Κινέζε, άσε τις φιλοσοφίες και κάνε κανένα νηστίσιμο ντάμπλινγκ να φάμε.

Έχουν μία παροιμία οι Κινέζοι... την οποία πολλές φορές έχω ακούσει να επαναλαμβάνουν με έγκριση εντατίκ διάφορα νιου έητζ τυπάκια και Γιαλόμες τάχα μου προχωρημένες και "θετικές" στην ζωή γκόμενες με μουστάκι και 50άρηδες που ακόμα κάνουν στριφτά και άφιλτρα...

κάτσε στην όχθη του ποταμού και περίμενε ήσυχος. Κάποια στιγμή, θα δεις το πτώμα αυτού που σε έβλαψε να περνά μπροστά σου, παρασυρμένο από το ρεύμα του ποταμού.

Ομολογώ ότι κι εμένα, που δεν είμαι ούτε Γιαλόμα, ούτε κάνω στριφτά, ούτε είμαι νιου έητζ τυπάκι με γοήτευε αυτή η φράση... Δεν μπορώ να πω με ακρίβεια γιατί... Ίσως επειδή είναι ωραίο να ξέρεις ότι κάποια ανώτερη δύναμη θα φροντίσει να "τιμωρηθούν" όσοι σου πήραν το αρκουδάκι σου... Ίσως επειδή για κάποιο λόγο δεν μου αρέσει (όχι από πχιότητα ψυχής, μάλλον από δειλία) να γίνομαι επιθετικός και σπασαρχίδης και έτσι προτιμώ να αφήνω άλλους να κάνουν την δουλειά που η εκδικητικότητα μου θα ήθελε αλλά η δειλία μου δεν με αφήνει.

Όπως και να έχει, αυτό που ήθελα να σου πω είναι ότι σήμερα έμαθα πως μία εταιρία στην οποία μου είχαν φερθεί πολύ άπρεπα επαγγελματικά, έκλεισε.

Από κακό μάνατζμεντ και από κακή κρίση... Την ίδια κρίση που είχε σαν αποτέλεσμα να διώξουν κι εμένα, έναν άθρωπα που συνέβαλε πολύ και μετρήσιμα στο να πάει καλά η εταιρία όσο καιρό ήταν συνεργάτης της. Η κρίση αυτή λοιπόν έφερε το τελειωτικό κλείσιμο της εταιρίας.

Ναι, η αλήθεια είναι ότι αισθάνομαι μεγάλη ικανοποίηση που αποδείχτηκε με τον πιο περίτρανο τρόπο πόσο άχρηστοι, τενεκέδες και υποκριτές ήταν οι άνθρωποι που με απέλυσαν. Οκ, από αυτήν την άποψη όλα καλά...

Αλλά από την άλλη, αναρωτιέμαι...

Πόσο μπορούμε να χαιρόμαστε για το κακό που έπεσε στο κεφάλι κάποιου που μας έβλαψε όταν αυτό το κακό χτυπάει και άλλους άνθρώπους που δεν έχουν ανάμειξη στην υπόθεση αυτή; Το λέω αυτό γιατί με το κλείσιμο της εταιρίας, έχασαν την δουλειά τους και μερικοί άνθρωποι που δεν είχαν ανάμιξη ούτε στο κακό μάνατζμεντ ούτε στην κακή συμπεριφορά προς εμένα.

Ρητορικό το ερώτημα... δεν μπορούμε, και δεν πρέπει ούτε να χαιρόμαστε με το κακό που πέφτει στα κεφάλια άλλων, ούτε και να ευχόμαστε να συμβεί!

Η ζωή είναι πολύ πολύπλοκη για να την κάνουμε ακόμα πιο πολύπλοκη με το να φορτίζουμε το σύμπαν με κατάρες και μαλακισμένες ευχές για τους άλλους. Ένας γελοίος αποφάσισε να παίξει με την επαγγελματική ζωή μερικών ανθρώπων και να τα κάνει μαντάρα στην πορεία... ε και τι σημαίνει αυτό; ότι πρέπει εγώ να σπαταλήσω την ευχή μου για να εύχομαι να τιμωρηθεί; όχι, όχι, όχι.

Καταρχήν, προτιμώ τις ευχές μου να τις σπαταλάω σε πράγματα που θα με φέρουν κάπου καλλίτερα (πιχι έχω κελάρει ένα παντελονάκι Brooks Brothers το οποίο είναι τέλειο, θα στενάξουν τα γκομενάκια και κάνει μόνο 60 ευρώ, όμαγκοοοοοοντ, εύχομαι να το αποκτήσω σύντομα χεχε)

Κατά δεύτερον θεωρώ ότι η κακία/ανικανότητα/υστεροβουλία/υποκρισία/μαλακία/γιουνέημ ητ των ανθρώπων ΔΕΝ τιμωρούνται από κάποια ανώτερη δύναμη που μπορεί να εππηρεαστεί από τις ευχές μου και τις κατάρες μου.

Αν τιμωρούνται από κάτι είναι από την άμεση ανταπόκριση του "κόσμου" και του "περιβάλλοντος" του μαλάκα στον κακό/ανίκανο/υστερόβουλο/υποκριτικό/γιουνέημ ητ χαρακτήρα του. Άρα...

άρα, γιατί να κάθομαι στην άκρη του ποταμού και να περιμένω να περάσει το πτώμα του μαλάκα όταν λίγο πιο 'κει υπάρχει παραλία με χρυσή άμμο και τέλεια γκομενάκια (που έχω μάθεί ότι τρελαίνονται για 35άρηδες Έλληνες με σέξυ τριχωτό κοιλάκι που έχουν καλή τεχνική στο κολύμπι); To hell with the river, τρέχω για γκομενάκια!