Γυναικείο μοναστήρι και πολύ ακμαίο, έχει λέει βιολογικές καλλιέργειες και εκδόσεις και αναστηλώσεις και μπάτζετ και επιχορηγήσεις και και και και και...
Έβλεπα τις μοναχές να μιλούν για την ερωτική τους αγάπη στο Χριστό, για την αφοσίωση σε αυτόν, για το ότι δεν τους λείπει καθόλου η παρουσία ενός συντρόφου γιατί έχουν την αγάπη τους στον "Νυμφίο της εκκλησίας".
Επίσης όπως κάθε άνθρωπος αφωσιομένος στο Θεό τόνιζαν και ότι δεν ήταν εκεί λόγω απογοητεύσεων που τους προκάλεσαν οι άλλοι άνθρωποι, η κοινωνία.
Πικράθηκα κάπως.
Όλα αυτά τα λόγια από γυναίκες χλωμές, εξαντλημένες, και ειπωμένες με μία συστολή αλλά και ένα ύφος λίγο απολογητικό, λίγο δικηγορίστικο, λίγο αφ' υψηλού, με πίκραναν.
Σκέφτομαι...
Καταρχήν, δικαίωμα δεν έχω να κρίνω έναν άνθρωπο που θέλει να κλειστεί σε μοναστήρι -[εδώ κάνω τα στραβά μάτια και δεν κρίνω ανθρώπους που τόσα και τόσα εγκληματικά κάνουν εδώ έξω στην κοινωνία... μην σου πω κιόλας ότι από ανάγκη επιβίωσης κάποιους από αυτούς τους γλείφω κιόλας, ενώ θα ήθελα να μπορώ να τους αγνοώ εντελώς...]
Όμως πικραίνομαι με την ανάγκη των ανθρώπων που "αφιερώνονται στον Θεό" να μου αποδείξουν ότι αυτό που κάνουν είναι αξιόλογο με κοινωνικά κριτήρια!
Τα μοναστήρια δεν είναι αξιόλογα επειδή είναι καλοργανωμένα και έχουν βιολογικό λάδι και γιαούρτι και μέλι. Ούτε επειδή έχουν καλές εκδόσεις και καλές αρχιτεκτονικές και λοιπά και λοιπά.
Τα μοναστήρια είναι σημαντικά για άλλους λόγους... ας πούμε για να μας δείχουν ότι υπάρχει και μία άλλη εκδοχή ευτυχίας και προκοπής, ένας διαφορετικός τρόπος να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου, μία άλλη κοινωνία που δεν βασίζεται σε αυτά που συνήθως βασίζονται οι ανθρώπινες κοινωνίες, όπως ο ατομικισμός, η άμεση ευχαρίστηση, η υλική ευμάρεια...
Και δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει όλοι οι άνθρωποι που αφοσιώνονται στον Θεό να με πείσουν ότι δεν τους λείπει ο έρωτας! Στο μοναστήρι δεν πας για να βρεις μία άλλη εκδοχή του, πας για να κάνεις κάτι άλλο, κάτι αλλού.
Γιατί πρέπει να με διαβεβαιώσουν ότι η ένωση που έχουν με το θείο είναι υποκατάστατο της έλλειψης της ένωσης με το ανθρώπινο;
Καταρχήν, αυτό δεν το πιστεύω ότι το εννοούν! Όταν αποφασίζεις να μην φας κρέας, αλλά να τρως χαβιάρι, ας πούμε, μην μου λες "το χαβιάρι είναι κρεατένιο σαν το κρέας" γιατί δεν είναι.
Και επίσης δεν καταλαβαίνω γιατί χρειάζεται να μου πεις ότι "εγώ δεν πίνω κόκα κόλα, αλλά το νέκταρ που πίνω είναι σαν κόκα κόλα".
Μα, για στάσου βρε αγάπη! Πήρες τον δρόμο που πήρες για να σταματήσεις να έχεις ανάγκη τα αναψυκτικά και τις πίτσες, όχι επειδή στο μέρος που είσαι βρίσκεις καλύτερη πίτσα και πιο δροσιστικά αναψυκτικά! Τι χαζομάρες....
Η αφιέρωση στο θείο είναι δύσκολο πράγμα. Απαιτεί θυσίες και σε χλωμιάζει και σε εξασθενεί και ίσως σε κάνει έναν από αυτούς τους ανθρώπους που κάποιοι σε θεωρούν κούκου (όπως θεώρησα εγώ κούκου, αδίκως φυσικά, μερικές από τις κυριές που είδα εχτές στο γυαλί). Πιθανώς επειδή σου στερεί πράγματα που είναι δομικά στην ανθρώπινη ψυχή και φύση.
