Μερικές παρατηρήσεις από τις πρώτες μέρες στην καινούργια δουλειά:

Νομίζω ότι δεν έχω ξαναδουλέψει σε τόσο μεγάλη εταιρία. 300 άτομα!!!! Aυτό έχει και τα καλά του αλλά και τα κακά του. Γενικά πάντως το βρίσκω καλό, σου δίνει την αίσθηση του κάτι μεγαλύτερου που σου ζητά πολλά, ναι, αλλά και σου παρέχει τα απαραίτητα να το παραδώσεις. Ταυτόχρονα σε προστατεύσει αν κάνεις την μαλακία!

Επειδή η εταιρία είναι κατά κανόνα επανδρωμένη με geeks και κομπιουτεράδες, όπως καταλαβαίνεις το κοινωνικόνια είναι αρκετά πεσμένα τουλάχιστον σε σχέση με μία κανονική διαφημιστική. Ας πούμε, με την κοπέλα που κάθεται δίπλα μου στο ένα μέτρο έχουμε ανταλλάξει 45 κουβέντες σε 10 μέρες περίπου, ενώ με το παιδί στα δεξία 90 κουβέντες (πράγμα που με τα δεδομένα της εταιρίας θεωρείται μονογαμική μακροχρόνια σχέση). Κατά τα άλλα, είμαι στο ασανσέρ και βλέπω κάποιον που ανεβαίνει στην ίδιο όροφο που πάω κι εγώ και δεν λέμε καν καλημέρα. Ή μπαίνω στην κουζίνα για φαγητό, κάθομαι στο τραπέζι που κάθεται κάποιος άλλος που τρώει και αυτός είναι σαν να μην με βλέπει καθόλου. να σου πω την αλήθεια, δεν με ενοχλεί όλο αυτό - αλλά σίγουρα μου κάνει εντύπωση.

Μου άρεσει που η εταιρία έχει κουζίνες ευρύχωρες και φωτεινές, με μεγάλα άνετα τραπέζια και καρέκλες, με όλα τα χρειαζούμενα για να φας σαν άθρωπας, και με ψυγείο με φαγητό από το eat it που αν και ακριβό έχει τέλεια σάντουιτς! Το φαγητό είναι σημαντικό πράγμα σε μια δουλειά... μούμπλε μούμπλε. Επίσης, πολύ κοντά έχει γκούντηζ και περίπτερα.

Μου αρέσει που έχω δικό μου lap top, του κουτιού, μυρίζει καινουργίλας, που μπορώ να το πάρω σπίτι να δουλέψω, ή να το μεταφέρω σε άλλο σημείο της εταιρίας. Από την άλλη το προσωρινό μου γραφείο, που είναι σε διάδρομο, με δυσκολεύει λίγο - χρειάζομαι λίγο privacy, και ο θόρυβος δεν βοηθά. Αλλά σε μερικές βδομάδες θα μπω στην μόνιμή μου θέση και όλα καλά...

Γενικά η εταιρία αναπτύσεται με πολύ γρήγορους ρυθμούς. Για αυτό και ακόμα δεν είναι έτοιμος ο χώρος που θα βρίσκομαι. Αυτό φαίνεται πολύ έντονα. Πολλοί άθρωπες είναι άγνωστοι μεταξύ τους, άλλοι δεν γνωρίζουν το σύνολο των δραστηριοτήτων της εταιρίας (αμάν πια, σαν ήρωας του 1984 γράφω ασταδγιάλα "η εταιρία this" και "η εταιρία that"). Το Human resources, δε, της εταιρίας (ε ασταδγιάλα πια!...) είναι απίστευτα μπήζη, παρά το γεγονός ότι αποτελείται από περισσότερα από 5 άτομα.

Δεν μου αρέσει που θα πληρώνομια μία φορά το μήνα, στο τέλος. Σε όλες τις άλλες δουλειές μου πληρωνόμουν και στις 15. Αυτό σημαίνει ότι γύρω στις 20 θα ξεμένω από λεφτουλίνια, (...sigh sigh εντατίκ...). Ευτυχώς διάφοροι φίλοι μου έχουν παιδάκια που μπορώ να τους τα "κρατάω"... ή τουλάχιστον αυτό θα ξέρουν αυτοί. Στην πραγματικότητα τα παιδάκια θα πουλάνε χαρτομάντηλα στην Σκουφά και την Πατριάρχου Ιωακείμ χεχεχε! Θα είμαι δίκαιος, θα κρατάω ΜΟΝΟ το 92 τοις εκατό από τις εισπράξεις, και από το υπόλοιπο θα αφαιρώ το κόστος των χαρτομάντηλων (ντάξει, μην μου πιουν και το αίμα ΕΝΤΕΛΩΣ!). Σόρη αλλά δεν έχω άλλη λύση. Ή αυτό ή θα πρέπει να κάνω καλλίτερο προγραματισμό των εξόδων (or not! θεός φυλάξοι!!).

