Λοιπόν, ακούστε τι θα κάνουμε.
η 6 του μήνα από δω και πέρα θα είναι ΠΑΜΕΤΥΧΤΥ (Πανελλήνια Μέρα Τυφλού Χτυπήματος). Για να ανάψουν τα αίματα, να μην θεωρούμε δεδομένο το δώρο της ζωής και κυρίως να καθαρίσουμε την βρωμιά!!!!
Συγκεκριμένα:
Κάθε 6 Δεκέμβρη, στην επέτειο του Αλέξη θα σκοτώνουμε έναν μπάτσο (δεν έχει σημασία ποιον, όλοι οι μπάτσοι είναι γουρούνια δολοφόνοι).
Κάθε 6 Ιανουαρίου θα σκοτώνουμε έναν με σκουλαρίκι, μαλλιά (μεγάλοι αλήτες αυτοί, ΟΛΟΙ)
Κάθε Φεβρουάριο θα σκοτώνουμε έναν ευσεβή την ώρα που βγαίνει από την εκκλησία (είναι οπισθοδρομικά γουρούνια - θρησκεία το όπιο του λαού)
Κάθε Μάρτιο θα τρώμε έναν δημοσιογράφο (αυτοί και αν είναι καθίκια)
Κάθε Απρίλιο το θύμα θα είναι δημόσιος υπάλληλος (πίνουν το αίμα του δημοσίου τομέα, εγώ και εσύ τους πληρώνουμε να κάθονται, ΤΑ ΜΟΥΝΙΑ)
Κάθε Μάιο θα χτυπάμε έναν που δουλεύει σε πολυεθνική (όλοι όσοι δουλεύον σε πολυεθνικές είναι καταναλωτικά γουρούνια που τους νοιάζουν μόνο τα σουκού στην Αράχωβα)
Κάθε Ιούνιο θα χτυπάμε μία κοπέλα με μίνι (όλες όσες φοράνε αποκαλυπτικά μίνι, εξάλλου, είναι πουτάνες και καριόλες)
Κάθε Ιούλιο θα χτυπάμε έναν πούστη (οι πούστηδες είναι, εν πολλοίς υπεύθυνοι για την διάλυση της οικογένειας) - μία τυφλή πιστολιά να ρίξεις στο Γκάζι 50 πούστηδες θα φας, έτσι που είναι μαζωμένοι. πόσο μάλλον αν ρίξεις μιά καλάζνικοφιά.
Κάθε Αύγουστο δεν θα έχουμε τυφλή δολοφονία, είναι τα μπάνια του λαού... σοφόν το σαφές.
αλλά τον Σεπτέμβρη θα έχουμε διπλή δολοφονία, γαι να αναπληρώσουμε. Θα σκοτώνουμε έναν παπά (οι παπάδες είναι ΟΛΟΙ σκοταδιστές) πλας έναν δικηγόρο (είναι ΟΛΟΙ οι δικηγόροι λαμόγια, ως γνωστόν).
Τον Οκτώβρη θα σκοτώνεται ένας ταξιτζής (οι ταξιτζήδες είναι όλοι μουνιά και καθίκια και σε κάνουν κύκλους, άσε που παίρνουν 2352532525πλες διαδρομές).
Τον Νοέμβριο θα δολοφονείται ένας πλούσιος (οι πλούσιοι είναι όλοι σιχαμένοι, όλοι το ξέρουν αυτό).
και μετά, αφού ολοκληρώνεται ο κύκλος θα ξεκινάμε από την αρχή.
Επίσης θα μπορούμε να κάνουμε και μπόνους μήνες με διπλή δολοφονία - με μία δολοφονία το μήνα πως θα προλάβεις να καθαρίσεις του μετανάστες, τους θηλυπρεπείς, τους μουσάτους, τους χορτοφάγους, τους κομμουνιστές, τους γέρους... ξέρεις πόσες κατηγορίες ανθρώπων θέλουν σκότωμα;
ναι, ναι... έτσι θα το πάμε από εδώ και μπρος.
μέχρι τα ΓΑΜΗΜΕΝΑ ΣΤΕΡΕΟΤΥΠΑ να μην αφήσουν κανένα μας ζωντανό.
κανέναν και τίποτα.
μέχρι τα γαμημένα στερεότυπα να πνίξουν την ικανότητά μας να σκεφτόμαστε, να κρίνουμε, να είμαστε ψύχραιμοι... μέχρι να πνίξουν όλα αυτά που μας κάνουν ανθρώπους δηλαδή.
