Παλιά χρέη - ελπίζω να το διαβάσεις...

Γνωριστήκαμε τον Μάιο του 1999. Εγώ ήμουν στα χωρίσματα της πιο σημαντικής σχέσης που έχω κάνει στην ζωή μου και ήθελα πως και πως να βρω την αφορμή που θα μου έδινε την ώθηση να πω το πολυπόθητο "φεύγω τώρα". Εκείνος δεν ξέρω σε τι φάση βρισκόταν.

Εκείνο το βράδυ ήμουν λιάδα! Είχα πιει απίστευτα πολύ. Ήμασταν σε ένα bar στην Αναγνωστοπούλου που δεν υπάρχει πια. Μας σύστησε ένας κοινός φίλος... Ψάρωσα πάρα πολύ λόγω της γοητείας που εξέπεμπε - ήπιαμε μαζί αρκετά ποτά, και τον συνόδεψα στο σπίτι του λίγο δρόμους πιο κάτω...

Μπορεί να ανέβηκα και πάνω για άλλο ένα ποτό... ήμουν τόσο κόκκαλο που δεν θυμάμαι καθόλου. Ακόμα και να ανέβηκα δεν έγινε και τίποτα. Δεν υπήρχε περίπτωση να μου σηκωθεί με τόσο πολύ ουίσκι - καταλαβαίνεις τι εννοώ...

Την άλλη μέρα, Κυριακή, βγήκαμε για φαγητό. Στη Μαρίτσα, στη γειτονιά του/μου. Περάσαμε ωραία αρκετά, συζητήσαμε για πολλά. Είμαι και ο τύπος που όταν αποφασίσω να το παίξω γοητευτικός είμαι ακαταμάχητος (όμως δεν αποφασίζω συχνά... μερικοί λένε ότι αυτό είναι ένα μικροπροβληματάκι μου - εγώ πάλι δεν συμφωνώ μαζί τους...). Το πράγμα φαινόταν ότι θα πάει καλά.

Αρχίσαμε να βλεπόμαστε - όλο και πιο συχνά. Κοιμόμασταν μαζί τα βράδυα, βγαίναμε μαζί, είχα πάει πράγματα στο σπίτι του, όταν τελείωνα τη δουλειά πιο σύχνα πήγαινα στο σπίτι του παρά στο δικό μου, με γνώρισε σε μερικούς φίλους του, τον γνώρισα στην αδελφή μου και στην κουμπάρα μου.

Ο ανόητος δεν υποπτεύθηκα ότι το γεγονός πως δεν το κάναμε ίσως σήμαινε πως δεν ήταν μία κατάσταση που άξιζε να κυνηγήσουμε. Θεωρούσα ότι η σεξουαλική επιθυμία θα έρθει με το χρόνο, πως ήμουν μπλοκαρισμένος λόγω έλλειψης οικειότητας... δεν ήθελα με τίποτα να παραδεχτώ ότι ο τύπος απλά δεν μου έκανε κούκου... Μην με παρεξηγείς, δεν είναι πως δεν μου άρεσε. Είχε (και ακόμα έχει) πολύ μυαλό, η προσωπικότητά του με όλα τα στραβά και τις δυσκολίες της είναι από τις πιο ιδιαίτερες και διασκεδαστικές να είσαι κάπου γύρω της. Αλλά... με ένα γκόμενο δεν βλέπεσαι λόγω της προσωπικότητας μόνο. Πρέπει να σε καυλώνει βασικά και πάνω εκεί χτίζονται και όλα τα υπόλοιπα...

Θα μου πεις "μπράβο ρε προβατάκο που ανακάλυψες τον τροχό..." και δεν θα έχεις και άδικο. Κοίτα είχα διάφορα προβλήματα στον τρόπο που σχετίζομαι με ανθρώπους, μερικά από τα οποία ήταν τόσο θεμελιώδη όσο αυτό... να μην ξέρω δηλαδή τις προτεραιότητες σε μία ερωτική σχέση...

Ας είναι, γυρίζω στην ιστορία μου. Πέρασαν έτσι, να κάνουμε δηλαδή τα πάντα εκτός από sex, δύο μήνες. Και μετά ήρθε το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος. Έπρεπε να πάει στη μαμά του σε κάποιο νησί της Δυτικής Ελλάδας. Πήγε - και εγώ διάλεξα εκείνη τη στιγμή για να επικοινωνήσω με τον πρώην γκόμενο. Αποφασίσαμε να φάμε μαζί το βράδυ της Παρασκευής - καταλήξαμε να πηδιόμαστε μέχρι το απόγευμα της Δευτέρας... (ε, το ξέρεις πως γίνεται - ο γκόμενος που τον ξέρεις 5 χρόνια μόλις τον χωρίσεις και εξαφανιστούν οι ντροπές και οι καθωσπρεπισμοί γίνεται σκέτος καύλας ξαφνικά και αρχίζεις να κάνεις τα καλύτερα σεξουαλικά... ).

Τη Δευτέρα το απόγευμα, φεύγοντας από το σπίτι της όχι-και-τόσο-πρώην-μεγάλης-μου-αγάπης με είδε να βγαίνω από την πολυκατοικία η καλύτερη φίλη του καινούργιου-πολύ-συμπαθητικου-αλλά-τίποτα-περισσότερο-από-φίλος. Σημειωτέον, μία μέρα που πηγαίναμε βόλτα με το αμάξι του είχα δείξει την πολυκατοικία ώς "αααα... εδώ μέναμε με τον πρώην μου..." (θεέ μου ούτε το Γωγουλίνι τέτοια μαλακία δε θα έκανε...).

Ξημερώματα της Τρίτης μετά του Αγίου Πνεύματος η καινούργια μη-αγάπη γύρισε από το νησί... Προφανώς η φίλη χωρίς να γνωρίζει τι κάνει του είπε ότι "α ξέρεις συνάντησα τον προβατάκο να βγαίνει από μία πολυκατοικία στην οδό τάδε...". Ο τύπος που καθόλου βλάκας δεν είναι έκανε τους συσχετισμούς... το αποτέλεσμα. Μερικές όχι και τόσο ευρωπαϊκές σκηνές, μία στραβωμένη ρόδα σε ένα σκουτεράκι, και ένα πολύ αμήχανο απόγευμα που έπρεπε να πάω στο σπίτι του να μαζέψω τα πράγματα του.

Δεν είχα τι να του πω την τελευταία φορά που ειδωθήκαμε... Αλλά αν είχα το κουράγιο και τα είχα βρει με τον εαυτό μου θα έλεγα: Με γοήτευσες αλλά για τους λάθους λόγους - όλα καλά και όλα ωραία αλλά γκομενικά... δεν! Λυπάμαι που μου πήρε δυόμιση μήνες να το πάρω χαμπάρι, αλλά δεν είμαι και ο πιο έξυπνος άνθρωπος στην γη, ούτε έχω και την πιο άμεση επαφή με τα σώψυχά μου... Οπότε, μην μου θυώσεις και πάρα πολύ. Μαλάκας είμαι... αλλά κακή πρόθεση δεν είχα!

Αυτά, ελπίζω να καταλάβεις...