Εκδρομή στο Νοσοκομείο

Σήμερα το πρόβατο πήγε στο νοσοκομείο.

Μην ανησυχείς sexy viewer, δεν είμαι άρρωστος, αν και ένα get well σεξάκοι δεν θα μου κακόπεφτε αυτή τη στιγμή, οπότε άμα θες δέχομαι...

...απλά αποφάσισα σήμερα να πάω να κάνω τα απαραίτητα για να πάρω τα πιστοποιητικά που χρειάζονται ώστε να μπορώ να συνεχίσω να κολυμπάω.

Έχει βγάλει λέει φιρμάνι ο κύριος κράτος και θέλει όταν πάμε στα τζειμ μας να έχουμε σφραγίδα και χαρτί του γιατρού ότι έχουμε καθαρό ποπουλίνο, τθουτθούνι και δερματάκι γενικότερα, και ότι η καρδιά μας μπορεί να είναι τσουρουφλίτα από έρωτες και φιλίες αλλά αντέχει.

Μία και δυό λοιπόν ο μπε σου αποφάσισα να την κάνω σήμερα αυτήν την δουλειά που μου έχει γίνει φοβερός βραχνάς.

Ξεκίνησα από τον Ευαγγελισμό. Συνονόματό μου λέω το νοσοκομείο, θα με εξυπηρετήσει και θα με φροντίσει. Και όντως έτσι ήταν στην αρχή. Το χαρτί του δερματολόγου το πήρα σε χρόνο dt. Πολύ εύκολα και πολύ γρήγορα.

Όμως το άλλο το χαρτί... αχ βαχ. Δύσκολα τα πράγματα . Βλέπεις έπρεπε να περάσω από καρδιολόγο για να δει ότι η καρδούλα μου χτυπάει, χτυπάει και για να κλείσεις ραντεβού με καρδιολόγο χρειάζεται μεγάλη ικανότητα στην διαπραγμάτευση. Την οποία προφανώς είχα μόνο μέχρι του σημείου να μου πει, εμπιστευτικά, μία νοσοκόμα ότι άμα ήθελα να εξυπηρετηθώ σήμερα καλύτερα να δοκίμαζα να πάω σε ένα άλλο νοσοκομείο, με λιγότερη κίνηση.

Μία και δύο λοιπόν ο καλός σου, καβαλάω το γάιδαρο και ξεκινάω για το Αλεξάνδρα. Μπαίνω στα εξωτερικά, λέω το πρόβλημά μου, μου λέει μία χαρντκορίλα προϊσταμένη ότι λέει για να πάρω την βεβαίωση ικανότητας να γυμναστώ πρέπει να κάνω ακτινογραφία και ηλεκτροκαρδιογράφημα.

λυγμ και κλαψ, όχι ρε πούστη μου λέω, αφού άμα θέλουνε μπορούνε να στο δώσουν το χαρτί και μόνο με ένα ηλεκτροκαρδιογράφημα, γιατί να μπλέξω με ακτινογραφία; λυγμ, σούπερ λύγ.

τελικά 3 ώρες έκανα να τελειώσω την διαδικασία. Το νεύρο τσατάλι.

Δεν θα στην διηγηθώ όλη την μικρΟδύσσεια μου, δεν έχει νόημα και στο κάτω κάτω σκέφτομαι ότι αυτά που "τράβηξα" σήμερα το τραβάνε στο πολλαπλάσιο άνθρωποι που επιπλέον έχουν και μεγάλα προβλήματα υγείας. Μόνο και μόνο για θετικότητα προς αυτούς, να είναι όλα περαστικά, δεν θέλω να κάνω γκρίνια.

Θα σταθώ όμως σε δύο φάσεις, εντελώς προβατένιες. Κάποια στιγμή περιμένω σε γραφείο γιατρού, καθηγητής πανεπιστημίου, 60 χρονών περίπου, ο οποίος πρέπει να κοιτάξει μία εξέτασή μου. Ο ύφος του είναι παρόμοιος που θα είχε η Kate Blanchett προς την Ισμήνη Καλέση αν το Ισμηνάκη της έλεγε ότι είναι συνάδελφοι. Με κοιτά λες και είμαι το απόλυτο βδέλυγμα, που έχει να κάνει μπάνιο 5 χρόνια και φορά μπλουζάκι Μετζένα. Εγώ κάνω υπομονή, περιμένω περιμένω και κάποια στιγμή δεν αντέχω και του λέω:

