Την Πέμπτη, omg αύριο, άυριο! επιτέλους πραγματοποιείται το μεγαλύτερο πολιτιστικό γεγονός όλων των εποχών, ένα οιβαίντ που μόνο το δγιό του Παπαηοάννου μπορεί να συγκριθεί μαζί του, άντε και το νέο σοιντεί της Λένας Πλάτωνα.
Ανοίγει το Sex And The City.
Δη μούβη.
Να πω ότι δε περιμένω πως και τι να το δω, θα ήταν μεγάλο ψέμα.
Η σειρά μου άρεσε πάρα πολύ, πέρα από τα μούμπλε μούμπλε ότι έχει καλοσχηματισμένους χαραχτήρες και μούμπλε μούμπλε, θεωρώ ότι είναι χρυσό παράδειγμα της δυνατότητας που έχει ένα καλογραμμένο καλλιτεχνικό έργο να επηρρεάσει την κοινωνία πολύ βαθιά και μάλλον θετικά...
"μάλλον θετικά" έγραψα;;;;;; χμφ χμφ χμφ χμφ χμφ χμφ χμφ χμφ χφμ χφμ χφμ χμφ
Ίσως αυτό το μάλλον θετικά να μην είναι και τόσο ακριβές.
Γιου σει, κάθε καλλιτεχνικό έργο στα λάθος χέρια μπορεί να γίνει φρικτό όπλο εναντίον της κοινωνίας.
Και αυτό έχει γίνει και με το Sex And The City... πολλές φορές, επικίνδυνα πολλές... χμφ χμφ χμφ χμφ χμφ χμφ χμφ χμφ χμφ... όπως, ας πούμε:
- Έκανε τις γκόμενες να νομίζουν ότι it's ok να κλάσεις στο κρεβάτι με τον γκόμενο δίπλα... Hey sistah, I got news for you. Στο συγκεκριμένο επεισόδιο, ήταν σάουντ εφέ!!!!
- Έκανε τις γκόμενες να νομίζουν ότι μπορούν να φοράνε ανοιχτό πέδιλο, παρά το γεγονός ότι το πόδι τους έχει: κότσι 30 πόντους, μάκα στην φτέρνα, τριχίτσες στο μικρό δαχτυλάκι και μαύρο νύχι. Hey girl, η Sarah είχε δύο executives in charge of pedicure. Εσύ πάλι, όχι. Λάβε τα μέτρα σου λοιπόν και άσε τα πέδιλα για το Σαράκι.
- Έκανε τις γκόμενες να νομίζουν ότι μπορούν να πετάξουν ένα αδάγκωτο, ολοκαίνουργιο, ολόφρεσκο, θρεπτικότατο big mac στην κεφάλα του φίλου τους και αυτό να περάσει έτσι (στο επεισόδιο που ο Μπηγκ ανακοινώνει στην Carrie ότι θα πά να μείνει Παρίσι μάλλον μόνιμα). Πρώτον, τι σου φταίει το μπιγκμακάκι μυτόγκα; Δεύτερον - hey girls, η Sarah έχει ολόκληρο team που φροντίζει να βγαίνει όμορφη ακόμα και όταν υστεριάζει, εσύ όχι. Η υστερία χωρίς μακιγιάζ και αμερικάνο έμπειρο σεναριογράφο που θα στην δομήσει (την υστερία) είναι ΠΟΛΥ κακό και βαρύ πράγμα.
- Έκανε τις γκόμενες να πιστεύουν ότι "δεν πειράζει που αυτός που αγαπάω είναι παιδέρα, παίζει τον μπότομ σε τσόντες με μαύρους , με χτυπάει - στο τέλος θα γιατρευτεί και θα γυρίσει σε μένα, ζάμπλουτος και καρακαταπανέμορφος και θα με παντρευτεί στο Παρίσι". Hey girls, αυτό συμβαίνει πάρα πολύ σπάνια. Τόσο σπάνια που ούτε καν στην ταινία δεν θα το δεις να γίνεται... (ούπσ, σόρη για το σπόηλερ).
