Thursday, October 05, 2006

Ο πόνος, ο καλύτερος φίλος μου

...ευτυχώς καμία φορά τα πράγματα είναι πολύ απλά.

Γενικά προσπαθώ να σκεφτώ με προσοχή τις συμπεριφορές μου απέναντι στους άλλους, ειδικά εκεί που το έδαφος είναι πρόσφορο για σκηνές και στεναχώριες (ξέρεις, μιλάω για γκομενικά, για φιλίες που χαλάνε, για τσακωμούς, για αποχωρισμούς, για συζητήσεις βαθιές, για αρρώστιες και για άλλα τέτοια καθημερινά καρφιά που κανένας δεν μπορεί να αποφύγει... για όλα αυτά τα πράγματα κοντολογίς που μπορούν να πληγώσουν και να μας στεναχωρήσουν).

Ήμουν σκεφτικό παιδί – και τώρα που μεγάλωσα και έχω καταναλώσει κι εγώ το μερίδιο μου στις οδύνες της ζωής, έχω γίνει ακόμα πιο σκεφτικός σε ότι έχει να κάνει με την ψυχολογική θέση που μπορεί να βάλει τον άλλο μία κουβέντα ή μία πράξη μου.

Προσπαθώ να θεωρητικοποιήσω, να βάλω κανόνες, να ορίσω πλαίσια, να κάνω πιο επιστημονική την προσέγγιση μου, βασιζόμενος σε αρχές και σε ηθική και σε συστήματα αντιμετώπισης του κόσμου (ξέρεις, χριστιανικά ή επιστημονικά ή ψυχολογικά ή you name it…).

Αλλά ευτυχώς τα πράγματα είναι πολύ απλά. Και οι απαντήσεις είναι μέσα μας.

Όσο μεγαλώνω και (θέλω να πιστεύω…) βελτιώνομαι σαν πρόβατο όλο και πιο πολύ βασίζομαι πια μόνο σε ένα δεδομένο, σε μία ερώτηση – ρωτάω τον εαυτό μου: Αν ήμουν σε αυτή, την ίδια ακριβώς! κατάσταση, αλλά στην άλλη θέση, αν ήμουν ο άλλος και ο «Βαγγέλης» μου έκανε αυτό ακριβώς, πως θα ένοιωθα;

Και αφού δώσω την απάντησή μου (με όσο μεγαλύτερη αντικειμενικότητα είναι δυνατόν…) τότε προχωράω στην πραγματοποίηση της πράξης ή λέω την πρόταση – βόμβα!
Άρα η εξίσωση είναι: Θα με πονέσει… δεν το κάνω! Θα με ευχαριστούσε; Το κάνω…

Ο πόνος παίζει μεγάλο ρόλο στην εξίσωση, αφού αυτός καθορίζει τελικά τι θα γίνει. Γενικά όπου βλέπω πόνο, κόβω λάσπη… αλλά από την άλλη είναι ένα εργαλείο που έχει βοηθήσει πολύ την ανθρωπότητα να προχωρήσει και να εξελιχτεί πνευματικά... και για αυτό του βγάζω το καπέλο.

και προσπαθώ να μην τον φοβάμαι και να τον βλέπω αλλιώς.

Ομολογώ ότι μπορεί να μου πει κανείς ότι παραείναι υποκειμενική αυτή η αντιμετώπιση του κόσμου (τι γίνεται με αυτούς που δεν θα τους πονούσε το συγκεκριμένο "κάτι" ή που δεν απολαμβάνουν το συγκεκριμένο "κάτι άλλο";) …αλλά, ρε παλικάρια δεν έχω άλλο μπούσουλα σε αυτόν τον κόσμο παρά μόνο τον εαυτό μου… μακάρι να ήταν ένας οικουμενικός εαυτός και να τα περιλάμβανε όλα, αλλά αυτό δεν γίνεται, οπότε…

Αν μη τι άλλο, έτσι έχω την ησυχία ότι έχω πραγματοποιήσει την δική μου εκδοχή…

[Να σου πω και ένα μικρό μυστικό ομορφιάς; Αυτή η μέθοδος είναι πολύ καλή για να πληγώσεις και τα μουνάκια που σου έκαναν πουτανιά και θέλεις να τα εκδικηθείς… (…μην φρικάρεις – θεωρώ την εκδικητικότητα δείγμα υγείας. Μην τους φοβάσαι αυτούς που εκδικούνται - αν μην τι άλλο γιατί κατά κανόνα, όπως ανταποδίδουν το κακό, έτσι ανταποδίδουν και το καλό). Σκέφτομαι ας πούμε: «τι θα με αλλάλιαζε αν μου το έκανε ο άλλος στην συγκεκριμένη σχέση και υπό αυτές τις συνθήκες;»… και το κάνω στυγνά και με την μία!... θα ήθελα να είμαι πιο καλός χριστιανός… αλλά… χεχεχεχε]

