flash fiction 3
Ένας 
όμορφος, νέος άνδρας, με αυστηρό, σκληρό  πρόσωπο, κρατιέται απ το 
χερούλι στο βαγόνι του μετρό. Ακουμπά το μέτωπο πάνω στο υψωμένο, 
κρεμασμένο απ το πλαστικό, χέρι κ κλείνει τα μάτια. Τον παίρνει ο ύπνος.
 Το πρόσωπο γλυκαίνει, τρυφεριάζει, γαληνεύει. Για ένα λεπτό. Ένα 
τράνταγμα τον ξυπνά. Η σκληράδα χυμάει στη μορφή του, κοπάδι λιονταριών 
που κυνηγάνε το θήραμα. 
 
 
 
          
      
 
  
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
2 comments:
Σαν ποίημα σε πεζό λόγο...
Ξενούδης
:)
Καλημέρα.. σκληραίνει η ζωή..
Post a Comment