μεγάλη αγάπη - ή, πως το HBO μου πήρε για άλλη μία φορά τα σώβρακα.

χτες το βράδυ μετά την επιστροφή από το σπίτι της αδελφής του γαμπρού και του ζουζούνια κάθησα και είδα τα τελευταία επεισόδια της σειράς που έβλεπα το τελευταίο διάστημα.

Big Love. μεγάλη αγάπη. πολύ μεγάλη σου λέω. παραγωγός του σήριαλ και ο Tom Hanks.

δεν ξέρω αν το έχεις υπόψη σου - είναι το σήριαλ που το αγαπημένο μου κανάλι το HBO (sex and the city, sopranos και βέβαια six feet under) ήθελε να βάλει στην κατηγορία classic TV όπως τα τρία που ανέφερα.

...δεν ξέρω αν θα το καταφέρει. αυτό που ξέρω είναι πως χτες μου έμεναν 4 επεισόδια για να δω όλον τον πρώτο κύκλο και ενώ σκόπευα να δω το πολύ δύο, τελικά τα είδα και τα 4!

η σειρά είναι μία τυπική HBO σειρά με όλους τους τρόπους.

σε βάζει στον κόσμο μίας υποκουλτούρας (το υπό όχι με την υποτιμητική έννοια αλλά με την έννοια του "έξω από τα συνηθισμένα") και σου δείχνει πως μέσα στα πλαίσια αυτής της υποκουλτούρας οι ήρωες ζουν τα αρχετυπικά προβλήματα κάθε ανθρώπου: sex, επιτυχία, σχέσεις με τους άλλους, σχέσεις με τον εαυτό, ανταγωνισμοί, κοινωνία, κ.λπ. κ.λπ.

στο Big Love η υποκουλτούρα είναι οι κοινότητα των πολύγαμων που ζουν στην Utah στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο ηθοποιάρας Bill Paxton παίζει τον ιδιοκτήτη μίας αλυσίδας καταστημάτων με είδη σπιτιού, αυτοδημιούργητο και σούπερ επιτυχημένο, ο οποίος είναι παντρεμένος με 3 γυναίκες, με τις οποίες έχει 7 παιδιά.

Στον πρώτο κύκλο βλέπουμε τις προσπάθειες των μελών της οικογένειας να ισορροπήσουν μεταξύ αλλά και με την κοινωνία από την οποία κρύβονται, αλλά και με τους υπόλοιπους πολύγαμους με κάποιους από τους οποίους έχουν μεγάλο μίσος, σχεδόν μέχρι θανάτου. (...πρακτική λεπτομέρεια: ο ήρωας δεν είναι παντρεμένος κανονικά και με τις τρεις γυναίκες. τυπικά είναι μόνο με την μία. απλά οι άλλες δύο ζουν μαζί στο ίδιο συγκρότημα κατοικιών τυπικά ως ανύπαντρες μητέρες αλλά επί της ουσίας με τα ίδια δικαιώματα όπως και η κανονική γυναίκα...).

Αλλά στοιχεία που κάνουν αυτή τη σειρά μία τυπική HBO σειρά:

τα πρώτα επεισόδια είναι απίστευτα βαρετά σε σχέση με τα υπόλοιπα (συνήθως αυτό είναι ένα πρόβλημα που εντοπίζεται στα δύο τρία πρώτα επισόδια κάθα σειράς. είναι όμως απαραίτητο να γίνει αυτό για να μπορέσει ο θεατής να μπει στον κόσμο της σειράς που βλέπει χωρίς να χρειάζεται επιπλέον να "διαχειριστεί" και πολύπλοκη πλοκή).

Οι ηθοποιοί είναι ΟΛΟΙ μα ΟΛΟΙ μα όλοι συγκλονιστικοί.

Ο Bill Paxton έχει ωραίο κολαρήνο.

οι τίτλοι της σειράς είναι ένα μικρό έργο τέχνης από μόνοι τους.

Οι χαρακτήρες είναι απίστευτα ρεαλιστικοί, απίστευτα πολυδιάστατοι, και έχουν ένα βάθος που σπάνια βρίσκεις σε άλλα παρόμοια έργα στην TV ή τον κινηματογράφο. ρε παιδί μου, μου αρέσει πολύ που στην πλοκή του έργου θα βάλουν επεισόδια που θα δείξουν και την καλή εκδοχή της προσωπικότητας ενός ήρωα αλλά και την κακή. Βλέπεις ας πούμε ότι η Μάργκη είναι αφελής. Θα δεις σκηνές και υποϊστορίες όπου αυτό είναι χάρμα οφθαλμών και φέρνει μεγάλη ευλογία στο σπίτι, αλλά σε ένα άλλο επεισόδιο θα δεις και μία υποϊστορία που η αφέλεια σχεδόν φέρνει την καταστροφή... Αυτό το κόλπο είνα που δίνει τόσο βάθος στις ιστορίες αλλά και στους χαρακτήρες. και το λατρεύω. είναι φιξάκι για το μυαλό μου.

η διαφημιστική καμπάνια της σειράς είναι πολύ έξυπνη. ουσιαστικά αποτελείται από ψεύτικες διαφημίσεις προϊόντων που απευθύνονται στο πολύγαμο Γιουτιότη και την πολύγαμη Γιουτιότισσα - εδώ βλέπεις μία, και την δεύτερη την βλέπεις εδώ.

για την προώθηση της σειράς υπάρχει και ψευτοsite της οικογένειας

τέλος, και a la μανιέρ ντη HBO περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, το τελευταίο επεισόδιο του πρώτου κύκλου τελειώνει με τον μεγαλύτερο Κληφ Χάγκερ όλων των εποχών. ΑΣΤΑΔΓΙΆΛΑ τα νεύρα μου. ...αυτό το πράγμα που τελείωνε μία σειρά ή ένα έργο και υπήρχε ένα τέλος, μία λύτρωση μία ανακούφιση. ε, με το HBO ΔΕΝ παίζει:

το τέλος του πρώτου κύκλου σε αφήνει με περισσότερα ερωτήματα και αγωνία "τι θα γίνει τώρα ρε πούστημου ασταδγιάλα" από όσο όλα τα υπόλοιπα επεισόδια μαζί.

τα νεύρα μου. γουστάρω. τα νεύρα μου. γουστάρω. τα νεύρα μου. γουστάρω. σχιζοφρένεια.

εδώ είναι το σούπερ ατμοσφαιρικό promo trailer του δεύτερου κύκλου της σειράς που αυτή την στιγμή που μιλάμε προβάλλεται στην αμερική. γμτ θέλω θέλω θέλω.

(πάντως μεταξύ μας δεν θα κάνει σε καμία περίπτωση την σλήπερ χητ επιτυχία εκτός Αμερικής που έκανε το six feet under. νομίζω ότι ούτε καν σαν το sopranos μπορεί να γίνει. είναι πολύ Αμερικανιά, και το θέμα του πολύ εκτός για τα μη αμερικάνικα μυαλά. εμένα πάντως με αρέσει).