Από την άλλη όμως σου χαρίζει άλλα πράγματα, πολύ σπουδαία και μεγάλα - την σιωπή, την ενδοσκόπηση, την ηρεμία, πιθανώς, από τα μικρά και ασήμαντα και πολλά ακόμα.
Όμως η αφιέρωση στο Θεό πρέπει να σταματήσει να πλασάρεται ως ο τρόπος να γλυτώσεις από τις φρίκες της κοινωνίας και τις απογοητεύσεις που οι άνθρωποι σου δίνουν!
Επίσης πρέπει και να σταματήσει να πλασάρεται ως η εγγύηση να κερδίσεις την μελλοντική ζωή, την λύτρωση, τον παράδεισο, ένα καλύτερο, μετά θάνατον, αύριο με τέλειες τηλεοράσεις και παραδείσους και καλοπέραση.
Και πιο σημαντικό είναι να σταματήσει να πλασάρεται και ως μία ενισχυμένη και ποιο πχιοτική εκδοχή του παιχνιδιού της ζωής! Δεν είναι. Είναι κάτι άλλο, εντελώς διαφορετικό.
Δεν γίνεσαι καλόγερος για να αποφύγεις τους ανθρώπους.
Δεν γίνεσαι καλόγερος επειδή θα αναστηθείς από τους πρώτους όταν έρθει εκείνη η ώρα.
Και σίγουρα δεν γίνεσαι καλόγερος γιατί βρίσκεις σε καλύτερη εκδοχή όλα αυτά που υπάρχουν εδώ σε εμάς!
Εξάλλου μην ξεχνάς ότι και η μικροκοινωνία του μοναστηριού έχει τα δικά της ντράβαλα. Απογοητεύσεις από τους ανθρώπους (μπορεί όχι από τον συνάδελφο στην τράπεζα αλλά από την αδελφή), να πρέπει να κάνεις υποταγή σε ανθρώπους που δεν εκτιμάς, φιλοδοξίες που καταπιέζονται, νύστες και πείνες και άλλα.
Η αφιέρωση στον Θεό αξίζει στο εδώ και το τώρα της. Αξίζει και γίνεται για όλα αυτά που σου χαρίζει αυτήν την μέρα που μιλάμε. Και μάλιστα όλα αυτά που σου χαρίζει ενεργά (επειδή, δηλαδή, την βιώνεις) και όχι παθητικά (επειδή, δηλαδή σε απομακρύνει από τους πόνους που ίσως ζήσεις αν παραμείνεις στην σκληρή και άκαρδη κοινωνία).
Λοιπόν, δεν χρειάζονται εκλογικεύσεις της αφωσίωσης στον Θεό. Το κάνεις γιατί στο λέει η καρδιά σου, επειδή αναπαύεσαι. Όπως ακριβώς και στον έρωτα. Αγαπάς κάποιον όχι επειδή είναι έτσι ή γιουβέτσι ή κοκορέτσι, αλλά επειδή σε "αναπαύει".
Μην εξηγείς την αγάπη, μην εξηγείς τον έρωτα. Μην εξηγείς την αφοσίωση με πρακτικά κριτήρια και λόγους. Ζήστα. Και αν δεν μπορείς να τα ζήσεις, μην τα υποκρίνεσαι.
Προσπάθα τα όσο σε παίρνει, αλλά μην τα υποκρίνεσαι!
25 comments:
Αγαπημένο πρόβατο συμφωνώ 100%. Κι εγώ καλός άνθρωπος είμαι, αλλά όταν έχω και ςεκςάκοι είμαι σούπερ wow καλός άνθρωπος. Και μεταξύ μας (δεν πιστεύω να σε διαβάζουν ΚΑΙ καλόγριες) θεωρώ το μοναχισμό ως παραίτηση από τον κόσμο, ως μια λιποταξία από τα αληθινά προβλήματα. Ένα ψυχιατρείο για μοναχικούς τύπους αν θες.
*Εκκλησία πήγες χτες? Είχε ωραίο πρόγραμμα, Dj Cassy σου λέει
εγώ πάλι δεν συμφωνώ με όλα αυτά που γράφεις... και δεν είπα τίποτε από όλα αυτά στο ποστ - αντίθετα δεν θεωρώ ότι ο μοναχισμός είναι λιποταξία, παν μέτρον άνθρωπος.
ο μοναχισμός είναι πολλά πολλά πράγματα μερικά καλά, μερικά κακά. τίποτε δεν είναι δεδομένο!
