Μερικές παρατηρήσεις από trip-lightning στο Manchester

(πριν αρχίσω με τις παρατηρήσεις, επίτρεψε μου να αναρωτηθώ: γιατί δεν λέμε κ στα αγγλικά "ταξίδι-αστραπή" δηλαδή trip lightning? Δεν το έχω ακούσει ποτέ κ είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ. Είναι πολύ ωραία φράση κ από σήμερα θα κάνω σταυροφορία να γίνει, επίσημα, μέρος της Αγγλικής γλώσσας! Yeah!).

Έφυγα την Πέμπτη το απόγευμα κ επέστρεψα σήμερα τα ξημερώματα. Το λες λίγο, το ξέρω, αλλά από την άλλη ήταν παραπάνω από αρκετό για μία πρώτης τάξης ανανέωση μυαλού.

Δεν υπάρχει πιο γελοίο πράγμα, και πιο καγκούρικο, από μία διαφημιστική αφίσα της Μπύρας Μύθος, αμέσως μόλις μπεις από το λεωφορείο που σε φέρνει από το αεροπλάνο στο κτίριο στις αφίξεις του ΕλΒελ, η οποία δείχνει μία ξαπλώστρα σε μία παραλία με το σλόγκαν Welcome to Paradise. Φαίνεται τόσο ψωνίστικο κ κακομαθημένο κ γελοίο να λέμε εμείς οι ίδιοι για τους εαυτούς μας "είμαστε ο Παράδεισος"!!! Συγγνώμη, αλλά το γνωστό κλισε "αυτό δεν μπορώ να το κρίνω εγώ, αφήνω να το πουν οι άλλοι" δεν είναι τυχαίο ότι το ακούμε συνέχεια από τους ανθρώπους με αγωγή... Κάποιος λόγος υπάρχει. γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ! Μα "γουέλκαμ του Παραντάησ;" κ να το εννοείς, να μην είναι ειρωνία; Μου κακοφάνηκε απίστευτα, απίστευτα πολύ, είναι υπερβολικό κ ψηλομύτικο κ κραυγαλέο, ντράπηκα που το έβλεπαν διάφοροι Εγγλέζοι που κατέβηκαν από το ίδιο αεροπλάνο - κ είμαι κ Ελληνάκι, άρα υποκειμενικάκι, φαντάσου πόσο άσχημο θα φαίνεται στα μάτια ενός ξένου. Μα ποιοι νομίζουμε πως είμαστε επιτέλους; Ε, όχι, δεν είμαστε!!! Δεν ξαναπίνω μύθο, τέλος.

Ολυμπακή γελοία. Είχα να πετάξω 355637897979335 χρόνια και παρόλα αυτά κατάφερε να μου την κάνει την στραβή! Η βαλίτσα μου ήταν σόκιν γουέτ όταν την παρέλαβα σήμερα το ξημέρωμα. Βρεγμένα τα ρούχα μέσα, βρεγμένα όλα, προφανώς επειδή έβρεχε στο Μάντσεσταα κ είχανε αφήσει το τρόλει με τις βαλίτσες όξω. Η μαλακία είναι ότι είχα βάλει μέσα κ μερικά βιβλία που αγόρασα στο Γιου Καίει κ καλά για προστασία. Δύο από αυτά, το ένα από τα οποία είναι δώρο, βράχηκαν πολύ. Γαμίδια.

Τι αγόρασα από Γιου Καίει: Στο HMV, απίστευτες τιμές, πήρα το DVD Juno μόνο 4 λιρουλίνια! You go Boy! Επίσης αγόρασα την τέταρτη σεζόν Desperate Housewives (ναι, ναι, ξέρω, απίστευτο μικρό βλαχάκι, το ομολογώ!!!). Επίσης πήρα κ το Bad κ το Dangerous του Michael Jackson (ναι, ναι, ξέρω, ακόμα πιο απίστευτο μικρό βλαχάκι, τι να πω κύριε πρόεδρε του κούλνες, δικάστε με, καταδικάστε με, ότι κ να πείτε δίκιο έχετε, με σκυμένο κεφάλι μετάνοιας θα πάω στην φυλακή Κάγκουρα με ισόβια).

