Η Αγγελική Βελιβασάκη κατάλαβε ότι ο γιος της θα γίνει (ή μάλλον, είναι) ομοφυλόφιλος από πάρα πολύ νωρίς... ο Γιώργος ήταν δεν ήταν 13 χρονών.
Δεν έχει σημασία πως το καταλάβε. Πάντως το κατάλαβε. Με σιγουριά. Και ήταν και σωστή. Στεναχωρήθηκε πολύ είναι η αλήθεια, πάρα πολύ τις πρώτες μέρες, αλλά δεν του είπε του πρωτότοκού της τίποτα. Μάλιστα έκανε και φιλότιμη προσπάθεια να μην αλλάξει απέναντί του η συμπεριφορά της στο παραμικρό.
Αλλά μετά από καναδύο χρόνια που ο Γιώργος είχε πια μπει για τα καλά στην σεξουαλική εποχή της ζωής του και πλησίαζε τα 16, η Αγγελική κατάλαβε ότι είχε έρθει ώρα να αναλάβει δράση...
Σκεφτηκέ μερικές βδομάδες, με ψυχραιμία και αγάπη, τι μπορούσε να κάνει, τα έφτιαξε όλα ωραία ωραία στο μυαλό της και "χτύπησε" τον Δεκαπεντάυγουστο που ο Γιώργος είχε πάει να περάσει μερικές μέρες με τα ξαδέλφια του...
Ήταν βράδυ παραμονής της Παναγίας. Κοντά 12 η ώρα. Η Αγγελική και ο Νίκος, ο πατέρας του Γιώργου, ήταν ξαπλωμένοι στο διπλό κρεβάτι. Εκείνος διάβαζε ένα εγχειρίδιο για ένα καινούργιο μηχάνημα που είχε φέρει στο μαγαζί, ενώ εκείνη έκανε τάχα πως διάβαζε ένα βιβλίο. Όταν είδε πως ο άντρας της είχε αρχίσει να νυστάζει και χασμουριόταν όλο και πιο συχνά έβαλε το σχέδιό της σε εφαρμογή:
- Νίκο μου, του είπε γλυκά, όπως του μίλαγε τις στιγμές που ένοιωθε μεγάλο έρωτα για αυτόν.
- Ναι... είπε εκείνος.
- Θέλω κάτι να σου πω... είναι σοβαρό... για το Γιώργο μας είναι, αλλά δεν είναι για να τρομάξεις...
Ο Νίκος ξύπνησε για τα καλά - γύρισε στο πλευρό του και την κοιτούσε με προσοχή.
Εκείνη συνέχισε:
- ...δεν ξέρω πως να στο πω... δεν ξέρω καθόλου. Δεν θέλω να θυμώσεις ούτε να στεναχωρηθείς, νομίζω πως είναι κάτι που μπορούμε να το χειριστούμε, στην εποχή μας δεν είναι και τίποτα σπάνιο...
Συνέχισε να μασάει τα λόγια της... Ο Νίκος την κοιτούσε με απορία, προσπαθούσε να αποκρυπτογραφήσει το χαμόγελό της, που ήταν το ίδιο γλυκό και καταφερτζήδικο όπως όταν ήθελα να του ζητήσει κάτι μεγάλο και σημαντικό. Τελικά, αποφάσισε να πάρει την κατάσταση στα χέρια του... Ανακάθισε στο κρεβάτι, πήρε την Αγγελική αγκαλιά και είπε:
- ...θες να μου πεις... εεεεε... ότι ο γιος μας είναι... ομοφυλόφιλος;
Η Αγγελική έμεινε μαλάκας. Τον κοίταζε έκπληκτη και ανακουφισμένη.
- Το ξέρεις; είπε.
- Ναι ρε Αγγελική, το ξέρω. Τι είμαι, κανένας μαλάκας; Μάτια έχω και βλέπω!