όσο για το σεξάκοι, ναι βοηθά, βοηθά. καλό πάσχα μπόη.
μηπως τελικα προσπαθουν να πεισουν το εαυτο τους για αυτο που κανουν κι οχι εσενα και εμενα;
αυτό σκέφτηκα κι εγώ Μάρβιν.... τι να πω... κρίμα τους ανθρώπους, λες και υπάρχει ανάγκη να πιέζουν τους εαυτούς τους.
Ή ίσως να το κάνουν για να το παρουσιάσουν πιο "φιλικό"; μα τι λάθος τακτική...
από την άλλη σκέφτομαι πως δεν είναι και εύκολο αυτό που κάνουν, δεν θέλει και πολύ να χάσεις την μπάλα ή να βρεθείς σε μία στιγμή αδυναμίας...
ένηγουέη, καλό πάσχα!
επίσης, το ξαναλέω. αυτό το ποστ δεν είναι πολεμική εναντίον των αφοσιωμένων, κάθε άλλο.
Απλά πιστεύω ότι δεν χρειάζεται να το υπερασπιστούν αυτό που κάνουν. Και ειδικά όχι με τέτοιους τρόπους.
Μήπως έχει να κάνει και με το πώς θέλει το εκάστοτε κανάλι που θα παρουσιάσει την όποια τέτοια εκπομπή να τη "στήσει"; Κι ας το δούμε κι αλλιώς, πώς ξεκινά κανείς να δημιουργήσει ένα τέτοιο πρόγραμμα και για ποιο λόγο; Για την προβολή του μοναστηριού, του μοναχισμού, του ίδιου του καναλιού "κοιτάξτε με, δεν σας δείχνω μόνο μπούτια και μεσημεριανατζούδες, σας προσφέρω και πχιότητα"; Δεν ξέρω, μια απορία διατυπώνω μόνο.
να δεις -οπωσδηποτε- το black narcissus των powell-pressburger, πραγματεύεται αυτό ακριβώς το θέμα με αριστουργηματικό τρόπο - μία από τις καλύτερες ταινίες ever.
Ίσως επειδή έχω μια μικρή (μεγάλη μάλλον) προκατάληψη απέναντι σε θρησκείες και εκκλησίες...εμένα δεν με πείθουν.
Ο καθενας έχει δικαιωμα να διαχειριστει τη ζωη που του δίνει ο θεος, είτε μεσα σε ένα εικονικό είτε μέσα σε ένα πραγματικό μοναστήρι.
νομίζω....
Πιστεύω ότι αν είχα αποφασίσει να ακολουθήσω αυτό το δρόμο, το μόνο σίγουρο θα ήταν ότι δεν θα ήθελα να μιλήσω σε κανέναν (και πολύ περισσότερο για τις ανάγκες μιας τηλεοπτικής εκπομπής) για την επιλογή μου αυτή.
Συμφωνώ απολύτως μαζί σου, αγαπητό πρόβατο, πως άπαξ και αφοσιωθείς στον μοναχισμό, δεν υπάρχει καμμια χρεια εκλογίκευσης ή δικαιολόγησης...
σε απομακρύνει από τους πόνους που ίσως ζήσεις αν παραμείνεις στην σκληρή και άκαρδη κοινωνία...
καπου εδω συμφωνειτε με τον Μαντ. Και συμφωνω και εγω.
Την ειδα την εκπομπη μεχρι που τα πηρα με τα περι νυμφιου κλπ και το αλλαξα.
Θα μπορουσα να πω πολλα, αλλα αστο μερες που ειναι.
Καλη Ανασταση προβατισιους ;)
το μοναστηρι ειναι σαφως παραιτηση απο την πραγματικη ζωη, ειναι 100% λιποταξια απο τον πονο που σου προκαλει η πραγματκικη ζωη.
αποκλειεται ο Θεος να ηθελε να την κανουμε κοπανα οταν εστησε ολο αυτο που αποκαλουμε "πραγματικο κοσμο".
σεβομαι οσους και οσες κανουν αυτη την επιλογη και αναγνωριζω οτι εχουν καποιες μικροδυσκολιες(π.χ σεξ)αλλα μεχρι εκει.
ειμαστε εδω για να μαθουμε, ειμαστε εδω για να μετρηθουμε με τον εαυτο μας και να χασουμε η να κερδισουμε.και τα δυο εχουν την αξια τους.
σιγουρα ομως δεν ειμαστε εδω για να πουμε "χεστα μωρε, δυσκολα ειναι και δε γουσταρω να παιξω".
γνωμη μου.