Ο ένας από τους δύο ξένους έγινε με την δολοφονία του βούτυρο στο ψωμί των media. Οι συνθήκες του θανάτου του μας έδειξαν ότι πίσω από κάθε άνθρωπο υπάρχει μία ιστορία πιο πολύπλοκη και καμιά φορά πιο πληγωτική από όσο μπορούμε να δούμε. 
Ψύχρος ψυχρός ο γαλανομάτης Paul, αλλά στην διάρκεια της ζωής του μάζεψε για φιλανθρωπικούς σκοπούς 250 εκατομμύρια δολλάρια! How cool is that indeed. και ήταν και τρελό φατσόνι - ηθοποιός. Ρησπέκτ. 
Ο πατριάρχης της επιστημονικής φαντασίας, και ένα από τα πιο λαμπρά μυαλά του 20ου αιώνα(αλλά και πιο παρεξηγημένα - πόσο λάθος είναι να θεωρείται υπέρμαχος της χωρίς όρια τεχνολογικής προόδου), συνέχισε την δική του Οδύσσεια του διαστήματος φέτος.
...αχ, μηδένα προ του τέλους μακάριζε. Ο θάνατός του ξύπνησε σε κάποιους τον χειρότερό τους εαυτό. Ξέρεις ποιους λέω, αυτούς που έλεγαν ότι του άξιζε... 
Παρά την τεράστια σοβιετική παράδοση, ο άνθρωπος που πέρασε στην ιστορία ως ο μεγαλύτερος σκακιστής όλων των εποχών ήταν... Αμερικάνος. Εγινε grand master στο σκάκι σε ηλικία 15 χρονών. Ένα χρόνο πριν γεννηθώ, το 72, νίκησε τον Σοβιετικό Πρωταθλητή σε ένα μάτς γεμάτο πολιτικούς συμβολισμούς. Μετά, όμως, από αυτόν τον θρίαμβο έγινε το πιο χτυπητό παράδειγμα περίπτωσης όπου η ιδιοφυία εξελίσσεται σε... παράνοια. Πέθανε στο Ρέβκιαβικ, εξορισμένος αλλά και αυτοεξορισμένος από την χώρα του. 
Πέρα από την Αφρική, Τούτση(η πρώτη ταινία που γνώρισε στην γενιά μου την έννοια "είμαι τόσο άσχημος άντρας για αυτό/παρόλα αυτά ντύνομαι γυναίκα"), Τα καλύτερά μας χρόνια (με θεά Barbra που όλοι την θέλαμε μαμά/πρότυπο/δασκάλα/νάνη): Μερικές από τις ταινίες που σκηνοθέτησε ο Sydney Pollack ο οποίος πολύ συχνά έπαιζε και μπροστά από την κάμερα (έκανε και τον μπαμπά της αδελφής στο Will and Grace, καλά θυμάμαι;). 
Στις 29 Μαίου του 1953, 500 χρόνια μετά την άλωση της Πόλης, άλωσε πρώτος την κορυφή του ψηλότερου βουνού, του Έβερεστ (και ναι αγαπημένε αναγνώστη μόλις έγινες μάρτυρας, με όλες τις έννοιες της λέξης μαρτύρησα, της πιο κουλής σύνδεσης δύο εντελώς άσχετων μεταξύ τους γεγονότων που έγινε ποτέ χιχιχι).
Σε προκαλώ να τον γκουγκλάρεις. I dare you. σε προκαλώ! 
Το πιο χρυσό κορίτσι από τα 4, η φαρμακόγλωσση Σοφία, με την κληρονομία φαρμακογλωσσιάς της αποτελεί πρότυπο (άπιαστο, αλλά ας μην το κάνουμε θέμα) κάθε αδελφουλίνας που μένει πέρα από τις γραμμές του τρένου στην Κωνσταντινουπόλεως. Επίσης είναι και το στυλιστικό reference point της Τανίλας. Η Estelle Getty πήγε φέτος στην γειτονιά των Αγγέλων με τον Μάνο, την Μελίνα, και τους άλλους (σόρη αλλά πάντα ήθελα να χρησιμοποιήσω αυτό το κλισέ κι εγώ μία φορά). 
Πες με αλήτη, πες με αχάριστο, πες με σάηκο κήλερ, πες με τηβή φρηκ, πες με ότι θες πες με... αλλά η αλήθεια είναι ότι ο κινηματογραφικός θάνατος της Έλενας Ναθαναήλ στο Εκείνο το Καλοκαίρι μου στοίχισε 1314716655325295925620615993997884873772572 φορές περισσότερο από τον πραγματικό, φέτος. αη νόου. παθέτικ. μπατ στηλ.