- και... τι λες;
- ...τι να πω... ξεφύσηξε εκείνος. εσύ, τι λες;
- Στεναχωριέμαι λίγο.
- Και εγώ είπε ο Νίκος.
- Αλλά δεν θέλω να τον κάνω να δυστυχήσει, ούτε να νιώσει άσχημα απέναντί μου. Για αυτό ήθελα να στο πω σήμερα, που λείπει για μερικές μέρες, για να το συζητήσουμε.
Ο Νίκος έσκασε στα γέλια.
- Αυτά τα "να το συζητήσουμε" μην μου τα πουλάς εμένα! Νόμιζες που θα γίνω έξαλλος και ήθελες μου το πεις ώστε να έχεις μετά χρόνο να με καλμάρεις - για αυτό τον έστειλες άρον άρον στη θεία του...
H Αγγέλα τον κοίταξε με βλέμμα παραδοχής... εκείνος συνέχισε:
- Και στο έχω πει 100 φορές. Όταν είναι να μου πεις κάτι για τα παιδιά μην αρχίζεις λέγοντας "θέλω να σου πω κάτι αλλά μην τρομάξεις"!!! Πάει η ψυχή μου στην κούλουρη γαμώ το κέρατό μου!!!! ...λοιπόν, λέγε, τι έχεις κατά νου να κάνουμε;
τι θα κάνουν το συζητούσαν όλον τον Δεκαπεντάυγουστο.
.. ... ... .. .. .. ... ... ... .... ... ... .... ... ... ... ... ... ... ... .... ... ... ... ....
Ο Γιώργος γύρισε από τα ξαδέλφια του μερικές μέρες μετά, χωρίς να έχει ιδέα πόσο σημαντικός θα αποδεικνυόταν εκείνος ο Δεκαπενταύγουστος για όλη του την ζωή.
Κάμποσες βδομάδες μετά ο Νίκος και η Αγγελική τον έβαλαν στο τραπέζι της κουζίνας και τον άρχισαν μία συζήτηση που του φάνηκε ότι ήταν ό,τι πιο δυσάρεστο είχε χρειαστεί ν χειριστεί ποτέ. Τι του είπαν; ..του είπαν ότι έχουν μία υποψία για αυτόν, ότι τους στεναχωρεί αλλά δεν το θεωρούν ντροπή, πως θέλουν να ξέρει ότι τον αγαπούν ανεξάρτητα από τον τρόπο που ζει και ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να είναι αμήχανος ή ντροπιασμένος ή να κρύβεται απέναντί τους...
Ο Γιώργος σε όλη την διάρκεια της κουβέντας τους κοιτούσε με γουρλωμένα μάτια. "Ασταγιάλα" έλεγε από μέσα του "δεν το πιστεύω αυτό που ζω". Στην αρχή ήταν πολύ αμυντικός και αρνιόταν πως είναι ομοφυλόφιλος. Αλλά γρήγορα σταμάτησε να φέρνει αντιρρήσεις και να ψευτοδιαμαρτύρεται και άκουγε προσεκτικά (χωρίς όμως να ομολογήσει τίποτε...).
Μετά από εκείνη την μέρα η ζωή στο σπίτι συνεχίστηκε κανονικά - η συμπεριφορά του Γιώργου ίσως ήταν λίγο "κάπως" τις πρώτες μέρες, αλλά οι δικοί του απέναντί του ήταν όπως και πριν κανονικοί.
Ένα απόγευμα μερικούς μήνες μετά ο Γιώργος βρισκόταν στο σπίτι του και διάβαζε Ρώσικα. Μελετούσε το μάθημά από το αναγνωστικό του - ήταν ένα κείμενο βιογραφία του Πούσκιν το οποίο τελείωνε με ένα τσιτάτο του ποιητή:
"Η δυστυχία είναι μεγάλο σχολείο" έλεγε το τσιτάτο "αλλά το καλύτερο πανεπιστήμιο από όλα είναι η ευτυχία".
