομάτες, κολοκυθάκια κ λοιπά κ λοιπά. Κάποια στιγμή, φτάνοντας στα Φαλάσερνα που βλέπεις πολλά κ πολύ μεγάλα, το ένα δίπλα στο άλλο, με έπιασε μία φρίκη. Μπήκα σε μουντ Matrix κ σκεφτόμουν: "μήπως είναι αδικία που μεγαλώνουμε τα κολοκυθάκια με τον ίδιο τρόπο που οι μηχανές μεγάλωναν ανθρώπους σε κοιτίδες στο Μάτριξ;" Γιατί αν το καλοσκεφτείς αυτό ακριβώς κάνουμε, μεγαλώνουμε πλάσματα φυλακισμένα σε θερμοκήπια για να τα χρησιμοποιήσουμε για παραγωγή ενέργειας/τροφή. Με έπιασε μία φρίκη. μετά σκεφτόμουν ποιο κολοκυθάκι θα μπορούσε να παίξει τον ρόλο του Κιάνου Ρηβζ των κολοκυθακίων - ξέρεις, το κολοκυθάκι που διαλέγει το μπλε χάπι κ αρχίζει την επανάσταση. Μπρ σύγκρυο με έπιασε από το ενδεχόμενο. Κ το βράδυ παράγγειλα στην ταβέρνα μία κολοκυθάκια τηγανητά, έτσι για να επιβεβαιώσω την κυριαρχία μου στο είδος τους κ να τους κόψω τον αέρα. δεν είμαστε τώρα για μαλακίες με τα κολοκυθάκια.

Η Συναγωγή είναι ωραίο μπαράκι. Τα 2 Λουξ όχι. Σόρη, α αμ τζάστ μπήην σαμπτζέκτηβ χήαρ. Όσο για αυτό που μου λέγανε διάφοροι ότι είναι γκέη φρέντλη (τα 2 λουξ), ναι ισχύει. Αρκεί η προηγούμενη εμπειρία σου από gay friendlyness να είναι τα κεντρικά γραφεία της Κου Κλουξ Κλαν. Δηλαδή έλεος. Καθόλου γκέη φριέντλη δεν είναι, είναι μία καφετέρια συνηθισμένη. Που δεν έχεις κανέναν ιδιαίτερο λόγο να πας.

Αχ, από όλα τα παραδοσιακά κρητικά ταβερνάκια το πιο αγαπημένο μου ήταν το Starbucks. Η ανακούφιση που αισθάνθηκα όταν το είδα μπροστά μου κ κατάλαβα ότι επιτέλους θα πιω εσπρέσο της προκοπής ήταν τεράστια! (φωνή σέξη βγιούερ: ναι, κ στο χωριό σου εσπρέσους έπινες ΤΜΒ ε ΤΜΒ!!! απάντηση πρόβατο: ζηπ ητ μπήτς!).

Πήγα στην Κνωσό. Εννοείται. Ομητζή. Πολύ πολύ εντυπωσιακή μέρα. Γεμάτη εκπλήξεις. Αποφασίσαμε να πάρουμε ξεναγό κ πέσαμε σε μία πολύ ιδιαίτερη, πολύ πολύ ιδιαίτερη - ήταν διαβασμένη κ μας έλεγε κ διάφορες συμπληρωματικές πληροφορίες που μας έδιναν την δυνατότητα να δούμε το μπήγκ πίκτσουρ κα τα νεφελήμ. Μας είπε ότι οι Μίνωες ήταν στην ουσία Μεσοποτάμιοι, από εκεί ήρθαν κ αποίκησαν την Μεγαλόνησο (χένσ οι Κρητικοί είναι μαυριδεροί), μας είπε ότι όλα αυτά που ξέρουμε ως απομεινάρια της Κνωσού στην πραγματικότητα δεν ήταν τότενες στην Κνωσό αλλά πρόκειται για αναστυλώσεις από τον Έβανς (φωνή σέξη βγιούερ: τι περίμενες ηλίθιο πρόβατο; να υπάρχουν ακόμα κόκκινες κολώνες κ τόσο έντονων χρωμάτων τοιχογραφίες τόσες χιλιάδες χρόνια μετά την κατασκευή τους;) κ μας είπε κ ότι ο Μινωικός πολιτισμός καταστράφηκε μεν από τις εκρήξεις του ηφαιστίου της Σαντορίνης, αλλά την χαριστική βολή την έδωσαν... οι Μυκηναίοι.... χμφ χμφ χμφ... Σκεψ σκεψ εντατίκ. Με σόκαραν αυτά τα τρία δεδομένα πολύ. Αρονό γουάη

Πάντως γενικά πρέπει να υπάρχει μία συνειδητούλα προσπάθεια από τους Κρητικούς να μην πολυλένε ότι όλα αυτά που βλέπουμε στην Κνωσό είναι τσιμεντένιες αναστηλώσεις ηλικάς περίπου 100 χρόνων (κ μάλιστα ίσως όχι κ πιστές στο πρωτότυπο). Λογικό το βρίσκω, φαίνεται ότι η τοποθεσία μαζεύει απίστευτα εκατομμύρια των εκατομμυρίων επισκέπτες. Μας είπε κάποια στιγμή η ξεναγός ότι υπάρχουν μέρες, όταν αδειάζουν τεράστια κρουαζιερόπλοια, που απλά δεν μπορείς να περάσεις απο τα χιλιάδες πλήθη... χμφ χμφ χμφ.

