Τροφή για σκέψη:
Το 2013, δύο επιστήμονες, οι Laura Barron και Michelle Hebl μελέτησαν την πρακτική αποτελεσματικότητα των νόμων που προστατεύουν άτομα LGBTQ+.
Έκαναν στους κατοίκους δύο γειτονικών πόλεων στο Τέξας, από τις οποίες η μία είχε νόμους κατά των διακρίσεων ενώ η δεύτερη δεν είχε, μια έρευνα, με ερωτηματολόγιο, για το αν αποδέχονται τις διακρίσεις έναντι των ομοφυλόφιλων. Οι άνθρωποι που ζούσαν στην πόλη με νόμους κατά των διακρίσεων αποδέχονταν πολύ λιγότερο τις διακρίσεις σεξουαλικών μειονοτήτων από εκείνους που ζούσαν στην γειτονική πόλη όπου τα άτομα LGBTQ+ δεν προστατεύονταν.
Μετά, οι δύο επιστήμονες έκαναν ένα πιο πρακτικό πείραμα: Έστειλαν φοιτητές για να κάνουν αίτηση για δουλειά σε καταστήματα των δύο πόλεων που έψαχναν υπαλλήλους. Προσοχή όμως: Οι φοιτητές/ενδιαφερόμενοι φορούσαν ένα καπέλο που έγραφε είτε «Gay and Proud» είτε «Texan and Proud».
Στις πόλεις δίχως νόμους κατά των διακρίσεων, οι φοιτητές που φορούσαν καπέλο που υπονοούσε πως είναι ομοφυλόφιλοι είχαν πολύ περισσότερες αρνητικές αλληλεπιδράσεις (λ.χ. οι καταστηματάρχες ήταν πολύ πιο αγενείς και πολύ λιγότερο πρόθυμοι να βοηθήσουν ή να δώσουν πληροφορίες) από τους αιτούντες για δουλειά που υποτίθεται ότι ήταν ετεροφυλόφιλοι.
Αντιθετά, στις πόλεις με νόμους κατά των διακρίσεων παρατηρήθηκε το αντίθετο μοτίβο: Οι υποψήφιοι που υποτίθεται ότι ήταν ομοφυλόφιλοι αντιμετωπίζονταν πολύ πιο θετικά από τους ετεροφυλόφιλους αιτούντες.
Το 2009 σε ένα παρόμοιο πείραμα, οι Amy Hendren και Hartmut Blank έβαλαν άτομα στο χώρο στάθμευσης ενός εμπορικού κέντρου να πλησίαζουν τους άλλους και να ζητάνε κέρματα για το παρκόμετρο. Αυτοί, οι αιτούντες, φορούσαν είτε ένα απλό μπλουζάκι, ή ένα που έγραφε «Gay Pride».
Οι υποθετικά ετεροφυλόφιλοι αιτούντες είχαν περίπου τρεις φορές περισσότερες πιθανότητες να τους δώσουν κέρματα από ότι είχαν οι ομοφυλόφιλοι/λεσβίες αιτούντες. Το φύλο του αιτούντος (αν δηλαδή ήταν ομοφυλόφιλος άνδρας ή γυναίκα) δεν επηρέασε την συμπεριφορά των ανθρώπων που τους ζητήθηκαν κέρματα. Όμως, οι άνδρες ήταν λιγότερο πιθανό από τις γυναίκες να δώσουν ρέστα σε έναν γκέι/σε μια λεσβία, από ότι θα έδιναν σε ένα ετεροφυλόφιλο άτομο.
Με απλά λόγια, είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι η νομοθεσία επηρεάζει συμπεριφορές, και μπορεί να συνεισφέρει σημαντικά όχι μόνο σε μια θεσμικά πιο δίκαιη κοινωνία, όπου οι άνθρωποι θα έχουμε όλοι κατοχυρωμένα ίδια δικαιώματα στη δημιουργία οικογένειας και στη νομική εξασφάλιση των παιδιών μας, αλλά και σε καλύτερη καθημερινότητα.
Όταν είναι γνωστό ότι ο νόμος απαιτεί να μου φερθείς σωστά, θα το σκεφτείς διπλά να μην μου φερθείς σωστά. Και αυτό θα δημιουργήσει κάποτε και αντιλήψεις εσωτερικές, πεποιθήσεις, ενδεχομένως θα ελλατώσει προκαταλήψεις και στερεότυπα.
Το δικαίωμα μου να δημιουργήσω με τον άντρα σύντροφό μου οικογένεια αν το θελήσω, δεν απειλεί κανέναν. Δεν είναι διάβρωση καμίας θρησκείας, καμίας ιδέας, καμίας φιλοπατρίας. Δεν είναι βλάβη σε κανέναν, δεν είναι απειλή, δεν είναι λεκές. Δεν είναι φυσικά έγκλημα ή διαταραχή. Δεν είναι πάθηση, δεν είναι έκπτωση της ανθρώπινης φύσης. Είναι μόνο η προστασία μιας εκδοχής της ύπαρξης, μιας εκδοχής του ανθρώπου.
Αν θεωρείς ότι το δικαίωμα μου να έχω οικογένεια, παιδιά, νομική προστασία του συντρόφου μου απειλεί την θρησκεία σου, την πατρίδα σου, τον κόσμο σου, αυτό ενδέχεται να είναι δείγμα ότι ο τρόπος που πιστεύεις, σε θρησκείες, σε πατρίδες, σε κόσμους, έχει ατέλειες.
Το δέχομαι. Φοβάσαι. Τι, δεν ξέρω.
Αυτό που ξέρω πάντως σίγουρα είναι πως όταν θα έχω, από απόψε το βράδυ, τα ίδια δικαιώματα με εσένα, θα διαπιστώσεις ότι, σε έναν κόσμο, σε μια κοινωνία λίγο πιο δίκαιη και για εμένα, λίγο πιο συμπεριληπτική, δεν υπάρχει απολύτως τίποτε να φοβάσαι. Να ζήσουμε την ζωή μας όπως όλοι ευχόμαστε. Όχι να καταστρέψουμε το σύστημα των πεποιθήσεών σου.
Προχωράμε. Μια αγωνία, μια ευχή, ένα βήμα, την φορά. Καλή δύναμη 🙂
