όταν ένας έμπειρος συνθέτης, με φαντασία, με σύγχρονη προσέγγιση, με φλέβα ευαισθησίας και μελωδικότητας
συναντά έναν σούπερ ταλαντούχο στιχουργό, που είναι βουτηγμένος στο σήμερα και στους κώδικές του και τους χρησιμοποιεί με αξιοζήλευτο τρόπο
και γράφουν για μία φωνή που αλλάζει προς το καλύτερο μήνα το μήνα
έχουμε υπέροχα τραγούδια. σαν αυτό. την άνω τελεία της Μποφίλιου, του Γεράσιμου και του Σέμση
και ξέρεις τι; πέρα από την στιγμιαία απόλαυση του να ακούω ένα τραγούδι τόσο υπέροχα ποπ, τόσο εξαίσια ηλεκτρονικό, τόσο πλούσιο και βαθύ, τόσο σημερινό, υπάρχει και ακόμα κάτι, πιο σημαντικό!
η μεγάλη ανάσα που μου δίνει η αίσθηση ότι παρά τις δυσκολίες και την σκατίλα και την απογοήτευση μπορεί ακόμα να γεννηθεί ομορφιά. Και συγκίνηση. Μέσα στις συνθήκες της εποχής... Παρά τις συνθήκες της εποχής.
2 comments:
Ωραίο κομμάτι όντως!
υπέροχο ηφαιστιωνάκο μου
Post a Comment