- Έκανε τις γκόμενες αλλά και τους gays να πιστεύουν ότι δεν είναι σωστό να ανακοινώνεις στον άλλον ότι τον χωρίζεις με ένα post it μικρού μεγέθους κολλημένο στην οθόνη του mαc του. Μπα;;; Τι λες;;;;; Μία χαρά πρόπερ χωρισμός είναι αυτός! Όπως επίσης και το να χωρίζεις με κόμεντ στο blog του γκόμενού σου, αλλά και με αλλαγή του status σου στο Facebook. ( τα έχω κάνει και τα τρία και λειτούργησαν τέλεια και μπράβο μου, είμαι ο μίστερ σεβαζός στα αισθήματα του άλλου).
- Έκανε τις γκόμενες να πιστεύουν ότι μπορούν να μιλάνε σε δημόσιο χώρο και ΜΕΓΑΛΟΦΩΝΑ για το ότι πονούσε ο νουμίς τους την τελευταία φορά που τον αποτρίχωσαν και άλλα τέτοια παρόμοια θέματα... Hey girls, συγγνώμη που σας το χαλάω αλλά στην σειρά οι γκόμενες φώναζαν διότι ήταν σε γύρισμα και μάλιστα σε πλατό. Εσύ πάλι, να μιλάς για τέτοια θέματα στο Βερόπουλο Ζεφυρίου, είναι σούπερ ντεκαυλέ και δεν σε τιμά φορέβερ εν έβερ.
- Έκανε τους άντρες αλλά και τους gay να νομίζουν ότι ξέρουν τον τρόπο με τον οποίο σκέφτεται και λειτουργεί μία γυναίκα. Hey bitches, καμία σχέση όμως. Η γυναικεία μέση ψυχολογία ήταν και είναι τόσο μακριά από αυτό που απεικόνιζε το Sex And The City όσο η πατούσα της Carrie από μία παντούφλα μιτσούκο.
- Μας έκανε όλους να πιστεύουμε ότι χωρίζουμε τον άλλο επειδή "φιλάει σαν άλογο", "έχει μικρό πουλί", "έχει μεγάλο πουλί" κ.ο.κ. Μαλακίες. Ο καθένας με ελάχιστη γνώση ψυχολογίας γνωρίζει ότι όλα αυτά το μικροπράγματα που μας την σπάνε δεν είναι παρά εκδηλώσεις της μεγαλύτερης αλήθειας: Ο τύπος ή η τύππισα δεν μας κάνει κούκου - γι αυτό, για παράδειγμα, και μας ενοχλεί ότι θέλει να κάνει σεξάκοι μαζί μας περισσότερο από όσο εμείς.
- Μας έκανε όλους να πιστεύουμε ότι πρέπει να εξηγούμε σε έναν γκόμενο, που τον γνωρίζουμε λίγο καιρό, τον λόγο που τον απορρίπτουμε. Όσο πολήτυκαλοι ηνκωραίκτ και να ακούγεται αυτό που σου λέω, το να πεις σε κάποιον "σε βρίσκο ρηχό", "έχεις μικρό πουλί", "μου φαίνεσαι πολύ νήντη" ή οτιδήποτε άλλο, σαξ όταν τον έχεις δει μόνο 2-3 φορές. Χίλιες φορές καλύτερα να πεις ένα βέηγκ "σόρη, δεν μου βγαίνει, αλλά δεν ξέρω γιατί" - πιο ανώδυνο, πιο ευγενικό, δεν πληγώνει τον άλλο. Τις μεγάλες αλήθειες άσ' τες να του τις πουν οι δικοί και οι φίλοι.
- Φίλους είπα και θυμήθηκα: Μας έκανε όλους να αντιμετωπίσουμε την φιλία ως υποκατάστατο για μία τόταλη φάκντ απ ερωτική ζωή. Σόρη babies αλλά αυτό απλά δεν παίζει. Όσο καλός και να είναι ένας φίλος, ή μία ομάδα φίλων, δεν μπορούν να υποκαταστήσουν την χαρά που μας δίνει ένας ζουμερός, αληθινός, ειλικρινής έρωτας. Άσε που όταν ανήκεις στους τυχερούς που έχουν αληθινούς φίλους, το να τους φορτίζεις να κάνουν πράγματα που είναι στην πραγματικότητα "δουλειά" της γκόμενας, απειλεί σοβαρά την φιλία σου με αυτούς. Σηκώνει εξηγήσεις αυτό αλλά ήδη ο Πρέκας αρχίζει και με αγριοκοιτά ότι θα του φάω την θέση λολ λολ λολ
- Τέλος (φιου για σένα αλλά φιου φιου και για μένα, τι σεντόνι χριστέ μου γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ ασταδγιάλα) έκανε όλους να μπούμε ακόμα πιο βαθιά στην παραμύθα "για όλα υπάρχει ένα σίγουρο happy ending που δικαιώνει τα βάσανα του τώρα...". Hey guys and gals, λυπάμαι αλλά τίποτε στην ζωή δεν βεβαιώνει ότι κάπου εκεί πέρα στο βάααααααααααααθος του χρόνου θα βρούμε κάτι που θα μας κάνει μόνιμα ευτυχισμένους. Η ζωή δεν έχει πηλίκο και συμπέρασμα. Μπορεί να τραβιέσαι με έναν άθρωπα και να μη βγει τίποτα, μπορεί να είσαι καλά με κάποιον για 21342541416178484 χρόνια και μετά να γίνει της χαμός, μπορεί, μπορεί, μπορεί, μπορεί. Δυστυχώς ή μάλλον ευτυχώς, στην ζωή μας δεν μπορούμε και δεν πρέπει να είμαστε θεατές όπως είμαστε με τις ζωές της Carrie και της Samantha. Στην ζωή μας σημασία έχει να είμαστε καλά και κυρίως παρόντες στο τώρα... γιατί για κάποιους από εμάς, δυστυχώς το αύριο, η μέρα που ανοίγει η ταινία Sex And The City μπορεί να μην έρθει ποτέ, μακριά από μας, φτου σκόρδα, ας με σκοτώσει κάποιος πριν γίνω εντελώς Πρέκας λολ λολ.
γλυκέ και sexy viewer αν έχεις προσέξει κι εσύ άλλα τέτοια πληζ πληζ be a sexy και πες μας και μας να ξέρουμε να έχουμε το νου μας, ναι; :-)))
22 comments:
συμφωνώ συμφωνω συμφωνώ (λυρισμός)
ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ να χωρίζεις με post-it
και
έκανε τους άντρες να δίνουν ένα βλέμμα αποδοκιμασίας στις γυναίκες που συζητούν για το sex and the city, επειδή αρκετοί το θεωρούν σαν κάτι απίστευτα χαζό και ανώφελο, εντωμεταξύ για αυτούς είναι απόλυτα σοβαρό και σημαντικό να μιλούν για το ν ολυμπιακό και ζάντες.
αγορά ζάντας= θέμα υψίστου πολιτικής και πνευματικής σημασίας
αγορά τσάντας bottega veneta= ηλίθιο καταναλωτικό όργιο
Βγάλε άκρη μετά
;)
το θετικό: μάς έκανε να νιώσουμε αηδία για το κάπνισμα όταν βλέπαμε την SJP να καπνίζει στη ζούλα κάθε 2 δευτερόλεπτα.Πόσο πια?!
το αρνητικό: μάς έκανε να πιστέψουμε ότι το σούπερ ποτό είναι το κοσμοπόλιταν - όχι φίλοι και φίλες, το σούπερ ποτό είναι το τζιν τόνικ.
άλλο θετικό: μάς έμαθε την φράση 'we are so over we need a new word for over'. ωραία και μπόλικη, κάτι σαν το 'frankly my dear, I fdon't give a damn' - και τα δύο όσες φορές τα είπα, δυστυχώς ήταν μεγαλόστομες πίπες αλλά έκαναν εντύπωση (και ποτέ δεν ίσχυσαν)
βίνα
@ anonymous: Βίνα Ασίκη;
Εκτός από το ενδυματολογικό που έχει πλάκα σ' αυτή την σειρά, δεν αξίζει και τίποτα άλλο. Είναι τρόμερά ρηχή και αφελής σειρά, από όσο άντεξα να δω. Απορώ με τους ανθρώπους που επηρεάστηκαν από την σειρά, για όνομα...
Καλά τα λες πάντως.
Μάκια!
Ασημίνα
Παπαπα, έβαλα τρεις φορές την λέξη "σειρά" σε μια παράγραφο. Φτου μου, τι επίπεδο γραπτού λόγου είναι αυτό...
'Οχι, Βίνα Απσαρα
Μακάρι να είχα δει λίγο απ'αυτό να πω κάτι επ'αυτού. Γεγονός είναι ότι προσκυνάω τους πρωτότυπους τρόπους χωρισμού που παρέθεσες.
