Πάλι διάβαζες σκουλίκι, ε;

Διάβασα ένα από τα ωραιότερα βιβλία, μη μυθοπλαστικά, που έχω πιάσει εδώ και πολλά χρόνια, το Η Γη χωρίς Εμάς, του Alan Weisman. Είναι ένα high concept βιβλίο, όπου ο συγγραφέας παρουσιάζει τι θα γινόταν στην Γη αν ξαφνικά, μέσα σε μία στιγμή, ο άνθρωπος έπαυε να υπάρχει, εξαφανιζόταν μία και καλή.

Ο Weisman έκανε πολλή και στιβαρή έρευνα, μίλησε με διάφορους επιστήμονες, ταξίδεψε σε όλον τον κόσμο για να καταγράψει πως θα συνεχιστεί η ιστορία της υδρογείου χωρίς την ανθρώπινη παρουσία. Όπως γράφει και στην τελευταία παράγραφο της εισαγωγής "μήπως τελικά ο πλανητής αντί να βγάλει έναν στεναγμό ανακούφισης, θα θρηνήσει για την απουσία μας;".

Το βιβλίο μας πάει ένα πάρα πολύ ενδιαφέρον ταξίδι σε κάποια από τα ομορφότερα σημεία της Γης. Από τα αρχέγονα δάση της Ευρώπης (για να μας εξηγήσει πόσο ολέθρια είναι η επέμβαση του άθρωπα στο δασικό περιβάλλον) στην ερημωμένη Αμμόχωστο της Κύπρου (όπου, τόσο κοντά σε μας τους Έλληνες, υπάρχει ένα ζωντανό παράδειγμα του τρόπου που η φύση κατατροπώνει τα αστικά περιβάλλοντα όταν δεν υπάρχει η ανθρώπινη παρουσία να τα συντηρήσει). Και από την τεράστια βιομηχανική περιοχή του Τέχας με τα μεγαλύτερα διυλιστήρια του κόσμου (όπου βλέπουμε την τραγική επίδραση της εμμονής μας με το πετρέλαιο) μέχρι τις θαμμένες κάτω από την ζούγκλα πόλεις των κάποτε ακμαίων πολιτισμών της Λατινικής Αμερικής (ο συγγραφέας προσπαθεί να απαντήσει στο ερώτημα τι κατέστρεψε ολοκληρωτικά κάποιους από αυτούς, πριν ακόμα φτάσουν στην περιοχή οι Ευρωπαίοι).

Όμως το ταξίδι του βιβλίου δεν είναι μόνο γεωγραφικό, αλλά και ιστορικό. Στην προσπάθεια να εξηγήσει την έλλειψη της ανθρώπινης παρουσίας στην Γη ο συγραφέας μας δείχνει ποια είναι ως τώρα αυτή η επίδραση. Και μάγκα μου, αυτό είναι το πιο πολύτιμο που αντλείς από το βιβλίο! Εντυπωσιάστηκα πάρα πολύ όταν έμαθα ότι κάποτε η Βόρεια Αμερική κατοικούνταν από μεγαλόσωμα θηλαστικά παρόμοια με ελέφαντες τα οποία ερμ ερμ εξαφανίστηκαν από το υπερβολικό κυνήγι από τους τότε προϊστορικούς κατοίκους της τωρινής USA. Όπως επίσης έμεινα ενεός με την γνώση ότι ένα από τα τελευταία παρθένα μέρη της γης διατηρείται και προστατεύεται λόγω... της εχθρότητας ανάμεσα στην Βόρεια και την Νότια Κορέα.

Γενικά το βιβλίο είναι γεμάτο συγκλονιστικές πληροφορίες για διάφορα θέματα. Σου περνά με πολύ ισχυρό και αδιαμφισβήτητο τρόπο την μεγάλη αλήθεια του πόσο όλοι είμαστε τμήμα ενός μεγαλύτερου πράγματος, στάδιο μίας παγκόσμιας ιστορίας εκατομμυρίων ετών που θα συνεχιστεί, και κομμάτι ενός ολοζώντανου οργανισμού (της Γης). Σε στεναχωρεί να διαπιστώνεις πόσο ανώριμοι είμαστε στην προσοχή που (δεν) δείξαμε στον Πλανήτη μας, από την άλλη όμως το βιβλίο σου αφήνει και μία αίσθηση χαράς (μηδενιστικής λίγο για τον άνθρωπο, αλλά χαράς) - όταν και αν εμείς με κάποιον τρόπο την κάνουμε, ή αυτοκαταστραφούμε, η Γη θα συνεχίσει να υπάρχει. Και ελπίζεις ότι κάποια στιγμή θα κατοικηθεί από μία επόμενη μορφή ζωής που ίσως να έχει την σοφία που εμείς δεν δείξαμε.

Να το διαβάσεις το βιβλίο με χίλια. Έχει αδικηθεί λίγο από την mot a mot μετάφραση από τα Αγγλικά, αλλά αυτό είναι ένα μικρό κακό μπροστά στο πόσο θα το απολαύσεις!

εδώ είναι το site του βιβλίου με υπέροχο περιεχόμενο
εδώ το ελληνικό εξώφυλλo: