Γράμμα σε έναν μη-φίλο...

Αγαπητέ Νικήτα/street spirit

Σήμερα η μέρα μου ράγισε από το απίστευτο νέο του θανάτου σου. Το διάβασα στο blog της Juanitas, δεν ήθελα να το πιστέψω, και της έστειλα ένα mail για να να καταλάβω τι έγινε, να μάθω τι συνέβη.

Λίγο μετά πήρα την απάντηση της. Επιβεβαίωσε το νέο. Μου έγραψε ότι είχες ένα ατύχημα με το μηχανάκι σου, το οποίο δεν ήταν από μόνο του τόσο σοβαρό (αν και κυκλοφορούσες με πατερίτσες) - δημιούργησε όμως θρόμβωση στο αίμα που προκάλεσε πνευμονική εμβολή. Και έτσι, πέθανες. 35 χρονών και φρεσκοπαντρεμένος. Αύριο Δευτέρα 8 Σεπτεμβρίου θα γίνει η κηδεία σου, στην Νέα Σμύρνη.

Αγαπητέ Νικήτα. Δεν γνωριζόμαστε. Από τα blogs μάθαμε ο ένας τον άλλον. Σε διάβαζα, με διάβαζες... Όλη και όλη μας η σχέση περιορίζεται σε μερικές ανταλλαγές Links και στα σχόλια που αφήναμε κατά καιρούς ο ένας στον άλλον. Να σου πω την αλήθεια, εγώ σε είχα πολύ αγαπημένο. Κάποτε είχα κάτσει και είχα διαβάσει όλα τα ποστς σου. Δεν θυμάμαι πια και πολλά πράγματα, είσαι και παλιά καραβάνα και έγραφες ποστς από το 2004(!), θυμάμαι όμως την αίσθηση αληθινίλας που έβγαζες, και πόσο φαινόταν μέσα από το γράψιμό σου ότι είχε αξίες και σοφία. ...ναι λοιπόν σε είχα πολύ αγαπημένο.

Πιστεύω, όμως, από το λίγο που σε έχω καταλάβει ότι αν γινόταν και γνωριζόμασταν μάλλον δεν θα γινόμασταν φίλοι. Είμαστε πολύ διαφορετικοί άνθρωποι στις κωδικοποιήσεις μας και την οπτική μας γωνία απέναντι στην ζωή. Να στο πω απλά, φοβάμαι ότι θα ήμουν πολύ "οριακός" για σένα - μου έδινες την εντύπωση ότι είχες μία πιο ξεκάθαρη εικόνα για την ζωή, φωτεινή. Εγώ πάλι, όσο μεγαλώνω μπερδεύομαι όλο και περισσότερο... αναζητώ το φως, αλλά δυστυχώς δεν το έχω μέσα στην ματιά μου όπως ένοιωθα ότι το είχες εσύ... όσο όμως και να μην ταιριάζαμε ήμουν σούπερ πράουντ που είχαμε "σχέση".

Υπάρχουν δύο ποστ σου που με είχαν συγκινήσει πάρα πολύ, αναφέρονταν στην μαμά σου και τον μπαμπά σου. Γράφεις γι' αυτούς με την τρυφεροτητα ενός παιδιού που το αγάπησαν πολύ και το φρόντισαν. Στεναχωριέμαι που πέθανες τόσο ηλίθια και που δεν έκανες όλα όσα θα ήθελες να κάνεις, στεναχωριέμαι όμως πολύ και γι αυτούς τους δύο άνθρώπους που χάσανε τον γιο τους. Θέλω να ξέρεις ότι από το απόγευμα που έμαθα πως πέθανες προσεύχομαι να μπορούσα να γίνω έναν τεράστιος σωλήνας για να στείλω στην μαμά και τον μπαμπά σου, αλλά και την αδελφή σου την Ο., κουράγιο. Αναρωτιέμαι πως θα αντέξουν αυτό το ράγισμα στην ζωή τους, πως θα στεγνώσουν τα δάκρυά τους. Μακάρι να δώσει ο Θεός να έχουν στήριξη και βοήθεια για να αντέξουν αυτή την οδύνη.

Μη-φίλε Νικήτα. Η ζωή συνεχίζεται, λένε. Η ζωή είναι άδικη, λένε. Αυτά γίνονται, λένε. Θα μπορούσε να συμβεί στον καθένα, λένε. Όλοι θα χαθούμε, λένε. Υπάρχουν άνθρωποι 35 χρονών που έχουν ζήσει περισσότερα από 90ρηδες, λένε. Μούμπλε μούμπλε μούμπλε, λένε. Ίσως δεν υπάρχει κανένα νόημα σε τίποτε. Ίσως πάλι όλα να γίνονται βάσει ενός επουράνιου σχεδίου που έχει φτιάξει μία ανώτερη δύναμη. Μπορεί και όχι. Όπως και να έχει, να ξέρεις ότι στο τώρα και το εδώ μου ο θάνατός σου είναι από τα πιο στεναχωρητικά πράγματα που έχω ακούσει.

Το nick σου στα μπλόγκζ ήταν street spirit. Προσεύχομαι να γίνεις ένα spirit που να γυρίζει για πάντα τους δρόμους στο σύμπαν που κανένας άνθρωπος δεν θα μπορέσει ποτέ να γνωρίσει. αυτό θα ήθελα, εν είδει παρηγοριάς...

Αλλά περισσότερο από οτιδήποτε άλλο θα ήθελα να μην είχε συμβεί αυτό που έγινε.

:-(

την φωτογραφία στο ποστ την τράβηξε ο Νικήτας ο ίδιος και την ανέβασε στο blog του. Είναι από το γαμήλιο ταξίδι που έκανε στο Μπαλί τον Οκτώβρη του 2007. της είχε βάλει λεζάντα "πέφτοντας η αυλαία"