Μου επιτρέπεται να σας πω κάτι; Είμαι εδώ δυόμιση ώρες. Από το πρωί, μιλάω σε όλους με το σεις και με το σας. Δεν έχω πει μία πρόταση χωρίς χαμόγελο ευγενείας και χωρίς ένα παρακαλώ στην αρχή και ένα ευχαριστώ στο τέλος. Ε, ακόμα δεν έχω τελειώσει! Οι μισοί από όσους μου έδωσαν πληροφορίες μου τις έδωσαν λάθος, οι υπόλοιποι με αφήνουν και περιμένω όσο μιλάνε στα τηλέφωνα. Εσείς πάλι, με έχετε και περιμένω όσο υπογράφετε κάτι χαρτιά, ενώ το να μου βάλετε τη σφραγίδα θα σας πάρει 30 δευτερόλεπτα και αυτό που κάνετε θα μπορούσατε να το τελειώσετε μετά! Έχω άδικο τώρα να σκεφτώ ότι η ενήλικη και ευγενική συμπεριφορά δεν σας αξίζει; Έχω άδικο να πω μέσα μου, ότι αν χρειαστεί να ξανάρθω, θα είμαι σούπερ απτάητ φαγκ που θα κάνει τον Ευαγγελόπουλο να μοιάζει μοναχός του ζεν, και θα ουρλιάζω και θα τσιρίζω και θα χώνω μπάτσες αβέρτα γιατί μπορεί να τελειώσω νωρίτερα; (παύση, παύση, παύση, παύση να βυθιστεί το λογύδριο και μετά...)

Τι να πω, ελπίζω απλά να είστε σε κακή μέρα.

Ο γιατρός δεν αντέδρασε. Σκέφτηκα στην αρχή ότι με έγραφε στην παπάρα του, ή ότι τον ρούμπωσα και δεν ήξερε τι να μου πει.

Αλλά μετά λέω από μέσα μου ότι ο λόγος που με είχε μπλοκάρει σαν ύπαρξη, ποιος ξέρει, μπορεί να ήταν ότι σκεφτόταν ας πούμε κανέναν ετοιμοθάνατο ασθενή του που η καρδιά του δεν θα την έβγαζε την εποχή....

Και εκεί χάλασε το κέφι μου και είπα ότι η ζωή είναι τόσο πολύπλοκη και πολυεπίπεδη και τελικά άκρη δεν βρίσκεις. Οπότε τι μένει; ... ... ... ... ... .... ... ... ...

Παρόλα αυτά, πρέπει να με παραδεχτείς. Το ΟΣΚΑΡ "σφαξίματος με βαμβάκι αγενή συνάθρωπα" το έχω sooooooooo στο τσεπάκι μου. Πάω να παραγγείλω αρμάνι κοστούμι για την απονομή.

Επίσης με την ευκαιρία ήθελα να καταγγείλω και κάτι ακόμα. Που είναι το κράτος. Τι κάνει το υπουργείο Υγείας; Γιατί οι γιατροί δεν είναι όλοι σαν τον Κλούνη και τον Ντάμπσεη;

Που πάνε τα λεφτά που πληρώνω ως φορολογούμενος πολίτης; ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΓΙΑΤΡΟΙ ΚΟΥΚΛΟΙ; ΑΠΑΙΤΩ ΝΑ ΜΑΘΩ ΤΩΡΑ, ΦΕΡΕ ΜΟΥ ΤΟΝ ΔΙΕΥΘΥΝΤΗ ΣΟΥ ΤΩΡΑ. Αθάνατη Ελλάδα, ούτε τα βασικά δεν έχεις στα νοσοκομεία σου!

και για το τέλος σε αφήνω με το καλύτερο. Αθάνατη ελληνίδα γριά είναι μπροστά μου στο ταμείο του νοσοκομείου και προσπαθεί να πείσει τον ταμειατζή να μιλήσει με συγγενή της στο κινητό να της εξηγήσει κάτι διαδικασίες που πρέπει να γίνουν και κάτι χαρτιά που πρέπει να βρεθούν.

Ο ταμειατζής που έχει απελπιστεί από την σισύφεια προσπάθεια να γίνει κατανοητός στην γιαγιά, αρπάει το κινητό της με μεγάλη χαρά γιατί φαντάζεται ότι στην άλλη άκρη της γραμμής θα υπάρχει ένας άθρωπας στον οποίο θα μπορεί να μιλήσει κανονικά.

Αμ δε.... φαίνεται ότι σόι πήγαινε το βασίλειο. Ο ταμειατζής αφού περασε κανένα 3λεπτο να προσπαθεί να εξηγήσει τελικά δίνει απηυδισμένος το τηλέφωνο στον σούπερ γκράνη. Ο κακομοίρης έχει ιδρώσει από την υπερπροσπάθεια να εξηγήσει. Οπότε πάνω στην απελπισία του λέει στην γιαγιά.

- Ξένη είναι;

Απάντηση γιαγιάς:
- Όχι, η νύφη μου.

λατρεμένη γιαγιά, ο Χριστούλης να μας κόβει μέρες να της δίνει χρόνια. και να σκεφτείς ότι είναι μόνο 15 χρόνια μικρότερη από την Μετζένα. λολ :-)