Τι αγόρασα από Γιου Καίει 2: Βιβλία! Πήρα 3 συλλογές διηγημάτων της νέας μου αγαπημένης διηγηματογράφου Alice Munro, που όποιος γράφει είτε για δουλειά είτε για hobby κ δεν την έχει διαβάσει θα του κάνω σπανκ πουπουλίνο κ στερεί από τον εαυτό του πολλά. Επίσης πήρα μία ακόμα συλλογή διηγημάτων ενός τύπου που γράφει για τηλεόραση - μου άρεσε ο τίτλος της, tiny deaths. Τέλος πήρα κ το διάσημο Buy-ology. Για την δουλειά. Αχ με τα βιβλιοπωλεία στο εξωτερικό παθαίνω τόσο πολύ αμόκ που πρέπει να βρούνε νέα λέξη για το αμόκ. Απορώ πως κρατήθηκα κ πήρα μόνο 5 βιβλία, είμαι σούπερ πράουντ για την αυτοκυριαρχία μου.

Τι αγόρασα από Γιου Καίει 3: Το νέο τεύχος Hello με εξώφυλλο Michael Jackson και τέκνα. και ναι είναι εντελώς επίσημο: Είmαι εντελώς ΤΜΒ (Τεράστιο Μικρό Βλαχάκι).

Τι αγόρασα από Γιου Καίει 4: Από Gap, που είναι σαν τα Gap στην Ελλάδα, δηλαδή δεν έχουν τίποτα (ή τουλάχιστον έτσι μου φαίνονται εμένανε - ξέρεις αν έχεις ζήσει την εμπειρία καταστήματος Gap στην USA, απλά, όλα τα άλλα είναι συμβιβασμός, (...είπε εκείνος κ έβαλε ένα μωλτ ουίσκι που ήπιε με θεληματικό πηγούνι στην τσέστερφιλντ δερμάτινη πολυθρόνα) πήρα: Τέλεια βερμούδα σε χρώμα γαλάζιο μωρουδιακού δωματίου. Κ τέλειο ζακετίνο πορτοκαλί με φερμουάρ. Επίσης πήρα φλοιπ φλωπς για την πισίνα.

Στο Γιου Καίει είχα πάει πριν από 10 χρόνια πρώτη φορά - κοντά στο Newcastle. Η χώρα έχει πολλές διαφορές από την ελληνική πραγματικότητα και, στην ουσία της, παραμένει μία αραιωμένη εκδοχή της Αμερικής. Τα Malls είναι λίγο μικρότερα, τα σινεμά το ίδιο, οι αγορές το αυτό, οι δρόμοι, οι αγορές.... Στο μόνο πράγμα που το Γιου Καίει είναι "καλλίτερο" είναι ότι το κέντρο των πόλεων είναι πιο γεμάτο από fast food αλυσίδες από ότι η μαμά πατρίδα του fast food. έλεος αγάπες, χαλαρώστε το λίγο, έχετε γίνει βασιλικότερες του Βασίλη Καρά.

Το gay village του Μanchester είναι ο πιο μεγάλος ευφημισμός που έχω ακούσει ποτέ. Καθόλου χαρούμενο, αλλά καταθλιπτικό. Οι ίδιοι φαλάκρες, βρωμοκοπόντες μπυρίλα μεθυσμένοι Βρετανοί που ήταν κ στα άλλα μπαρ, ήταν κ εκεί. Τα 4-5 gay bar από τα οποία πέρασα απ έξω, δεν είχαν αυτό το κάτι που θα με έκαναν να μπω μέσα (δήλαδη πχιότητα). Κ γενικά η Βρετανίδα αδελφή είναι λίγο ασχημούλα, εδώ που λέμε. Αν εξαιρέσεις κανα δύο τρία τουινκάκια οι υπόλοιποι ήταν... ΊΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥΟΥ! Ορκίζομαι να μην ξανακοροϊδέψω ελληνάκι gay στο Γκάζι, ορκίζομαι.