PS: Μόνο που στο Πρώηνμπουκ το status έχει κολλήσει στο single (και όχι άδικα!)
Αν και δεν το παρακολούθησα τόσο φανατικά, θα περιμένω να έρθω Αθήνα για να το δώ.. αν το προλάβω φυσικά... αυτό το "νουμίς"λολ!
toso over the top and i love it! apo kei kai pera to poso epireazoun ton ka8ena..i don't care!
Προφανώς έχω χαζέψει εντελώς, διότι δεν καταλαβαίνω καθόλου τι θες να πεις στο point περί «δεν πειράζει που αυτός που αγάπάω είναι παιδέρα, παίζει τον μπότομ... κλπ.» Έχει υπάρξει κάποιο τέτοιο επεισόδιο και το έχασα, παίζει κάτι τέτοιο στην ταινία, είναι ο mr. Big όλα αυτά, ήταν ο Μπαρίσνικοφ; Κινούμαι ακόμα στον κόσμο του Lost και έχω μείνει πίσω στο σεξ-σιτι? Ενημέρωσε πληζ, για να δω την ταινία με άλλο μάτι...
επίσης κάθε παρτόλα θεωρούσε ότι επειδή τους παίρνει 10-10 έχει και στυλ της κιμ κατραλ.
εκτός απο αυτα που λες να δεις πόσα κόμπλεξ μπορεί αν σου δημιουργήσει αυτό το σηριαλ αν εισαι γυναικα..... =Ρ
I agree.-
αυτη η σειρα εκανε ανθρωπους να νομιζουν οτι μπορούν να κανουν σειρες τύπου sex & Athens, λες και κ η ΑΘηνα ειναι ΝΥ. No no no
Γιατι καλε ξερουν τι ειναι η αποτριχωση στο Ζεφυρι για να αποτελεσει και θεμα συζητησης στον Βεροπουλο?
έχω μείνει άφωνος με τόση ανάλυση, Πρέκας και λίγα λες, μα που είναι η Ρωσική παιδεία σου;
Τί να σου πώ, εγώ έμαθα οτι επιτρέπεται να έχεις πόδια σαν της Σάρα Τ.Π. και να φοράς φούστα. Πολύ empowering.
δεν έχει βερόπουλο στο ζεφύρι μάι ντίαρ φρεντ
(θαυμάζω το πάθος σου για ολ αυτά τ ανούσια τύπου σεξ και η πόλη)
(βασικά κάπου το ζηλεύω κι όλας/πολύ θα θέλα να μουν ο ανάλαφρος τύπος που δείχνεις)
(ποτέ όμως δε μ άρεσε η σειρά-τη λάτρεψε όμως η γυναίκα μου/ο μόνος χαρούμενος άνθρωπος που δέχτηκε ποτέ να με παντρευτεί)
(κι η σάρα τάδε είναι πολύ αδύνατη για τα γούστα μου ιφ άι νεβερ τολδ γιου)
(ζήτω ο μόριση-κάτω το σεξ εν δε σίτυ)
εμενα μου εμαθε:
δεν πειραζει που φχαριστιεμαι το σεξ
δεν πειραζει που ξοδευω τα λεφτα μου σε παπουτσια
δεν πειραζει που γραφω σχολια στο Προβατο φορωντας μονο το βρακι μου (ειναι CK ευτυχως)
δεν πειραζει που 'γραφω' την γκομενα για τις φιλες
Αρκει φυσικα που ειμαι πανεμορφη :-)
«Κατίνες», «Κατίνες», «Κατίνες»! Ακόμα χειρότερο! Αμερικανίδες «Κατίνες»! Που σημαίνει ό,τι ηλιθιότερο και βλακωδέστερο υπάρχει στον κόσμο «τσαφ» στην οθόνη της γειτονιάς σας (στους πολυσινεμάδες). Μετά, βέβαια, από την τηλεόραση του σπιτιού σας. (Είπαν οι άνθρωποι: Aφού τ' αρπάξαμε από την τηλεόραση, δεν τα αρπάζουμε και από το cinema! Πήραν σκόρπια πλάνα από το πολύχρονο σίριαλ και έφτιαξαν και μια ταινία).
