δωράκι για το τέλος του 2009 κ την αρχή του 2010, σημαντικό ντοκυμαντέρ σε μορφή ποστ:

ΤΙΤΛΟΣ: Σταδιακή εξέλιξη της αδελφής στον εργασιακό της χώρο

Μέρα στην καινούργια δουλειά 1η - Η αδελφή εμφανίζεται με κουστούμι, πολύ σοβαρή, μπασάρει την φωνή της όταν μιλάει, απλώνει το χέρι πολύ στιβαρά κ βάζει δύναμη στην χειραψία. Διακοσμητικά στο γραφείο δεν βάζει. Όταν παραγγέλνει μεσημεριανό παίρνει σουβλάκι διπλόπιτο με γύρο - κ ΜΕ κρεμμύδι.

Μέρα 10η - Τέλος το κοστούμι, εμφανίζεται το πρώτο υφασμάτινο παντελόνι. Τα πουκάμισα παραμένουν μπλε κ γκρί. Όμως η φωνή χαλαρώνει λίγο, το ίδιο κ η χειραψία. Εμφανίζεται το πρώτο διακοσμητικό στο γραφείο - φωτογραφία σε μεταλλικό κάδρο όπου είναι ο ίδιος με γυναίκα σε μπαρ, κ καλά ότι... Τα σουβλάκια για το μεσημεριανό δίνουν την θέση τους σε μακαρονάδες με σολωμό.

Μέρα 20η - Εμφανίζονται τα πρώτα μη γκρι κ μπλε πουκάμισα (ξέρεις, κίτρινα, κόκκινα, πράσινα, πότε πότε κανένα περδικαλί). Επίσης, σκάει κ το πρώτο τζην πανταλόνι, που όμως είναι ακόμα χωρίς παγιέτα κ κεντητά λογότυπα. Το μαλλί αρχίζει κ ζελεδάρεται, αλλά σε αντρικό στιλ. Η μακαρονάδα στο λάντς συνεχίζει να είναι μακαρονάδα.

Μέρα 31η - Κλείσαμε μήνα κ αρχίζουμε να χαλαρώνουμε. Τα πουκάμισα γίνονται όλο κ πιο εμπριμέ. Όλο κ πιο έμπριμε. Όλο κ πιο εμπριμέ. Όλο κ πιο εμπριμέ. (έλα, πάρτο αλλιώς, χαλάρωσέ το λίγο). Τα τζην γίνονται όλο κ πιο "μοντέρνα". Το μαλλί αποκτά διάφορα κοκοράκια. Η χειραψία έχει κοπεί μαχαίρι. Το γέλιο αποκτά μία περίεργη τσιρίδα κ η φωνή ξεφεύγει λίγο προς την χώρα της Μαριάνας Τόλη. Στο γραφείο εμφανίζεται το πρώτο διακοσμητικό άγαλμα μινιατούρα Λάηζα Μινέλη στο Cabaret. Ή η Barbra Streisand στο Yentl.

Μέρα 60η - Το ντύσιμο του πια είναι πια σαν να ετοιμάζεται να πάει Sodad. Τα μπλουζάκια είναι θεοκόλλητα, τα κοιτάς κ παθαίνεις δύσπνοια, κ με διάφορα συνθήματα φτιαγμένα από παγιέτα κ διαμάντια σβαρόφσκη. Το γραφείο έχει γεμίσει αφίσες Sex and the City κ φωτογραφίες του Sam Worthington ημίγυμνου. Όταν παραγγέλνει μεσημεριανό, σαλάτα φυσικά, θέλει μισή ώρα για να εξηγήσει στην κακομοίρα υπάλληλο στο τηλέφωνο τι να έχει μέσα κ τι να μην έχει (λίγο καρύδι, αυχό χωρίς κρόκο, κινέζικο λάχανο διπλό...) - την οποία υπάλληλο στο τηλέφωνο την λέει "γλυκιά μου"! Ή "μωρή" αν της κάνει λάθος την παραγγελία.

Μέρα 365 - Η αδελφή εμφανίζεται με full φράτζα Φάρα Φώσετ, μπλουζάκι ροζ με στάμπα "Yes, I totally support Gay divorce" κ παντελόνι μιλιτέρ στο ίδιο Outfit (κ όχι μόνο αυτό, αλλά της πάνε κιόλας της ροφκιάνας, χιχιχι)! Τα παπούτσια, άστο μην τα περιγράψω, αρκεί να πω ότι ακούγεται το τακούνι του λουστρινιού μισή ώρα πριν φτάσει. Tο χέρι δεν το δίνει με χειραψία αλλά το απλώνει να της το φιλήσουν. Έχει την απαίτηση (που της την έχουν καλύψει) κάθε μισή ώρα να της επιτρέπουν να βάζει λακ στο μαλλί γι αυτό όλα τα Meeting της είναι διαρκείας maximum 30 λεπτά. Στο κινητό έχει ringtone το theme της Δυναστείας κ οι φωτογραφίες στο γραφείο είναι όλες από έναν μπέαρ με μουστάκι - που κρατιούνται αγκαλίτσα σε μία παραλία της Καλαμάτας.

μέρα 1000η κ πάνω - η αδελφή φωναζει τον διευθυντή της "μωρή, θέλω αύξηση επιτέλους , παλιοσακαφιόρα" κ την συνάδελφο της "φίλη, ξέχασα να φέρω το κραγιόν σου ρε αγάπη - πάντως μου πήγαινε πολύ, το είπαν όλα τα παιδιά στο πάρυ εχτές!". Στα εταιρικά πάρτυ εμφανίζεται με το γκομενάκι (το μπέαρ που λέγαμε πριν) το οποίου του κάνει σκηνές κ το βρίζει "δεν με αγαπάς καθόλου, δεν προσέχεις καθόλου τις ανάγκες μου για συναίσθημα" αφού πιει μερικά ποτά παραπάνω! Όσο για την υπογραφή στο e mail της είναι Dame Βασίλης - senior product manager.

... ... ... ... ... ... ... .... .... .... ...