Η άμεσα προϊσταμένη μου είναι σούπερ κουλ. Είναι και εκείνη της νοοτροπίας "καλύτερα να μιλάμε περισσότερο από όσο είναι εύκολο, παρά λιγότερο από όσο χρειάζεται", δηλαδή ση ρόξ! Πολύ κουλ μοιάζουν και τα άτομα του ευρύτερου κύκλου των ανθρώπων με τους οποίους θα συνεργάζομαι.

Μου αρέσει πολύ που η εταιρία έχει 1244142152522542331 μηχανές εσπρέσο! Σαν μικρό βλαχάκι μανχατανιωτάκι, τον χρειάζομαι τον εσπρέσο μου και το πρωί αλλά και το μεσημεράκι μετά το φαγάκι!

Επί της ουσίας, σε ότι αφορά το αντικείμενό μου: Ok. όσο και να μου την σπάει σε ένα βαθμό, με γοητεύει που αυτό που κάνω δεν μπορώ να το περιγράψω με ευκολία! Είναι σούπερ προχωρημένο στην φόρμα του, αλλά και σούπερ αρχετυπικό στην ουσία και το περιεχόμενό του και αυτό μου αρέσει (όχι, δεν είμαι ρομπότ με εξεδίκευση στους αρχαίους μύθους της Ανατολικής Μεσογείου...). :-)

Αν όλα πάνε καλά, και από την μεριά μου θα βάλω τα δυνατά μου να πάνε, τότε αυτή η θέση με βάζει στην αιχμή του δόρατος των εξειδικεύσεων στο χώρο της διαφήμισης. Και θα πρέπει για ένα σημαντικό χρονικό διάστημα να λύσει κάθε ανησυχία για την επαγγελματική αποκαστάσή μου - ακόμα και αν αλλάξω εργοδότη (που δεν θέλω με τίποτα, μετά από ένα χρόνο που γεύτηκα τις αβεβαιότητες του ελεύθερου επαγγελματία, θέλω μία σταθερή σχέση στην ζωή μου).

Η εταιρία πληρώνει μαθήματα κινέζικων και διάφορα άλλα προγράμματα και εξειδικεύσεις. Εννοείται ότι όταν εδραιωθώ θα γίνω πάλι μαθητούδι. Λέω να ξεκινήσω με κινέζικα! How cool is that!

How cool is that 2: Υπάρχει πολύ σοβαρή πιθανότητα να χρειαστεί να χρησιμοποιώ τα Ρώσικα σε αυτήν την δουλειά! Τέλεια! :-)

Πρακτικά: Το πρωί χρειάζομα περίπου 30 λεπτά να πάω στο γραφείο με τον γάιδαρο/μηχανάκι - δεν είναι λίγο... αλλά δεν είναι και πολύ! Ούτως ή άλλως αυτήν την περιοχή την έχω συνηθίσει, δούλευα επί δυόμιση χρόνια σε μία δουλειά μόλις 10 λεπτά με τα ποδάρια από το τωρινό γραφείο μου. Βέβαια, μου φαίνεται "κάπως" να ανεβαίνω πάλι αυτήν την σαφρακιασμένη την Κηφισίας, με τα αυτοκίνητα τα γεμάτα τους ίδιους τρελαμένους κουστουμάτους και τις τρέντενες γκόμενες που σκαλίζουν την μύτη τους να βγάλουν την κακάδα λες και έχουν φιμέ τζάμια... αλλά when in Rome do as romans do. τι να κάνεις, πρέπει να βγάλεις και το ψωμάκι σου! οπότε, ανέβαινε την Κηφισίς και μην λες κουβέντα γκρινιάρικο πρόβατο! (φωνή της συνείδησης, ήταν αυτή. και της αυτοσυντήρησης).

