Ομαγκόντ, κοντεύει μία βδομάδα πια από την επέτειo του θανάτου του Μάνου Χατζιδάκι.

Αφιέρωμα α λα προβατίσιους:

Μία ανοιξιάτικη Παρασκευή ένα πληγωμένο εφηβάκι που το παράτησε η αγάπη του, άκουσε από ένα ραδιόφωνο που έπαιζε κάπου στο βάθος το "Η πίκρα σήμερα, δεν έχει σύνορα...". Ο μικρός έφηβος κατάλαβε, από το τραγούδι και μόνο, ότι ο πόνος του έρωτα είναι κοινή εμπειρία για κάθε άνθρωπο... είδε την στεναχώρια του πιο ανάλαφρα γιατί κατάλαβε ότι είναι κάτι που όλοι περνάνε και όλοι, τελικά, αντέχουν και έτσι δεν "κλείστηκε" στον εαυτό του, και έμαθε να μην φοβάται να αγαπά. Αυτό τον έκανε πιο ευτυχισμένο.

Ένα βράδυ του χειμώνα, μία μετανάστρια στο Σαν Φρανσίσκο άρχισε στα ξαφνικά να μουρμουράει το "Το πελαγό ειναί βαθύ...". Η νοσταλγία που της γέννησε το τραγούδι την έκανε να καταλάβει ότι καμία οικονομική άνεση δεν αξίζει να την ανταλλάξεις με την χαρά να πατάς το χώμα στο οποίο φύτρωσες - κι ας είναι και άγονο καμία φορά. Την άλλη μέρα αποφάσισε να γυρίσει στην Ελλάδα, την πατρίδα της, κοντά στην οικογένειά της.

Στα μέσα της δεκαετίας του 70 ένας πιτσιρικάς άκουσε το "Μια μαύρη Ford, μοντέλο του 23...". Το τραγούδι τον έκανε να ξεσπάσει στα γέλια, τα γέλια έκαναν την μαμά του να του χώσει ένα αυθόρμητο τρυφερό φιλί στο τσουλούφι. Αυτή η ανάμνηση, του φιλιού στο τσουλούφι, έκανε τον πιτσιρικά, όταν λίγα χρόνια μετά έχασε τη μαμά του σε δυστύχημα, να καταφέρει να μην χαθεί στο σκοτάδι και την λύπη και να ξεπεράσει τον χαμό της.

Ο ιερέας μίας εκκλησίας στο κέντρο της Αθήνας επιστρέφει στο σπίτι του από την λειτουργία της Κυριακής. Αισθάνεται μοναξιά που θα φάει μόνος του στο "Κυριακάτικο τραπέζι", αλλά διώχνει την θλίψη του γα την οικογένεια και την αγάπη που δεν απέκτησε για να αφιερωθεί στο Θεό τραγουδώντας α λα βυζαντινά: "Σε ευχαριστώ, σε ευχαριστώ, ήσουν παιδί σαν το Χριστό..."

Το σαββατοκύριακο που μας πέρασε ένα μεθυσμένο αγόρι, είναι στο τσακ να ενδώσει σε μία σαρκική αδυναμία για την οποία ξέρει ότι όταν ξεμεθύσει θα μετανοιώσει. Την ώρα που κατεβάζει το παντελόνι του, πίσω από ένα εγκατελελειμένο κτίριο της Πειραιώς, σκάει μέσα στο μυαλό του με όλη τη δύναμη η μελωδία της "μπαλάντας των Αισθήσεων και των Παραισθήσεων". Θυμάται τι μαγεία είναι ο έρωτας όταν δεν σκορπίζεις τα μαργαριτάρια σου στα γουρούνια, λέει ένα "συγγνώμη δεν είμαι καλά" και φεύγει. Μπορεί να μην κατάφερε να ξεκαυλώσει, αλλά για κάποιο λόγο αυτό δεν τον πειράζει και τόσο.

Σε ένα δωμάτιο του νοσοκομείου Άγιος Σάββας, ο συγγενής ενός καρκινοπαθή στα τελευταία στάδια κάθεται δίπλα στο κρεβάτι του και του σιγοτραγουδάει "Αγάπη μέσα στην καρδιά, φουρτουνιασμένη η λαγκαδιά, κάποια βραδιά πλημμύρισες και μας ξεκλήρισες...". Ο άρρωστος, που είναι μέρες πια που δεν αναγνωρίζει κανέναν από τους συγγενείς του, με το που ακούει μερικές νότες από το τραγούδι, σφίγγει το χέρι του συγγενή του, σαν να τον χαϊδεύει, σαν να καταλαβαίνει ότι είναι δίπλα του... Ο συγγενής, που από υπερβολική αγάπη δεν άφηνε τον άρρωστο να "φύγει" ερμηνεύει σαν αποχαιρετισμό το χάδι, ξεσπάει σε κλάμα και αφήνει τον, ετοιμοθάνατο, δικό του ελεύθερο για να περάσει στην επόμενη διάσταση. Πράγμα που έγινε το ίδιο κιόλας βράδυ.

Ένας Ρώσος λαμόγιος επιχειρηματίας, μαφιόζος, βρίσκεται σε διακοπές στην Χαλκιδική. Μία μέρα ένας κουλτουριάρης έλληνας γνωστός του του βάζει να ακούσει την "Μπαλάντα του Οδοιπόρου". Ο Ρώσος μαγεύεται από την μελωδία, ζητάει να του εξηγήσουν τα λόγια του τραγουδιού και... αποφασίζει να μην σκοτώσει ποτέ ξανά άνθρωπο. Δεν κρατάει την απόφασή του... αλλά ποιος ξέρει, μπορεί να καταφέρει να την κρατήσει την επόμενη φορά! χεχε.

Τον Σεπτέμβρη του 2005 μία νέα γυναίκα που είναι έτοιμη να παντρευτεί με τον αγαπημένο της συνειδητοποιεί ότι δεν μπορεί να φανταστεί τον εαυτό της να τραγουδά στον μέλλοντα άντρα της το "Ρίχνω την καρδιά μου στο πηγάδι". ...καταλαβαίνει, έτσι, ότι δεν είναι ερωτευμένη μαζί του και πως θα έκανε το γάμο μόνο και μόνο για να υποκύψει στις πιέσεις της κοινωνίας. Αποφασίζει να χωρίσει. Την μέρα που πάει να επιστρέψει το νυφικό, γνωρίζει τυχαία ένα σούπερ γκομενάκι με το οποίο σήμερα έχουν 3 παιδιά, καρπούς μεγάλου έρωτα και πάθους - και χωρίς γάμο. σούπερ κουλ.

... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ... ...

Sexy viewer, δεν τίθεται θέμα: Μόνο ο Χατζιδάκις έχει γράψει τόσα πολλά τραγούδια που να είναι τόσο πολύ μέσα στην ζωή τόσο πολλών και διαφορετικών ανθρώπων.

Στο δικό μου προβατίσιο σύμπαν, ο Χατζιδάκις και ο Χριστός έχουν το ίδιο όνομα ακριβώς. Εμμανουήλ.

α, και αφού διάβασες ως εδώ πάρε και έξτρα μπόνους σούπερ γκοσιπάκι. Μία από τις παραπάνω περιπτώσεις, μπορεί και δύο, αναφέρονται σε μένα, μορ ορ λες. :-)