Φίλοι μου καλοί κ αγαπημένοι καλή χρονιά, χρόνια πολλά κ καλά να περάσουμε την Πρωτοχρονιά μας!
Κ το νεογέννητο 2010 (ξέρω τσήζη...χοχοχοχο) να μας φέρει λίγο (άντε, καλά, αρκετά....χεχεχεχε) περισσότερο χιούμορ στην καθημερινότητά μας! :-)

Το μόνο πράγμα που χρειάζεται να διαβάσεις για την δεκαετία που φεύγει (αντί για απίστευτα βαρετές λίστες)

To Vanity Fair έκανε πάλι το θαύμα του - εδώ μία λίστα με τα πιο αξιομνημόνευτα (κ μη) των 00ζ! Κλικ για να το δεις μεγάλo, άντε δεν διαβάζονται αλλιώς τα γράμματα:

κ δεν θα χάλαγε κ ο κόσμο να μου πεις κανένα ευχαριστώ που σε γλυτώνω από τον κόπο να κάνεις τόσες πολλές αναγνώσεις βαρετών Lists!

πι εσ - είμαι σούπερ πράουντ γιατί το YOU HAD TO BE THERE: Seven-state blackout in summer of '03 το έχω ζήσει! Στην Νέα Υόρκη! Κ μάλιστα με μάρτυρα! yes!

εχ, δόουζ χουέρ δη ντέηζ!

Ένας σκηνοθέτης στα μπουζούκια

O Αλεχάντερ Γκονδάλεθ Ιναρήτου (σημείωση ισπανόφονου: τέλεια προφορά προβατούκο!), ο σκηνοθέτης δύο από τις καλλίτερες κ πιο συναισθηματικές ταινίες της δεκαετίας του 2000, του Βαβέλ κ του 21 Γραμμάρια (αν δεν τις έχεις δει είσαι ΤΜΒ=τεράστιο μικρό βλαχάκι, κ χάνεις πολύ) σκηνοθέτησε μία ωραία διαφήμιση για την χορηγία της Orange στο παγκόσμιο πρωτάθλημα ποδοσφαίρου της Νοτίου Αφρικής.

Είναι κάπως μαγική - όταν ο άθρωπας είναι ταλέντο, ό,τι κ να κάνει το κάνει ωραίο!

Κ μην ξεχνάς να διαβάζεις αναπάντεχα βιβλία

Διάβασα ένα πολύ αναπάντεχο βιβλίο κ θέλω να στο πω.

"Κάτω από την σημαία του Ουρανού".

Του Τζων Κρακάουερ. Από που τον ξέρεις; Είναι αυτός που έγραψε το "ταξίδι στην άγρια φύση". Όπου ήταν η βάση της ομώνυμης πολύ ωραίας ταινίας του Σων Πεν με θέμα τον πλούσιο Αμερικάνο πιτσιρικά που έγινε περιπλανώμενος κ τελικά πέθανε από ασιτία στην Αλάσκα. (αν δεν έχεις υπόψη γκουγκλάρεις κ μαθαίνεις, κάγκουρα ε κάγκουρα! ΤΜΒ, ε ΤΜΒ).

Στο "Κάτω από την σημαία..." ο Κρακάουερ, που είναι πολυπράγμων άθρωπας, συγγραφέας, δημοσιογράφος, ορειβάτης, ασχολείται με την μυστηριώδη, για μας τους Ευρωπαίους, αμερικάνικη θρησκεία του Μορμονισμού.

Με αφορμή μία διπλή δολοφονία (μίας 24χρονης κ της 15μηνης κόρης της) που διέπραξαν φανατικοί φονταμενταλιστές Μορμόνοι, ο συγγραφέας κάνει μία αναδρομή/αξιολόγηση/εξιστόρηση της θρησκείας που είναι κ η πιο γρήγορα αναπτυσσόμενη αυτήν την εποχή στον κόσμο, κ η μοναδική που δημιουργηθήκε σε Αμερικάνικο Έδαφος - κ μάλιστα μετά την εποίκισή του από Ευρωπαίους.

Ξέρεις για τους Μορμόνους σίγουρα - σου θυμίζω το Big Love, το εξαιρετικό σήριαλ του αγαπημένου HBO... σου θυμίζω ακόμα τα διάφορα περίεργα που σίγουρα θα έχεις ακούσει/πάρει πρέφα για το Salt Lake City, κ την Γιούτα, την πιο συντηρητική πολιτεία της Αμερικής, την μόνη που ποτέ δεν επισκέφτηκε ο Bill Clinton ως πρόεδρας. Κ τέλος σου θυμίζω κάτι πανέμορφα Αμερικανάκια που έχεις δει στους δρόμους της Αθήνας να κυκλοφορούν με σκούρα κοστούμια κ ταμπελάκια με το όνομά τους στο πέτο. Ε, αυτά είναι Μορμόνο-γκομενάκια που έχουν βγει για να προσυλητίσουν.

Το βιβλίο με μάγεψε με έναν πολύ εγκεφαλικό τρόπο. Εξιστορεί πως ξεκίνησε ο Μορμονισμός, εκεί στις αρχές του 19ου αιώνα (την ίδια εποχή που εμείς παλεύαμε για την ελευθερία μας) κ λέει τι περίεργος λαμόγιος αλλά κ εξαιρετικά χαρισματικός άνθρωπος ήταν ο ιδρυτής του! Αναφέρει πώς η νέα θρησκεία αντιμετωπίστηκε αλλά κ πως αντιμετώπισε το νεογέννητο έθνος Αμερική (πανικός κ ομίχλη), κ πώς από μία αρχική κοινή πίστη γεννήθηκαν πολλά παρακλάδια επικίνδυνων φανατικών (δύο από τους οποίους διέπραξαν κ το φρικτό έγκλημα που αποτέλεσε αφορμή για το γράψιμο του βιλίου κ το οποίο εξιστορείται πολύ αναλυτικά). Τέλος, γιατί το έχει το αιματάκι του, μιλά κ για τα εγκλήματα που διέπραξαν οι πιστοί της κατά τα σχεδόν 160 χρόνια της ιστορίας της.