καλά, αν ξανακούσω ψωνάκι να μου λέει τι "εμπειρία shopping είναι το Harvey Nichols κ το Selfridges" θα του φέρω το μπλόγκ στο κεφάλι!! Ο Κάπα Μαρούσης πριν καεί, ήταν χίλιες φορές καλλίτερος. Έλεος. Ούτε τρία λεπτά δεν πέρασα μέσα σε κάθε μαγαζί, κ πολύ τους αφιέρωσα.

Καθώς περπατούσα στο κέντρο του Μάντσεστερ κ απολάμβανα την καθαριότητα κ την φροντίδα των δημόσιων χώρων έπαθα τρελή συνειδητοποίηση: Πέρα από λόγους αισθητικής κ υγείας κ καθαριότητας, υπάρχει κάτι ακόμα που κάνει ανεκτίμητη την αίσθηση ότι ζεις σε ένα δημόσιο χώρο περιποιημένο - το συναίσθημα που σου δίνει πως είσαι μέρος ενός μεγαλύτερου πράγματος, μίας κοινότητας που χαρακτηρίζεται από σεβασμό κ από αμοιβαίες προσπάθειες να λειτουργήσει καλλίτερα το όλο μέσα στο οποίο λειτουργούμε... Αυτό μου λείπει πολύ από την Ελλάδα. Κ πιστεύω ότι αν υπήρχε θα ήμασταν πιο δεμένοι μεταξύ μας. Ναι, ναι, αν ζούσαμε σε πιο περιποιημένους δημόσιους χώρους κ κατ επέκταση σε πιο ώριμη δημόσια ζωή, θα ήμασταν πιο δεμένοι ως λαός.

Πέσε κ παίρνε τα τρελά ρησπέκτια για χάρη μου. Γιατί; Γιατί είπα σε υπαλλήλα ρεσεψιόν, που ακόμα προσπαθεί να καταλάβει τι την χτύπησε, την φράση, από τηλεφώνου. "Could you possibly tell me (ήθελα κ Αγγλισμούς το βλαχάκι) where the little gun is?" (μετάφραση: θα μπορούσατε να μου πείτε που είναι το πιστολάκι;). You go Boy! ...έχεις πέσει κ παίρνεις ΗΔΗ εννοείται, σέξυ βγιούερ, ε;

Τι θα κάνω με αυτήν την πίκρα που με πιάνει όταν έρχομαι σε επαφή με όλους αυτούς τους Ελληνάρες στις αίθουσες αναμονής, εκεί στα ταξίδια επιστροφής από το εξωτερικό; Είμαι ψωνάκι ή όντως είμαστε πια απίστευτα ανάγωγοι κ φασαριόζοι κ γουρούνια; αρονό... α ρήλη ρονό.

Στο μουσείο επιστήμης κ βιομηχανίας Mosi είδα τον παππού του κομπγιούτερ στο οποίο εγώ τώρα γράφω κ εσύ τώρα διαβάζεις! Έπιανε χώρο ενός μεγάλου δωματίου κ έκανε 21858563654353 τρις λιγότερες λειτουργίες. Αλλά, ήταν ο πρόγονος του slick and fast μηχανήματος που τώρα διαβάζεις! Και, άκου να δεις τι γελοίο, συγκινήθηκα, ένα δάκρυ κύλησε πάνω στο θεληματικό πηγούνι (όχι κατευθείαν, πέρασε από το μάγουλο πρώτα, δεν είναι στο πηγούνι τα μάτια μου, ντον γουώρη). Ποιος είπε ότι η τεχνολογία δεν έχει λυρική πλευρά;

Επίσης στο ίδιο μουσείο, MOSI, να πας να το δεις αν ποτέ πας Μάντσεσταα, είδα κ ένα αεροσκάφος από αυτά που χρησιμοποιούσαν οι Καμικάζε, καθώς κ ένα από τα πρώτα ποδήλατα ππου φτιάχτηκαν ποτέ. How cool is that!!!! Πολύ εντυπωσιάστηκα, πολύ.

