Σημασία έχει να ονειρεύεσαι... (νομίζω ερμ ερμ ερμ ερμ)

Όνειρο 1

Είμαι ξαπλωμένος σε μία σούπερ άνετη ξαπλώστρα δίπλα από μία πισίνα 1321441411 μέτρων. Ο ήλιος λάμπει, το αεράκι φυσάει ευχάριστα... Λίγο πιο πέρα είναι το μπαρ. Εκεί βρίσκεται ένας παχουλούλης κύριος γύρω στα 40, με σέξυ κοιλίτσα που σε ένα μπάρμπεκιου. ψήνει διάφορα κρέατα .... Μου ετοιμάζει ένα διπλόπιττο με έξτρα κεμπάμπ. Το βάζει σε ένα πιάτο γεμάτο πατάτες περιχυμένες με σάλτσα τσένταρ και μπέηκον. Γδύνεται ολόγυμνος ολόγυμνος και μου φαίρνει το πιάτο εκεί που είμαι ξαπλωμένος. Το βλέμμα του είναι όλο υποσχέσεις για υπέροχες στιγμές. Πάνω που πάω να δαγκώσω το σουβλάκι μου και να του χαιδέψω το ποπουλίνο... ξυπνάω...

Όνειρο 2

βρίσκομαι στην χώρα του μπέηκον μάσρουμ μέλτ. Ο πρόεδρος μου απονέμει το μετάλλιο του Μεγάλου Ευεργέτη γιατί ανακάλυψα ένα τρόπο να στερεώνω ακόμα περισσότερη σάλτσα μέσα στο φρατζολάκι χωρίς να χαλάει το μπέργκερ. Το κοινό χειροκροτεί ενθουσιασμένο την βράβευση μου. Με οδηγούν σε μία αίθουσα δεξιώσεων όπου θα παραλάβω το βραβείο που συνοδεύει το μετάλλιο.
Πάνω σε ένα υπέροχο βάθρο από τυροστήλες ένα τεράστιο μπέηκον μάσρουμ μέλτ κουνάει όλο υποσχέσεις την μέση του και μου κλείνει πονηρά το μάτι... (μην ρωτάς πως γίνεται, για αυτό τα λέμε όνειρα, επειδή βλέπεις να πραγματοποιούνται απίστευτα πράγματα - αλλιώς θα τα λέγανε ρεαλισμούς, όχι όνειρα...γκρ γκρ γκρ γκρ χαζοβιόλη!). Βγάζω τα ρούχα μου και μένω με το σέξυ μαύρο σωβρακάκι μου... Πάνω που πάνω να του χώσω την πρώτη δαγκωματιά... ξυπνάω.

Όνειρο 3

Βρίσκομαι στην Αθήνα στην περίδο της κατοχής. Γύρω μου χιλιάδες πτώματα, σκελετωμένα, από άμοιρους που έχουν πεθάνει από την ασιτία. Εγώ κλαίω, λίγο από την λύπη, λίγο από την πείνα και πλησιάζω μία ομάδα φρικτών αποστεωμένων πτωμάτων στην γωνία Ακαδημίας και Κανάρη. Καθώς πλησιάζω βλέπω με τρόμο ότι ΟΧΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ όλα τα πτώματα έχουν... το δικό μου πρόσωπο!!! Γκάσπ. Ξυπνάω από τα ουρλιαχτά μου.

Όνειρο 4

Είμαι στους τελικούς κολύμβησης στους Ολυμπιακούς του Λονδίνου 2012. Πρόκειται να συναγωνιστώ με τον Φέλπς και τον Ποπόφ στους τελικούς 200 μέτρων ελεύθερο. εγώ στον κεντρικό βατήρα, δεξιά μου ο Φέλπς, αριστερά μου ο Ποπόφ. Ο αθλοθέτης δίνει το σύνθημα της έναρξης του αγώνα. Δίνω ώθηση από τον βατήρα και βουτάω στην πισίνα. Αντί για νερό πέφτω σε εκατομμύρια λουκανικάκια φρανκφούρτης τυλιχτά σε μπέηκον περιχυμένα με σάλτσα ροκφόρ. Καθώς κάνω μεγάλες λεβέντικες απλωτές και βγαίνω μπροστά από τα πρώτα μέτρα του αγώνα δαγκώνω και μερικά λουκανικάκια που είναι το ύψος του στόματός μου.... Επόμενη σκηνή, παίρνω το χρυσό μετάλλιο στο νέο άθλημα "200μέτρα ελεύθερο σε λουκανικάκια φρανκφούρτης τυλιχτά με μπέηκον και με σάλτσα ροκφόρ". Ο πίνακας στο βάθος του σταδίου γράφει ότι έχω κάνει γουάρλντ ρέκαρντ. Ο σέξυ κρεοπώλης ψήστης του πρώτου ονείρου μου απονέμει το μετάλλιο που δεν είναι τίποτα άλλο από μία τεράστια μακαρονάδα με κιμά και πολύ πολύ πολύ τυρί.... πάνω που πάνω να χωθώ ολάκερος μέσα της.... ξυπνάω.

Όνειρο 5

Χιλιάδες γαρίδες, χιλιάδες καλαμαράκια πανέ, χιλιάδες σπανακόπιτες νηστίσιμες, χιλιάδες σάντουιτς χωρίς τυρί ή μαγιονέζα έρχονται καταπάνω μου ουρλιάζοντας ΦΑΕ ΜΑΣ ΦΑΕ ΜΑΣ ΦΑΕ ΜΑΣ ΦΑΕ ΜΑΣ... τα μάτια τους είναι γεμάτα μίσος και απειλή.... ταυτόχρονα τινάζουν με μίσος και πχιότητα την διαβολική τους φράτζα ΦΑΕ ΜΑΣ ΦΑΕ ΜΑΣ ΦΑΕ ΜΑΣ ΦΑΕ ΜΑΣ ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΣΕ ΘΡΕΦΟΥΜΕ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΤΡΩΓΕ ΤΡΩΓΕ ΤΡΩΓΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕ... ξυπνάω από το εκωφαντικό βουβό μου εσωτερικό κλάμα. άχου...

(ναι, ομολογώ, η νηστεία φέτος μου έχει πέσει ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΒΑΡΙΑ. έχω φρικάρει τόταλη και είμαστε ακόμα στην δεύτερη βδομάδααααΑΑΑΑΑ! αλλά, θα κρατήσω, τι να κάνω.... σνιφ σνιφ σνιφ λυγμ λυγμ λυγμ)