Με το που διάβασε αυτή τη φράση ο Γιώργος ένοιωσε κάτι να γίνεται μέσα του. Ανεξήγητα και επίμονα δάκρια ανέβηκαν στα μάτια του, παράτησε το διάβασμα και πήγε στην κουζίνα όπου ο μπαμπάς και η μαμά του κουβεντιάζαν και τρώγανε μισό μισό ένα παγωτό.
...έσκυψε και τους φίλησε και τους δύο γλυκά και τρυφερά, είπε ένα "ευχαριστώ μαμά, ευχαριστώ μπαμπά" και εξαφανίστηκε στο δωμάτιό του.
... ... ... ... ... ... .... ... ... ... ..
Ο Γιώργος δεν ξαναμίλησε ποτέ για το θέμα της ομοφυλοφιλίας με τους δικούς του. δεν χρειάστηκε.
Δεν χρειάστηκε διότι η μεγάλη ανατροπή της αγάπης είχε γίνει, μία ανατροπή οι ευλογημένες συνέπειες της οποίας τον συνόδευαν μέχρι τα βαθιά του γεράματα. Έζησε την ομοφυλοφιλία του στο φως, σαν "καθαγιασμένη" από την αγάπη των γονιών του, και έτσι γλύτωσε τον εαυτό του από πολλά σκοτεινά πράγματα...
...και αγάπησε τον εαυτό του, αλλά και όλους του τους γκόμενους, για αυτό που είναι, δυνατά, αληθινά και φωτεινά!
Ακριβώς όπως τον είχαν αγαπήσει και εκείνον ο Νίκος και η Αγγελική.
οι γονείς του.
34 comments:
bourkosa!
makari na eixan oloi toso psyxraimi antimetopisi
Πολύ καλό! Να υποθέσω ότι ο Γιώργος είσαι εσύ; (teperj ja zhnayu shto ty govorish po-russkyj...)
από το μπλογκ σου και στων ελλήνων γονιών το αυτί ρε πρόβατε.
αμήν.
Τυχερό παιδί ο "Γιώργος"
"και έτσι γλύτωσε τον εαυτό του από πολλά σκοτεινά πράγματα..."
Επειδή οι γονείς του ήξεραν πώς να αγαπήσουν..τον ζηλεύω το "Γιώργο"
Μακάρι αφενός να είχε κάθε Γιώργος τέτοιους γονείς.
Ωστόσο, α) κουβέντες με τα παιδιά στην ηλικία αυτή σαφώς και δε γίνονται. Η σεξουαλική αποδοχή των γονέων πρέπει να γίνεται με ελεύθερες συζητήσεις για το σεξ ή την ομοφυλοφιλία από τότε που εκείνο γεννιέται. Από τη μια στιγμή στην άλλη μάλλον κακό αποτέλεσμα φέρνει.
β) Τρελαίνομαι όταν ακούω να μου λένε ότι αντιλαμβάνονται ένα αγοράκι ή κοριτσάκι ή θα γίνει ομοφυλόφιλο από μικρή ηλικία. Δηλαδή ακόμα και αν εκείνο το θέλει σκέφτηκε κανείς ότι οι κοινωνικές πιέσεις μπορεί να είναι ισχυρότερες των αντιστάσεών του; (εκτός αν ορίσουμε ομοφ. κάθε έναν που λατρεύει το ίδιο φύλο, ανεξάρτητα σεξουαλικής πράξης).
Δε θέλω να προκαλέσω, ξέρεις καλά ότι ο μόνος Gay που αντιπάθησα ποτέ είναι (εκτός από κάτι κοπρόσκυλα της υποκουλτούρας της τηλεόρασης) το Β52 που μετέφερε την ατομική βόμβα στη Χιροσίμα.
Ασταγιάλα, που λες και συ, με συγκίνησες μέρες που έρχονται και δεν κάνει.
