Πρόβλημα στην ζωή σου; Η Άννα Βίσση, έχει την λύση!

Έμαθα χτες το βράδυ ότι η Άννα Βίσση τραβά μεγάλα ζόρια το τελευταίο διάστημα. Η καριέρα της μάλλον είναι σε άσχημο σημείο, χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι έδωσε κώντσερτς στην τιμημένη ομογένεια της Αμερικής και ζήτημα αν πατήσανε 500 άτομα σε κάθε συναυλία.

(είναι τραγικό αυτό αν σκεφτείς ότι στην Αμερικάνικη ομογένεια γίνονται sold out ακόμα και σήμερα οι συναυλίες του Λεωνίδα Βελή και της Σου Κύρκου αλλά και οι παραστάσεις της Έλντας Πανοπούλου...).

...δεν μπορούσα να κλείσω μάτι όλη νύχτα από την στεναχώρια. Γουατδαφάκ αναρωτιόμουν. Δηλαδή τόση αχαριστία πια το αδηφάγο κοινό; τόσο κοντή μνήμη; ...αλλά θα μου πεις εδώ βάλαμε φυλακή τον Κωλοκοτρώνη, εδώ θα κολλήσουμε;

ΟΜΩΣ!

Η Άννα Βίσση είναι η Άννα Βίσση, και όταν μία καλλιτέχνης από την Κύπρο είναι η Άννα Βίσση και όχι ο ξεπατικωσιάρης ο Χατζηγιάννης, από μας, από μένα, το αγαπημένο σου πρόβατο, δεν μπορεί παρά να έχει ρησπέκτς ρησπέκτς ρησπέκτς. ...καταλαβαίνεις τι εννοώ! και αποφάσισα να αναλάβω δράση.

Σήμερα λοιπόν θα θυμίσω στο αχάριστο, απαίδευτο, γουρουνοκοινό της Ελλάδας ότι η Άννα Βίσση εκτός από την Άννα Βίσση είναι και μία Oprah Winfrey που με τα τραγούδια της δίνει λύσεις σε όλα τα προβλήματα της ζωής μας.

Τι να κάθεσε τώρα να διαβάζεις βιβλία και να τρέχεις σε ψυχολόγους και ψυχοθεραπευτές. Για όλα τα ζητήματα της ζωής η Αννούλα έχει κάτι να σου πει. Φύγαμε:

Πηχη 1:

Θες να μάθεις πόσο καιρό θα είσαι με τον καινούργιο σούπερ τέλειο γκόμενο. δεν χρειάζεται να πάς σε χαρτορίχτρες. Επίσης δεν χρειάζεται να κάνεις και καμία πρποσπάθεια να κρατήσεις τη σχέση. Το τραγούδι της Άννας το λέει ξεκάθαρα:

Ένα χρόνο το περισσότερο...
Κρατάει το πάθος
και γίνεται μίσος
το μίσος γίνεται φόβος
κι ο φόβος γίνεται ψέμα
το ψέμα γίνεται τύψεις
κι αυτό είναι αγάπη

Τα πέντε βήματα του έρωτα είναι αυτά, πάντα αυτά.

Πηχή 2.

Τι είναι αγάπη; σε ρωτάνε σε ένα λεύκωμα στο λύκειο. να μην ξέρεις να απαντήσεις δεν είναι σωστό. Ανοίγεις δισκογραφία Άννας Βίσση σελίδα 42 και εκεί βρίσκεις την λύση:

Αγάπη είναι να θες τον άλλον έτσι όπως είναι
και να πιστεύεις πως για σένα είναι το ιδανικό

(Πλάκα πλάκα δεν έχει άδικο το αννούλα...).

αν όμως ανήκεις στα υποψιασμένα από την ζωή λυκειάκια μπορείς να πεις το άλλο, από το τραγούδι της Φεύγω:

Η αγάπη είναι πρόφαση
Γι’ αυτούς που δεν είναι πια ερωτευμένοι

τέλος αν ανήκεις στους νέους οδηγητές τους τιμημένους πιονιέρους (που ως γνωστόν γουσταρήζουν ως νέοι κομμουνιστές να πειραματίζονται με ουσίες) μπορείς να απαντήσεις λέογντας απλά, λιτά, μονοσήμαντα:

ο έρωτας μωρό μου είναι ψυχεδέλεια

Πηχή 3:

είσαι γκόμενα που έπιασες τον αρραβωνιαστικό σου καβάλα στον Μανώλη τον βοηθό κρεωπόλη της γειτονιάς. εννοείται ότι δεν θα κάνεις σκηνή, δεν είσαι καμία Κατίνα. Πως όμως να χειριστείς ένα τέτοιο θέμα που θέλει ανάταση ψυχής, ανωτερότητα και πχιότητα χαρακτήρα; Η Άννα Βίσση έχει την λύση (μαλάκα, αυτό ρήμαρε - είμαι θεός πέσε και παίρνε τα τρελά ρησπέκτς ΤΩΡΑ).