Ώρα προσέλευσης: 10 είναι καλά. Ώρα φευγιού: Γύρω στις 7 είναι καλά! Διάλλειμα μισάωρο προβλέπεται. καλό αυτό ξελαμπικάρει το μυαλί! ...και το μαλλί.

Μετά από ένα χρονό που, έστω και χωρίς να το θέλω, ήμουν πρόεδρος του ΚΣΕ (Κέντρο Σορολόπ Εξαρχείων) πρέπει να ομολογήσω ότι μου κακοφάνηκε λίγο η νέα ρουτίνα "σήκω το πρωί, βάλε τα καλά σου ρούχα και το ευγενικό πολιτισμένο χαμόγελό σου, ανέβα στον γάιδαρο, πήγαινε στην δουλειά, πες καλημέρες και λοιπά και λοιπά και λοιπά...". Ξαφνικά η μισή μου μέρα δεν είναι δική μου! ομαγκόντ!!! Ξαφνικά πρέπει να ξυπνάω συγκεκριμένη ώρα, και να κοιμάμαι συγκεκριμένη ώρα για να είναι αποδοτικός ο μυαλός! ομαγκόντ ξανά μανά! Την πρώτη βδομάδα μου ήρθε ένας ντουβρουτζάς, αφού να φανταστείς δεν πήγα στο τζειμ 3 μέρες (πρωτοφανές για τα δεδομένα μου). Όμως σιγά σιγά προσαρμόζομαι και στο πρωινό ξύπνημα και στον περιορισμένο ελεύθερο χρόνο (ευτυχώς το μαλλί μου το έχω κοντό φέτος και δεν χρειάζεται να πηγαίνω κομμωτήριο) και σε όλα. Φαντάζομαι σε ένα με ενάμηση μήνα θα είμαι πια σούπερ κουλ και θα έχω βρει τις ισορροπίες μου.

Θυμάσαι που σου έλεγα για το πρωϊνό της Τίφανης; Ε σε πληροφορώ ότι καταφέρνω να το τηρήσω μία χαρά! Now am I proud or what! Την πρώτη βδομάδα έκανα 4 πρωινά! από τις 5 εργάσιμες μέρες. Φτου γκάρλιξ! νομίζω ότι θα το κρατήσω το συνήθειο, μου κάνει καλό γενικά.

Πο πο! Σε ζάλισα. Κάτι τελευταίο:

Σε ευχαριστώ! Ναι, εσένα που διαβάζεις! Θυμάσαι που σου είχα ζητήσει να κάνεις χάπη θότς για κάτι που ετοίμαζα; Αυτό, λοιπόν, που ετοίμαζα ήταν η προετοιμασία για το interview για αυτήν την δουλειά. Τελικά, το κατάφερα! Ναι, το ξέρω, το κατάφερα γιατί δούλεψα σκληρά, διάβασα για την εταιρία, πήγα στο interview super προετοιμασμένος, άρα με πολύ αυτοπεποίθηση και σιγουριά... αλλά το κατάφερα και διότι έστειλες αγαπόνια και σούπερ ενισχυμένη δόση πετυχόνιων. Σε ευχαριστώ πολύ! από τα βάθη της καρδιάς μου! σου εύχομαι το σεξ κάρμα σου για τα επόμενα 7 χρόνια να είναι καλύτερο από βασικού πρωταγωνιστή σε πορνοταινία!

Συμπέρασμα 1: κάθε κατάσταση έχει τα καλά της και τα κακά της. Αν τα βασικά είναι καλά, τότε τα μικροπεριφεριακά κακά παίζουν ελάχιστο ρόλο. Το είχα ανάγκη να είμαι κάπου και να είναι καλά τα βασικά. Το είχα ανάγκη να με ενδιαφέρει τόσο πολύ και η δουλειά μου (το αντικείμενό της) αλλά και ο εργοδότης μου. Μου είχε λέιψει πολύ να τους εκτιμώ τόσο βαθιά! Για πολλά χρόνια, πάνω από 4, δεν το είχα αυτό σε τέτοια βαθμό! Αλλά τώρα που το έχω, το εκτιμώ και το χαίρομαι όσο τίποτε. Και σκοπέυω να κάνω ό,τι χρειάζεται για να το διαφυλάξω.

και τελικά ισχύει: όποιος ζητά, βρίσκει. :-))