flash fiction 3
Ένας
όμορφος, νέος άνδρας, με αυστηρό, σκληρό πρόσωπο, κρατιέται απ το
χερούλι στο βαγόνι του μετρό. Ακουμπά το μέτωπο πάνω στο υψωμένο,
κρεμασμένο απ το πλαστικό, χέρι κ κλείνει τα μάτια. Τον παίρνει ο ύπνος.
Το πρόσωπο γλυκαίνει, τρυφεριάζει, γαληνεύει. Για ένα λεπτό. Ένα
τράνταγμα τον ξυπνά. Η σκληράδα χυμάει στη μορφή του, κοπάδι λιονταριών
που κυνηγάνε το θήραμα.
2 comments:
Σαν ποίημα σε πεζό λόγο...
Ξενούδης
:)
Καλημέρα.. σκληραίνει η ζωή..
Post a Comment