Προσπαθώ να φανταστώ την σκηνή...

τα Χριστούγεννα σε λίγο καιρό πλησιάζουν...

Σε ένα διαμέρισμα μίας λαϊκής, (αλλά ίσως και όχι τόσο λαϊκής) συνοικίας μίας πρωτεύουσας του ευρωπαϊκού νότου 4 άνθρωποι είναι μαζεμένοι.

Χαρά πλημμυρίζει τα προσωπά τους, χαρά και αγαλλίαση.

Βλέπεις, έχουν μαζευτεί για να κάμουν το χρέος τους, να τηρήσουν το πατροπαράδοτο έθιμο του στολίσματος του Χριστουγεννιάτικου δέντρου.

Όλα γύρω είναι τόσο υπέροχα, όλα γύρω είναι τόσο χαρούμενα!

τόσο fabulous και gay, δηλαδή.

Tο σπίτι μυρίζει πουστοκούλουρα και κόζμος κοκτέηλζ.

από το cd ακούγεται αισθαντική η φωνή της Lisa Minelli, της Barbra Streisand, του Sakis.

Ο φωτισμός είναι διακριτικός, ώστε στα πρόσωπα των 4 φίλων να μην φαίνεται το ίχνος του μαύρου κύκλου από τα ξενύχτια στο Γκάζι...

Ενώ σε μία τηλεόραση παίζει λούπα επεισόδια από τις Απέλπιδες Νοικοκυρές.

Οι 4 άνθρωποι, ο Τζέμπολα (από Δημήτρης δηλαδή Τζήμης), ο Τάμυ (από Κωστάκης), ο Σάρλοτ (από Σταμάτης) και ο Κάρη (από Γεράσιμος) είναι συγκεντρωμένοι γύρω από το πανύψηλο, φυσικό δένδρο, και ανοίγουν τα κουτιά με τα στολίδια. Μπάλες, πεάκια, πορσελάνινες τάηνη Σάρες Τζέσικες Πάρκερ, αστεράκια...

Ένα τεύχος του Vanity Fair με φωτογραφίες της οικογένειας Kennedy από την εποχή που ακόμα ζούσε ο J.F.K. είναι ανοιγμένο σε ένα κόφη τέημπολ παραδίπλα. Στην σελίδα, μία χριστουγεννιάτικη φωτογραφία απεικονίζει τους "Κάμελοτ" της Αμερικής μπροστά από το δικό τους, φρεσκοστολισμένο, Xmas Tree. Αυτή η φωτογραφία είναι το χρυσό, με γκλίτερ, πρότυπο της βραδιάς. Αυτό θέλουν να ξαναζήσουν, να αναβιώσουν, οι 4 φίλοι. "Γιατί, δεν κατάλαβα τι παραπάνω έχει η Τζάκη Ο από μένα"; ενδόμυχα αναρωτιούνται.

Σιγά σιγά βάζουν τα στολίδια πάνω στα κλαριά του δέντρου. Η Τζέμπολα (από Δημήτρης δηλαδή Τζίμης) έχει τελειώσει Βακαλό διακόσμηση άρα έχει τον πρώτο λόγο τι θα μπει που. Ή τουλάχιστον θα έπρεπε να τον έχει. Διότι η Σάρλοτ είναι η οικοδεσπότης και έτσι κάνει κουμάντο αυτός. Όχι ότι τα παιδιά φτάνουν στο σημείο να καυγαδίσουν, όχι. Αλλά κάποιες στιγμές υπάρχει κάποια ένταση... "μα δεν την βλέπεις την βλάχα; θέλει να βάλει το μπλε αστεράκι δίπλα στο κίτρινο μπαλόνι, δεν ταιριάζουν αυτά τα δύο χρώματα αγάπη μου, έλεος μωρήηηηηηηηηηηη".

Ανάμεσα στα πόδια των 4 παλληκαριών ένα σκυλάκι καναπέ περιδιαβαίνει χαρούμενο.

Είναι όλα τόσο υπέροχα.... τόσο χαρούμενα

τόσο fabulous και gay, δηλαδή....

Και φτάνει η πολυπόθητη ώρα... το δένδρο έχει φτιαχτεί, το μόνο που μένει για να ολοκληρωθεί η χαρούμενη αυτή ομορφιά είναι να μπει το αστέρι στην κορυφή... Η Σάρλοτ επιτρέπει στον Τάμυ να κάνει την συμβολική αυτή κίνηση.

Ο Τάμυ δεν πιστεύει την τιμή που του περιποιούν. Πιάνει δακρυσμένος το αστέρι στα χέρια και ετοιμάζεται να το τοποθετήσει εκεί ψηλά. Είναι κοντούλης ο Τάμυ, αλλά έχει κάνει πολλά χρόνια σύγχρονο χορό και Άλβην Έηλη. Τεντώνεται, τεντώνεται, τεντώνεται να φτάσει την κορυφή του δένδρου... φτάνει μεν, αλλά από το τέντωμα του φεύγει μία κλανίτσα.

Είναι όμως τόσο έντονο το κλίμα αγάπης και αδελφοσύνης που οι υπόλοιποι δεν ενοχλούνται, ούτε καν γελούν. Εξάλλου η μυρωδιά που απλώνεται στον χώρο δεν είναι απωθητική. Αντίθετα, είναι "Dior Homme", ναι ναι αυτό που μυρίζει σαν πούδρα μωρού. Ένα άρωμα που ανακατεύεται υπέροχα με την μυρωδιά βαλσαμικού ξυδιού από τη σαλάτα ("κάνω δίαιτα αγάπη μου, μονίμως, η ομορφιά απαιτεί θυσίες!!!!") που περιμένει τους 4 φίλους στο τραπέζι...

Το αστέρι είναι πια στη θέση του. Η Σάρλοτ ανάβει τα φωτάκια... οι τέσσερις φίλοι ποζάρουν μπροστά από το υπέροχο, χαρούμενο (δηλαδή fabulous και gay) δένδρο και...

ΚΛΙΚ!

(είναι λέει το καινούργιο super-it-thing στους gay της Αθήνας να μαζεύονται και να στολίζουν το δέντρο. Είναι πιο it και από το να μαζεύονται για να κάνουν μαραθώνιους Σεξεδεσέρε, τόσο ούμπερ τρέντη. δηλαδή, πόσο πια να αντέξω, ηλικιωμένος άθρωπας; ...Μην τολμήσει κανείς και με καλέσει σε τέτοιο πράγμα, ουαί!!!!)