Α ρε πρόβατο... Μου θύμισες έναν φίλο που είχα-όχι φίλο, λάθος. Οικογένεια μου ήταν. Μαζί μοιραστήκαμε τα πάντα-το παρελθόν μας, την καθημερινότητα μας. Η ομοφυλοφιλία του όμως είναι τό μόνο για το οποίο δε μου μίλησε ποτέ, δε μου το παραδέχτηκε ποτέ. Μου θύμισες πόσο πολύ ήθελα να ξεπεράσει ότι εμπόδιο είχε μέσα του και να μου μιλήσει. Πόσο ήθελα να ξέρει πως τον αγαπώ και τον εκτιμώ για ότι ακριβώς είναι. Και μου θύμισες πόσο πολύ τον ένιωθα όταν σκεφτόμουν πόσο δυσκολο θα του 'ταν ν'αντιμετωπίσει κάποια στιγμή τους δικούς του. Πόσο πολύ ήθελα να 'μαι κοντά του, να μην πληγώνεται. Κι ήθελα τόσο να ξέρει ακόμα και τώρα (ή μάλλον να τον νοιάζει) πως μπορεί εκείνος να έπαψε να μ' αγαπά όπως μου είπε, εγώ όμως όχι.
Α ρε πρόβατο, να 'σαι καλά όποιος και να 'σαι γιατι ο δικός σου Γιώργος μου θύμισε τον δικό μου κι έβαλα τα κλάματα (και τρέχει και η μάσκαρα).
Να σου δώσω διεύθυνση να το στείλεις και στους δικούς μου;....
Αρκετά με ταλαιπώρησαν κ με ταλαιπωρούν...
Aυτα διαδραματιστηκαν εδω? Στην Ψαροκωστενα?
Εγω που ζω?
Χαίρομαι τις ιστοριούλες σου.
Ιδίως αυτή κατέβηκε σαν λουκουμάκι.
γιατί νομίζω ότι αυτό δεν έχει γίνει εδώ στην Ελλάδα, και δεν πρόκειται να γίνει τα επόμενα τουλάχιστον 30 χρόνια;
"και, τι, θα πω ότι έκανα ένα πουστάκι;"
ω, ναι, το έχω ακούσει κι αυτό!
Πολύ όμορφη ιστορία...
Εκτός από το νόημα αυτής, θα κρατήσω και κάτι άλλο που -δεν ξέρω γιατί- αλλά μας διαφεύγει: μην είμαστε τόσο αφελείς. Μεγαλώσαμε και αρκετοί ζούμε ακόμα, κάτω από την πατρική στέγη. Πιστεύουμε στ' αλήθεια ότι δεν ξέρουν οι δικοί μας για εμάς;
Ελάτε τώρα...
οταν τετοιας δυναμικης κειμενα παρουν τη θεση τους στον Ελληνικο Τυπο, τοτε ισως ελπισω.
Ως τοτε εχεις τον απολυτο σεβασμο μου.
Και το εννοω ( αν και κατα βαθος το ξερεις ηδη)
Το το ξερει ο καθενας δεν εχει να κανει, αμαρτωλα μυστικα κρυβει καθε σπιτικο, δεν νομιζω ομως οτι συζητουνται με τοση ανεση πανω απο το κυριακατικο τραπεζι στρωμμενο με παστιτσιο και κρεατικα, και θα πεις στη μαμα, "μου πιανεις ενα μπουτακι?"
και θα σου πει, "απο μικρος φαινοσουνα οτι σου αρεσε να τρως κρεας"
και θα προχωρησετε μετα σαν να μη τρεχει τιποτα για σπιτικη παστα φλωρα και λικερακι
Οπωσδηποτε.
Η αποδοχή της σεξουαλικότητας όποια κι αν είναι αυτή είναι μεγάλο πράγμα.. όμορφη η ιστορία σου, αν είναι αληθινή είναι ομορφότερη..
