Wednesday, March 26, 2014

flash fiction 3

Ένας όμορφος, νέος άνδρας, με αυστηρό, σκληρό πρόσωπο, κρατιέται απ το χερούλι στο βαγόνι του μετρό. Ακουμπά το μέτωπο πάνω στο υψωμένο, κρεμασμένο απ το πλαστικό, χέρι κ κλείνει τα μάτια. Τον παίρνει ο ύπνος. Το πρόσωπο γλυκαίνει, τρυφεριάζει, γαληνεύει. Για ένα λεπτό. Ένα τράνταγμα τον ξυπνά. Η σκληράδα χυμάει στη μορφή του, κοπάδι λιονταριών που κυνηγάνε το θήραμα.

2 comments:

Xenoudis - Ξενούδης said...

Σαν ποίημα σε πεζό λόγο...
Ξενούδης

Hfaistiwnas said...

:)
Καλημέρα.. σκληραίνει η ζωή..