Η ιστορία... Ποια ιστορία; Δεν υπάρχει ιστορία! Υπάρχει μόνον ένα τσούρμο χαζοβιόλες, πέντε, έξι, δε θυμάμαι ακριβώς, οι οποίες, σε τακτά και άτακτα χρονικά διαστήματα, μπαινοβγαίνουν στην οθόνη χλιμιντρίζοντας. Κυρίως χλιμιντρίζουν για το σεξ και για τα φουστάνια. Είναι τέτοια η κακογουστιά, που θυμίζει καλλιστεία σε μακρινή επαρχιακή πόλη.
Ωστόσο, το φαινόμενο δεν μπορεί να το αποβάλουμε αφορίζοντάς το. Υπάρχει και πρέπει να αναζητηθεί και να δοθεί η πολιτική εξήγηση. Οι καταπιεσμένοι Aμερικανοί πολίτες, αλλά και οι καταπιεσμένοι πολίτες των δορυφόρων της Αμερικής, όπως η χώρα μας, εθισμένοι στις διαφημίσεις προσπαθούν να ζήσουν (...νοερά) το όνειρο. Να αποχτήσουν, με τη φαντασία τους, αφού δεν μπορούν στην πραγματικότητα, όλα αυτά που βλέπουν στις διαφημίσεις. Καλά σπίτια, καλά αυτοκίνητα, καλά ρούχα, καλές διακοπές, καλό σεξ.
Ολα αυτά που βλέπουμε, αλλά δεν μπορούμε να τα έχουμε, τα έχει η ταινία για εμάς. Ξαπλώνουμε στην πολυθρόνα μας και ...φαντασιωνόμαστε. Δυστυχώς, δεν υπάρχει σήμερα ο αντίστοιχος σεξολόγος ερευνητής, ο περίφημος Αλφρεντ Τσαρλς Κίνσλεϊ, που αναστάτωσε τη μεταπολεμική Αμερική, για να τους αναλύσει και να τους αποκαλύψει! Σήμερα όλη αυτή η σεξουαλική και κοινωνική στέρηση, η οποία είναι αποτέλεσμα του καπιταλιστικού τρόπου ζωής, που φανερώνει η ταινία, δυστυχώς, θα περάσει ντούκου. Θα θεωρηθεί σαν μια διασκεδαστική ταινία. Ομως, δεν είναι τέτοια. Είναι μια κοινωνική τραγωδία! Αυτές οι γυναίκες, αυτός ο κόσμος, θέλει ψυχίατρο!
(απο σημερινη κριτικη σε Αθηναικη Εφημεριδα)
Είναι απολύτως βέβαιο ότι κάποιο βαρυσήμαντο κοινωνικό και πολιτικό φαινόμενο κρύβεται κάτω από την κυκλοφορία και επικράτηση στου σέξ εν δε σίτυ. όπως άλλωστε και κάτω από ο,τιδήποτε άλλο στη ζωή - κάτω από την διαφήμιση, την καταστροφή του περιβάλλοντος, το κάπνισμα πούρων από γυναίκες, την παιδική παχυσαρκία και την αργή επικράτηση του ταμπόν.
το ότι μάς αρέσει και το απολαμβάνουμε (σε όσους αρέσει) δεν σημαίνει ότι είμαστε κρετίνοι που ξυπνάμε το πρωί σκεπτόμενοι τα λουμπουτέν, και κοιμόμαστε το βράδυ αναρωτώμενοι αν θα παντρευτούμε με ονειρικο γάμο στο παρίσι, αλλά ότι μπορούμε να διεκδικούμε για τους εαυτούς μας στιγμές ελαφρότητας χωρίς ενοχές!
και ναι, σκεφτόμαστε και τα παπούτσια και το σεξ και τους γκόμενους. και ενίοτε γινόμαστε κότες. και πίνουμε στα μπάρ για να ξεχάσουμε ή να θυμηθούμε. και ειλικρινά δεν βλέπω τίποτε κακό, γιατί έτσι είναι η ζωή...Βίνα
...και μετα μια νυχτα που δεν εισαι πια τεκνός σε μαχαιρώνουν
κι οι προηγούμενοι παλιοι εραστες δηλώνουν στις συντροφιές τις καλλιτεχνικές
" Τάθελε ο κωλος του"
sex and the city λοιπον δαγκωτό!!!
και το συμπέρασμα : έπαθε αυτό που άξιζε
οι χοντροί μιλούν για δίαιτα και οι πουτάνες για ηθική...
Βίνα
Post a Comment