Οι πιο φωτεινες νύχτες του κόσμου...

.... (με ξέρεις, είμαι ενθουσιώδης...)


Χτες το βράδυ πέφτω για ξάπλα κατά τις 11. Διαβάζω μέχρι τις 12 και μετά κλείνω το φως για να κοιμηθώ...

Δεν με πιάνει ο ύπνος - υπερένταση, έχω σήμερα παρουσίαση ταινιών σε πελάτη και έχω ανησυχία (το δουλεύουμε 6 μήνες το project και κάποιες στιγμές με δυσκόλεψε πολύ...)

Στρυφογυρίζω στο κρεβάτι, ξανανοίγω το φως, διαβάζω στο τελευταίο τεύχος του Time τους πιο σπουδαίους Ευρωπαίους του 2005 (περιλαμβάνει και τον Almodovar σε αυτούς) και κατά τη μία παρά 10 ξανακλείνω το φως...

Την ώρα που είμαι στο μισούπνι (έτσι γράφεται αυτή η λέξη;) ακούω την πόρτα να ανοίγει.

Είναι το ρεμάλι που επιστρέφει από τη δουλειά - αν και μου είχε πει ότι μάλλον δεν θα έρθει να κοιμηθεί σπίτι μου, τελικά τα κατάφερε.

Χάρηκα πολύ που ήρθε... αλλά κάνω τον κοιμισμένο. Όχι επειδή είμαι μουχρίτσας (που είμαι...) αλλά για να απολαύσω να τον ακούω να ετοιμάζεται να πέσει στο κρεβάτι προσέχοντας να μην κάνει πολύ θόρυβο...

Πράγματι, γδύθηκε, πήγε στην τουαλέτα, έπλυνε δόντι, έκανε τσίσα.... και μέτα νυχοπατώντας μπήκε στο δωμάτιο και ξάπλωσε δίπλα μου...

"Γειά σου" λέω εγώ με τη γνωστή προβατίσια στεντόρια φωνή...

"Ξύπνιος είσαι;" μου λέει αυτός με λαμπερή φωνή από την χαρά...

και τότε, εκεί στη μέση της νύχτας, κοντά 1 και μισή το βράδυ, πιάνουμε την κουβέντα.

Όχι για τίποτε σπουδαία πράγματα.... για τα "κανονικά", της ημέρας μας και της καθημερινότητας μας: πως πέρασε η μέρα, τι να κάνουμε το 3ήμερο της 28ης, που έφαγε χτες βράδυ με αυτόν τον συνεργάτη που έχει έρθει από το εξωτερικό...

Πάντα, από μικρός μία από τις πιο μυσταγωγικές και πλούσιες στιγμές που ζούσα με τις αγάπες μου ήταν αυτές οι μικρές συζητήσεις που κάναμε πριν μας πάρει ο ύπνος...

Μεγάλη ευλογία για την ζωή μου που μπορώ και τις απολαμβάνω.