Περίεργα πράγματα που μου συνέβησαν αυτό το Σαββατοκύριακο

Πήγα σε ένα μπαρ που έπαιξαν, σάββατο βράδυ, το "Έλα Λάμψε" της Άσπας Τσίνας (έτσι δεν κλείνεται το ρήμα Άσπα Τσίνα;)...

...κ είδα κάποιον από τους θαμώνες να το τραγουδά πορωμένος.

Κολύμπησα σε διπλανή διαδρομή με αυτόν που έγραψε το πιο πιο επιτυχημένο σήριαλ των τελευταίων 3 ετών...

Κολύμπησα, επίσης, μία διαδρομή απόσταση από μία τηλεοπτική περσόνα c list (μπορεί κ d list) ή οποία έβγαζε ξυνίλα κακοκαιρία έμυ ακόμα κ με τον τρόπο που κολυμπούσε

Αν κ είμαι 105 κιλά, 3 άνθρωπες που με είδαν μετά από καιρό μου είπαν ότι έχω αδυνατίσει πολύ!!!! γιου γκο μπόη, γιου γκο μπόη ξανά μανά

Συνειδητοποίησα ότι για να πας από το Σύνταγμα στο Αεροδρόμιο με το μετρό θες ελάχιστο χρόνο κ μάλιστα με πολύ άνεση - εντυπωσιάστικα πολύ (ξέρω, μικρό βλαχάκι)

συνάντησα ένα παλιό γκομενάκι που είχαμε κάνει σεξάκοι μία - δύο φορές κ έπαθα λάκα τι καφτώ είμαι! είμαι πολύ υπερήφανος γιατί μιλάμε για πολύ χοτ σταφ!

Είδα μετά από πάρα πολύ καιρό, εχτές το απόγευμα, την πλατεία της Γλυφάδας άδεια, όπως την θυμόμουν να είναι τις χειμωνιάτικες Κυριακές που ήμουν εφηβάκι. με έπιασε λύγμ κ σνηφ

Διαπίστωσα πως ο frontman του πιο xxxxxxx (δεν λέω για να μην καρφωθώ) σταθμού της πόλης είναι ανίκανος να συντάξει κ να εκφωνήσει στον αέρα μία ολοκληρωμένη πρόταση που να βγάζει νόημα.

Διαπίστωσα πόσο απίστευτα εύκολο είναι να χαθείς στους δρόμους κ τις πλατείες της Ηλιούπολης. Ρυμοτομία ρυμοτομία αλλά...

Το Σάββατο, στην πισίνα, έφτασα στην άρχη τής διαδρομής για να κάνω την τούμπα να αλλάξω κατεύθυνση. Όμως καθώς την έκανα πιάστηκε το μαγιό μου στα πλαστικά χωρίσματα των διαδρομών κ παραλίγο να βρεθώ να κολυμπάω με το πισινάκι έξω στο πισινάκι.

Επιβεβαιώθηκα αυτό που υποψιαζόμουν. Αυτό το χειμώνα πραγματικά το σινεμαδόνια στο αίμα μου είναι ΠΟΛΥ ΠΕΣΜΕΝΑ. Έχω να πάω σινεμά πάρα πολύ καιρό, κ όλο το σουκού δεν το πεθύμησα καθόλου.

Είδα τον υδραυλικό μου να μιλάει στον βοηθό του, από την Αλβανία, με μία αυστηρότητα πατρική κ μία αγάπη που με άφησε ενεό

Με αφορμή ένα διήγημα της Alice Munro, από την ζούλια μου άρχισα να κλαίω στο κρεβάτι (καλά, ok, φταίει που ήταν κ λίγο συγκινητικό το διήγημα)

Πήγα σε ένα μεγάλο κεντρικό πολυκατάστημα κ είδα ότι ήταν άδειο όχι μόνο από κόσμο αλλά κ από υπαλλήλους - κανά δύο χρόνια πριν που είχα ξαναπάει είχε διπλάσιο προσωπικό ανά όροφο. Παρακμή... σνιφ σνιφ.

Μου έλειψε κολασμένα ένας φίλος μου που όλο είμαι στο τσακ να τον δω κ όλο κάτι συμβαίνει κ δεν τα καταφέρνουμε

Από όλα τα πράγματα που με ενοχλούν στους ανθρώπους (ναι, είναι εκατομμύρια, σωστά υποψιάζεσαι, είμαι γνωστός σκατίγερας γρουσούζης) η ανάσα που μυρίζει είναι κάτι που δεν αντέχω καθόλου. ΚΑΘΟΛΟΥ.

(σήμερα είναι σαν Πέμπτη, γιατί μεθαύριο είναι αργία, χεχε)