*Μπουρ*δοκίμιο περί πολλών μικρών αβεβαιοτήτων, και μίας μεγάλης σιγουρίας

Στα γκομενικά:

Υπάρχουν μέρες μαύρες, σκοτεινές. Μέρες που είσαι ανήσυχος. "Με αγαπάει;" αναρωτιέσαι! "Έχω κάποια σημασία για εκείνον;". "Είναι πραγματικά ερωτευμένος ή είναι μαζί μου επειδή δεν έχει κάτι καλύτερο;". Υπάρχουν άλλες μέρες που αμφιβάλλεις για τον εαυτό σου: "Τον αγαπώ;" απορείς. "Θα μου λείψει άμα μου λείψει; ή μήπως είμαι μαζί του μόνο και μόνο επειδή, ας πούμε, φοβούμαι την μοναξιά;". ..υπάρχουν μέρες δύσκολες, απογοητευτικές, που χρειάζεται να προσπαθήσεις να μην σε φάει το τέρας της ανασφάλειας, να μην είσαι επιθετικός με την αγάπη σου, να σηκώσεις το τηλέφωνο, να πεις το "σ' αγαπάω, μου λείπεις, έλα..."

Στη δουλειά:

Υπάρχουν μέρες βαρετές, κουραστικές και κουρασμένες. Που πρέπει να πιέσεις διπλά τον εαυτό σου για να αποδώσει, που χρειάζεται να κάνεις μεγάλη εκλογίκευση για να θυμηθείς γιατί αγαπάς αυτό που κάνεις, που απορείς πως βρέθηκες μπλεγμένος με αυτούς του άγνωστους να περνάς την μισή, και περισσότερη, μέρα μαζί τους.

Στο κολυμβητήριο:

Υπάρχουν μέρες που σκυλοβαριέσαι να το βγάλεις το πρόγραμμα. Που σέρνεσαι μέσα στην διαδρομή, που αισθάνεσαι ότι κολυμπάς εντελώς λάθος, που πηγαίνεις αργά και χωρίς τεχνική.

Στα με τους φίλους:

Υπάρχουν μέρες που γίνονται μαλακίες φοβερές. Πολλές μέρες! Που γίνονται πράγματα που καθόλου δεν σου αρέσουν, που θυμώνεις με συμπεριφορές, που πληγώνεσαι με μία κουβέντα, που αναρωτιέσαι τι κοινό έχεις με αυτόν τον άνθρωπο που μιλάς στο τηλέφωνο και "τι σου λέει";

Τελικά, πολλές είναι οι μέρες στην ζωή μας που όλα αυτά τα υπέροχα πράγματα που την απαρτίζουν, ο γκόμενος, ο φίλος, η εργασία, τα χόμπυ, η οικογένεια, φυσικά ο εαυτός μας ο ίδιος, μοιάζουν πουκάμισα αδειανά. Πηγή προβλημάτων περισσότερο παρά χαράς.

Και αμφιβάλλεις πολύ. Και γεμίζεις αβεβαιότητα. Μία μεγάλη σοβαρή αβεβαιότητα, φτιαγμένη από πολλές μικρές καθημερινές ανασφάλειες και ανησυχίες που είναι κομμάτι της καθημερινότητας όλων μας, μηδενός εξαιρουμένου, όσο ισοροπημένος και κατασταλαγμένος και αν είσαι.

Γκλούμη εικόνα ε;

και όμως τελικά δεν είναι. Γιατί εκτός από αυτές τις μαύρες, τις σκοτεινές υπάρχουν και οι άλλες, οι φωτεινές, αυτές που σε γεμίζουν χαρά και ευτυχία και δικαίωση. Και έτσι τελικά το μόνο που έχεις να κάνεις είναι να αφήσεις τις μαύρες μέρες να περάσουν.

Όμως υπάρχει και κάτι άλλο που σε βοηθά να περάσεις μέσα από τις σκοτεινές μέρες. Μία μεγάλη, σούπερ ηρωίδα, πανέμορφη, με ωραίο στήθος, ξανθιά μακριά μαλλιά και γαλανά μάτια. Μία μεγάλη ηρωίδα που κάνει τις μικρές αβεβαιότητες με τα κρεμμυδάκια.

Ποια είναι αυτή; και που; βρίσκεται μέσα σου.

και δεν είναι τίποτε άλλο από την επιμονή σου να κάνεις, με τον καλύτερο τρόπο που μπορείς κάθε στιγμή, να συνεχίσεις να κάνεις, με τον καλύτερο τρόπο που μπορείς κάθε στιγμή, όλα αυτά που αποτελούν την ζωή σου. Αυτά που πολύ συχνά σου φαίνονται λίγα και μικρά και μαύρα, αλλά στην τελική είναι και η ουσία της καθημερινότητας σου.