Καταραμένη κιου-ρίση ρε πούστη μου αστωδγιάλω

Πολύ γλέντι σου λέω, πολύ.

Είμαστε μία μεγάλη χαρωπή παρέα, γεμάτη δημιουργικότητα και φαντασία... τι να πω... ΤΙ ΝΑ ΠΩΩΩΩ.... γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ!

ας πάρω όμως τα πράγματα από την αρχή. αφού ηρεμήσω λίγο (οοοομ οοοοομ οοοοομ οοοοοομ οοοοομ οοοοομ οοοοομ οοοοομ φιου φιου φιου φιου φιου φιου φιου φιου)

μία από τις συνέπειες της οικονομικής κιου-ρίσης είναι ότι όλες οι εταιρίες που δραστηριοποιούνται στον τομέα υπηρεσίες ζουν με έναν απίστευτο πανικό ότι θα χάσουν κάποιον πελάτη, κάποιο μπάτζετ...

Οι διαφημιστικές, δε, ζουν αυτόν τον εφιάλτη επί χίλιες φορές, πράγμα λογικό, γιατί από που θα κόψει ο Μπάρμπα Μήτσουος έξοδα όταν βλέπει ότι το ψιλικατζίδικο δεν τραβά; μα φυσικά από το μπάτζετ της διαφήμισης πρώτα από οτιδήποτε άλλο.

Προκειμένου λοιπόν να καταφέρουν οι διαφημιστικές να εγγυηθούν, όσο περισσότερο είναι δυνατό, ότι δεν θα χαλάσουν οι σχέσεις με τον πελάτη που του ήδη έχει περάσει από το μυαλό να κάνει οικονομία, του κάνουν όλα τα χατήρια του Μπάρμπα Μήτσουοου, δηλαδή αφήνουν την κοπέλα στην ρεσεψιόν να κάτσει στα πόδια του, του δίνουν κώλο, αν τον φάει το αρχίδι του την ώρα της παρουσίασης του το ξύνουν...

και φυσικά... ντα νταν!!!!

φροντίζουν να μην διανοηθούν να προτείνουν κάποια ιδέα που ίσως να ξενίσει λίγο, ίσως να φανεί, έστω και ελάχιστα, προχωρημένη.

ΕΛΑ ΟΜΩΣ που στην διαφήμιση οι ιδέες που έχουν ελπίδα να προσεχτούν, άρα και να έχουν αποτέλεσμα είναι αυτές που ξεχωρίζουν από τον συρμό.

Έλα που η κοινότυπη ιδέα, η ασφαλής, που είναι σαν να πετάς τα λεφτά σου από το παραθύρι είναι αυτή που δεν σε εκπλήσσει...

Πράγμα που σημαίνει ότι ελάχιστες πια εταιρίες κάνουν τον κόπο να προτείνουν ιδέες προχωρημένες, οι οποίες μπορούν να φέρουν αποτέλεσμα, διότι το λίγο "άβολο" που θα προκαλέσουν στον μάρκετιγκ νταηρέκτορ, πιχι, ακριβώς επειδή είναι προχωρημένες βάζει σε κίνδυνο την ήδη εύθραυστη σχέση με την εταιρία.

Και έτσι.... αχ, και έτσι αγαπημένε αναγνώστη, σέξυ βγιούερ, τον τελευταίο καιρό όλες οι παρουσιάσεις που γίνονται σε διαφημιστικές είναι η αποθέωση του κλισέ, μία υπέροχη συμφωνία του φλάτ και του συνηθισμένου, μία φρικτή επανάληψη βαρετών και χιλιοπαιγμένων ιδεών.

Στο τέλος αυτών των παρουσιάσεων, ο πελάτης αισθάνεται ασφαλής, η διαφημιστική αισθάνεται ασφαλής, η γραμματέας που κάθεται στα γόνατα του Μπάρμπα Μήτσουο αισθάνεται εκνευρισμένη και θέλει να κάνει μπάνιο ΤΩΡΑ, και το πιτσιρίκι που του έξυσε το αρχίδι του που τον έτρωγε απειλεί ότι θα παραιτηθεί αν δεν αρχίσουν τουλάχιστον να το πληρώνουν για να ξύνει αρχίδια πελατών.