Πήγα κ στον καθεδρικό ναό της πόλης, όπου μου συμβήκε κάτι που, ξανά μανά, με συγκίνησε - δες προηγούμενο ποστ. Γενικά σε αυτό το ταξίδι ήμουν πολύ λυγμ σνιφ, δάκρυσα στον καθεδρικό, δάκρυζα στο μουσείο, δάκρυσα στο HMV με τις χαμηλές τιμές, δάκρυζα στο δρόμο με την καθαριότητα, δάκρυζα στο αεροδρόμιο με τους ελληνάρες, δάκρυσα στο ξενοδοχείο όταν έγινα ρεζίλι στην υπαλλήλα με το Little Gun... χμφ χμφ χμφ σκεψ σκεψ εντατίκ. Το μπορεί να σημαίνει που είμαι έτσι ευσυγκίνητος; μάλλον πέρναγα καλά κ μου άρεζε που ήμουν ταξίδι κ είχα χαλαρώσει. σνιφ

Εννοείται ότι όταν φτάσαμε στο ΕλΒελ, ως ταξιδιώτες από Γιου Καίει, μας πέρασαν μπροστά από το ειδικό μηχανήμα-κάμερα για να δούμε μήπως έχουμε τον πυρετό της γρίππης των Χοίρων. Ήταν πάρα πολύ χάη τεκ το όλο πράγμα, αισθανόμουν πολύ σούπερ τρόνικ κ σάη φάει, πίστευα ότι θα έρθουν κ ανθρωποειδή να μας κάνουν πιο αναλυτικές εξετάσεις αλλά μάταια... σνιφ ξανά μανά.

Οι Βρετανοί που δουλεύουν σε δουλειές τύπου σερβιτόροι, ρεσεψιονύστ κ λοιπές υπηρεσίες είναι πολύ ευγενικοί αλλά κ απίστευτα βλάκες. Δεν ξέρω τι να πω, έπεσα στην περίπτωση (επί 15); Παρατήρησα απίστευτη έλλειψη κοινής λογικής - αφού το έλεγα ότι δεν μπορώ να καταλάβω πως αυτή η χώρα έχει βρεθεί στην 5 πιο προηγμένες του κόσμου κ υπήρξε αυτοκρατορία κ μπλα μπλα μπλα. χμφ χμφ χμφ...

Από τις πιο ωραίες στιγμές του ταξιδιού ήταν όταν πήραμε afternoon tea σε ένα πολύ λουκζούριους ξενοδοχείο. Ακολουθήσαμε όλη την ιεροτελεσ-tea-α (χιχι...) με σαντουιτσάκια με σολωμό, τυρί ή αυγοσαλάτα (μλκ λατρεύω αυγοσαλάτα, μαρή Θεία ντόνα δώσε συνταγή να μάθουν να μου την κάνουν!!!!) κ μετά ωραία γλυκάκια κ από μία τσανάκα με τσάι στον καθένα. Πολύ μου άρεζε, δεν είναι βέβαια κ για χόρταση σαν εμπειρία (όλη μέρα κατούραγα το τσάι μετά) αλλά κουλ.

Πλάκα είχε που φάγαμε σε τεράστιο κινέζικο από αυτά τα 24ωρα στο κέντρο της πόλης. Επίσης είχε και αγωνία γιατί άντε να καταλάβεις τι σου λέει Κινέζος που μιλάει Αγγλικά με Βρετανική προφορά, το βλέμμα του νεκρού μυρηκαστικού στα μάτια μου. Εδώ δεν καταλάβαινα τους Βρετανούς με την προφορά τους, φαντάσου τους Κινέζους. Το μαγαζί γεμάτο Κινέζους, σε λίγα χρόνια όλοι θα βουρτζίσουμε τα μαλλιά Κινέζας Νομεκλατουρίστριας για ένα κομμάτι ψωμί να το ξέρεις, θα κατακτήσουν τον κόσμο.

Οι Εγγλέζοι δεν ξέρουν να φτιάχνουν espresso, άσε που τον λένε κ εξπρέσο. ναι μωρή, σιγά μην είναι κ εξπρές σέρβισ έσο. λολ

Αχ βαριά μου έπεσε η επιστροφή στην ζέστη, πάω πισινάκι να κολυμπήσω λίγο. Α, κ μπράβο μου που δεν πήρα κιλά καθόλου! χιχιχι!

Αλήθεια, πως ζούσαν οι άθρωπες παλιά παλιά που δεν έκαναν ταξίδια; αρονό.