Αμαρτία που εξομολογείται δεν είναι αμαρτία

Είμαι στα χωρίσματα με γκομενάκι

Έχω αρχίσει και ξενοκοιμάμαι, μέχρι να καταφέρω να μαζέψω το θάρρος να πω ότι θέλω να χωρίσουμε. (σόρη, έχουμε και ανάγκες, δεν ήξερα να το δέσω κορδέλα)

Μία μέρα λέω ψέμματα στον "σύντομα να απολυθεί" ότι είμαι εκτός σπιτιού σε δουλειά. Στην πραγματικότητα είμαι ΕΝΤΕΛΩΣ εντός σπιτιού και βγάζω τα μάτια μου με πιπινάκι.

Έλα όμως που ο σχεδόν πρώην, μεγάλο πουτανάκι, καταλαβαίνει ότι κάτι παίζει περίεργο... Έρχεται λοιπόν σπίτι, ανεβαίνει στο διαμέρισμα, φυσικά βλέπει ότι υπάρχει φως μέσα και αρχίζει να βαράει την πόρτα σαν απατημένος (γιατί άραγε; μπήτς μη!)

Εγώ είμαι σε τρελά δύσκολη θέση. Ε όχι να μας πουν και ότι απατάμε τον άθρωπά μας! Δεν θα ήθελα ποτέ, ποτέ αυτό. Για τα μάτια του κόσμου δεν είναι σωστό!

Τι να κάνω, τι να κάνω... ξαφνικά μου σκάει τρελή ιδέα (άμα ο άθρωπας είναι κρηέητηβ στην ζωή προχωρά πλέρια!).

Δασκαλεύω το γκομενάκι και το στέλνω να ανοίξει... φαντάσου την σκηνή...

Γκομενάκι (με αθώο ύφος): Ναι!!
Απατημένος (με έκπληξη): Που είναι ντα σηπ;
Γκομενάκι (με ακόμα πιο αθώο ύφος) Δεν ξέρω... Τι θέλετε;
Απατημένος (σχεδόν σαλταρισμένος) δεν είναι εδώ;
Γκομενάκι (με ακόμα πιο πιο αθώο ύφος και λίγο ενοχλημένο): Όχι, δεν είναι... είμαι ο ξάδελφος του, από τα Γιάννενα, και έχω έρθει με την κοπέλα μου να μας φιλοξενήσει για λίγο... μπλα μπλα μπλα απαράδεκτο μπλα και πως χτυπάτε έτσι την πόρτα μπλα μπλα μπλα και με δικαίωμα μπλα μπλά μπλα χαμός θα γίνει...
Απατημένος (με απαίσια ενοχή...): μπλά μπλα μπλα συγγνώμη θέ μου τι ρεζίλι μπλα μπλα μπλα συγγνώμη μπλα μπλα μπλα συγγνώμη μπλα μπλα χαλί να με πατήσεις μπλα μπλα και πήγε το νου μου στο κακό μπλα μπλα τι ξεφτίλα είμαι...
Γκομενάκι (με ύφος αυστηρό): Τρελή ξεφτίλα και ντροπ ον γιου και άντε τώρα άσε με, θα πω στον ξάδελφό μου όταν βρεθούμε ότι τον ψάχνεις! ντροπ ον γιου.

... ... ... ... ... ... ...

και έτσι, με ένα σμπάρο τρία τριγόνια:

καταρχήν, γλύτωσα το πιάσιμο στα πράσα.

Καταδεύτερον, λίγη ώρα μετά τηλεφώνησα στον απατημένο και του έκανα τρελή φασαρία "με ποιο δικαίωμα εισβάλεις έτσι στο σπίτι μου, και με έκανες ρεζίλι στον ξάδελφό μου, και τι θα σκεφτεί για μένα, και εγώ που είμαι τύπος και υπογραμμός, και εσύ που είσαι σαν την Χέλμη και κρεμιέσαι στα γόνατά μου ότι θα σκοτωθείς, και τι πράγματα είναι αυτά και απαράδεκτος!".

κατά τρίτον, το περιστατικό χρησιμοποιήθηκε ως βασικός λόγος που τελικά χώρισα τον απατημένο. Φυσικά, βγήκα και από πάνω με επιχειρηματολογία του τύπου "σ αγαπώ και σε θέλω αλλά η ζήλεια σου με έχει μαραζώσει, να, να, εγώ ονειρευόμουν να ζήσουμε μαζί μέχρι τα γηρατιά μας αλλά μετά από αυτό το περιστατικό με τον ξάδελφό μου από τα Γιάννινα έσπασε η καρδιά μου, η καρδιά μου έσπασε κρακ κρακ, δεν μπορώ πια να μπώ σε σχέση with you, πως μπόρεσες να μην με εμπιστεύεσαι και να με προδώνεις έτσι μπλα μπλα μπλα μπλα...". έτσι όχι μόνο κατάφερα να χωρίσω αλλά βγήκα και από πάνω.

μην αρχίσεις τώρα τις κλάψες ότι και καλά ήμουν σκληρός.

εντάξει το παιδί πειράχτηκε λίγο, αλλά μια χαρά είναι τώρα. Έκανε ψυχοθεραπεία και το ξεπέρασε τέλεια το γεγονός, πριν από λίγο καιρό βγήκε και από το κέντρο ψυχικής αποκατάστασης.

το γκομενάκι δεν ξέρω τι απέγινε. ελπίζω να πήγε στην δραματική σχολή Μάκη Δελαπαράθυρο.