(παναγία μου φοβάμαι ότι έχω αρχίσει και Lilιποιούμαι το τελευταίο διάστημα: γράφω ακατανόητα post από την ψυχή ΜΟΥ ΜΟΥ ΜΟΥ ΕΓΩ Η ΨΥΧΗ ΜΟΥ μέσα, που δεν αφορούν κανένα και είναι και σεντόνια... φακ! somebody stop me!).

7 comments:

bbchris said...

STOP!!!!!!
In the name of... L. Sheep!

Σε σταμάτησα τώρα? :-))))))

Προσωπικά θεωρώ ότι όταν αρχίζεις να μετράς τι θα πεις-κάνεις στον άλλο παύει να είναι αυτό το πράγμα ανθρώπινη σχέση και καταντάει στιγνό PR.
Δηλαδή να φτιάξουμε ένα πρόβατο από πλαστελίνη και να το πλάθουμε ανάλογα με την περίσταση.
Είναι καλό αυτό; Εγώ λέω όχι.
Τον απέναντι σου [από φίλο μέχρι γκόμενα] ή τον δέχεσαι γι' αυτό που είναι ή τον απορίπτεις. Δεν είναι δυνατόν να τον αντιμετωπίζεις σαν αποσκευή που την πας και την φέρνεις ανάλογα με τα κέφια σου.

Καλη[μ]πέέέέέέέέρααααααα μεγάλη!!!!!
;-)))))))))))

Provato said...

Μπέεεεελα ρε chris, δεν είπα αυτό... αυτό είπα;


άλλο είναι μετραώ τι θα πω και άλλο αντιμετωπίζω τον άλλο σαν αποσκευή! τι μαλακία έγραψα και έκανες αυτό τον συσχετισμό; από που βγαίνει;

εεεεε; Μπεεεε;


μπεεεεεεν ζουρ!!

Attalanti said...

Προβατάκι, γλύκα, μια χαρά τα λες. Γιατί να κάνεις κάτι που σε κάνει δυστυχισμένο, αν μπορείς να επιλέξεις διαφορετικά; Σε ένα σημείο μόνο διαφωνώ, αυτό της εκδίκησης. Όποιον με έχει πειράξει, απλά τον αφήνω και... το βρίσκει από αλλού χειρότερα (με μαθηματική ακρίβεια και στατιστικά αποδεδειγμένο). μεγάλο φιλί!

John D. Carnessiotis "Asteroid" said...

Με τα περί την εκδίκηση διαφωνώ κι εγώ! Καθέτως και οριζοντίως και διαγωνίως! Είναι μεγάλο ξόδεμα προσωπικό - σε ηθικό επίπεδο - η σκέψη, ο σχεδιασμός, η υλοποίηση... Ό,τι και να σου κάνουν, δεν το αξίζουν να σου πάρουν κι άλλο κομμάτι από σένα - έτσι και βαλθείς να τους εκδικηθείς...
Από κει και πέρα, το να προσπαθείς κάθε φορά να μπαίνεις στην θέση του άλλου είναι, αν το μπορείς, ο πιο καλός τρόπος για να βλέπεις και να κρίνεις τις πράξεις σου και τις συνέπειές τους, τις αντιδράσεις κι άλλα πολλά. Δεν είν' εύκολο, αλλά είναι σπουδαίο και προσπαθώ να το κάνω όποτε στριμώχνομαι στις προσωπικές μου σχέσεις.
Υ.Γ. : Μακράν το καλύτερο post σου αυτό απ' όσα έχω διαβάσει - ξύνει την επιφάνεια για τα καλά! Είδες που μπορείς κι αλλοιώς; :-Ρ

bbchris said...

Δεν έγραψες κάτι κουλό. Να εξηγήσω τι λέω.

Εξαιρούμε τις περιπτώσεις απλών γνωστών που ήπιαμε δυο ποτά και πότε θα τους ξαναδούμε, οπότε μια απόσταση την κρατάμε γιατί μια ανατροφή και μια μόρφωση την έχουμε.

