μα, τι έχει γίνει με τον "κυνόδοντα" του Λάνθιμου;

Βολτάρω στο facebook. βαρεμάραβαρεμάραβαρεμάρα φρικτά ανιαρά στάτους απντέητ, βαρεμάρα.

Αλλά, ξαφνικά κάτι ενδιαφέρον μου τραβά την προσοχή!

Βλέπω ότι εξελίσσεται/συμβαίνει τώρα, μία "εκστρατεία" ενημέρωσης σχετικά με την ταινία που βγήκε εχτές στις αίθουσες κ έχει πλασαριστεί ως "πολύ ελπιδοφόρα" κ "αναγέννηση του ελληνικού σινεμά" κ "θα καταπλήξει τα πλήθη", τον Κυνόδοντα. Είναι αυτή που πήρε κ ένα κάποιο βραβείο στο φεστιβάλ των Καννών, κ πολλές καλές κριτικές από αρκετούς ξένους ειδικούς (φυσικά κ πολλούς Έλληνες).

Το ρεζουμέ της εκστρατείας, λοιπόν, στο φέηζμπουκ είναι ότι η ταινία έχει πάρα πολλές ομοιότητες με την ταινία HUNDSTAGE (ο αγγλικός της τίτλος DOG DAYS) κάποιου κυρίου Ulrich Seidl (ναι, ομολογώ δεν τον ξέρω - ξέρω όμως τον Βασίλη Φουρνιστάκη που έκανε τις βιντεοταινίες του Παπαναστασίου στα 80ζ... άρα από καλτ είμαι καλλυμένος, όχι;).

δεν ξέρω πολλά για τις δύο ταινίες. Κ για να πω την αλήθεια μάλλον το Κυνόδοντα δεν θα πάω να τον δω, δεν είναι το στιλ των ταινιών που με τραβάνε. Φερ ενάφ, όχι;

Θέλω όμως να πω κάποια πράγματα! Αφ' ενός επειδή έχω μπλόγκ που διαβάζεται από όχι λίγους, άρα μπορώ να το κάνω (χοχοχοχο) κ αφ' ετέρου γιατί έχω ανεβασμένα ισορροπόνια σήμερα κ καλό είναι να κρατάμε μία δικαιοσύνη στις καταστάσεις.

Καταρχήν, οι άνθρωποι που "διαμαρτύρονται για την λογοκλοπή" είναι άνθρωποι που είναι συνδεδεμένοι με την όλη κατάσταση του ελληνικού σινεμά. Πως να το πω ρε παιδί μου, είναι του κινηματογραφικού συναφιού. Ή του συναφιού των κριτικών. Ή του συναφιού των σκηνοθετών. Ή χουότέβερ. >Δεν μπορώ να πω περισσότερα... Καταλαβαίνεις πάντως τι εννοώ.

Η ερώτηση μου είναι η εξής: Ακόμα κ αν η ταινία είναι κλεμμένη... Οι άνθρωποι του συναφιού που εφιστούν την προσοχή στο γεγονός... έχουν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ συμφέρον να επισημάνουν την λογοκλοπή;

Θέλω να πω... ρε παιδί μου, ας πούμε ότι εγώ είμαι διάσημος συγγραφέας - κ ένας άλλος συγγραφέας βγάζει ένα βιβλίο που παίρνει πολύ καλές κριτικές αλλά εγώ τυχαίνει να ξέρω ότι η ιδέα του είναι "ξεσηκωμένη" από ένα παλιό διήγημα της Μούνρο, για παράδειγμα (θεά, με την ευκαιρία να την διαβάσεις ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ)...

Για πιο λόγο να μπω στην φασαρία να επισημάνω την λαμογιά κ την μαλαγανιά; Μόνο για έναν... αν το βιβλίου του λογοκλόπου πουλά τόσο καλά, ώστε το δικό μου νέο βιβλίο (εννοείται πρωτότυπο κ χίλιες φορές καλλίτερο, εξάλλου πρόβατο ίσον εγγύηση στο γράψιμο) δεν κινείται καθόλου, καθόλου καθόλου (γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ γκρ). Κ κλαίει ο εκδότης μου, κλαίω κ εγώ που θέλω να πάρω καινούργιο εξοχικό, κλαίει κ το γκομενάκι που το είχα υποσχεθεί με τα κέρδι ταξίδι στο Μανχάταν, κλαίμε όλοι μαζί ομαδικά...

Οπότε, τι να κάνω κ εγώ, λυσσάω κ αρχίζω τις φωνές "κλέφτης κλέφτης πιάστε τον πιάστε τον". Κ όχι μόνο πιάνεται ο κλέφτης αλλά επιπλέον στρέφω κ τα φώτα της δημοσιότητας πάνω μου, ο κόσμος μαθαίνει για το νέο μου βιβλίο κ αρχίζει να το αγοράζει (που πριν ούτε να το κλάσει, γιατί το βιβλίο του λογοκλόπου είχε καταπλήξει τα πλήθη κ όλοι αυτό ζητούσαν)!

