Τα πουλιά σαν τα βρίσκει η σφαίρα κομματιάζονται

Τον δίσκο έπεσε έρωτας τον αγόρασα ίσως και δύο μόλις μέρες αφού κυκλοφόρησε, την άνοιξη του 2003.

Ήταν το αποτέλεσμα της πολυαναμενόμενης συνεργασίας, μετά από αρκετά χρόνια, του Μακεδόνα με τον Κραουνάκη και ως θαυμαστής και των δύο, όταν έμαθα ότι επιτέλους θα έβγαζαν πάλι δίσκο μαζί ενθουσιάστηκα και τον περίμενα πως και πως.

Εκείνη την εποχή ήμουν και στην αρχή μίας σχέσης που φαινόταν ότι θα εξελιχθεί σοβαρά. Μέσα στα πολλά πράγματα που είχαμε κοινά με τον αγάπιο μου ήταν ότι άρεσε και στους δύο μας και ο Μακεδόνας αλλά και ο Κραουνάκης.

Όταν λοιπόν βγήκε ο δίσκος, και πήγα να τον αγοράσω, πήρα δύο αντίτυπα – ένα για μένα και ένα για τον αγάπιο. Είχα ήδη φτιάξει στο μυαλό μου μία ωραία κατασκευή... ότι αυτός ο δίσκος θα ήταν «ωδή στον έρωτά μας» που τότε ήταν στα πολύ ντουζένια του, ότι θα ακούγαμε μαζί αγκαλιά τα τραγούδια καθώς θα γελάμε και θα φιλιόμαστε στον καναπέ, ότι θα διαλέγαμε μετά από τρυφερές αντιπαραθέσεις πιο τραγούδι είναι το αγαπημένο μας...

Αλλά, όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια ο Θεός γελάει...

Δεν πέρασαν 10 μέρες από τότε που έζησα τη μεγάλη χαρά να δω ένα υπέροχο φως χαράς να λούζει το πρόσωπο του αγάπιου καθώς του χάριζα το cd... και o αγάπιος μας τελείωσε...

Έτσι, μέσα σε μία μέρα - το πρωί μαλώσαμε και την άλλη μέρα το πρωί το είχαμε διαλύσει...

Ήταν ο πιο οδυνηρός χωρισμός της ζωής μου – ... ήταν που πρόλαβα να τον αγαπήσω πολύ (αν και είχαμε περάσει δύο μόνο μήνες μαζί), ήταν που θα ξαναβούλιαζα στον ωκεανό της μοναξιάς, ήταν που ήξερα ότι έφταιγα για το χωρισμό.... πολλά "ήταν" που είχαν σαν αποτέλεσμα να τραβήξω τόσο μεγάλο ζόρι και να πονέσω τόσο πολύ που σχεδόν αποδόμησα τον εαυτό μου... (κατάφερα βέβαια σαν κλασικό σκυλί της επιβίωσης να το γυρίσω σε καλό τελικά... αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία...)

Και έτσι το έπεσε έρωτας του Κώστα Μακεδόνα αντί να γίνει η υπόκρουση σε ένα μεγάλο έρωτα έγινε το soundtrack σε ένα μεγάλο χωρίσμό και ίσως στην μεγαλύτερη βουτιά χωρίς ανάσα που έχω κάνει στην αρχετυπική μοναξιά.

Εχτές το απόγευμα τον ξανάκουσα τον δίσκο – αντανακλαστικά. Μου έρχεται πάλι, και όπως και την άλλη φορά εντελώς αναπάντεχα, ένας χωρισμός. Για αυτό και έβαλα την κατάλληλη υπόκρουση... και έτσι τον θυμήθηκα και είπα να σας πω για αυτόν...

Ο δίσκος δυστυχώς δεν πήγε καλά – κρίμα

Έχει μερικά πολύ ωραία τραγούδια – το «ξύπνα» και «τα πουλιά» δεν παίζονται.

Και βοηθάνε και στους χωρισμούς

(μην το ξεχνάς ποτέ ανόητο πρόβατο - όταν ο άνθρωπος κάνει σχέδια ο Θεός γελάει...)