Ακόμα, αναφέρεται πολύ πολύ πολύ αναλυτικά στο θέμα-ταμπού της πολυγαμίας. Κάποτε οι Μορμόνοι υποστήριζαν ότι ένας άνδρας μπορεί να έχει πολλές γυναίκες ταυτόχρονα κ μάλιστα ότι αυτό είναι θέλημα Θεού. Λόγω κατακραυγής η πρακτική εγκαταλείφθηκε... ή μήπως όχι; ή μήπως μόνο για τα μάτια του κόσμου; χμφ χμφ χμφ χμφ... μπερδεμένη υπόθεση, κ γεμάτη εκπλήξεις. Μεγάλη αιτία βίας κ καυγάδων κ εντάσεων κ πόνου στην Αμερική, αλλά κ αλλού. Περισσότερες κ πολύ ζουμερές λεπτομέρειες, στο βιβλίο... χμφ χμφ χμφ

Βέβαια, για να πω κ του στραβού το δίκιο ο συγγραφέας δεν φαίνεται να είναι κ τόσο αντικειμενικός απέναντι σε αυτό που παρουσιάζει. Σου δίνει την αίσθηση ότι έχει προαποφασίσει να καταδικάσει το σύστημα αξιών κ πίστης Μορμονισμός... όμως, έχει δίκιο; έχει λόγους αιτιολογημένους να το κάνει αυτό; χμφ χμφ χμφ... κ αυτό θα σου πρότεινα να το ανακαλύψεις διαβάζοντας το βιβλίο.

Πέρα από την γοητεία του βιβλίου ως ιστορικό (κ όσοι αγαπάνε να διαβάζουν ιστορία ξέρουν τι εννοώ) έχει κ ένα άλλο ιδιαίτερο πλεονέκτημα. Σε γνωρίζει, κ μάλιστα καλά, με μία όψη των Ηνωμένων Πολιτείων πολύ Αμερικάνικη, πολύ εξω-ευρωπαϊκή, πολύ διαφορετική από τα ευρωπαϊκά μας μυαλά κ συνήθειες... κ για αυτό ακριβώς τον λόγο μετά που το τελείωσα αισθανόμουν ότι ανακάλυψα ένα καλά κρυμμένο μυστικό της παγκοσμίως κυρίαρχης χώρας (πολιτιστικά τουλάχιστον... μην σου πω κ στρατιωτικά)! Επίσης... χμφ χμφ χμφ... θέλω να πάω στην Γιούτα ΤΩΡΑ like now! χοχοχο

Ναι, ήταν ένα αναπάντεχο βιβλίο. Μακρυά από τα συνηθισμένα μου διαβάσματα. Δεν το περίμενα να το απολαύσω - κ δεν το περίμενα ότι θα μου άφηνε τόσα πολλά κ τόσο ενδιαφέροντα. Το έπιασα από ψυχαναγκασμό, επειδή καθόταν αδιάβαστο ένα χρόνο τώρα... κ κοίτα που μου την έκανε την τέλεια γυριστή!!!

Προειδοποιώ, όμως! Δεν είναι εύκολο διάβασμα, είναι ιστορία, δεν διαβάζεται νεράκι σαν μυθιστόρημα. Την θέλει την συγκέντρωση του. Αλλά αν τέτοιου είδους βιβλία είναι του γούστου σου, κ αν σου αρέσει να ανακαλύπτεις πραγματικά άγνωστους κόσμους μέσω της μαγικής διαδικασίας να έρχεσαι σταδιακά σε επαφή με τις τις λεπτομέρεις που τους απαρτίζουν, θα το απολαύσεις! θα το σούπερ απολαύσεις! γιου γκο μπόη πραγματικά.

the verdict: ναι, στην αγάπη αυτή λέω ναι, μην αφήσεις να φύγω ποτέ, ότι πέρασα πέρασα φτάνει

Ως δημότης Γλυφάδας, ξέρω από μέτρια παράσταση

Εχτές πήγα στην παράσταση του μεγάλου γκουρού (ομ ομ εντατίκ) του θεάτρου μας, Λευτέρη Βογιατζή, "το ύστατο σήμερα". Είναι, λέει, ενός πολύ ρησπέκτ ρησπέκτ εντατίκ Εγγλέζου συγγραφέα!

Μου είπε κάποιος που εμπιστεύομαι "να το δεις", και ότι "είναι μέτριο, μεν, αλλά χουάη νοτ"!

Εντάξει, δεν τρελάθηκα, ομολογώ!

Όμως από την άλλη δεν ήταν πια κ τόσο κακό όσο αισθανόμουν ότι το αισθάνονταν οι υπόλοιποι θεατές! Κάποιο κομόσαντε, κάποιοι χαμουργιόσαντε, κάποιο δυσανασχετούσαν, κάποιοι αδημονούσαν να περάσει η ώρα κ έκλαναν (ευτυχώς όχι πολλοί κ όχι πολύ, φιου φιου).

Κ το χειροκρότημα στο τέλος, ήταν πιο χλιαρό κ από mercy σεξάκι με γκομενάκι που τα είχες πολύ παλιά παλιά κ έχει μείνει χωρίς sex για χρόνια κ αναγκάζεσαι, for old times sake, να κάνεις το ψυχικό ενώ δεν θέλεις!

Όσο για το τι άκουσα βγαίνοντας από το θέατρο.... άσε καλλίτερα μην μαγαριστώ, ας μην τα μεταφέρω, είναι κ γιορτάδες μέρες!

Ένηγουεη, πάρε υπόθεση έργου για να έχουμε κοινή βάση συζήτησης:

Είμαστε σε μπαρμπέρικο. Επιτηδευμένος κύριος (enter Βογιατζής), με πολύπλοκο λεξιλόγιο κ φιοριτούρες διάφορες στην συμπεριφορά κ στα άλλα σουσούμια του, προετοιμάζει τον μπαρμπέρη για να του πει ένα πολύ κακό νέο, ενώ αυτός τον κουρεύει.