καλη Φωτιση σε ολους μας.Το Φως ειναι το μονο που θα μας σωσει αυτες τις μερες.
ta monastiria einai gia autous pou tous aresei to krasi kai variountai na exoun douleia se grafeio k arxizw na to skeftomai k gw..
Τι να πω προβατε;;;; θα συμφωνήσω μαζί σου.
Καλή ανάσταση, αν δεν τα ξαναπούμε!!
Βρίσκω λιγο ρηχό το σχολιασμό σου. Είναι κρίμα να μην σχολιάζεις πιο αντικειμενικά αυτό που είδες επειδή αλλοιώνεις κάπως την πραγματικότητα (αλλά δικό σου είναι το blog άλλωστε - no offence). Είδα κι εγώ την εκπομπή και πραγματικά από αυτά που λες είναι λες και είδαμε δύο τελείως διαφορετικές εκπομπές.
Καταρχήν, οι καλόγριες τόνισαν ότι δεν κλεινεται κάποιος σε μοναστήρι για να αποφύγει τους ανθρώπους.
Επίσης δεν είπαν ότι τα προϊόντα και η ζωή εκεί είναι καλύτερη. Δεν έκαναν καν σύγκριση.
Τα λόγια τους ήταν τόσο ώριμα που μου έκανε εντύπωση να ακούω τόσο σοφά άτομα! Θαυμάζω τους ανθρώπους που αποφασίζουν να ζήσουν σε μοναστήρι επειδή θέλει τεράστια δύναμη και ωριμότητα για κάτι τέτοιο. Αναφέρομαι σε άτομα που συνειδητά επιλέγουν να μπουν σε μοναστήρι επειδή το θέλουν και όχι επειδή οι συνθήκες τους οδήγησαν σε αυτόν τον δρόμο.
Τέλος για τον έρωτα το καταλαβαίνω απόλυτα. Πώς είναι δυνατόν να συνυπάρχει πραγματική αγάπη και αφοσίωση με τον έρωτα. Μιλάμε για ένα ανώτερο σκοπό (αγάπη), με ένα πολύ βασικό, κατώτερο συναίσθημα (έρωτα) που μας εγκλωβίζει σαν ανθρώπους.
Επίσης για το σχόλιο του MAD, είναι κρίμα που ο κόσμος πιστεύει ότι οι καλόγεροι έχουν κάποιο πρόβλημα ή αποφεύγουν καταστάσεις.
Αρκετές φορές σκέφτομαι πόσο θα ήθελα να ακολουθούσα τον δρόμο τους, δεν το κάνω όμως επειδή όλοι θα πιστεύουν ότι τα "έχασα" ή ότι απέτυχα στη ζωή οπότε και επιλέγω μία σίγουρη λυση.
Οι ελευθεροι κι ωραίοι
ζουν σε καποιες φυλακες
μεσ'τα τείχη που 'χει χτίσει
ο καθένας για να ζήσει
τις μεγάλες του στιγμες...
Αυτό το κείμενο μ'έκανε και πείνασα!
Δε σχολιαζω άλλο
Καλή Ανάσταση πρόβατε.
Δεν τις αντέχω καθόλου αυτές των μοναστηριών. Αφύσικες. Τόσο που αν ακούσω ότι ένα μοναστήρι είναι γυναικείο, κάτι μου στραβώνει, δε θέλω ούτε την πόρτα του να περάσω. Αφιλόξενες με έντονη ανθρωποφοβία.Αυτά τα σκυμένα κεφάλια και ο τρόπος που μιλανε, μ ένα περίεργο μονότονο ρυθμό τάχα μου αγνά και ταπεινά και καλά, είναι για σφαλιάρες.Δεν με πείθουν, νομίζω ότι το παίζουν,τι νομίζω είμαι βεβαιος.
Σ ενα μοναστήρι, μου τυχε ν ακούσω δυό από δαύτες να συζητάνε, χωρίς ν α εχουν αντιληφθεί την παρουσία μου κι έμαινα μαλάκας. Καμία σχέση μ ε αυτό που είχα δει προηγουμένως εκεί στην αίθουσα υποδοχής.
Αμαρτία που τα γράφω αυτά σήμερα αλλά έπεσα πάνω σου.