Και εκεί είναι και το δικό μου δράμα. Υπάρχουν κάμποσες εταιρίες με τις οποίες συνεργάζομαι ως εξωτερικός συνεργάτος και φυσικά το τι φρίκη τραβάω όταν πηγαίνω με αρχικές ιδέες είναι πέρα κάθε περιγραφής...

Ε ΑΣΤΑΔΓΙΑΛΑ ΡΕ ΜΑΛΑΚΑ πρέπει κάπου να τα πω να ξεσπάσω!

πάω λοιπόν με προτάσεις για διαφήμιση αυτοκινήτου. και λέω ας πούμε "βλέπουμε το αυτοκίνητο να τρέχει σε ένα πραγματικά άγριο τοπίό.... το οδηγεί μία πανέμορφη κοπέλα, με υπόσχεση"... δηλαδή πόσο πιο κλισέ να γίνεις από αυτό???????

απάντηση διαφημιστικής "αααα! αυτό θα το βρει ακραίο ο πελάτης, είναι πολύ προχώ...".

γκάσπ! ΓΚΑΣΠ!

ή πιχί

δείχνω το σενάριο για ένα ραδιοφωνικό που ή αναφορά στο προϊόν πιάνει το μισό διαθέσιμο χρόνο... (ήδη αυτό είναι πολύ, σε ένα ραδιοφωνικό το 85% είναι ή ιστορία, ενώ το υπόλοιπο 15% είναι το καθαρά διαφημιστικό κομμάτι όπου αναφέρεται το προϊόν...) και ακούς τον αγκάου πίου νταηρέκτορ να σου λέει "αααααα, όχι όχι, δεν ακούγεται καθόλου το προϊόν, καθόλου, πρέπει να το βάλεις από την αρχή να ακούγεται" που μωρή από την αρχή, που να το βάλω;

και επειδή έχω πολλά νεύρα με την όλη φάση θα σε πήξω και με ακόμα ένα παράδειγμα

δείχνω πρόταση για τηλεοπτική διαφήμιση παγωτού, όπου αποφασίζω να ξεκινήσω με την πιο "ασφαλή" από τις τρεις ιδεές. Όπου ως πιο ασφαλής ξεκινά με πιτσιρίκι που γλύφει με μανία ένα παγωτό, δηλαδή έλεος αυτή η εικόνα είναι η μάνα του κλισέ!

Ε, προτού τελειώσω την περιγραφή του σεναρίου, προτού, ξαναλέω ΠΡΟΤΟΥ, πετάγεται κατώτερη μορφή ζωής, χαζομούνα υπάλληλος της διαφημιστικής η οποία μου λέει με ύφος απόλυτου πανικού... "μην τρομάξει ο πελάτης με την εικόνα του παιδιού που τρώει με μανία ένα παγωτό... πως θα του το δείξουμεεεεεεεεεε;!!!".

Πως θα του το δείξεις μαρή, με το μπιζέλι που έχεις για εγκέφαλο, έτσι θα του το δείξει αστοδγιάλο! και να φανταστείς, ότι αυτή ήταν η πιο σέηφ από τις τρεις προτάσεις... δεν μπαίνω καν στον κόπο να σου πω τι παίχτηκε ότι περιέγραψα τις λίγο πιο ακραίες....

αχ, που είσαι ρε Μέριλ Πράντα να την τσαταλιάσεις και αυτήν και όλες τις παρόμοιες, που είσαι.

(αυτό που αναφέρω ανά δύο ποστ την Μέριλ μήπως να με αρχίσει να με ανησυχεί λίγο;)

Μπάρμπα Μήτσουο έκκληση σου κάνω, σταμάτα να υπάρχεις και να κάνεις τον κόσμο να αισθάνεται ότι θα πας αλλού το μπάτζετ σου γιατί μα την παναγία δεν θα το αντέξω να συνεχιστεί αυτό το πράγμα

αυτή η κιου-ρίση πολύ μου έχει στοιχίσει.... αααααχ!

(τεράστια παρένθεση - και μην βιαστείς να πεις ότι αυτά που προτείνουμε είναι ακραία και άσχετα με το προϊόν, μία χαρά είναι στην στρατηγική τους και την σύνδεση με το προϊόν, τόσα χρόνια πια στο κουρμπέτι, τόσα βιβλία, την έχουμε μάθει πια την γαμωδουλειά μας, γαμώ την κιου-ρίση μου γαμώ)