Ο μπαρμπέρης (ο ηθοποιός Δημήτρης Ήμελος κλέβει την παράσταση από τον Βογιατζή big time,) είναι λαικός κ ψιλοκακόμοιρος άθρωπας, αληθινός, χωρίς επιτηδεύσεις κ σουσούμια, το εντελώς αντίθετο από τον πελάτη του.

Αρχίζει λοιπόν ο πελάτης μία βαρετή κουραδολογία περί των κακών ειδήσεων, κ πως πρέπει να λέγονται, κ τι επίδραση έχουν, κ πως κανείς να τις στήσει κ λοιπά κ λοιπά... αλλά τις κακές ειδήσεις, δεν έχει το κουράγιο να τις πει!!

Ώσπου ο κουρέας, κάνει την γυριστή. Κ λέει ΑΥΤΟΣ τα φρικτά νεά στον άνθρωπο που θα έπρεπε να του τα πει!

Λέγοντας τα κακά νέα, δείχνει κ τον πόνο του, την οδύνη του, το πόσο υποφέρει από αυτά... που, έχει χάρη που δεν θέλω να σου κάνω σπόηλερζ, είναι πραγματικά φρικτά για τον ίδιο, του διαλύουν την ζωή!

Χωρίς να ασχοληθεί καθόλου με το ΠΩΣ θα τα πει, τα λέει, χύμα κ τσουβαλάτα.

Κ αυτό είναι κ το κλειδί του έργου.

Αυτό που βλέπουμε δεν είναι η αντίθεση ανάμεσα σε δύο άλλου χαρακτήρα άθρωπες.

Είναι η αντίθεση ανάμεσα στην τέχνη κ την αληθινή ζωή. μούμπλε μούμπλε

Όπου, από την μία πλευρά έχουμε την τέχνη, που ενδιαφέρεται να μεταφέρει τα γεγονότα κ τα νοήματα, κ ασχολείται πως να τα πει, πως να τα παρουσιάσει, πως να αναδείξει.

κ από την άλλη έχουμε την αληθινή ζωή, τους ανθρώπους που πραγματικά υποφέρουν κ τρελαίνονται από όλα αυτά που η τέχνη ωραιοποιεί κ στα οποία βασίζεται για να βγαίνει τάχα μου επιδραστική κ σημαντική για τον κόσμο. σκεψ σκεψ εντατίκ.

Κ καλά όλα αυτά, κ ναι, είναι ωραίο θέμα για το θεατρικό σου - αλλά βρε άθρωπα, κάντο λίγο πιο σαφές όλο αυτό, να μπορέσει να το καταλάβει ο μέσος άθρωπας! αλλιώς, τζάμπα το έκανες όλο το μπούγιο....

δεν λέω περισσότερα, πιστεύω ότι την παράσταση καλό θα ήταν να την δεις.

Βέβαια έκανε μόνο 20 ευρώ το εισιτήριο - κ το έργο κρατούσε 90 λεπτά. Δεν ξέρω αν θα ήμουν το ίδιο nonchalant αν πλήρωνα 40 ευρώ κ καθόμουν καρφωμένος στην καρέκλα για 2 ώρες. Μπορεί κ εγώ να έριχνα το τρελό χασμούρη.

Πάντως ξανά μανά, πρέπει να το πω, δεν μπορώ να κρατηθώ: Είναι απίστευτο το τι ασχήμια μαζεύουν οι θεατρικές παραστάσεις, θέ μου στο κοινό κάτι φάτσες ούτε να μου το δουν, γιατί χριστέ μου γιατί; που είναι οι λεβέντηδες, που είναι τα γκομενάκια, που είναι οι όμορφοι; Γιατί έχει ασχημήνει έτσι το κοινό του θεάτρου; (απάντηση σέξη βγιούερ - αγάπη μου οι όμορφοι είναι σπίτι κ κάνουν σεξάκι, δεν έχουν λόγω να σκοτώσουν απογεύματα πηγαίνοντας στο θέατρο, λογικό).

κ επίσης, δεν μπορώ να δεχτώ ότι η χτεσινή παραγωγή είναι από τα καλλίτερα πράγματα που έχει να προσφέρει το θεατρικό συνάφι φέτος. Στους τυφλούς βασιλεύει ο μονόφθαλμος, ξέρω ξέρω, αλλά τώρα τελευταία ο μονόφθαλμος όλο κ πιο πολύ ρίχνει το επίπεδο πχιότητας χμφ χμφ χμφ χμφ.

α κ κάτι άλλο, μπήτσηζ:

επειδή το αποφασίσαμε τελευταία στιγμή να το δούμε το έργο, δεν σημαίνει ότι πρέπει να με τιμωρήσεις κ να με βάλεις σε μία θέση όπου σε όλη την διάρκεια της παράστασης δεν είδα ούτε μία φορά το πρόσωπο των πρωταγωνιστών κ τις εκφράσεις τους. Για να το πω αλλιώς, άμα θες το θεατράκι σου να είναι τύπου οικογενειακό κ να έχεις θέσεις στα δεξιά κ αριστερά της σκηνής να φροντίζεις να γυρίζει λίγο το επίκεντρο της προσοχής προς αυτούς που κάθονται στα πλάγια!!! ασταδγιάλα μπητς.

αλλιώς να κρατήσεις το παλιό κλασικό η σκηνή στο βάθος κ όλοι οι θεατές απέναντί της. γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ.

επίσης, γενικά πιστεύω ότι αν δεν γινόταν τόσο έντονη προσπάθεια η παράσταση να φανεί ως κάτι σπουδαιότερο κ σημαντικότερο από αυτό που είναι, θα είχε μία καλλίτερη ισορροπία. Κ δεν θα άφηνε τους ανθρώπους απογοητευμένους όπως εμφανώς τους άφησε! θα μου πεις, αν πηγαίνεις σε μία παράσταση κ περιμένεις να σου λυθούν όλα τα προβλήματα της ζωής, ε....

χμφ χμφ χμφ χμφ

Συνταγή για τα χειρότερα γιουβαρλάκια έβα!

