Βοήθησε κι εσύ ένα ντέσινγκερ - μπορείς

κάνε κλικ εδώ για να δεις τι γίνεται σε αυτόν τον κόσμο...

(μία ακόμα πτυχή της ιστορίας της Katrina της μεγάλης...)

Τα ****δια του King Kong...

... πρέπει να είναι τεράστια, δεν συμφωνείς; Αλλά μην χαίρεσαι, τεράστια θα γίνουν και τα δικά μας!

Anyway αυτό που ήθελα να σου πω είναι ότι θα γίνει χαμός με το promotion της επόμενης ταινίας του πολυαγαπημένου κου Peter Jackson. 130 εκατομμύρια δολάρια θα ξοδευτούν από την εταιρία παραγωγής και άλλους marketeers μπας και ψήσουν κανέναν παραπάνω Αμερικάνο να πάει να δει το έπος(;).

Oh dear... Oh dear...

This is Γεωργία Βασιλειάδου speaking!

Αφού μου έχεις αναθέσει να σου βρω γκόμενο για ποιό λόγο ανακατεύεσαι στην δουλειά μου;

Κάτι τέτοια είναι ο σίγουρος δρόμος να μην συνεργαστούμε και να μείνεις στον αιώνα τον άπαντα χωρίς έρωτα...

Την επόμενη φορά που θα σε δω θα φας πάρα πολύ ξύλο. ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ!

Τέλος πάντων... για να μην χαλάσει η σχέση μας θα σε συγχωρήσω αυτή τη φορά... ΑΛΛΑ ΜΗΝ ΤΟ ΞΑΝΑΚΑΝΕΙΣ ΠΟΤΕ ΓΙΑΤΙ ΕΙΝΑΙ CASUS BELI ΚΑΙ ΠΑΡΑΒΙΑΣΗ ΤΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ ΤΟΥ ΠΡΟΞΕΝΗΤΗ...

Συνεννοηθήκαμε;

(κατάλαβες φίλε μου... λέω σε κάποιον ότι θέλω να τον φέρω σε επαφή με έναν φίλο μου μπας και παίξει τίποτε μεταξύ τους και αυτός πηγαίνει και ανακατεύεται και μου διατυπώνει και απόψεις για τον περι ου ο λόγος χωρίς να τον έχει γνωρίσει και με βάση μία φωτογραφία σε ένα site... τι έχουν πάθει όλοι μου οι φίλοι και κάνουν απροσεξίες τώρα τελευταία; Αλλά τι ήθελα κι εγώ να δώσω whereabouts, μου λες; )

Φιλία δεν υπάρχει...

Είμαι πολύ σοκαρισμένος. Πραγματικά. Μου είναι αδύνατο να το πιστέψω. Έχω πληγωθεί. Και πιστεύω ότι τελικά δεν μπορείς να έχεις εμπιστοσύνη σε κανέναν.

Εχτές, πήγα να δω κάτι φίλους το βράδυ. Συνήθως μιλάμε για σχετικά ανώδυνα θέματα... αλλά χτες κάναμε το μεγάλο σφάλμα να ανοιχτούμε και σε πιο προσωπικά θέματα.

Η συζήτηση τράβηξε και κάποια στιγμή άρχισε να γίνεται αρκετά επιθετική... Προσπαθούσα να διατηρήσω την ψυχραιμία μου και να μην ξεπεράσω τα όρια....

Αλλά ένας πρώην κολλητός μου πήρε το σεβασμό που επέδειξα στην προσωπικότητά του αφ’ ενός και στο ξένο σπίτι αφ’ ετέρου ως δειλία...

...και έφτασε στο σημείο να με αποκαλέσει «κρυφοstraight»....

Αν έχεις τον θεό σου... εγώ κρυφοstraight!!!!!

Που έχω όλα τα singles και τα albums των Pet shop Boys…

Που αγαπημένος μου ελληνικός δίσκος είναι τα σκουριασμένα χείλη...