Τεστ μετρησης αγαπιδιων δεν περιλαμβανεται στον προγενετικο ελεγχο. Ολα τα αλλα θεωρουνται σαφως σημαντικοτερα η η αγαπη θεωρειται δεδομενη. Ευτυχως δηλαδη, γιατι ποσοι απο μας θα ειχαμε ερθει στο φως για να την ανακαλυψουμε;
anorymous
εγώ την πιστεύω την ιστορία.
αφελώς μεν και ίσως και να χω ανάγκη να την πιστέψω, αλλά την πιστεύω ουσιαστικά.πιστεύω ότι αυτό θα μπορούσε να έχει συμβεί και έχει συμβεί.
η αγάπη.στην αγάπη, σ αυτό που λένε αγάπη άνευ όρων μπορούν να παίξουν πολλά.μπορούν να σπάσουν πολλά.πολλά κολήματα του λογικού μας.
αγάπη άνευ όρων.αν κάποιοι την κατακτάνε είναι βασικά οι μανάδες μας.αυτές ευλογήθηκαν, οι περισσότερες όχι όλες βέβαια, να το νιώθουν αυτό το πράμα.
αυτές μπορούν να κάνουν τις υπερβάσεις.
και αυτοί που αγαπάνε τα σκυλιά και τις γάτες.αυτή είναι η άλλη περίπτωση, αλλά αυτό είναι άλλο ποστ.
η ομοφυλοφιλία και στην ελλάδα θα πάψει να ναι αυτό που ήταν αργά η γρήγορα.όχι ότι θα σταματήσει να σοκάρει αλλά πιστεύω ότι το σοκ μας σαν κοινωνία θα γίνεται όλο και μικρότερο όσο περνάει ο καιρός.
πόστ σαν κι αυτό και μπλόγκ σαν κι αυτό βοηθάνε πολύ σ αυτή την κατεύθυνση.
Και μια αποψη λεει¨Ολοι οι γονεις (μαμαδες) ξερουν ή τουλαχιστον εχουν εντονες υποψιες αλλα δεν θελουν να το παραδεχτουν στον εαυτο τους'. Η δικια μου με εχει τρελανει στα καρφια-και προσεχω που να μην προσεχα!!!
Υπέροχο ποστ, με συγκίνησες.
Κι εγώ έτσι (θα ήθελα) να αντιδρούσα, αν ήμουν γονιός. Είναι ότι χειρότερο να δημιουργούνται ενοχές και να καταπιέζεται ένα παιδί, λόγω της σεξουαλικής προτίμησης.
σιγά ρε παιδιά. δλδ το δραματοποιείτε πολύ το πράγμα. είμαι ΤΟΣΟ εκτός πια;
νομίζω ούτως ή άλλως μόνοι μας δίνουμε την εντύπωση ότι θα ανεχτούμε αρνητικές αντιδράσεις... αν το πούμε φυσικά (όχι με φανερές ενοχές και φόβο) προδιαθέτουμε ανάλογα και τους υπόλοιπους...
αυτό τώρα έχει συμβεί?θα συμβεί στην ελλάδα του 2020?πάντως εγώ ακόμη το έχω το θεματάκι και θα το έχω ακόμη πολλά χρόνια μάλλον..τυχερά τα παιδιά που ξεμπερδεύουν απο τα 16..(ο Γιώργος και αυτοός ο μικρός στο queer as folk..πως τον λέγαν να δεις.)οι υπόλοιποι μάλλον απλά ελπίζουμε σε ένα μήνα υστερίας και λεξοτανίλ..(των πόσων mg άγνωστο)
:)
Θα κλάψω.........
:-)))
πολύ όμορφο ποστ πορβατίνι μου...
συνδυάζει ποστάκι και ποστάρα!! αλήθεια =)
δε θα ξαναδιαβάσω ποτέ ρώσσικο κείμενο..
υγ ούτε μεταφρασμένο καν!