Εχτές το απόγευμα, κατάφερα κ ξεπέρασα τον εαυτό μου, έφτιαξα τα χειρότερα γουβαρλάκια του κόσμου! γιου γκο μπόη κυριολεκτικά!με όλη την σημασία της λέξεως!

εννοείται ότι έχεις συνταγή με τη μία:

Παίρνεις 1 κιλό κιμά,

3 κρεμμύδια,

αλάτι πιπέρι

λάδι, ρύζι

κ πολύ αχρηστία στο μαγείρεμα (αυτό το τελευταίο είναι σούπερ απαραίτητο! χωρίς κιμά κάνεις γιουβαρλάκια, χωρίς αχρηστία στο μαγείρεμα δεν κάνεις με τίποτε).

Κόβουμε τα 3 κρεμμύδια σε μεγάλα κομμάτια. Πως βάζουμε στην χωριάτικη; έ λίγο μικρότερα, (αλλά ελάχιστα! προσοχή). Για να το πετύχουμε αυτό, να μοιάζει δηλαδή το ψιλοκομμένο κρεμμύδι με κρεμμύδι για χωριάτικη, το κόβουμε σε κατάσταση πανικού: δηλαδή ταυτόχρονα έχουμε το νου μαςψιλοκάνουμε ακόμα 3257996851 δουλειές (να στίψει το πλυντήριο, να απλώσουμε ρούχο, να μιλήσουμε λίγο στο τηλ, να, να, να).

αφού κόψουμε κρεμμύδι, ανακατεύουμε με τον κιμά. ρίχνουμε αλάτι πιπέρι λάδι.

Πλάθουμε μέχρι να κρυώσει το δάχτυλο απο τον παγωμένο κιμά κ να μας πιάσει βαθειά επιθυμία για χουχουλιάσματα στο τζάκι (αν έχουμε) ή στο γκομενάκι (αν δεν έχουμε τζάκι έχουμε γκομενάκι - έτσι πάνε αυτά, ή το ένα έχεις ή το άλλο).

μετά ρίχνουμε ρύζι, υπολόγισε 3 -4 χούφτες (χούφτα = ότι χωρά στην κούρμπα της παλάμης, δηλαδή σχετικά λίγο)

Αφού πλάσουμε όλον τον κιμά σε μπαλάκια σχετικά ισομεγέθη μεταξύ τους, μέγεθος υπολόγισε κρίκος σκουλαρικιού από τα 80ζ, τα ρίχνουμε στο νερό που πια έχει φτάσει να ζεσταθεί.

Παρατηρούμε με τρόμο ότι κάποια από τα γιουβαρλάκια μας διαλύονται, μας σπάνε τα νεύρα που βλέπουμε τα τεράστια κομμάτια κρεμμύδι μέσα στα μπαλάκια του κιμά, αλλά δεν μασάμε - έχουμε να πάμε θέατρο κ πρέπει να τελειώσουμε το μαγείρεμα.

Επίσης, ψιλοφρικάρουμε που βλέπουμε ότι μάλλον έπρεπε να βάλουμε περισσότερο νερό, όπως αρχίζει κ κοχλάζει γίνεται πουτάνα γύρω από το μάτι γιατί η κατσαρόλα είναι ξέχειλη, άρα μάλλον έπρεπε να χρησιμοποιήσουμε μεγαλύτερο τσουκάλι, αλλά δεν γαμιέται μία παραπάνω μαλακία στις τόσες που έχουμε κάνει δεν έγινε κ τίποτε!

Κάποια στιγμή αρχίζει να κοχλάζει... εσύ κάνεις άλλες δουλειές, το έχεις πάρει απόφαση ότι αυτό που θα φας είναι δράμα αλλά το αντιμετωπίζεις βουδιστικά, δεν είναι δα ότι έτρωγες νουβέλ κιουζήν στις Βερσαλλίες, έχεις συνηθίσει!

Κ αφού περνά ή ώρα κ το φαγητόνιο πλησιάζει να γίνει παρατηρείς το εξής απίστευτο:

Ότι ξαφνικά τα τεράστια κρεμμύδια δεν φαίνονται μέσα στα μαγειρεμένα γιουβαρλάκια, κ ότι ω του θαύματος κάτις έχεις κάνει σωστό γιατί βρήκες το Ιερό Δισκοπότηρο της σούπας! Πέτυχες να χυλώσει υπέροχα, τέλεια, καταπληκτικά το σουπόνι! Μάλλον το ότι έβαλες σχετικά λίγο νερό έκανε αναπάντεχο θαυματάκι!

Όταν, δε, δοκιμάζεις λίγο την σουπίτσα σου, τα γευστικόνια χτυπάνε κόκκινο στο αίμα σου! γιου γκο μπόη!

Εκεί, σε πλημμυρίζει ένα κύμα ικανοποίησης, ρίχνεις επιπλέον αλάτι πιπέρι κ λάδι, ακόμα δύο χουφτίτσες ρύζι, περιμένεις ακόμα ένα τεταρτάκι κ το έχεις το φαγητό! Κ μάλιστα είναι τόσο νόστιμο ώστε να δεν χρειάζεται ούτε να το αυγοκόψεις ούτε τίποτε άλλο. Κ δεν έχεις ρίξει ούτε κύβο κνορ-μάτζη-πιρέλι-χουότέβερ, ούτε κανένα άλλο ενισχυτικό γεύσης.

How cool is that! όχι σε ρωτώ!!! how cool??????

Καμμία φορά τα πράγματα που τα ξεκινάς με απροσεξίες κ με την σιγουριά ότι την πούτσισες κ ότι έχεις κάνει πολλά λάθη βγαίνουν καλλίτερα όχι μόνο από ότι περίμενες αλλά από το γενικότερα αποδεκτό!

Βέβαια, δυστυχώς, κ αυτό είναι πολύ σκληρό, πράγματα που τα προετοιμάζεις κ τα γαμάς στην μελέτη εν ώλ, βγαίνουν απίστευτη μούφα. Φυσικά, εσύ πάντα οφείλεις να δίνεις τον καλλίτερο σου εαυτό, αλλά... όσο να 'ναι είναι σκεψ σκεψ εντατίκ το φαινόμενο.

