Το μαγαζάκι του οικολογικού τρόμου

Υπάρχει στο κέντο της Αθήνας, σε έναν από τους πιο γνωστούς πεζόδρομους της, ένα μαγαζί, φαγάδικο. Είναι πολύ χάη προφάηλ κ πλασάρεται ως σούπερ πράσινο κ οικολογικό κ "έλα μανίτσα να φας εδώ για να την βρεις πράσινα" κ "μιλάμε για πολύ φροντίδα κ πχιότητα στο φαγητό του σύγχρονα άθρωπα" κ έχω δει κ διάφορες αδελφουλίνες να τρώνε εκεί πολύ περήφανες ότι τρώνε στην οικολογική εκδοχή του φάστ φούντ και μπλα μπλα μπλα μπλα. Οκέη, φαίρ ηνάφ - ο καθείς όπως θέλει το πλασάρει το μαγαζί του κ καλά κάνει. όμως! (χμφ χμφ χμφ χμφ).

Πριν από μερικές μέρες, βρισκόμουν στο κέντο για κάποιες δουλίτσες κ αποφάσισα να πάρω ένα μεσημεριανό σάντουιτς για να κόψω την πείνα μου. Μπήκα στο περί ου ο λόγος μαγαζάκι, έριξα μία ματιά στην βιτρίνα με τα σάντουιτς, κ διάλεξα ένα με κοτόπουλο κ μανιτάρια κ γουατέβερ.

Μετά από κανένα πεντάλεπτο, έρχεται το φαγητάκι μου. Το σάντουίτς μου, ένα σχετικά απλό σάντουιτς, σου θυμίζω, σέξυ βιούερ. Κ μου έρχεται στην εξής μορφή: Μέσα σε ένα χαρτονένιο κουτί, μεγέθους λίγο μικρότερου από έναν δίσκο βινυλίου κ με διπλά "τοιχώματα" κ κάτι άλλα επιπλέον περίεργα συστηματάκια για να κλείνει κ να ανοίγει κ να είναι βολικό κ δεν συμμαζεύεται.

Κάτω δε από το σαντουιτς, που ήταν πολύ τακτικά τοποθετημένο μέσα στο κουτί, υπήρχε ένα στρώμα χαρτί και καλά "για να μην ακουμπά το φαγητό του άθρωπα πάνω στο ταπεινό/βδελυρό χαρτόνι".

Κ σαν να μην έφταναν όλα αυτά, το κουτί που περιέχει το σάντουιτς μου, το βάζουν κ επιπλέον σε μία ΤΕΡΑΣΤΙΑ χαρτονένια σακούλα, περιττή απολύτως για την βολή μου, αλλά απαραίτητη αφού μόνο μία τέτοια σακούλα χωράει αυτή την μπενχουριάδα-κουτί συσκευασίας... ενός, ξανά μανά θυμίζω, απλού γαμωσάντουιτσς.

Πολύ, πολύ χαρτί ρε γαμώτο. Γουανταφάκ, επιτέλους;

Δηλαδή αν πρέπει ένα σάντουιτς να μπει μέσα σε ένα κουτί χαρτονένιο που χρειάζεται 2 δεντράκια για να κατασκευαστεί, κ μετά όλο αυτό πρέπει να μπει κ σε μία τεράστια χάρτινη σακούλα, συν άλλο ένα δεντράκι, ε μαλάκα δηλαδή έλεος.

Εννοείται ότι δεν πέρασαν 3 λεπτά κ κουτί, σακούλα, χαρτιά ήταν στο καλάθι των αχρήστων. Όχι επειδή είμαι αντιδραστικός (που είμαι γκουχ γκουχ) αλλά διότι το σάντουιτς ήθελα να το φάω εκείνη την στιγμή, έτσι έβγαλα το κουτί από τη σακούλα, το φαγητό από το κουτί, τα πέταξα κ τα δύο κ τέλος.

Κ αναρωτιέμαι σκεψ σκεψ. Χάθηκε ο κόσμας να μου τυλίξουν από την αρχή το σάντουιτς σε λίγο χαρτάκι, να μου το δώσουν στο χέρι κ να τελειώνουμε; Δήλαδή πόση καταστροφή πρέπει να έχω στο λαιμό μου επειδή αποφάσισα να γαμωφάω ένα γαμωσνάκ; Κ να σκεφτείς ότι το συγκεκριμένο κατάστημα πλασάρεται κ ως environmentally friendly. Ή τουλάχιστον το αφήνει να υπονοηθεί...

Πολύ εκνευρίστηκα. Κ πήρα όρκο, ιερό, στο νέο cd της Ευριδίκης κ του Κοργιαλά: Ποτέ δεν θα ξανα-γαμώ-ρημαδοφάω από το μαγαζί αυτό (παρεκτός κ αλλάξει τα σουσούμια του κ γίνει άθρωπας) κ όσο γίνεται θα κάνω προσπάθεια να βλέπω πραγματικά αν αυτό που ισχυρίζεται πως είναι πράσινο, φέρεται κ σα πράσινο. επί της ουσίας.

Άντε γιατί μου έρχεται ο κάθε κάγκουρας κ μου λέει ότι είναι οικολογικός κ νομίζει ότι κάτι τρέχει στα γύφτικα.