Που αν βγάλω τα παπούτσια μου έστω και για πέντε λεπτά αλλάζω κάλτσες ακόμα και αν τις έχω φορέσει μόνο 1 ώρα....

Που αγοράζω απορρυπαντικό και μαλακτικό για τα ρούχα με βάση το άρωμα τους και μπορώ να σου πω αναλυτικά που υπερτερεί το ariel σε σχέση με το skip

Που έχω στουκάρει με το μηχανάκι γιατί, για να βλέπω το στήθος από ανοιχτό πουκάμισο ενός περαστικού που μου γυάλισε, δεν είδα ότι το μπροστινό αυτοκίνητο φρέναρε και σταμάτησε...

Που πίνω μόνο Gold Blend Nescafe…

... εγώ κρυφοstraight!!!!!!!!!!!

Τελικά ο κόσμος είναι γεμάτος κακούς ανθρώπους!

Συγκλονιστικό

An extract from the diary of Lieutenant Colonel Mervin Willett Gonin DSO who was among the first British soldiers to liberate Bergen-Belsen in 1945.

Camp

I can give no adequate description of the Horror Camp in which my men and myself were to spend the next month of our lives. It was just a barren wilderness, as bare as a chicken run. Corpses lay everywhere, some in huge piles, sometimes they lay singly or in pairs where they had fallen. It took a little time to get used to seeing men women and childen collapse as you walked by them and to restrain oneself from going to their assistance. One had to get used early to the idea that the individual just did not count. One knew that five hundred a day were dying and that five hundred a day were going on dying for weeks before anything we could do would have the slightest effect. It was, however, not easy to watch a child choking to death from diptheria when you knew a tracheotomy and nursing would save it, one saw women drowning in their own vomit because they were too weak to turn over, and men eating worms as they clutched a half loaf of bread purely because they had to eat worms to live and now could scarcely tell the difference. Piles of corpses, naked and obscene, with a woman too weak to stand proping herself against them as she cooked the food we had given her over an open fire; men and women crouching down just anywhere in the open relieving themselves of the dysentary which was scouring their bowels, a woman standing stark naked washing herself with some issue soap in water from a tank in which the remains of a child floated. It was shortly after the British Red Cross arrived, though it may have no connection, that a very large quantity of lipstick arrived. This was not at all what we men wanted, we were screaming for hundreds and thousands of other things and I don't know who asked for lipstick. I wish so much that I could discover who did it, it was the action of genius, sheer unadulterated brilliance. I believe nothing did more for these internees than the lipstick. Women lay in bed with no sheets and no nightie but with scarlet red lips, you saw them wandering about with nothing but a blanket over their shoulders, but with scarlet red lips. I saw a woman dead on the post mortem table and clutched in her hand was a piece of lipstick. At last someone had done something to make them individuals again, they were someone, no longer merely the number tatooed on the arm. At last they could take an interest in their appearance. That lipstick started to give them back their humanity.


Το παραπάνω είναι το manifesto του Banksy, στο site του οποίου το βρήκα. Με καταλαβαίνεις που το κόπιαρα ξεδιάντροπα, έτσι δεν είναι;

Μικρό κομμάτι χρυσάφι

Read, every day, something no one else is reading. Think, every day, something no one else is thinking. Do, every day, something no one else would be silly enough to do. It is bad for the mind to be always part of unanimity.

Christopher Morley, American journalist, novelist, and poet.

Γιατί πάντα διάλεγα περίεργους γκόμενους...

Curiosity helps you clarify problems, ideas, and situations, and it encourages you to explore how they could be different. Actively exploring the environment, asking questions, investigating possibilities, and possessing a sense of wonder are all part of being curious. Questions are key. Once you open up to the nuances of life, it's easy to find things that fascinate you and to begin wondering "why?" and "how?"

1. Think Like A Child
2. Look Beyond the Obvious
3. Fire Your Inner Critic
4. Vary Your Daily Routine
5. Identify the Most Impossible Solutions
6. Work Like a Detective
7. Try New Things

1. Think Like A Child
Children are like miniature reporters, constantly asking who, what, when, where, and particularly why. They also have very few preconceived notions, so they are open to taking in new information without being constrained by biases and judgments.