Το Ηράκλειο για κάποιο λόγο το είχα στο μυαλό μου ως την ασχημότερη πόλη της Ελλάδας (αυτή η φήμη το συνοδεύει κ εγώ γνωστός στερετυπάκια την πάτησα). Από το λίγο που είδα την μέρα που πήγα στην Κνωσό, δεν το πιστεύω πια αυτό. Συγγνώμη Ηράκλειο που σε αδικούσα τόσο καιρό. Συγγνώμη ειλικρινά (απάντηση Ηρακλείου: για όνομα του θεού προβατάκο! μεταξύ μας τώρα, δεν σε παρεξηγώ!).

Στα Χανιά είναι θαμένη μία πολύ πολύ πολύ αγαπημένη φίλη της αδελφής μου, που πέθανε πολύ νέα, στα 30 της. Ξέρω, εντελώς ω φακ. Ζούσε στην Αθήνα, ήταν συμμαθήτρια της αδελφής μου, αλλά επειδή είχε καταγωγή από τα Χανιά ετάφη εκεί. Αφιέρωσα ένα πρωινό να πάω στον τάφο της και να πω ένα πάτερ ημών. Ήταν μία λαμπρή μέρα, ζεστή κ αξέχαστη. Μπήκα στο νεκροταφείο, Άγιος Λουκάς λέγεται, αν δεν κάνω λάθος, κ ρώτησα στο γραφείο: καλημέρα, ψάχνω τον τάφο της Τάδε Ταδοπούλου. Ο ευγενέστατος ιερέας μου τη βρήκε στο κομπγιούτερ (αχ αυτά τα κομπγιούτερ, παντού είναι παντού...) κ σιγά σιγά πήγα προς τα εκεί που με κατεύθυνε. Μέχρι να φτάσω, κοιτούσα δεξιά κ αριστερά τα μνήματα. Τις ζωές τις συμπυκνωμένες σε μία γραμμή τύπου ΑΑΑΑΑ ΓΓΓΓΓΓΓΓΓΓ 1935 - 1999. Κ πότε πότε κ μία φωτογραφία του νεκρού. Δεν πρωτοτύπησα σε κάτι από αυτά που αισθανόμουν/σκεφτόμουν: Στεναχωριόμουν λίγο για κείνους που πέθαναν μικροί ή νέοι, εντυπωσιαζόμουν με τις έντονες κ βαριές εκδηλώσεις λατρείας προς κάποιον μακαρίτη (ξέρεις, τάφοι Λας Βέγκας, με συντριβανάκι, μαρμαράκι με ποιηματάκι από γλυπτά γράμματα, πλαστικά λουλούδια, καγκελάκια κ.λπ. κ.λπ.), αισθανόμουν λίγο κ περιέργεια... τι να πήρε άραγε τόσο νέους όλους αυτούς τους ανθρώπους στην από κει πλευρά; Χου νόουζ. Αχ

έφτασα στον τάφο της Β. Τα τυπικά... πάνω στο μάρμαρο το ονοματεπώνυμο κ η ημερομηνία 1970 - 2000. Που περικλείει όλη την ζωή της, αλλά δεν περικλείει κ τίποτα από την ζωή της. Στο μικρό μαρμάρινο "ντουλαπάκι" στο πάνω μέρος του μνήματος, μία φωτογραφία της. Αυτή με έτσουξε λίγο να πω την αλήθεια μου. Μόλις την είδα, σχεδόν αμέσως τράβηξα το βλέμμα ενοχλημένος κ χρειάστηκε να περάσει κάμποση ώρα μέχρι να την ξανακοιτάξω. Έπιασα τα "διαδικαστικά". Άφησα δύο κεράκια, να τα ανάψει ο επόμενος επισκέπτης, κ καθώς έλεγα το πάτερ ημών λιβάνισα (γιου γκό μπόη! ή ξέρουμε παράδοση, ή δεν ξέρουμε). Όση ώρα περίμενα εμφανίστηκαν κ δύο γατάκια, αδεσποτάκια που αρχίσαν να παίζουν πάνω στο μάρμαρο του οικογενειακού τάφου. Άκου τώρα... Μετά από λίγο έφυγα, για να επιστρέψω στις διακοπές μου. Αυτά περί του θέματος. Τίποτε άλλο. Μην περιμένεις ρητό κ δίδαγμα σέξη βγιούερ. δεν υπάρχει.

Κ το ΟΣΚΑΡ Καλύτερης Στιγμής Των Διακοπών 2009 πηγαίνει στην.....

Η πιο σπουδαία κ μεγάλη υπερηφάνια μου για τις διακοπές 2009 είναι που έμαθα σε κάποιον να βουτάει το κεφάλι του στην θάλασσα κ να αγαπάει το νερό γενικότερα! Ναι, ναι, το έκανα αυτό κ είμαι πολύ πολύ υπερήφανος! Κ μάλιστα, το μαθητούδι μου όχι μόνο εξοικειώθηκε με το νερό, όχι μόνο έμαθε να κολυμπάει, κ να βουτάει το κεφάλι μέσα στο νερό, κ να πλατσουρίζει κ να απολαμβάνει την θάλασσα, αλλά τα κάνει όλα αυτά κ μόνο του, χωρίς να είμαι εγώ κάπου εκεί δίπλα, δίχτυς ασφαλείας. Γιες! Γιου γκό σηπ! Διότι όπως λέει κ το ρητό "μην χαρίζεις το ψάρι σε έναν πεινασμένο - μάθε τον να ψαρεύει!"

άντε, κ του χρόνου! ελπίζω να πέρασες κ εσύ όμορφα!

α, και, να πας στο Χανιό. Αλλά με προσοχή, ε;

(τώρα, να σου ένα εκατομύριο των εκατομμυρίων ευχαριστώ που διάβασες όλην αυτήν την σεντονούμπα, πιστεύω θα είναι πολύ λίγο... αχ αχ ρησπέκτ ρησπέκτ εντατίκ, κ είναι κ λίγο)