Πάμε στους κοντινούς μας ανθρώπους. Από φίλους μέχρι γκόμενες.
Για να αρχίσεις να μετράς το τι θα πεις στο φίλο σου, πάει να πει ότι ο φίλος σου, σου έχει δημιουργήσει ένα κλίμα που σου απαγορεύει να εκφράζεσαι ελεύθερα μήπως και τον πληγώσεις. Αυτό όμως το κλίμα σου αφαιρεί κάθε έννοια προσωπικότητας - ιδιαιτερότητας. Άρα επί της ουσίας ο φίλος σου σε αντιμετωπίζει σαν αποσκευή.
Άρα αν έρθουμε στην θέση του φίλου μας. Εμείς τι θέλουμε; Ανθρώπους-αποσκευές ή ανθρώπους με προσωπικότητα που καμιά φορά μπορεί να μας πληγώσουν, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν μας αγαπάνε;
Προσωπικά προτιμώ να έρθει ο φίλος μου και να μου πει μια αλήθεια που με πληγώνει παρά ένα ψέμα που με αποκοιμίζει. Και αυτό κάνω κι εγώ.

Και σ'όποιον αρέσουμε στο κάτω-κάτω. Για τους άλλους μπορούμε αλλά δεν θέλουμε!!!! :-))))))

John D. Carnessiotis "Asteroid" said...

Φίλτατε lacerta, προσυπογράφω σε όλα... Πέστα κι εσύ (όσο περισσότεροι τόσο πιο πειστικοί)!..

Anonymous said...

προβατάκο sorry αλλα πολύ μπερδεμένο post ρε φιλαράκι ( κατ, εμέ που παραδέχομαι ότι είμαι και λίγο βραδύστροφος λόγω ζωδίου )!

ενώ εκθειάζεις τις αρετές του να έρχεσαι προκαταβολικά στη θέση του άλλου για να μη τον πονέσεις , στη συνέχεια λες ότι '' ο πόνος '' κινεί την ανθρωπότητα και προσπαθείς να μη τον φοβάσαι , για να καταλήξεις στο προβατίσιο μυστικό ομορφιάς της εκδίκησης ( όπου και όταν χρειαστεί )! Κάτι σαν κρέμα νυκτός ( the Revenge - by Provatique στα hondos center της γειτονιάς σας)

Κι ενώ τελικά πίσω από τη φαινομενική αντίφαση καταλαβαίνουμε τελικά τι θέλει να πει ο ποιητής - κάτι δε δένει καλά , κάτι δε κολλάει . (Ξαναλέω ότι ίσως εγώ δε καταλαβαίνω καλά -το πιο πιθανό ).

Πάντως για να πω και τη γνώμη μου δε μπορούμε να μετράμε όλους με το ίδιο νόμισμα . Ο φίλος-Φίλος είναι μια προέκταση του εαυτού μας -άρα θα ακούσουμε και θα πούμε τα πάντα . Μόνο αυτός μπορεί να πληγώσει και ταυτόχρονα να επουλώσει ! Ο γκόμενος είναι -οφείλει να είναι - ο αντίπαλος εαυτός μας . Η υπόθεση εδώ σηκώνει και μάχες - πολεμικά εμβατήρια και δε συμμαζεύεται ( αλλιώς μάπα το καρπούζι ). Κι αν είναι ικανός γκόμενος θα πρέπει να έχει κι αυτός ένα τρόπο να πληγώσει και να επουλώσει . Με τους συναδέλφους στη δουλειά κάποια στιγμή αναγκαστικά θα ανταλλάξεις αλήθειες ( που συνήθως πονάνε ), αλλιώς πάει το μαγαζί ! . Με τους γονείς έχεις πολλά να πεις που πονάνε αλλά θέλει τρόπο για να σερβίρεις το δηλητήριο . Μ ε τους απλά γνωστούς δε τίθεται θέμα πόνου γιατι απλώς είναι ανώδυνοι από μόνοι τους ( αλλιώς θα ήταν φίλοι ) .
Τελικά οι σχέσεις είναι τόσο πολύπλοκες και ρευστές που καμμία εξίσωση ( '' ο πόνος παίζει μεγάλο ρόλο στην εξίσωση .....'' )δε μπορεί να τις υποστηρίξει , παρά μόνο ο χρόνος .

Στο μόνο που θα συμφωνήσω μαζί σου είναι η αξία της εκδίκησης . Θα διαφωνήσω μόνο στη μέθοδο . Δε χρειάζεται καμμία στρατηγική .Τη κάνεις οριστικά και αξιοπρεπώς , γνωρίζοντας ότι ο άλλος δε θα μπορεί πια να σε έχει. It,s very simple !

yours tryly προβατάκο!