Άρα, δεν μπορώ παρά να αναρωτηθώ... Γιατί όλοι οι συναφιώτες πρέπει να μου πουν ότι ο Κυνόδοντας είναι κλεμένη ιδέα; Σάμπως έχουν μία ταινία έκει έξω που θα κόψει λιγότερα εισιτήρια γιατί το πλατύ κ φαρδύ κοινό πάει να δει τον Κυνόδοντα; Αυτό, ναι, θα το καταλάβαινα... Αλλά, αν δεν έχεις τέτοιο ένομο συμφέρον, γιατί μου βάζεις το χέρι στάμνα στην μέση κ αρχίζεις την καταγγελία; για πες, θέλω πολύ να μάθω...

Όμως, για να γυρίσω στο παράδειγμά μου... Ακόμα κ αν υπήρχε αυτό το "ένομο συμφέρον".... σκέψ σκεψ σκεψ εντατίκ. Δεν θα ήταν πιο παραγωγικό να συνεχίσω να γράφω τα δικά μου, υπέροχα, πρωτότυπα, καθόλου κλεμμένα βιβλία; ρητορικό το ερώτημα, φυσικά θα ήταν. Θα μου πεις, αυτό το "φυσικά θα ήταν" είναι πολύ υποκειμενικό. Κάποιος ίσως να έλεγε "όχι, πιο παραγωγικό είναι να στηλιτεύσω τον κλέφτη για να προβάλω το βιβλίο μου". Κ ναι, ομολογώ. Σε αυτό δεν μπορώ τίποτε να απαντήσω! Ο καθ' εις με τους τρόπους του!

Εσύ όμως πιθανέ θεατή της κατηγορούμενης ταινίας, πρέπει να ξέρεις κ να ερευνήσεις. Κ να σκεφτείς. Άραγε τι υπάρχει πίσω από τις καταγγελίες; K ακόμα.... όταν το μάθεις, θα θέλεις να στηρίξεις το έργο των καταγγέλοντων; ε; ή προτιμάς τους καλλιτέχνες σου λίγο πιο ανώτερους σαν άνθρωπους, να ασχολούνται πως θα μου προσφέρουν κάτι καλλίτερο αντί να καταγγέλουν; εγώ πάντως ξέρω πως τους προτιμώ!!! χεχεχε

Τέλος, επί της καλλιτεχνικής ουσίας:

H ιδέα "ομάδα ανθρώπων είναι αποκλεισμένη, με ή παρά την θέλησή της, από την πραγματικότητα για να γλυτώσει την τρέλα της σύγχρονης ζωής, κ μέσα εκεί που είναι αποκλεισμένη κάνει διάφορα κουλά/φλου αρτιστίκ/παρανοϊκά/τάχα μου σημαντικά/υπέροχα/κουλτουριάρικα/γιουνέημ ητ" δεν είναι σαν ιδέα ΚΑΘΟΛΟΥ μα καθόλου πρωτότυπη κ ασυνήθιστη (εκτός κ αν θέλεις να γράφεις σαπουνόπερες στην ζωή σου, που τότε ναι, σου φαίνεται αρήτζηναλ).

Πρόκειται για ένα σχήμα που έχει χρησιμοποιηθεί κατά κόρον. Δηλαδή πιο κατά κόρον δεν υπάρχει. Ίσως τόσο πολύ κατά κόρον όσο κ η ιδέα "ήρωας σαπουνόπερας είναι τυφλός κ ξαφνικά βρίσκει το φως του όταν η Δανδουλάκη αλλάζει χρώμα μαλλί"...

Το πιο πρόσφατο παράδειγμα που θυμάμαι είναι το The Village του πιο υπερεκτιμημένου σκηνοθέτη όλων των εποχών M. Night Shyamalan. Στην ίδια ιδέα με του Κυνόδοντα είχε βασιστεί το έργο - κ για να καταλάβεις, όταν είχε βγει το 2004 υπήρξαν καταγγελίες ότι ο σεναριογράφος, ο Shyamalan χημσέλφ, είχε κλέψει την ιδέα του από ένα βιβλίο του 1995. Που, είμαι ΚΑΡΑΚΑΤΑσίγουρος ότι ο συγγραφέας του από κάπου αλλού είχε πάρει την δική του αρχική ιδέα.

Άρα.... σιγά τα αυγά μπόζος! Πείτε μας κάτι που δεν ξέρουμε. Γιατί το ότι η ιδέα τς ταινίας ναι, έχει ξαναγίνει, κ μάλιστα πολλές φορές, το ξέρουμε. Αλλά από αυτό το σημείο μέχρι να μιλάμε για λογοκλοπή κ ξεπατικωμένες σκηνές, κ διαλόγους λέξη λέξη ίδιους υπάρχει απίστευτα τεράστια διαφορά.

Αναρωτιέσαι πόσο τεράστια;

Όσο είναι η ζήλια των ανθρώπων. :-(