(Παρόλα αυτά εσύ σέξη βγιούερ να κόψεις ΨΙΛΟΚΟΜΜΕΝΑ τα κρεμμύδια, εντάξει; καλή όρεξη, τα γιουβαρλάκια είναι τέλειο φαγητό για αυτή την περίοδο, δεν υπάρχει πιο comfort food)

Χριστουγεννιάτικο ντελίβερι

Μου πήρε μισή ώρα να βρω τον κατάλογο της πιτσαρίας "Φιρέντζε". Τον είχα καταχωνιάσει κάπου... αλλά που να φανταστώ ότι θα την χρειαζόμουν! Πάλι καλά που δεν τον είχα πετάξει, θα έμενα νηστικός! Κ καλά να την βγάλεις μόνος, άπλυτος κ με τις φόρμες το βράδυ των Χριστουγέννων... να την βγάλεις κ πεινασμένος, ε θα πήγαινε πολύ!

Μα πως την είχα κάνει έτσι την ζωή μου; Να εξαρτώμαι για να φάω το βράδυ των Χριστουγέννων από την πιτσαρία "Φιρέντζε", την μοναδική που έμενε ανοιχτή τέτοια μέρα; ...μεγάλη κ πολύπλοκη ιστορία. Δεν παραπονιέμαι. Σε έναν μεγάλο, πολύ μεγάλο, βαθμό η απομόνωση στην οποία είχα βυθιστεί ήταν επιλογή μου. Όχι συνειδητή, αλλά στην ουσία εγώ την είχα επιλέξει. Ακόμα τότε δεν το ήξερα, δεν είχα πάρει πρέφα τους υπόγειους ψυχικούς μηχανισμούς που σε κάποιες φάσεις της ζωής μας, μας κάνουν να κατεβάζουμε ρολά κ να πέφτουμε με το κεφάλι βουτιά στην δική μας προσωπική δυστυχία. Ναι, υπάρχουν κάποιες εποχές που κανείς προτιμά την δική του προσωπική μιζέρια, την οποία ελέγχει απόλυτα, από μία ευθυμία κ καλή διάθεση συνύπαρξης, που όμως είναι γεμάτη από εξελίξεις που μοιάζουν αδύνατο να ελεγθούν: Προδοσίες, απάτες, υποκρισίες, μικρές κ μεγάλες, απορρίψεις, απογοητεύσεις - πράγματα που πίστευες ότι ποτέ δεν θα σου συνέβαιναν. Πράγματα που ποτέ δεν πίστευες ότι θα ήσουν ικανός να κάνεις...

Ασ μην θεωρητικολογώ όμως. Κ ας το ομολογήσω: Με διάφορες, πολλές, μαλακίες, είχα απομακρύνει τους ανθρώπους από την ζωή μου - τουλάχιστον, αυτούς που θα ήθελα να είμαστε μαζί τις ημέρες των Χριστουγέννων. Κ έτσι, τώρα, μόνος στο σπίτι, προσπαθούσα να βρω τον κατάλογο της μόνης πιτσαρίας που μπορεί να με ταίσει (φυσικά, δεν είχα την απαίτηση να μου στείλουν χριστουγεννιάτικο μενού...).

- Καλησπέρα, χρόνια πολλά! Θα μου στείλετε μία πίτσα 4 τυριά κ δύο κοκακόλες λάητ;
- Γειά σας, χρόνια πολλά κ εσείς! Που να τα στείλω;
- Καλλιδρομίου Χ, στον έβδομο. Πxxx το όνομα στο κουδούνι
- Το τηλέφωνό σας;
- 21036xxxxx
- Κύριε Π. θα αργήσουμε όμως λίγο, έχω μόνο 1 άτομο απόψε.
- χεχε... πάλι καλά που το έχετε κ αυτό! Χριστουγεννιάτικα ποιος θέλει να δουλεύει;

Αυτό το τελευταίο σχόλιο προσπάθησα να ακουστεί ως αστείο. Αλλά μάλλον δεν τα κατάφερα, αισθάνθηκα ότι ο πιτσαδόρος ενοχλήθηκε λίγο! Δεν πειράζει, ακόμα μία απροσεξία στο ενεργητικό μου! Δεν με απασχόλησε κ πολύ το θέμα - απλά ανησύχησα λίγο μη τυχόν κ ο τύπος για να με "εκδικηθεί" μου καθυστερούσε την παραγγελία περισσότερο. Έκλεισα το τηλέφωνο, κουκουλώθηκα με την κουβέρτα κ πάτησα το play στο dvd, έτοιμος να ξαναβυθιστώ στον κόσμο των Sopranos.

... ... ... ... ... ... ...

Με ξύπνησαν το κουδούνι της εξώπορτας κ το σταθερό τηλέφωνο που χτυπούσαν μαζί. Πετάχτηκα. Για μερικά δευτερόλεπτα κοιτούσα γύρω μου τρομαγμένος. Μετά θυμήθηκα. Ωχ! Έτρεξα στην πόρτα. Απ' έξω ήταν ο ντελιβεράς. Το ένα χέρι το είχε κολλημένο στο κουδούνι, ενώ με το άλλο κρατούσε το κινητό του. Το κουτί με την πίτσα μου, στο πάτωμα μπροστά του. Έκλεισε το κινητό, το τηλέφωνό μου σταμάτησε να χτυπάει:

- Σε παίρνω τηλέφωνο! Ξέρεις όση ώρα χτυπάω; θα έφευγα!

Σήκωσε την πίτσα από το πάτωμα, ήταν πολύ μπουχτισμένος:

- Τηλεφώνησα στο μαγαζί για να μου δώσουν το τηλέφωνό σου. Θα έφευγα!

Ήταν ξένος - εξ ου κ ο ενικός. Όμορφος, πολύ. Ανοιχτόχρωμος, γύρω στα 40, με παχύ ξανθωπό μουστάκι, κ μαλλιά κουρεμένα με την ψιλή. Στο μέτωπό του, κοντά στον δεξί κρόταφο, υπήρχε ένα σημάδι, σαν από παλιά κακοφτιαγμένα ράμματα. Απολογήθηκα:

- Συγγνώμη, συγγνώμη... με πήρε ο ύπνος!