Τι συμβαινει? Τι σε εσπρωξε αγαπητε προβατε να γραψεις αυτο το ποστ τωρα? Ρωτω γιατι νιωθω πως τις τελευταιες 3-4 εβδομαδες βρισκομαι μεσα σε ενα κυμα comming out. θα μου πειτε: ειναι ενα θεμα παντα επικαιρο σε παρεες ομοφυλοφιλων αλλα και παλι, τι μας επιασε? Φταιει πως πηγαμε διακοπες με τα αστερια μας, πως ζησαμε, ετσι για λιγο, ενα 'μαζι' πιο εντονο? Και οσο το συζηταμε βεβαια τοσο πιο εντονη γινεται η επιθυμια να 'τα πουμε'. Κακα τα ψεματα, πολυ λιγοι -φανταζομαι-'ευχαριστιουνται' την σχιζοφρενικη ζωη την βασισμενη σε ψεματα και απατες.
Να ένας λόγος να λένε χρόνια πολλά! :)
ανώνυμε ναι, μακάρι να είχαν όλοι τόσο ψύχραιμη αντιμετώπιση... μπεεε φίλε/η.
alex δεν θα μπορούσα να απέχω περισσότερο από τον Γιώργο... χεχεχε.
(α, τι τοζε γκαβαρις παρούσκι;). Μπεεε φίλε!
vasvoe αχ μακάρι. μπεεεε! :-))
cookie όντως πολύ τυχερό παιδί. ...επισήμανες την φράση κλειδί, το ξέρεις; ρησπεκτ φρομ μη του γιου! μπεεε :-))
δείμο, δεν ξέρω... για να πω την αλήθεια εγώ μία ιστορία έγραψα, δεν την υπερανάλυσα τόσο πολύ... νομίζω ότι όλες οι εκδοχές πάντως είναι πιθανές στην ζωή... μπεεε φίλε. (και βέβαια δεν χρειάζεται να σου πω ότι δεν προκαλείς με τις απόψεις ακόμα και αν είναι εκ διαμέτρου αντίθετες με τις δικές μου)
pavlo Μπεεεε και xxxx!
έρη μπεεε. καταρχήν όταν είμαστε σύγχρονοι άνθρωποι ποτέ δεν αμελούμε να είναι αδιάβροχη η μάσκαρα. κατά δεύτερο, στεναχωρήθηκα με τον Γιώργο σου γμτ. δεν έπαιζε με τίποτε να του ανοίξεις εσύ κουβέντα με κάποιο τρόπο; επίσης, μήπως τώρα μπορείς να κάνεις μία επαφή μαζί του. δεν μπορεί να είναι τόσο δύσκολο. μπεεεε και πολλά φιλιά και αν τον αγαπάς ακόμα θα βρεις τρόπο να τον προσεγγίσεις! μπεεε!
anilike στεναχωριέμαι πολύ πολύ γμτ που σε ταλαιπωρούν. γμτ. αν μπορώ να κάνω κάτι... εδώ είμαι να ξέρεις! μπεεε
x-oyranoy διαφωνώ πάρα πολύ με το ότι να ξέρουν για μας δεν είναι σημαντικό. είναι, είναι, είναι - γιατί ότι βγαίνει στο φως είναι αλλιώς.... πιστεύω ότι μεγαλώνοντας γιατί είναι και μικρό τεκνάκι ακόμα θα το καταλάβεις! μπεεεε :-))
Pixel μπεεεευχαριστώ πολύ φίλε. μου άρεσε πολύ η παρομοίωση σου. χιχιχι!