@ Dynx
Εδώ και πολλά χρόνια επισκέπτομαι το όρος, για την καθιερωμένη μου εξομολόγηση πριν μεταλάβω το Πάσχα (είναι μια συνήθεια που μου έμεινε από τον πατέρα μου). Εκεί λοιπόν έχω δει το πώς ζούνε αυτοί οι άνθρωποι. Π.χ. μια νύχτα έψαχνα σήμα στο κινητό μου σε μια μονή που υποτίθεται δεν είχε φως. Ε λοιπόν από περιέργεια ακολούθησα ένα φως που έβλεπα σε ένα τζαμάκι και ανακάλυψα μια υπόγα που είχε υπολογιστές μέχρι ΚΑΙ ψυγείο. Αυτή η υποκρισία με έκανε να απομακρυνθώ. Στο δεύτερο σκέλος, όπου πιστεύω ότι η πλειονότητα των μοναχών "λιποτακτεί" από την αληθινή ζωή είναι το ότι όσοι έχω γνωρίσει εκεί είναι άνθρωποι που απογοητεύτηκαν από τα εγκόσμια (από τον ντράμερ της Σπυριδούλας μέχρι κάποιον πρωταθλητή ποδηλασίας) χαρη στη δική τους παραβατική συμπεριφορά. Για να μη μιλήσω για τους πρώην ναρκομανείς που έχουν κατακλύσει το μέρος ή για ανήθικη πρόταση που μου έχει γίνει εκεί. ΦΥΣΙΚΑ και υπάρχουν πνευματικοί άνθρωποι -έχω γνωρίσει αρκετούς (ψάξε για το γέροντα με τα καταγάλανα μάτια στη σκήτη του έξω από το Βατοπαίδι), αλλά αυτό που βγάζουν σαν σύνολο προς τα έξω ΠΙΣΤΕΥΩ ότι είναι ψεύτικο, όπως ΠΙΣΤΕΥΩ ότι δε θα μπορούσαν να γυρίσουν στην πραγματική ζωή. Αυτά είναι επιλογές και δεν πρόκειται να ηθικολογήσω παραπάνω. Τη ζωή τους και τη ζωή μου...
*Προβατουλι νομίζω φάνηκε πως εξέφραζα προσωπική άποψη, δε χρειαζόταν να φωνάξεις!
ο διαχωρισμός της αγάπης από τον έρωτα είναι ανθρώπινη εφεύρεση και μάλιστα πολύ πρόσφατη. Είναι γλωσσολογικό ζήτημα. Σε γλώσσες που δεν υπάρχει αυτός ο διαχωρισμός δεν υπάρχει και ανάλογη φιλοσοφία.
swsta leei o laos.. baria i kalogeriki!
mpravo re provato... tha to diavaza me eyxaristhsei se kapoia efhmerida megalou belinekous... mhpws na to psaxeis??
:)
poly swsta ayta pou grafeis... kai poly sofa!
Το μοναστήρι αυτό, είναι λίγο πιο έξω από τη πόλη των Χανίων, πρός τά νότια. Είναι ένα από τα σημαντηκότερα, όπως ήταν πάντα, μοναστήρια της Κρήτης. Σαν γείτονας τους (τα χωράφια μου είναι πολύ κοντά στα δικά τους) ξέρω, ότι η "ευλογία" που επικρατεί εκεί μέσα δεν βγαίνει έξω. Με τίποτα. Ένας καλός φίλος και γνώστης πολλών εκεί μέσα, μου εκμυστηρεύτηκε πριν λίγα χρόνια το εξής:"Αυτές (ενοούσε τις καλόγριες), είναι σαν το κάρβουνο. Όταν είναι αναμένο και το πιάσεις καίγεσαι. Αν είναι σβημένο, σε λερώνει!"
Χρόνια καλά.
Μην εξηγείς την αγάπη, μην εξηγείς τον έρωτα. Μην εξηγείς την αφοσίωση με πρακτικά κριτήρια και λόγους. Ζήστα. Και αν δεν μπορείς να τα ζήσεις, μην τα υποκρίνεσαι.
nomizw oti o Provatos me aformi thn ekpobi eipe kapoies skepseis tou, den emeine stis kalogries pou milousan stous POrwtagwnistes.
EPishs, proswpika thafvazw [an kai h lexh thafmazw einai ligo upervoliki kai den thn ennow opws thn ennooun oloi].. mallon ektimw aftous pou menoun EDW kai voithoun allous anthrwpous thusiazodas polles fores thn proswpiki tous zwh kai ta proswpika tous thelw. To na kleisteis s ena monasthri gt afto galinevei esena kai se gemizei, einai sevasto--o kathenas einai eleftheros na kanei o,ti thelei--alla einai mia edelws proswpiki anagh. Ekeinoi pou prosferoun sto sunolo kai energa voithoun tous sunanthrwpous tous einai ekeinoi pou tha ithela na moiasw.
Post a Comment