2. Look Beyond the Obvious
The obvious can mask information that may be vital to learning the truth of a situation. The next time you catch yourself thinking, writing, or saying, "Obviously..." make a note of your assumption. Then invest a few hours in looking beyond what appears to be true. Keep searching until you find at least three pieces of information or sources that conflict with what you classified as "obvious."

3. Fire Your Inner Critic
Remember that someone had every great idea in history. Why not you? We can be so critical of ourselves. Fire that inner critic. Give your ideas time to develop. Respect your intuition. Let ideas percolate for a time prior to applying a critical eye.

4. Vary Your Daily Routine
Take different routes to work, or school, or the market. Use your curiosity to see how many ways you can get there from here. Ask directions of a number of people and evaluate how many variations you hear in these directions. Try them all and evaluate the differences.

5. Identify the Most Impossible Solutions
When faced with a challenge, try to identify the most absurd solutions possible. This can be a fun exercise and may unmask a solution. This process tends to expose the boundary lines in your thinking.

6. Work Like a Detective
Good detectives follow all potential leads, often gathering a huge amount of possibly relevant information, much of which turns out to be useless. However, your attention to detail can eventually pan out when you find the one thread that leads you to a solution.

7. Try New Things
Take a class. Try a new mini-hobby. Taste a food that is new to you. See a movie that you normally wouldn't be attracted to. Read a book on a topic that is unfamiliar. The more you put yourself in learning and questioning mode, the more you develop curiosity as a habit.

Έχουμε την τύφλα στα μάτια σας...

... άνοιξε τα μάτια σου, κάνε κλικ εδώ...

Η εκδίκηση ενός κομπλεξικού

Κατεβαίνω με το μηχανάκι την αγαπημένη Κηφισίας. Επιστρέφω από την δουλειά. Τα κλασικά, τα ξέρεις τα ρούτινα της ζωής μου... Είμαι στο φανάρι σταματημένος και εύχομαι στον Θεό της κωλοχαράδρας να σκάσει δίπλα μου κανένα μηχανάκι, από αυτά που πρέπει να σκύψεις ΠΟΛΥ για να τα οδηγήσεις, με κανέναν κούκλο οδηγό να δω και εγώ κάτι να φαντάζομαι μέχρι να φτάσω σπίτι.

Και σκάει! Όχι αυτό που ήθελα, αλλά κάτι σκάει: Καραντιζαϊνάτη μηχανή, σε super “υψηλής-αισθητικής-εκεί-που-η-πρωτοπορία-συναναντάει-τον-μπογιατζή” χρώματα, με δύο αναβάτες. Ντυμένοι στην τρίχα! Με γυαλί ηλίου σχεδιασμένο από τον δάσκαλο του Φίλιππου Στάρκου, με κάτι πουκάμισα και παντελόνια κατευθείαν από έντιτο μόδας του Γουίρεντ (αν το Wired είχε μόδα, that is).

...Και κάτι παπούτσια!!! Μα κάτι παπούτσια!!! Σχεδιασμένα σε εργαστήρι μεσοτοιχία με το εργαστήρι της Apple… αεροδυναμικά, ελαφριά, μουράτα. Σαν κότερα, ένα πράγμα!

Εννοείται, οι δύο τύποι είναι σε φάση «το απολαμβάνω όλο αυτό τρελά». Ρίχνουν υποτιμητικές ματιές και σε μένα που ως συνήθως είμαι σαν τον λέτσο, και στον γάιδαρο (την vespa ανόητε...) που είναι μέσα στην μπίχλα (δεν το πλένω για να μην μου το κλέψουν....). Δίπλα μου ένας παπάκιας ο οποίος τραβάει την ίδια αντιμετώπιση: «Τι λε ρε πλέμπα που θα μοιραστώ τον ίδιο δρόμο με εσένα...».