Πηγαίνεις με ένα απλό μάλλινο ταγιέρ (με λαχούρι και σάνητας αλουμινόχαρτο στα μανίκια) στο κρεωπολείο που δουλεύει ο Μανώλης που σου πηδούσε τον γκόμενο, σκουπίζεις ένα δάκρι περφάνιας και του λες:

Να τον αγαπάς τώρα που τον έχεις
τα λάθη του να αντέχεις
να νοιάζεσαι γι αυτόν
να τον αγαπάς τώρα που τον έχεις
και να τον προσέχεις
όπως τον πρόσεχα όπως τον λάτρευα και εγώ

Πηχή 4:

Ο αρραβωνιαστικός σου βαρέθηκε το Μανώλη. Μία μέρα, βάζει το καλό του κοστούμι και έρχεται σπίτι να σε ξαναζητήσει από τον πατέρα σου. Τι κάνεις που, άσχετα αν δεν το έδειξες, η προδοσία του σου έσπασε την καρδιά; Όταν ο πατέρας σου σου λέει: "έλα βρε κόρη μου, πως κάνεις έτσι; ο πρώτος είναι με σχέση με γυναίκα που τον παίρνει από τον Μανώλη; αφού είναι καραχάνκ και αυτός ο γαμημένος. ...έλα, συγχώρησε τον αρραβωνιαστικό σου, εξάλλου σου ζήτησε και συγγνώμη...". του λες λοιπόν του πατέρα:

Με μια συγνώμη, συγνώμη, μα δεν γίνονται και θαύματα
Με μια συγνώμη, συγνώμη, μα δεν κλείνουν οι πληγές
Πονάνε ακόμη τα σωθικά μου απ τα δικά σου τραύματα
Με μια συγνώμη, συγνώμη, δεν γιατρεύονται οι καρδιές

...ο πατέρας σου μένει αποστομωμένος και βγαίνεις με ένα ρεφρενάκι μία και καλή από την δύσκολη θέση! τέλειο;

(σύντομο διαφημιστικό διάλλειμα: πάρε την πολιτική κατάσταση της χώρας στα χέρια σου... μην ξεχάσεις να ψηφίσεις εδώ. γιατί η συμμετοχή είναι δημοκρατία).

Πηχή 5:

Η κομμουνίστρια που λέγαμε πριν, αυτή που απάντησε στο λεύκωμα, την πάτησε. Την έπιασαν να καπνίζει μπάφο στον περίβολο του Αριστερά στα FM. Για καλή της τύχη, ο μπάτσος που την έπιασε είναι σούπερ ψυχοπονιάρης και όταν ήταν μικρός την έβλεπε να κάνει πιπί της από το απέναντι διαμέρισμα στο οποίο αυτός έμενε! Η κομμουνίστρια που δεν θέλει να μπλέξει αποφασίζει να του κλαφτεί. Έλα όμως που από φαντασία είναι μηδέν (όπως όλοι οι κομμουνιστές, γκούχου χμ). Τι να κάνει για να βγει από τις συμπληγάδες; Του λέει αυτό:

Στο μακρινό Θιβέτ και στις Ινδίες μ
ε σοφούς δασκάλους και γκουρού
Ψάχνω τις αιτίες στου Νεπάλ τις χιονισμένες τις πλαγιές
Ψάχνω του είναι μου τις πιο κρυφές πτυχές

Και ψάχνω, ψάχνω, ψάχνω μες στην ψυχή μου ψάχνω
Με συνταγές περίεργες τον κόσμο μου τον φτιάχνω
Και τρέχω, τρέχω, τρέχω για μιαν αγάπη τρέχω
Τη μόνη που αγάπησα και δεν μπορώ να έχω

Στο μακρινό Θιβέτ και στις Ινδίες
σε παλιά βιβλία και γραφές
Ψάχνω θεραπείες στου Κατμαντού τα επικίνδυνα στενά
Ψάχνω για ίχνη σε θαμμένα μυστικά

ο μπατσούλης βαλαντώνει στο κλάμα, και της λέει: "Αυτή τη φορά θα σε συγχωρήσω... αν σε ξαναπιάσω όμως... α, και πριν φύγεις πάρε μου και μία πήπα".