Με κοίταξε ακόμα πιο θυμωμένος:

- Τι κοιμάσαι άμα περιμένεις φαγητό; άντε!

Ντράπηκα. Είχε δίκιο:

- Συγγνώμη... κοιμάμαι πολύ βαριά... συγγνώμη, είμαι πολύ άρρωστος.

Γούρλωσε τα μάτια όταν άκουσε την λέξη "άρρωστος". Άλλαξε η έκφραση του, η σκληρότητα κ η τσατίλα έγιναν ενοχή κ ντροπή. Μαζεύτηκε. Νομίζω ότι έκανε κ ένα βήμα πίσω...

- Δεν πειράζει, δεν πειράζει. Για σένα το λέω, περίμενα πολύ ώρα θα έφευγα.

Δεν απάντησα. Πήρα την πίτσα κ την σακούλα με τις κοκακόλες κ του έδωσα 20 ευρώ. Έβαλε τα χέρια στις τσέπες να μου δώσει ρέστα.

- Εντάξει είμαστε, του λέω.
- Τι εντάξει, 5 ευρώ να σου δίνω.
- Όχι, όχι, εντάξει είμαστε...
- Δεν θέλω εγώ. Δεν πειράζει που άργησες; Κατάλαβες;

Ήταν πάλι θυμωμένος. Αναρωτήθηκα γιατί. Αισθάνθηκε ότι τον πρόσβαλα που ήθελα να του δώσω μεγάλο πουρμπουάρ; Μήπως τον πείραξε που ήθελα να εξαγοράσω την καθυστέρηση με λεφτά;

Αλλά, μία άλλη, ακόμα μεγαλύτερη κ ουσιαστική απορία είχε αρχίσει να παίρνει σχήμα κ μορφή μέσα μου... Γιατί του είπα ότι είμαι άρρωστος; κ μάλιστα "πολύ";

κ, κυρίως, γιατί, αν κ σωματικά ήμουν γερός σαν ταύρος, αισθανόμουν ότι δεν του είχα πει ψέματα; γιατί;

... ... ... ... ... ... ...

Ο ντελιβεράς δεν το κράτησε το 5ευρω, όσο κ αν επέμεινα. Κ δεν τον ξαναείδα ποτέ, αν κ για να τον πετύχω παράγγελνα για πολύ καιρό από την πιτσαρία "Φιρέντζε". Ήθελα να τον δω διότι η συνάντηση μαζί του είχε πολύ σημαντική επίδραση πάνω μου. Μου πήρε καιρό να καταλάβω το γιατί - κ για να πω την αλήθεια, δεν το κατάλαβα από μόνος μου (αλλά αυτό είναι θέμα άλλη ιστορίας).

Φαίνεται πως εκείνο το Χριστουγεννιάτικο βράδυ όταν είπα στον ντελιβερά "είμαι άρρωστος" έκανα μία ομολογία. Ναι, την έκανα για τους λάθος λόγους, από αμηχανία κ ενοχή που τον είχα να με περιμένει, αλλά πόσες φορές στην ζωή μας δεν κάνουμε το σωστό πράγμα για τους λάθος λόγους;

Αυτή η ομολογία ήταν το πρώτο βήμα να αναγνωρίσω κ να δεχτώ την κατάστασή μου. Κ αυτό το βήμα, οδήγησε με την σειρά του στο να αποφασίσω να "γιατρευτώ". Ασφαλώς, μου πήρε πολύ καιρό να ξεκινήσω, κ όταν ξεκίνησα μπήκα σε μία μεγάλη περιπέτεια, κ χρειάστηκε να επιμείνω πολύ, καμία φορά αντίθετα στην φύση μου, κ έπεσα πολλές φορές...

αλλά, με ένα θαυμαστό τρόπο, κατάφερνα να ξανασηκωθώ. Κ τώρα πια, είναι περισσότερος ο καιρός που είμαι όρθιος. Κ σε αντίθεση με παλιά, το να είμαι πεσμένος είναι η εξαίρεση. Όχι ο κανόνας!

Κ η αρχή είχε γίνει εκείνο το Χριστουγεννιάτικο βράδυ.

Χρόνια πολλά, χρόνια καλά!

αγαπημένοι sexy viewers/φίλοι!

Σας εύχομαι από τα βάθη της καρδιάς μου χρόνια πολλά, με πολλές χαρές, με ισορροπία κ εσωτερική ηρεμία, με ουσιαστική παραγωγικότητα κ με πρόοδο!

Να περάσετε όμορφα αυτές τις γιορτές, κοντά σε ανθρώπους που τους κάνετε κέφι.

Κ, αν μου επιτρέπετε να σας δώσω μία "συμβουλή", με όλο το θάρρος κ τον σεβασμό...

Προσπαθήστε να σκεφτείτε την ζωή σας υπό το πρίσμα του ότι, όσο κ αν έχουμε προβλήματα, όσο κ αν έχουμε δυσκολίες, όσο κ αν πολλά πράγματα πηγαίνουν όχι τόσο καλά όσο θα θέλαμε...

στην πραγματικότητα είμαστε ΠΡΟΝΟΜΙΟΥΧΟΙ. κ μάλιστα big time.

Εγώ αποφάσισα να κάνω ένα πείραμα. Για μερικούς μήνες από την ζωή μου, τους επόμενους 3 ας πούμε, θα προσπαθήσω να λειτουργώ με αυτό το mentality. Ότι είμαι προνομιούχος - επειδή έχω στέγη, φαγητό κ ζεστασιά σταθερά πάνω από το κεφάλι μου, επειδή είμαι ελεύθερος να έχω απόψεις κ να τις εκφράζω, επειδή μπορώ να χαίρομαι την ζωή μου κ να διασκεδάζω, επειδή έχω πρόσβαση σε ψυχαγωγία, παιδεία κ πολλά άλλα....