alienlover εγώ πιστεύω ότι οι έλληνες γονείς είναι πολύ πιο καλοί από όσο θέλουμε να πιστεύουμε. άρα ίσως να είναι και πολύ λιγότερο από 30 χρόνια για να γίνει κάτι τέτοιο... μη σου πω ότι ξέρω κάποια σπίτια που έχει ήδη γίνει! :-)) xxxx
g for george συμφωνώ απολύτως μαζί σου. εγώ πιστεύω ότι οι γονείς καταλαβαίνουν, για αυτό είναι καλό να τα βγάζουμε κάποια πράγματα στο φως... ακόμα και για να διαλύσουμε την ψευδαίσθηση που ηθελημένα πιστεύουν! μπεεε φίλε. και ευχαριστώ πολύ!
etalon σε ευχαριστώ ρε συ πάρα πολύ, ντρέπομαι με τα καλά λόγια σου. :-))
if...igeneia νομίζω ότι είναι αληθινή. ακόμα και αν δεν έχω γίνει εγώ μάρτυρας της... και αν όχι αυτή ακριβώς, μία παρόμοια είναι σίγουρα αληθινή. μπεεε
anorymous αχ αυτά τα σχόλιά σου μας παίρνουν τα σώβρακα ρε συ! χεχεχε χιχιχι χοχοχο! :-))
Mosaic πιστέουμε ακριβώς με τον ίδιο τρόπο σε αυτή την ιστορία. και ναι, οι μανάδες είναι σούπερ δυνατές και μπορούν να κάνουν πολλά... αλλά και οι πατεράδες έχουν σε τέτοια θέματα εξαιρετικά σημαντικό ρόλο. σε φιλώ μπεεε :-))
χαζοχήνα μου ναι αυτό γίνεται πολύ συχνά. πάρα πολύ. όσο για το ερώτημά σου γιατί τώρα έγραψα αυτή την ιστορία... χμ χμ χμ... γιατί τώρα μου κατέβηκε. δεν έγινε κάτι που την προκάλεσε. τουλάχιστον σε συνειδητό επίπεδο. μπεεε φιλενάδα. :-)))
disposition21 μπεεεεπιτέλους! σε είχα χάσει ρε συ! διάβασα και το post σου για το Μαγιακόφσκι! μπεεεε φίλε. και ευχαριστώ. πιστεύω ότι όντως θα φερνόσουν με πολύ αγάπη σε ανάλογη περίπτωση. :-))
vasvoe νομίζω ότι το πως θα πεις κάτι είναι σημαντικό για να κερδίσεις το παιχνίδι. άρα συμφωνώ μαζί σου. αλλά υπάρχουν και περιπτώσεις που τα πράγματα είναι βάρβαρα πολύ με ή χωρίς δραματοποίση! μπεεε :-))
phoinix όχι ρε συ, δεν είναι τόσο γκλούμη η εικόνα. μπεεεε! τζηρ απ! μπεεε ξανά!
crucilla Μπεεεε. που είσαι ρε μωρό μου; xxxx
wrong guy φιλί μεγάλο! θεγκζ! μπεεεε!
lina μπεεεευχαριστώ πολύ. :-)))
tsaperdona γιατί δεν θα διαβάσεις ξανά ρώσικο κείμενο. είναι ΑΡΙΣΤΟΥΡΓΗΜΑΤΑ ΡΕ ΣΥ! μην το κάνεις αυτό στον εαυτό σου! γμτ. (μην μου πεις ότι μιλάς ρώσικα κι εσύ!!! πες πες πες! ΠΕΣ ΠΕΣ ΠΕΣ!)
attalanti, αυτός είναι ο σύπερ λόγος να λέμε χρόνια πολλά! μπεεε xxxx
Ελα τωρα, μολόγα το, τη μαμά τη βάφτισες έτσι προς τιμή μου.
eipe kaneis oti oi gay den mporoun nanai kaloi goneis ?
κλαψ κλαψ!
συγκινηθηκα τωρα ενω κανονικα ειμαι ΑΝΑΙΣΘΗΤΟΣ και ΠΑΧΥΔΕΡΜΟ!
χα χα χα!
μπεεεεεε
μπεεεεεεεεεεεεεεεε
Post a Comment