Πηχή 6:

...βέβαια τώρα που το σκέφτομαι ο μπατσούλης, ΠΡΙΝ την πήπα φυσικά, θα μπορούσε να της πει το εξής:

Μην ψάχνεις την αγάπη, η αγάπη όλους τους βρίσκει
μην ψάχνεις μέσα μου να βρεις αυτό που δεν έχασες ποτέ
Μην ψάχνεις την αγάπη σε φωτιές που δεν καίνε
μην προσπαθείς να κλείσεις τις πληγές που δε σου άνοιξα ποτέ

και μετά να την οδηγήσει στο τμήμα. έτσι θα γλύτωνε και την φρίκη της εμπειρίας να σου κάνει πήπα μία κουμμουνίστρια.

Πηχή 7:

όλο το μπαρ όπου συχνάζεις συζητά τι μπακούρω είσαι που, τόσα χρόνια τώρα, μία φορά με γκόμενο δεν σε έχουν δει να βγαίνεις να πιεις ένα ποτό. εσύ τους ακούς να ψιθυρίζουν πίσω από την πλάτη σου, πληγώνεσαι, γίνεσαι κομμάτια και μία μέρα κάνεις ντητζεομπούθπειρατεία και βάζεις να παίξει δυνατά αυτό το τραγούδι, ενώ κάνεις ληπ σίγκιγκ:

Εγώ τα λάθη μου τ' αγάπησα, σου λέω
και δεν μπορεί κανένας να με κρίνει
Να μείνω μόνη, ίσως ήτανε μοιραίο
Μα δεν πειράζει, αναλαμβάνω την ευθύνη
Δική μου ευθύνη

Μόνη μου, τα βράδια βγαίνω μόνη μου...

Μετά από αυτό γίνεσαι η πιο δημοφιλής στην παρέα - σε έχουν στα ώπα ώπα. Μέχρι που σου επιτρέπουν να πηγαίνεις να τους παίρνεις τσιγάρα.

Πηχή 8 και τελευταίο γιατί το κουράσαμε:

Το ΚΚΕ αποφασίζει να βάλει λίγη αγάπη στην ζωή του. Οργανώνουν συνέδρια όπου νέες κομμουνίστριες μαθαίνουν κόλπα για να γλυτώσουν από την αγαμία, διότι τα μπακουρικά αιμοσφαίρια και τα αγαμητόνια έχουν υπερβεί στο αίμα τους κάθε όριο. Για να μπουν στο κλίμα στην αρχή κάθε σέσηον τραγουδάνε όλες μαζί με ένα στόμα μία φωνή:

Αυτός που περιμένω δεν θα 'ρθει από τα αστέρια
θα 'ναι τα δυο του χέρια γεμάτα χώματα (έχεις κάνει το συσχετισμό έτσι; το παλληκάρι είναι και αυτός κομμουνιστής γιαυτό έχει χώμα στο νύχι). Και το πράγμα συνεχίζει:

Αυτός που περιμένω δεν θα 'ναι ο ιππότης
θα 'ναι απλός στρατιώτης στα χαρακώματα

Αυτός που περιμένω δεν παριστάνει κάτι
Είναι ένα ανθρωπάκι όπως είμαστε όλοι μας

Αυτός που περιμένω δεν είναι ένα αστέρι
Κανένας δεν τον ξέρει μέσα στην πόλη μας

Αυτός που περιμένω δεν έχει εφτά παλάτια
μα από τα δυο του μάτια κυλάει το δάκρυ μου

Αυτός που περιμένω δεν γράφει ιστορία
Δουλεύει μες στα κρύα για την αγάπη μου

...επειδής ξέρω τι κακοπροαίρετος είσαι θέλω να δηλώσω ευθαρσώς ότι όλα τα μπολντ κομμάτια αυτού του σημαντικού ποστ περί φιλοσοφίας είναι ΚΑΡΑΚΑΤΑΑΤΟΦΙΟΙ στίχοι από μεγάλα σουκσέ της Άννας Βίσση.

νομίζω ότι μετά από όλα αυτά τα παραδείγματα που μου βγήκαν πρόχειρα σε 12 λεπτά, είναι φανερό πόσο πολύτιμη είναι η Άννα Βίσση για την ζωή του καθεμιανού μας. Πιστεύω ότι αν ασχολιόταν με τους στίχους της έδρα στο Χαρβαρντ θα είχαμε πολλά να μάθουμε σαν ανθρωπότητα και σαν άνθρωποι. βιβλιογραφία υπάρχει.

και ντροπή σας που δεν την έχετε νούμερο ένα αχάριστοι.

ασταδγιάλα. ΑΣΤΑΔΓΙΑΛΑ! ΟΛΟΙ ΣΑΣ!