Θα κάνω make believe λοιπόν, ότι είμαι προνομιούχος (που είμαι) κ θέλω να δω πως αυτό θα διαχυθεί κ έξω από το μυαλό μου, στον μικρόκοσμό μου! Αν μη τι άλλω θα με κάνει να μοιάζω λίγο πιο χαρούμενος!

Γιατί η αλήθεια είναι ότι έχω γίνει λίγο γκρινιάρης τον τελευτάιο καιρό - κ αυτό έχει αρχίσει κ μου την σπάει λίγο. [Σναπ άουτ οβ ήτ μπήτς!]

Πολλά φιλιά κ πολλές ευχές! Β :-)
εν τω μεταξύ, δεν είναι τέλεια αυτή η εικόνα του Χριστού με ένα πρόβατο; you go boy, εντελώς!

Η εντύπωσή μου από το Avatar σε λίγες λέξεις

Δεν είναι η ταινία που θα αλλάξει την ιστορία του σινεμά, αλλά είναι μία ταινία που θα αλλάξει έστω κ λίγο τον τρόπο που βλέπεις εσύ το σινεμά.

το οποίο είναι όσομ παρά 5 τουλάχιστον.

Η ταινία δεν έχει τίποτε που να μην το έχουμε ξαναδεί/ξαναδιαβάσει. Μέτρα:

Μπλέ ανθρωπάκια; τσεκ, το έχουμε δει στα στρουμφάκια

Σκηνές μάχης με ελικόπτερα που καίνε ζούγκλα; τσεκ, το έχουμε δει στο Αποκάλυψη τώρα, τον Ελαφοκυνηγό κ μερικά εκατομμύρια ακόμα ταινίες με θέμα το Βιετνάμ

Νέους κόσμους με περίεργα φυτά κ πλάσματα; τσεκ, το έχουμε δει από την τριλογία του Άρχοντα των Δακτυλιδιών, μέχρι ουουουουουουοουυο όπου θες

Άνθρωποι που παίρνουν άλλη μορφή για συγκεκριμένους λόγους; τσεκ, το έχουμε ξαναδεί στο.... στο.... στο.... ε δεν θυμάμαι τώρα, αλλά θυμάμαι ότι το έχω ξαναδεί! (αν θυμάσαι ΕΣΥ που σέξη βγιούερ, μπη μα γκέστ ε;)

Παρόλα αυτά, η ταινία δεν μοιάζει με τίποτε που να έχεις ξαναδεί. [Κ όχι, αυτό δεν συμβαίνει εξ αιτίας της χρήσης των γυαλιών. Τα οποία 20 λεπτά μετά που τα φόραγα κατάφερα να τα συνηθίσω, αυτό δεν το περίμενα (ίσως έχει να κάνει με το ότι το γυαλί πήγαινε με το μαλλί που είχα εχτές, χμφ χμφ χμφ, λες;)]

Αρονό, ίσως αυτό να είναι η μεγάλη τέχνη του Cameron ότι παίρνει χιλιοειδωμένα κ χιλιοειπωμένα πράγματα κ τα συνθέτει σε κάτι εντελώς καινούργιο κ πρωτότυπο. Οπότε, ένα έχω να του πω... you go boy!

Να πας να την δεις την ταινία, μην είσαι ΤΜΒ (ΤΕΡΑΣΤΙΟ μικρό βλαχάκι). Κ φυσικά να την δεις σε 3d! Eγώ πάντως θα την ξαναδώ - μου άρεσε πιο πολύ από το Ταητάνεικ, που το είχα δει τρις - κάθε φορά με άλλο γκομενάκι, κ καλά ρομάντικ ντέητ (αλλά εγώ γενικά είμαι κολλημένος με την επιστημονική φαντασία, οπότε δεν είμαι κ ο μέσος όρος).

Εν τω μεταξύ ήθελα να σε ρωτήσω το εξής σέξυ βγιούερ, άσχετο αλλά κ σχετικό κατά κάποιο τρόπο:

δεν βρίσκεις ότι η ηρωίδα στο avatar...


Μοιάζει πάρα πολύ με την κυρία εδώ; θεά Ελένη Ζαφειρίου! discuss!


αρονό, κάτι στο ύφος, κάτι στο πεπλατυσμένο ρουθούνι, κάτι το λύγμ στα μάτια.... χμφ χμφ χμφ

χμφ χμφ χμφ σκεψ σκεψ εντατίκ!

Πας στοίχημα 1 μύριο ευρώ ότι θα σου αλλάξω γνώμη για το Last Christmas?

Σήμερα, την ώρα που γύριζα από το γυμναστήριο κ περπατούσα στην πανέμορφη Χριστουγεννιάτικη Αθήνα με τις στολισμένες βιτρίνες, τα φωτάκια, τα μελομακάρονα που ντυμένα με ένα μαύρο σλιπάκι λικνίζονταν κ μου έλεγαν "φάε μας, φάε μας" κ τα άλλα χριστουγεννιάτικα σύμβολα σκέφτηκα το εξής....

Ότι κάθε φορά που σε ένα ραδιοφωνικό σταθμός ή στα ηχεία ενός μωλ παίζουν το last Christmas, ακόμα μερικές πένες προστίθενται στον τραπεζικό λογιαριασμό του πολυαγαπημένου George Michael... έτσι, μπορεί να αγοράσει ακόμα λίγο μπάφο, ένα ακόμα χάπι, ή οτιδήποτε είναι αυτό που τον βοηθά να κάνει κεφάλι these days!

Το οποίο για κάποιο λόγο το βρήκα πάρα μα πάρα πολύ cool. Κ από εκεί που το είχα σιχαθεί, ξαφνικά το Last Christmas το ξαναλάτρεψα! Γιατί κάθε φορά που το ακούω ο George Michael κερδίζει ακόμα ένα τσιγαριλίκι! How cool is that??? Α λοτ, τράστ μη.

κ αν μετά από αυτό δεν σε έπεισα να αγαπήσεις το Last Christmas (ντρόπ ον γιου πήπολ), ίσως αυτό σε πείσει, χεχεχε: