μαλάκα υπήρχε μία εποχή που νομίζαμε πως το χειρότερο που θα μπορούσε να μας συμβεί στην ζωή είναι να μας αντιπαθήσει ένας μάγος - νάνος...

που να ξέραμε τι μας περιμένει...

το θυμάσαι αυτό; ...ασφαλώς και το θυμάσαι, τι ρωτώ:

Ζητείται επειγόντως γιατροσόφη!

έχω βγάλει στο μάτι ένα φρικτό καλόγερο...

βασικά, αυτό το πράγμα δεν το λες καλόγερο, η 4η οικουμενική σύνοδος είναι, ΜΕ τις παράλληλες εκδηλώσεις και τις συναυλίες που έγιναν στα πλαίσια της...
τέσπα.

ξέρεις κανείς τι να κάνω; θέλω πίσω το ματάκι μου.

αχ αχ αχ αχ αχ αχ αχ.... πεθαίνω πεθαίνω σου λέω....

...κοίτα τι βρήκα μαλάκα αφίσα Ντγιουκσ!!!!

αχ ηταν η αγαπημένη μου σειρά όλων των εποχών, ποιος το γαμεί το Six Feet Under, ΑΥΤΗ ήταν σειρά με ποιότητα. Ταυτιζόμουν και με τον χοντρό που είχε άχτι τα δύο τεκνά, τον Μπο και τον Λουκ ντγιουξ, αλλά και με την Ντέηζι που τα δύο τεκνά την γουστάρανε.

φανταζόμουν ότι όταν είχαμε κλειστές τις τηλεοράσεις οι δύο ντγιουκς, η νταίζη και ο σερίφης ρόσκο (ο οποίος ως χαζοβιόλης ήταν τρελός ψωλαράς) κάνανε πίσω από τους θάμνους της Τζώρτζια τρελές παρτούζες - όπου στο τέλος επειδή τα τρία παλικάρια την βρίσκανε μεταξύ τους η Νταίζη πέθαινε από την βαρεμάρα και τους παράταγε να πηδγιούνται και πήγαινε και τα έλεγε όλα στον Μπος Χογκ και γινόταν της κολάσεως. ...όλα αυτά τα φανταζόμουν στα 10, έτσι; τι να πεις. τι να πεις... πως να μην με πιάνουν μετά καταθλίψεις, πως;


(τώρα που ξαναδιαβάζω αυτό που έγραψα, μήπως να μην το ανέβαζα το ποστ; χμ χμ χμ σκεψ εντατίκ εντατίκ σκεψ ενδοσκόπ... δεν γαμιέται, το ανεβάζω τι έχω να χάσω, στο κάτω κάτω δεν είναι ότι δεν ξέρεις τι σουρεάλας είμαι).

Όλες οι αφίσες του uber αγαπημένου Six Feet Under μαζεμένες σε ένα post

όπως ξέρεις αγαπημένε αναγνώστη το Six Feet Under είναι το αγαπημένο σήριαλ του πρόβατο τζη αρ, αλλά και δικό σου. Αν ΔΕΝ είναι αγαπημένο σου σήριαλ, θα γίνει - αρκεί να δεις ένα ή το πολύ δύο επεισόδια. Άντε, τρέχα στο DVD club και θα με θυμηθείς.
Μια και ετοιμάζομαι να ξαναδώ όλη την σειρά (θα είναι το χριστουγεννιάτικο δώρο που θα κάνω στον εαυτό μου αυτό - όχι να την αγοράσω, την έχω εδώ και χρόνια, να την δω) είπα να σου ανεβάσω όλα τα posters που έχουν βγει με θέμα αυτήν. Enjoy. ξεκινάμε από το πιο παλιό και καταλήγουμε στα πιο τελευταία.
στις πρώτες μέρες της σειράς οι δημιουργοί της την πλασάρανε ως το σήριαλ που πρέπει να δεις για να έχεις inside information σχετικό με τα γραφεία κηδειών. η αφίσα λοιπόν έχει ανάλογο θέμα και αισθητική - not bad. κόβομαι με το slogan "σε αυτό σε οδηγεί η...ζωή σου!" λατρεμένο:

ο δεύτερος κύκλος. άρχιζει πια και φαίνεται ότι οι οπαδοί της σειράς σταρχίδια τους με το θέμα νεκροτομείο, νεκροθάλαμος, νεκροφιλήσω... αντίθετα αυτό που γουστάρουν είναι τους ρεαλιστικά πειραγμένους χαρακτήρες και την δυναμική μεταξύ τους. Έτσι η αφίσα δείχνει κυρίως φάτσες, αλλά για να μη ξεχνιόμαστε και λίγο από ένα νεκρουλίνι:

σε αυτήν την αφίσα το καλογυαλισμένο φέρετρο αλλά και ο κύριος δεξιά πίσω, ο πάτερ φαμίλιας της οικογένειας Fisher, που είναι πεθαμένος στο έργο και εμφανίζεται μόνο στα ονείρατα ενός ήρωα είναι όλα τα λεφτά:
σε αυτήν την σειρά posters το πράγμα σουρεαλεύει πολύ. το slogan είναι πολύ σοφό, όπως εξάλλου και όλη η σειρά που έχει αρχίσει πια για τα καλά και μας προκαλεί σε κάθε επεισόδιο απανωτούς οργασμούς μυαλού και βάθους και ουσίας: "κάθε μέρα πάνω από το χώμα είναι... καλημέρα!". 'όσο για τους πήδους χαράς των πρωταγωνιστών στις αφίσες... έρχονται σε πλήρη αντίθεση με την πλοκή του έργου που στον 4 κύκλο και 5 κύκλο έχει μερικές από τις πιο δραματικές, αναπάντεχες και καλογραμένες στιγμές του:




η αφίσα για τον καταληκτικό τελευταίο κύκλο του Six Feet Under κλέβει to visual του αυτοκινήτου νεκροφόρα που κινείται προς τον ήλιο από την τελευταία σκηνή όλης της σειράς, μία σκηνή παράδειγμα εξαιρετικής τηλεόρασης που συγκίνησε τα εκατομμύρια οπαδών της, εκθειάστηκε μέχρι και από τους New York Times (αλλά και τα Νέα του Ψαροντούφεκου, και δικαίως) και γενικά κλαψ λυγμ σωμπ σωμπ. ...εξαιρετική αφίσα, εξαιρετικό μήνυμα, εξαιρετική σκηνή, εξαιρετική τηλεόραση, εξαιρετικό Six Feet Under. αγαπάω!!! αγαπάπω πολύ! αγαπάω πάρα πολύ:
να πάρεις να το δεις αν δεν το έχεις δει. θυμίσου με.

Χάλια το μαλλί πάλι σήμερα φιλενάδα...

...ε ναι λοιπόν, το ομολογώ!

η διάθεσή μου συνεχίζει να είναι κάπως μωβ και κακοστρωμένη όπως δείχνει εξάλλου και η φωτογραφία μου που τράβηξα μόνος μου με το κινητό πριν από δέκα λεπτά:

[το χείλι το κάτω μέσ' 'την αυστηρότητα και την ξυνίλα όπως βλέπεις... δεν με αντέχω έτσι, δεν με αντέχω καθόλου]

βέβαια, υπάρχουν πολλά πράγματα που μου φτιάχνουν την διάθεση αρκετά. καταρχήν τώρα που βλέπω την φωτό πιο αντικειμενικά, μου πάνε τα ασημένια φορέματα... κάτι είναι και αυτό φέτος που το ασήμι κάνει δυναμικό κωμπάκ στο business look!

κατά δεύτερον, δεν έχω λόγια να ευχαριστήσω όλους τους μεγάλους αγάπιους που άφησαν σχόλιο στο αμέσως προηγούμενο ποστ. Ειλικρινά με συγκίνησαν πολύ πολύ πολύ πολύ. μακάρι να μπορούσα να κάνω σεξάκη με όλους ως ένα μικρό ευχαριστώ! μακάρι. (για σας θα το έκανα, μόνο για σας, το καταλαβαίνεις sexy αναγνώστη έτσι δεν είναι;)

κατά τρίτον... να σου πω κάτι; δεν με συγκίνησε μόνο το ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι αφιέρωσαν μερικά λεπτά από τον πολύτιμο χρόνο τους στον δικό μου ντουβρουτζά (πράγμα που το βρίσκω απίστευτα σπουδαίο)...

είναι και κάτι ακόμα... ότι όλα μα όλα τα σχόλια είχαν ουσία! μου ενεργοποίησαν το μυαλό ρε παιδί μου, μου άνοιξαν μία άλλη οπτική γωνία, μου χάρισαν σκεψ σκεψ εντατίκ πολύ χρήσιμο και ενδοσκόπ ενδοσκόπ εντατικ επίσης σούπερ χρήσιμο!

για αυτό, ένα μεγάλο μπεεεευχαριστώ σε όλους. σε αυτόν τον κόσμο δεν νιώθω μόνος πια όπως κάποτε. και αυτό εν πολλοίς οφείλεται στους sexy καλλιεργημένους πανέμορφους αναγνώστες αυτού του ηλίθιου ποταπού blog.

α, ένα άλλο πράγμα που μου συνέβη και παραλίγο να μου φκιάσει την διάθεση είναι ότι λίγο πριν, χτύπησε το τηλέφωνο και απάντησα και στην άλλη άκρη ήταν μία κυρα-telemarketing η οποία ζήτησε να μιλήσει με την κυρία Π. (όπου Π. βάζεις το επίθετό μου).

"όπα" είπα εγώ από μέσα μου "μας πήρανε πρέφα και στα telemarketing ότι το καρφώνουμε το ούπα"... έτσι, πήγα να χάσω την ψυχραιμία μου και να της το κλείσω στην μούρη αλλά τελικά ήλεγξα τον εαυτό μου και κατάφερα να πω "δεν υπάρχει κυρία Π. ΕΔΩ" αλλά όχι χωρίς να μου φύγει ένα ΦΡΙΚΤΟ ΚΟΚΟΡΑΚΙ από το λαρύγγι! ΑΣΤΑΔΓΙΑΛΑ!

...η κυρία ντροπιασμένη μου το έκλεισε πολύ βιαστηκά - ντράπηκε από το κοκοράκι; ντράπηκε από το γεγονός ότι δεν της έκατσε και εν πέτυχε κυρία Π. στο σπίτι...

τι να πω... δεν ξέρω

κλαψ λυγμ.

Κάτι τρέχει με τον Βαγγέλη

όσο πιο κοντά φτάνω στην επιφάνεια, τόσο πιο δύσκολος μου φαίνεται ο αγωνάς να φτάσω στην επιφάνεια. ...όμως, θα τα καταφέρω. αν όχι για κανέναν άλλο λόγο, επειδή δεν έχω άλλη επιλογή.

θα τα καταφέρω - δεν είναι από σιγουριά που το λέω. Από απελπισία είναι

κοκακόλα. το επίσημο πιοτί των Χριστουγέννων και του κοκαταναλωτισμού.

εντάξει, είναι πια επίσημο. σήμερα τηλεφωνήθηκα με Αγιοβασίλη και μου επιβεβαίωσε κάτι που ένοιωθα στην ψυχή μου χρόνια τώρα: ότι η κοκακόλα εκτός από την σαμπάνια του φτωχού αποτελεί και το επίσημο ποτό των χριστουγέννων και του καταναλωτισμού.

ΑΓΑΠΩ ΚΟΚΑ ΚΟΛΑ. ΑΓΑΠΩ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ. ΑΓΑΠΩ ΚΟΚΑΤΑΝΑΛΩΤΙΣΜΟ. ΑΓΑΠΩ ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ.

πως λοιπόν, τώρα που είμαστε στο pick των Χριστουγέννων να μην σου κάνω δώρο - αφιέρωμα στις χριστουγεννιάτικες διαφημίσεις της κοκακόλαζ; πως;

πρώτα βλέπεις εδώ:

μετά εδώ:

και τελευταίο το classic (άχρηστο tip της εβδομάδας - σε αυτή την διαφήμιση παίζει και η γιαγιά μου, είναι η κοπέλα με τις κοτσίδες δίπλα στην Κινέζα στο 35 δευτερόλεπτo περίπου. Τότε η γιαγιά σπούδαζε στην Αμερική web designer και πήγε στο casting και την πήρανε):


αχ, πως μου αρέσουν τα χριστούγεννα. πως μου αρέσουν.

Μεζεδάκι για τον εγκέφαλο

Ο άνθρωπος που γράφει για τον εαυτό του και την εποχή του, είναι ο μοναδικός που γράφει πράγματα που αφορούν κάθε άνθρωπο κάθε εποχής.

(ρησπέκτ ρησπέκτ ρησπέκτ ρησπέκτ ρησπέκτ ρησπέκτ ρησπέκτ ρησπέκτ στον Τζώρτζ Μπέρναρντ Σω).

η ευχάριστη έκπληξη της Παρασκευής

Πήγα και είδα το Beowulf. τώρα, άμα σου πω να μην το χάσεις θα με πιστέψεις;

ναι, είναι παραμυθάκι. ναι, είναι καρτούν (και ας το λένε 3d - αν δεν το δεις σε ειδική αίθουσα, καρτούν θα σου φανεί - εξαιρετικά καλοφτιαγμένο μεν, αλλά καρτούν!). ναι, δεν έχει κανονικούς ηθοποιούς...

αλλά παρόλα αυτά είναι πολύ, πολύ, πολύ, διασκεδαστική ταινία.

και, ω της εκπλήξεως και πάρα πολύ αγριευτική. ξέρεις γιατί;

η ιστορία που διηγείται είναι τόσο τίγκα στο αρχέτυπο που εγώ τουλάχιστον έπαθα οξεία αρχετυπικίτιδα και φοβερή σκεψίτιδα σκεψ σκεψ εντατίκ που ακόμα δεν μου έχουν περάσει αν και το είδα το έργο περισσότερα από 3 εικοσιτετράωρα πριν.

μερικά μόνο από τα θέματα που πραγματεύεται είναι η αναζήτηση του πραγματικού εαυτού μας, το αν θα θυσιάσουμε την φύση μας για να κερδίσουμε την αναγνώριση από τους άλλους, η δύναμη του sex και του έρωτα και πόσο καταλυτική είναι, η στάση μας απέναντι στους παλαιότερους, η ειλικρίνια στον εαυτό και σε αυτούς που αγαπάμε...

σου λέω πολύ σκεω σκεψ εντατίκ και ενδοσκόπ ενδοσκόπ - και δεν του το είχα του Zemeckis. εντάξει, ότι είναι τέλειος διασκεδαστής είναι γνωστό (το Forrest Gump είναι η αγαπημένη μου ταινία όλων των εποχών, πρέπει να την έχω δει πάνω από 18 φορές..) αλλά ότι θα ήταν και τόσο ενδοσκόπ δεν του το είχα... τι να πω. μου αρέσει να με εκπλήσσουν ευχάριστα οι άνθρωποι.

(άλλα από την άλλη, σκέφτομαι κιόλας - μήπως η ταινία δεν είναι καθόλου έτσι, είναι ένα ρηχό παραμυθάκι, και απλά εγώ βλέπω σε αυτήνανε όλους τους προβληματισμούς που με απασχολούν το τελευταίο διάστημα; χμ χμ χμ.... μπορεί, μπορεί. Ακόμα κι έτσι όμως αν είναι, δεν θα χάσεις αν πας να το δεις αυτό το έργο.


... ... ...μπορώ τώρα να έχω την αμοιβή μου από την εταιρία διανομής; χεχεχε!)

Στροφή στην ποιότητα, αλλά είδα και δύο κώλους και δύο τσουτσούνια περισσότερο από όσο υπολόγιζα στην βδομάδα μου

την επόμενη μέρα, το πρόγραμμα δυσκόλεψε. Πήγα και είδα Θέατρο. Και μάλιστα ΤΙ θέατρο, Μαρμαρινό, που δεν το λες και ό,τι πιο βατό και εύκολο και διασκεδαστικό.

"ποιος είναι ο κύριος Κέλερμαν και γιατί λέει όλα αυτά τα βρωμερά πράγματα για μένα;" είναι ο τίτλος του έργου, που πήρε το βραβείο του μακρύτερου τίτλου θεατρικού έργου στην φεστιβάλ μακρουλών τίτλων θεατρικών έργων που έγινε στην Ιαπωνία.

Βασίζεται σε κείμενα κυρίως του Κάφκα. Είναι ένα περίεργο έργο, ασύμβατο. Με τσάτισε λίγο στην αρχή, θυμάμαι να το παρακολουθώ και να λέω από μέσα διάφορα μπινελίκια, ή να σκέφτομαι "αν γίνω ποτέ δικτάτορας θύμισέ μου σε παρακαλώ να κάνω έναν νόμο ώστε όλα τα έργα στο θέατρο να είναι έτσι γραμμένα ώστε να μπορείς να καταλάβεις τι γίνεται ακόμα και αν είσαι 8 χρονών παιδί"...

Βέβαια, η αλήθεια είναι ότι τα έργα του Μαρμαρινού έτσι είναι φτιαγμένα, να μην λειτουργούν με κατανόηση αλλά με συναίσθηση. Και πρέπει να σου πω ότι αυτό που είδα το Σάββατο με κέρδισε τελικά και μου άρεζε!

Μερικές παρατηρήσεις λοιπόν για την παράσταση, σκόρπια γραμμένες:

• στο είπα και πιο πάνω, θα με βοηθούσε να περάσω καλλίτερα και να καταλάβω πιο πολύ ένα πιο ξεκάθαρο και κατανοητό storytelling.
• Πολλά σημεία του έργου φαίνεται ότι έχουν φτιαχτεί με την λογική του "σοκ για το σοκ". Μου έδωσαν την αίσθηση, και πολύ ισχυρά, ότι το έργο θα λειτουργούσε μία χαρά και χωρίς αυτά. Από την άλλη είναι ωραίο από το πουθενά να βλέπεις (όπως φερ' ειπείν στην χτεσινή παράσταση) δύο αντρικούς κώλους αλλά και δύο τσουτσούνια ηθοποιών περισσότερα από όσους βλέπεις συνήθως μέσα στην βδομάδα σου. (α, αν πάς να δεις το έργο θα δεις και ένα γυναικείο τσουτσούνι...).
• Ωραία ατάκα από το έργο: "τα πράγματα που κουβαλάμε απάνω μας συνέχεια, κάποια στιγμή τσακίζουν".
  
• Ένα από τα ωραιότερα στοιχεία της παράστασης είναι πως έχεις την δυνατότητα να βλέπεις φάτσα κάρτα πολλούς από τους άλλους θεατές. Εμένα που μου αρέσει όσο τίποτε άλλο να παρατηρώ αντιδράσεις των υπολοίπων σε θεάματα που είμαι παρόν, ο "Κέλερμαν" ήταν οξυγόνο για την ψυχή. Στην χτεσινή παράσταση είδα ανθρώπους που ήταν πολύ μπερδεμένοι αλλά παρασυρμένοι, κάποιους που φαινόταν ότι θεωρούν πολύ γελοίο αυτό που βλέπουν, έναν που λαγοκοιμόταν (έλεος πόσο πτώμα ήσουν χριστιανέ μου) και μερικούς που το απολάμβαναν.
• Ένα πολύ ωραίο στοιχείο της παράστασης ήταν η χρήση τραγουδιών σε πολύ διαφορετικές καταστάσεις από αυτό που σου βγάζουν - σε μία σκηνή χρησιμοποιείται το I will always love you της Γουίτνεης σε εντελώς "δεν-του-το-έχω" φάση και είναι τόσο μα τόσο αστείο και ωραίο. Κούντος.
• Η παράσταση είναι φοβερά αστεία. Και το καλύτερο; είναι έξυπνα, υπαινικτικά και "υποκειμενικά" αστεία. Δηλαδή υπάρχουν σκηνές που είναι τόσο ρευστές και εύπλαστες που αν είσαι σε φάση θα γελάσεις, αλλά αν είσαι σε άλλη φάση θα πλαντάξεις.
  
• εξαιρετική δουλειά στην ενορχήστρωση των ηθοποιών και των κινήσεων τους. Μπράβο μου, ειλικρινά μπράβο μου.
  
• ...τώρα, πραγματικά θέλουν να προσπαθήσουν να με πείσουν ότι η σκηνή με το Johnny Walker ήταν ευθύς εξαρχής έτσι γραμμένη και ότι δεν μπήκε για να εξυπηρετηθεί το product placement?
• Η Θεοδώρα Τζήμου (στην φωτόγραφία πάνω, από την παράσταση) είναι πολύ καλόαυρη. και συμπαθητική.
• Κάποια στιγμή συγκινήθηκα πολύ, προς το τέλος. Εκεί που παθαίνει ο Ιερεμίας. Η σκηνή είναι αριστοτεχνικά φτιαγμένη. Δάκρυσα πολύ - και όχι επειδή είμαι ευαίσθητος χόμοου!

Να πας. Αξίζει.

Η Δήμητρα είπε: "Δεν μπορώ να μείνω μόνη μου" - θα έπρεπε όμως, της απάντησα εγώ

...αν μη τι άλλο για να δουλέψεις λίγο περισσότερο το καινούργιο έργο.

ας τα πάρουμε όμως από την αρχή:

Ήπανε του τρελού να κάνει κακάκια και αυτός...

Πήγα θέατρο και την Κυριακή το βράδι, δεύτερη φορά σε ένα Σαββατοκύριακο. Έκανα στροφή στο εμπορικό ρεπερτόριο και πήγα στην καινούργια παράσταση της Δήμητρας Παπαδοπούλου, το "δεν μπορώ να μείνω μόνη μου" που ανεβαίνει στο θέατρο Κιβωτός.

τι να πω για αυτήν την παράσταση; μόνο μερικές παρατηρήσεις, σκόρπιες και ασύνδετες.

• ο κόσος σε μερικά σημεία γελά πολύ. αλλά γελά πάρα πολύ χυδαία. τους παρατήρησα.... και "χυδαίο" γέλοιο θα πει "χυδαίο αστείο". στεναχώρια με έπιασε κάποια στιγμή. ήθελα να βγω να πάρω αέρα.
  
• ...εντάξει, Δήμητρα Παπαδοπούλου πήγαμε να δούμε, δεν πήγαμε να δούμε Stoppard ούτε Kushner οπότε δεν είχα και τις φοβερές απαιτήσεις- αλλά ρε παιδί μου σε μερικά σημεία η πλοκή και το κείμενο ήθελε λίγο κέντημα παραπάνω... ακόμα και εγώ σκεφτόμουν πως κάποια σημεία θα μπορούσα πανεύκολα να τα κάνω καλλίτερα, πιο στρωτά, και λεκτικά αλλά και σε ότι αφορά την πλοκή.
  
• το τελευταίο 15λεπτο του έργου σώζει την παράσταση όλη. αλλιώς θα κλαίγαμε το 24ευρω. αλλά μην φανταστείς ότι είναι και καμία σωτηρία άξια λόγου. Απλά φεύγεις με μια ευχάριστη αίσθηση που όμως ξεπλένει η πρώτη ρουφηξιά καθαρού αέρα που παίρνεις όταν βγεις από το θέατρο.
  
• Κοντολογίς η παράσταση είναι το αντίστοιχο σε θέατρο ενός σήριαλ του Antenna.
  
• ο ηθοποιός Κώστας Αποστολάκης (αυτός με το μουστάκι στην φωτό) είναι όλα τα λεφτά. αυτή η παράσταση είναι η ευκαιρία του να πιάσει την καλή που λένε. έχει τον καλύτερο ρόλο, είναι κούκλος, και παίζει και πολύ καλά. του εύχομαι τα καλλίτερα.
  
• η θεατρική πιάτσα διψάει για τωρινά, καλογραμένα, ευαίσθητα, έξυπνα έργα. το ¨δεν μπορώ να μείνω μόνη μου" απλά τονίζει την ένταση του προβλήματος. Πολύ παλιακούρα. πολύ.
• τίποτα. και από το τίποτα, τίποτα βγαίνει. μόνο. και τίποτε άλλο.

Σήμερα κάποιος αναγνώστης του www.provato.gr με σταμάτησε στο δρόμο για να μου πει ότι, λέει....

...έχω εμμονή με το sex! και αυτό είναι κάτι που φαίνεται πάρα πολύ στο blog μου.

έμεινα μαλάκας. πήγε να μου πέσει ένα μπούτι κοτόπουλο που έτρωγα εκείνη την ώρα.

έλεος! τι άλλο θα ακούσουμε ακόμα. άκου "εμμονή με το sex" εγώ!!!!
ΕΓΩ! ΕΜΜΟΝΗ! ΜΕ! ΤΟ! SEX!?????

εδώ ταιριάζει αυτό που λένε or soooo not...

φυσικά, πήγα να ταραχτώ στην αρχή, αλλά μετά είδα ότι ήταν τόσο παράλογο αυτό που μου είπε ο πολυαγαπημένος μεν, μισότρελος δε, αναγνώστης που δεν έχει νόημα να το θυμάμαι.

(μα, εγώ εμμονή με το sex και τους πούτσους και τα τσιμπούκια... δηλαδή πόσο έξω μπορεί να πέσει κάποιος για ένα blog...).

χαχαχαχα! μπα σε καλό του. γελάσαμε (ο θεός να το κάνει γέλιο αυτό...) και σήμερα.

on another note και για να αποδείξω ότι το πολυαγαπημένο σου provato.gr είναι ένα blog που στηρίζει όλες τις τέχνες... σήμερα έπεσα σε μία φοβερή φωτογραφία που μου θύμισε ένα από τα αγαπημένα μου καρτούνς... θα μου επιτρέψεις να στην παρουσιάσω...

όχι τίποτε άλλο άλλα θέλω να δείξω ότι έχω μία παιδικότητα ως blogger, μια αθωότητα, μία νιότη και μία αγνότητα στο βλέμμα... και τέλος πάντων δεν έχω καθόλου εμμονή με το sex το ακούς ΜΑΛΑΚΑ ΠΟΥ ΜΕ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΣ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΣΚΟΥΦΑ ΚΑΙ ΜΟΥ ΓΑΜΗΣΕΣ ΤΗΝ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ; (εντάξει, ηρέμησα τώρα, πάμε να δούμε την φωτό από το αγαπημένο μου καρτούν που νομίζω κι εσένα θα σου άρεζε):

κατέβα




κατέβα


σκρωλ ντάουν


ντάουν


ντοντ στηλ


ντοντ ΣΤΗΛ ΕΙΠΑ αλήτη


κατέβα


το έχεις


το έχεις



έλα, πλησιάζεις


όλμωστ


όλωμστ


σχεδόν



είσαι κοντά



πιο κοντά


έφτασες



κατέβα


να


να να


να:

Τι κάνει ένας δικηγόρος στο γραφείο του πρόβατου; ...προσπαθεί να μην χεστεί! (αλλά μάταια)

αγαπημένε αναγνώστη, όπως ίσως θα ξέρεις με την μεγάλη αγάπη της ζωής μου τον Sikia εδώ και κάμποσο καιρό έχουμε μπει σε μία φοβερή δικαστική διαμάχη.

Η δίκη έχει κανονιστεί να γίνει κοντά στα Φώτα. Η ήττα του Sikia είναι δεδομένη γιατί υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία που αποδεικνύουν ότι όσο ζούσαμε στον Ασπρόπυργο είχε πάρει όλη την Ελευσίνα, ενώ όταν τελικά μετακομίσαμε στην Ελευσίνα για να μην ταλαιπωριέται όταν πάει να πηδηχτεί, πήρε όλη την Δραπετσώνα (δεν θα το καταλάβω ποτέ αυτό το αγόρι).

Σαν να μην έφταναν όλα αυτά διαπιστώνω ότι το τελευταίο διάστημα ο Sikia έχει καταφέρει να βάλει στο βρακί του και τον Pavlo - αυτός ο επονείδιστος κανονίζει κρυφό πάρτυ για όταν ο Sikia έρθει στην Ελλάδα. Το πάρτυ θα είναι με πρόστυχο sex, θα καπνίζουν άνηθο και μαϊντανό για να την βρουν και θα κάνουν διάφορα. ξεφτύλα - που είναι το κράτος να προστατέυσει τα παιδιά μας από τους ομοφυλόφιλους;

Μετά από όλα αυτά καταλαβαίνεις ότι είμαι απόλυτα δικαιολογημένος να είμαι ανελέητος, να εκμηδενίσω τον Sikia και τους συμμάχους του, να τον κάνω με τα κρεμμυδάκια στην δίκη.

Παρόλα αυτά, επειδή είμαστε στα χριστούγεννα (και για να μην ξεχνιόμαστε πάρε και έναν Σάντα Μπέημποι):επειδή λοιπόν είμαστε στα χριστούγεννα αποφάσισα να δώσω μία ευκαιρία στον Sikia να πέσει στα πόδια μου να μου τον γλύψει να τον συγχωρήσω. Ο ανόητος αυτός έκανε το σφάλμα να στείλει το δικηγόρο του να με δει και καλά ως επίδειξη ισχύος. τα αποτελέσματα; θα τα δεις στην σειρά φωτογραφιών που έβγαλα από την συνάντηση που έλαβε χώρα σήμερα:

ο δικηγόρος του Sikia χεσμένος γιατί ξέρει ότι η υπόθεσή του είναι χαμένη από χέρι, την ώρα που έρχεται να μου τον γλύψει για να τους συγχωρέσω!


ο δικηγόρος του Sikia μετά την πρώτη μας συνομιλία, και αφού είδε ότι ΟΝΤΩΣ έχω πουλί 41 πόντους, έχει πειστεί πόσο με πλήγωσε ο σιχαμένος και είναι έτοιμος να μου προσφέρει γη και ύδωρ για να ξεπληγωθώ... ακόμα όμως δεν θέλει να βγάλει την πάνα του γιατί κατά βάθος με φοβάται.


εδώ κάνω επίδειξη στο δικηγόρου του σιχαμένου πως θα κάνω σπάνκ σε αυτόν και τους συμμάχους του στην μεγάλη δίκη.



στις τελευταίες δυό φωτογραφίες βλέπουμε πόσο άξιος εμπιστοσύνης είμαι. ο δικηγόρος του μεγάλου εχθρού μου με ένοιωσε τόσο κοντά του που κοιμήθηκε στο γραφείο μου γεμάτος εμπιστοσύνη. Έτσι είναι, όταν έχεις άφατη καλωσύνη, μεγαλωσύνη, πουλί 41 πόντους και λεβεντιά όλους του κερδίζεις.

μπορούμε τώρα να τελειώνουμε με αυτήν την υπόθεση; δεν υπάρχει ελπίδα για τους εχθρούς μου και για όσους με μισούν. πάντα θα κερδίζω γιατί έχω το δίκιο, την αλήθεια και το 41ποντο με τον μέρος μου.

να ξεράσω ουρλιάζοντας ή να ουρλιάξω ξερνώντας; ιδού η απορία...

πο πο ρε παιδί μου. πόσο έξω μου φαίνεται όλο αυτό το πράγμα που απεικονίζει-αντιπροσωπεύει η φωτογραφία από την ζωή μου. ...αλλά και γενικότερα από την πραγματική ζωή... τι να πω, ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζω.

(όσο σκέφτομαι ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι αποφασίζουν για τόσα και τόσα που με αφορούν... κλαψ λυγμ).

Δεν μας φτάνανε τα δικά μας τα ντράβαλα, πέθανε και ο πατέρας της Diana Ross....

....μεταξύ μας, η είδηση είναι ότι ήταν ακόμα ζωντανός (καλό παράδεισο να έχει ο άθρωπας)...

τι στο καλό, πόσο χρονών ήταν ο μακαρίτης; 78935892824757738; θέλω να πω, το νταϊανάκη είχε κλίσει τα 99 από τα τέλη των έητηζ. ο πατέρας του πόσο ήταν;

τι να πω, αυτή η ζωή δεν θα πάψει ποτέ να με εκπλήσσει.

Πρωινό εγκεφαλικό

σήμερα το πρωί συνειδητοποίησα ότι το υπερατλαντικό μου στεφάνι,

ο άνθρωπος που είμαι ο άντρας των ονείρων του,

ο γκόμενος που όπου σταθεί και όπου βρεθεί μιλά μόνο για μένα και πόσο του λείπω που ζω ελλάδα,

το παλικάρι που έχει καϋμό για μένανε, ο Patrick Dempsey:σκέψ σκεψ εντατίκ Πάτρικ: θέ μου γιατί έπρεπε ο άντρας των ονείρων μου, το πρόβατο, το καλλίτερο sex που έχω κάνει ποτέ να ζει Ελλάδα, να ζει τόσο μακριά, γιατί, φέρτε μου να πιω απ' το πιοτό το ακριβό να ξεχαστώ...

σκεψ σκεψ εντατίκ Πάτρικ: αυτό είναι... δεν αντέχω άλλο μακριά του - θα τα παρατήσω όλα και θα πάω να τονε βρω στα εξάρχεια, τέτοια αγάπη τέτοιο sex δεν το πετάς από το παράθυρο αυτή είναι σχέση ζωής, η σχέση με το πρόβατο είναι σχεση ζωής σου λέω - μην με σταματάτε μη... μηηηηηηηηηηηηηη!

σκεψ σκεψ Πάτρικ: ...πως αντέχεις να ζεις μακριά μου πρόβατο, πως;

σκεψ σκεψ εντατίκ: αχ Θέ μου από τότε που έφυγες πρόβατο δεν μπορώ να σηκωθώ από το κρεβάτι.... κομμάτια είμαι, χάλια, μη, μη, μη με σηκώνετε μη... δεν αντέχω να είμαι functional χωρίς το πρόβατο στο πλάι μου, δεν θέλω να ζω αν είμαι μακριά από το πρόβατο.

σκεψ σκεψ εντατίκ Πάτρικ: παραπονεμένα λόγια έχουν τα τραγούδια μας, πρόβατο γύρνα σε παρακαλώ, oh no no no, γύρνα σε παρακαλώ oh no no no...

σήμερα λοιπόν το πρωί έμαθα ότι αυτός ο κούκλος που με θέλει αλλά εγώ δεν αφήνω τον μπε με τίποτε όμως, είναι η μετεξέλιξη του φρικτού uber lame πιτσιρικά που βλέπεις εδώ, στην αφίσα μίας teen ταινίας των 80s η οποία έσκισε στην Αμερική και μερικά απόνερα της επιτυχίας της έφτασαν μέχρι και εδώ:ποιος θα το πίστευε!!!!! ίουκ, τρελό ίουκ. μετά σου λέει απορεί γιατί δεν του κάθομαι με τέτοιο εργασιακό παρελθόν.

να και το trailer της επόμενης του ταινίας που θα βγει το καλοκαίρι. του εύχομαι να πάει καλά, εμ ενδιαφέρει οι άνθρωποι με τους οποίους έχω κάνει κήνκοι σεκσάκοι να είναι πετυχημένοι, είμαι ανώτερος άνθρωπος:

Δύο Μέλανι Γκρίφηθ, μία guest star εμφάνιση από μία μεγάλη βιβλική φιγούρα και πολλές πολλές πολλές μυτόγκες

ζηλεύεις την ζωή των stars; δεν θα έπρεπε. δες τι τραβάνε όταν τραβιούνται.

Μαίλανοι Γκρίφηθ του 1992: Μέλανι, είσαι η πιο ηλίθια Μέλανι που υπάρχει!
Μαίλανοι Γκρίφηθ του 2006: Γιατί το λες αυτό Μέλανι;
Μαίλανοι Γκρίφηθ του 1992: ...γιατί είσαι η μοναδική Μέλανι που έκανε πλαστική και έγινε πιο άσχημη Μέλανι από την Μέλανι που ήταν πριν!


Μέλανοι Γκρίφηθ του 1992: ...βέβαια τώρα που το σκέφτομαι (και που θυμάμαι τα χαήρια του Μίκι Ρούρκ) ίσως να μην είσαι και τόσο ηλίθια!!!
Μέλανοι Γκρίφηθ του 2006: αχ ρε μωράκι ευχαριστώ, με συγκινείς! ...να σου πω, εσύ ποιον Μίκη προτιμάς, του 94 ή του 2007; ...δεν ξέρω, ο 2007 μου κάνει κάτι πολύ industrial και μου αρέσει...


"καλησπέρα, είμαι η Donnatella Versace - με αφορμή την παρουσία μου στο ποταπό αυτό μπλογκ του γελοίου πρόβατου, δράττομαι της ευκαιρίας για να ευχαριστήσω από τα βάθη της καρδιάς μου τον άνθρωπο που σκότωσε τον αδερφό μου και μου πρόσφερε ζωή και καριέρα με μία σφαίρα και παράλληλα να του αφιερώσω και την τελευταία μου πλαστική που φυσικά δεν θα είναι η τελευταία". (η μια είναι του ενεννήντατρίο η άλλη του 2007)


αχ αγαπημένος Michael Jackson - στην φωτογραφία του 1981 είναι έτοιμος να βγάλει το Thriller, ένα από τα καλύτερα και εμπορικότερα και πιο funky λατρεμένα δισκάκια όλων των εποχών. Στην φωτό του 2005, είναι κατεστραμμένος και χρεωκοπημένος, έχει χάσει κάθε επαφή με την μουσική, αλλά τουλάχιστον έχει γαλλική μυτόγκα.


Η Ashley Simpson (δεν την ξέρεις... τυχερούλη!) αποδεικνύει πόσο ηλίθια τραγουδίστρια ήταν η Barbra Streisand που δεν πήγαινε να διορθώσει την μυτόγκα. ..και πόσο άφωνη επίσης, σε αντίθεση με την Ashley που και ωραία μύτη έχει και φωνάρα και υπέροχη καριέρα (or not)


οι δύο εικόνες διαφέρουν σε μηδέν (ολογράφως μηδέν) σημεία. Βρείτε τις διαφορές και κερδίστε ένα εξαιρετικό αποφλειωτή ελιάς Θρούμπας, μοναδική προσφορά του Super Market Κυρ-Φανούρης Αχαρνών 55 "εκεί που η νοικοκυρά νιώθει αρχόντισα κυρά". Πάντως η μία από τις δύο φωτό είναι του 91 και η άλλη του 2006, αλλά τόση ώρα που ψάχνω δεν έχω καταφέρει να βρω ποια είναι ποια!



H Courtney Love κάποτε μας το έπαιζε ροκού και αναρχικιά and all - μία μέρα είχε τελειώσει η κοκαίνη και έτσι σόμπερ είδε τον εαυτό της στον καθρέφτη και όταν είδε την μύτη της σκέφτηκε "επιτέλους λύθηκε το αίνιγμα, αυτή η μυτόγκα είναι η αιτία που αυτοκτόνησε ο Kurt μου, και λίγα έκανε εδώ που τα λέμε, πάω να την φτιάξω τώρα". η μία είναι του 93 ενώ η άλλη του 07.


Ντόλυ Πάρτον πλαστικό τηλέφωνο, πρέπει να τον ρωτήσω γιατί με τραβάει το ράμα πίσω από το αυτί. (μαλάκα οι δύο φωτό έχουν 20 χρόνια διαφορά, 88 με 2007).