Κοιτάζω χαμηλά. Ο συνοδηγός της μηχανής έχει κάνει το στυλιστικό σφάλμα νούμερο 5: Επειδής το παπούτσι τον εχτυπάει έχει βάλει τσιρότο στη φτέρνα, το οποίο ως καλό τσιρότο έχει ξεκολλήσει και έχει φύγει από την θέση του και κρέμεται ολάκερο, πάνω από το πίσω μέρος του παπουτσιού-κοτέρου (μη σου πω ότι κρύβει και την μάρκα). Τζάμπα τόσος κόπος για άψογο styling – ένα hansaplast φτάνει να φέρει την καταστροφή..

Αλλά τι νόημα έχει μία καταστροφή άμα δεν την έχεις πάρει πρέφα;

Και κάνω την συγκλονιστική κίνηση. Τεντώνω τον δείχτη και σκουντάω το συνοδηγό. Αυτός γυρίζει και με κοιτάζει με τρελή αηδία. «Πως τολμάς» λέει όλη του η ύπαρξη.

Να σου πω φιλαράκο, του λέω, σου κρέμεται ένα ματωμένο τσιρότο από το ποδάρι!

Αυτά τα λόγια ΑΚΡΙΒΩΣ!

Πατάω γκάζι και φεύγω.

Δεν ξέρω τ έγινε μετά.

Δεν μπορείς ποτέ να κρύψεις την αλήθεια για αυτό που πραγματικά είσαι

Τελικά έγινε. Βρεθήκαμε, πήγαμε στο ταβερνάκι, ήπιαμε μπυρίτσα, φάγαμε κρεατάκι ψημένο στο σχαρούλα, γελάσαμε με τα αστειάκια... Ιδού οι αποκαλύψεις:

Η Κουρούνα, τι ώρα είναι την ρωτάς και άμα δεν συμβουλευτεί το 4τομο "Πόλεμος και Ειρήνη" (ή μήπως να έλεγα Πόλεμος και Γουρούνι....) που πάντα κουβαλά μαζί της δεν απαντά... Επίσης κουβαλά μαζί της μία φωτογραφία της Βίκυς Καγιά που από καιρού εις καιρόν σουρομαδάει όλο μίσος. Επίσης, αν της πεις κάτι που δεν σου αρέσει σε απειλεί ότι θα κατουρήσει πάνω στο πιάτο σου...

Ο Macmanus όλη την ώρα αρνείται τηλεφωνικές προτάσεις να παίξει τον Θεόδωρο Κολωκοτρώνη στο επόμενο video clip της Πέγκυς Ζήνας (μιλάμε για συγκλονιστική ομοιότητα...με το Θεόδωρο, όχι την Πέγκυ ανόητε... ). Επίσης, φοράει μόνο μπλουζάκια mμε τη φάτσα και την διεύθυνση (την κανονική όχι στο internet του pitsirikos).

O Δύστροπόπιγκας στην πραγματικότητα είναι μία ροζ καλοπροαίρετη Λιβελούλη όλο καλοσύνη που δίνει συνέχεια λεφτά στους ζητιάνους και αντιμετωπίζει με μεγάλη θετικότητα ότι του συμβεί (να χέσω εγώ δυστροπία...)

Η Damsel In Stress είναι απλά αχαρακτήριστη...

Τον Vague Tourist είναι καλό αν θες να τον έχεις φίλο να μην έχεις χιούμορ. θα σε κάνει ρεζίλι στη Γλυφάδα με το γέλιο του (αν τρως στο Χαλάνδρι μαζί του, εννοώ - αν τρως στη Γλυφάδα θα σε κάνει ρεζίλι στο Χαλάνδρι.... τέλος πάντων καταλαβαίνεις τι θλεω να πω...)

O Vrypan τώρα μαθαίνει ελληνικά, "μην ανησυχείτε λίγη εξάσκηση και θα λυθεί η γλώσσα μου"...

Oh God!