ο Γιάννης καταγράφει εδώ την δική του εκδοχή της καταστροφής στην Πελλοπόνησο. Πρέπει να την διαβάσεις. Για να καταλάβεις τι μεγάλη ζημιά έγινε και για να μην ξεχαστείς και πάψεις να επαγρυπνείς ώστε να μην ξαναγίνει.
Στο Γιάννη εύχομαι να είναι καλά - και να δώσει ο Θεός να συνέλθουν όλοι οι δικοί του αλλά και οι ίδιος από την μεγάλη καταστροφή.
...τι να πω πια. πάνω που πάω να συνέλθω... τι να πω.
3 comments:
την λατρεύω την ολυμπία. κλαίω για την καταστροφή. είχα πάει εκεί με το ρεμάλι πρώτη φορά, οι δυό μας... και όπως ήμασταν και βολτάραμε στον αρχαιολογικό χώρο χτυπάει το κινητό μου και είναι ο αγαπημένος μου Άρης, από τα prosopa, ο οποίος με έχει πάρει από την φυλακή.... του μίλησα για μερικά λεπτά, δεν μπορούσαμε περισσότερο διότι πίσω του ήταν άλλοι που περιμένανε να τηλεφωνήσουν... δεν θα την ξεχάσω εκείνη την μέρα στην Αρχαία Ολυμπία με το ρεμάλι δίπλα μου και τον Άρη μου στο ακουστικό...
...έτσι έμαθα και έτσι θυμάμαι και έτσι αγάπησα την Ολυμπία. ...άραγε θα την ξαναδώ έτσι;
ίσως... κάποτε! μετα απο πολλά χρόνια.
Κράτα την αναμνηση γερά φίλε μου! Κρατα τη και όλοι μας να κρατήσουμε τις εικονες που εχουμε απο την ελλάδα που χάσαμε μπας και μπορεσουμε ΜΕ ΚΟΥΡΑΓΙΟ ΠΟΛΥ , ΜΕ ΖΟΡΙ, ΜΕ ΑΓΩΝΑ , ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΕΙΣΜΑ να την ξαναφτιάξουμε κάποτε , έστω και αν ειναι μόνο για να τη βρει η επομενη γενιά!!!
τι άλλο να πω... :(
μακάρι οικολογούντα! μακάρι να καταφέρουμε να φτιάξουμε έστω το μισό από ότι χάθηκε... :-)
...όσο για την ανάμνηση... είναι τόσο ιδιαίτερη και δυνατή που δεν θα με αφήσει ποτέ πιστεύω... μπεεεε!
Post a Comment