Η μία φωτογραφία του Τζανετακίου είναι του ογδόντατρίο. Η άλλη του 2007. Ήθελα να σχολιάσω τις ομοιότητες αλλά μετά είδα το σκουλαρίκι-κλειδίλουκέτου και εφαιλτικές εινόκες από τα 80s μου ήρθαν στο μλαυό και δεν μπεσορα να σφεκτώ τόπιτα γιατί παλάρισσα από τον τμορο και ζζζζζζζζ κρατσ (ρομποτική φωνή από το πουθενά: fatal error has occurred to this blogger - please reboot NOW)


Γκεστ Σταρ: Μωϋσής μετά την ανάγνωση του Post: ασταδγιάλα ρε πούστη μου! και νόμιζα ότι ο χωρισμός των υδάτων ήταν σπουδαίο θαύμα!

Το τέρας όλο και πλησιάζει την πόλη - είναι όμως κθούλου;

το θυμάσαι αυτό;

αφορά στο Cloverfield στην ταινία του J. J. Abrams, τύπου που έφτιαξε το Lost, την οποία όλοι περιμένουν πως και πως με τα ποπ κορν στο τηγάνι και μούμπλε μούμπλε και λοιπά και λοιπά...


αυτές τις μέρες βγήκε το κανονικό trailer της ταινίας. μπορείς να το δεις εδώ είναι έξυπνο και σε κάνει να θες να πας νε δεις το γαμωέργο!

...φυσικά το μυστήριο παραμένει: τι είδους τέρας είναι το τέρας που χτυπά την Νέα Υόρκη στην ταινία; είναι κθούλου; είναι νιαρλαθοτέπ; είναι ...ισλάμ;

τα ανθρωποειδή με βλέπουν ηλεκτρισμένο στον ύπνο τους;

Αυτές τις ημέρες συμπληρώνονται 25 χρόνια από τότε που είδαμε πρώτη φορά μία από τις καλύτερες ταινίες επιστημονικής φαντασίας όλων των εποχών, το Blade Runner (άχρηστο κουτσομπολιό της εβδομάδας: το σενάριο της ταινίας βασίζεται σε ένα διήγημα του Phillip Dick - μα τι όνομα και αυτό, άκου Φίλιπας Πέος - που τιτλοφορείται "do androids dream of electric sheep?" όπου sheep ίσον πρόβατο!!! πως να μην είμαι proud μετά από αυτό).

Με αφορμή την επέτειο ετοιμάζονται διάφορες επετειακές επανεκδόσεις του έργου, μία από αυτές η Blade Runner Five-Disc Ultimate Collector's Edition είναι ολόκληρο βαλιτσάκι με καλλυντικά και 5 dvd, έλεος πια δραχμοφονιάδες εταιρίες.
Από όλες τις επανεκδόσεις αυτή που είναι πιο γιάμι γιάμι είναι του εξαιρετικού-δεν-έχω-λόγια-απλά-θέλω-να-το-ακούω-ξανά-και-ξανά-και-μανά-λούπα
soundtrack που έγραψε ο Vangelis. εδώ το εξώφυλλο:


η επανέκδοση Blade Runner Trilogy: 25th Anniversary by Vangelis περιλαμβάνει τρία cd (duh!!! γιαυτό την είπανε τρίλοτζη!). Το πρώτο είναι το soundtrack όπως έχει κυκλοφορήσει το 94. Το δεύτερο είναι γεμάτο μουσική που ακογόταν στο έργο αλλά ποτέ δεν είχε κυκλοφορήσει συν δύο bonus κομμάτια. ενώ το τρίτο.... αχ το τρίτο, περιλαμβάνει μουσική που ο Βαγγελίτο έγραψε ειδικά για την επέτειο, δηλαδή είναι ολοκαίνουργια μουσική δηλαδή μαλάκα το περιμένω πως και πως, δηλαδή OMG!!!!!

Όσοι έχουν ακούσει το υλικό του τρίτου cd λένε ότι δεν παίζεται! είναι του απιστεύτου η μουσική που έγραψε ο Vangelis. Γκασπ! γκασπ! ...περιλαμβάνει και απαγγελίες που κάνουν μεταξύ άλλων ο Ridley Scott ( ο σκηνοθέτης του Blade Runner), ο Oliver Stone και ο Roman Polanski! γιάμι σου λέω, τρελό γιάμη!

άκου αυτό μέχρι τον Δεκέμβρη που βγαίνει το τρίδισκο για να θυμηθείς για τι γαμάτη μουσικάρα μιλάμε:

ένας θρύλος της διαφήμισης προσπαθεί να βοηθήσει να απαλλαγούμε από τον Bush

O Rich Silverstein ιδρυτής μία αμερικάνικης διαφημιστικής εταιρίας που από τους πιο κωλοπετσομένους θεωρείται η καλύτερη της χώρας αυτή την στιγμή, της Goodby Silverstein & Partners αποφάσισε εθελοντικά να βοηθήσει το Δημοκρατικό κόμμα. Το έκανε με μία τριάδα Posters που συμπυκνώνουν το κακό που έχει κάνει η κυβέρνηση Bush:



όπως θα δεις τα τρία posters απλά κάνουν μία παράθεση ονομάτων (το πάνω πάνω), slogans (το μεσαίο) και γεγονότων (το τρίτο) που συνδέονται με την διακυβέρνηση Bush και βέβαια κάθε άλλο παρά θετικά είναι. Η υπογραφή σε κάθε poster είναι "όλα αυτά δεν είναι αρκετά; το 2008 ψηφίζουμε Δημοκρατικό κόμμα".

Μου αρέσει - είναι ενδιαφέρον να βλέπω αρνητική διαφήμιση χωρίς κορόνες και μελό εικόνες και κραυγές και κλαμένα πρόσωπα και ουρλιαχτά και ηχητικά εφέ και μούμπλε μούμπλε. Είναι πολύ έξυπνο που αυτές οι αφίσες σε κάνουν να σκέπτεσαι αρνητικά για τον Bush απλά αναφέροντας πράγματα με τα οποία είναι συνδεδεμένη η κυβέρνηση του. Μπράβο μου! (who?)