Generation A by Douglas Coupland

Πάνε αρκετές μέρες που διάβασα το τελευταίο βιβλίο του Douglas Coupland, που τυχαίνει να είναι ένας από τους επίσημους συγγραφείς του www.provato.gr.

Το ονομάζει Generation A - πως είχε βγάλει πριν από καμιά δεκαπενταριά χρόνια το Generation X κ έγινε σε μία νύχτα σούπερ υπέρ διάσημος κ έφτιαξε μία νέα ορολογία που όλοι επαναλαμβάναμε με μεγάλη συχνότητα;

Ε, τώρα ο συγγραφέας πάει στο επόμενο στάδιο, στην γενιά A. Λογικό, όχι;

Για να πω την αλήθεια, τα βιβλία του Douglas τα έχω όλα, τα αγoράζω σχεδόν αμέσως όταν βγουν. Βέβαια, δεν τα διαβάζω κιόλας αμέσως λολ. Ας πούμε το Gum Thief ή το J Pod τα έχω ακόμα αδιάβαστα...

Που οφείλεται αυτό; Θα το ομολογήσω. Ο Douglas είναι ένας συγγραφέας που έχει κερδίσει το προνόμιο να τον αγοράζω άμεσα κ ασυζητητί, αλλά αν το βιβλίο δεν με πείσει στις πρώτες του σελίδες να το αρχίσω, τότε το βάζω στα "πρόκειται να διαβαστούν". (χιλιάδες ράφια, χιλιάδες, ας μην αρχίσω καλλίτερα)

Ωστόσο το Generation A ξεκίνησα να το διαβάζω 3 δευτερόλεπτα από την στιγμή που το ανακάλυψα, τελευταίο αντίτυπο, στον Ελευθερουδάκη στην Πανεπιστημίου.

Και είμαι σχεδόν σίγουρος ότι το πρώτο κεφάλαιο το είχα τελειώσει πριν καν φτάσω στο ταμείο να πληρώσω - μέχρι, δε, να βγω από το κατάστημα είχα φτάσει στην σελίδα 20!!! χεχεχε γιου γκό μπόη.

Γιατί;

Για αυτήν εδώ την φράση από το πρώτο κεφάλαιο - μία φράση που λέει ένας Σριλανκέζος υπάλληλος σε τηλεφωνικό κέντρο εξυπηρέτησης της Gap κ ο οποίος έχει χάσει την οικογένεια του, ΟΛΗ, ούτε ένας ζωντανός, στον τσουνάμι του 2004...

What is prayer but a wish for the events in your life to string together to form a story... something that makes some sense of events you know have meaning... and so, I pray.

Για κάποιο λόγο, λίγο απροσδιόριστο, λίγο που δεν θέλω κ να τον παραδεχτώ, η φράση αυτή έκανε πολύ καμπανάκι μέσα μου. Κ μετά ήταν αδύνατον να αφήσω το βιβλίο κάτω μέχρι να το τελειώσω. Με το ζόρι κρατιόμουν να μην το βγάλω φάτσα κάρτα στο γραφείο να αρχίσω να το διαβάζω...

Η πλοκή του είναι πρωτότυπη, αλλά όχι κ τόσο. Με τυπικό Douglas Coupland τρόπο ο συγγραφέας χρησιμοποιεί γνωστά υλικά με τα οποία συνθέτει κάτι αλλιώτικο...

Βρισκόμαστε στο κοντινό μέλλον. Η επιβάρυνση του περιβάλλοντος έχει αυξηθεί, μέχρι του σημείου να έχουν εξαφανιστεί οι μέλισσες από την γη. Κανείς δεν ξέρει γιατί... κανείς δεν ξέρει πώς...

Μέχρι που μία μέρα, σε 5 αντίθετες γωνιές του κόσμου, εμφανίζονται από το πουθενά 5 μέλισσες κ επιτίθεναι στους 5 "πρωταγωνιστές του βιβλίου" - αυτούς δηλαδή που στα διάφορα κεφάλαια διηγούνται πρωτοπρόσωπα τι έχει συμβεί.

Οι 5 με το που τρώνε την τσιμπιά από τις επανεμφανισμένες μέλισσες, δέχονται επίθεση από επίλεκτες ομάδες της αστυνομίας στην χώρα που βρίσκονται. Όταν συνέρχονται από το σοκ της σύλληψής τους βρίσκονται αποκλεισμένοι σε ένα λευκό, χωρίς κανένα χαρακτηριστικό χάη τεκ δωμάτιο...

Γιατί φυλακίστηκαν;

Γιατί μετά από μερικές εβδομάδες απελευθερώθηκαν τόσο μυστηριωδώς όπως μπαγλαρώθηκαν;

Τι μπορεί να ήταν αυτό το περίεργο τζελ που τους έδινα να τρώνε όσο ήταν φυλακισμένοι;

Τι σχέση έχει ένας αρχαίος Έλληνας νομοθέτης με ένα θαυματουργό χάπι που γλυκαίνει τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τον χρόνο όποιος το πάρει;

Γιατί οι μέλισσες επέλεξαν αυτούς τους 5 συγκεκριμένους για να τσιμπήσουν;

Κ πως γίνεται κ αυτοί οι 5 βρίσκονται ξανά όλοι μαζί σε ένα απομακρυσμένο νησί κοντά στην Αλάσκα κ μαζεμένοι γύρω από το τζάκι να ανταλλάσουν ιστορίες;

Όπως βλέπεις από τις ερωτήσεις το βιβλίο έχει πολύ πολύ ιδιαίτερη πλοκή. Δεν θέλω να σου πω πολλά γιατί θα ήταν σούπερ κουλ να το διαβάσεις.

Αν υπάρχει όμως κάτι που το κάνει ένα τσικ πιο ιδιαίτερο από απλά ιδιαίτερο είναι οι ιστορίες μέσα στην ιστορία του. Δεν θα πω περισσότερα, θα καταλάβεις. Αν το διαβάσεις.

Κ με βάση αυτό, το βιβλίο πρέπει να διαβαστεί από ανθρώπους που το να επινοούν ή να πουλάνε ιστορίες είναι κομμάτι της δουλειάς τους.

Το θέμα του; νομίζω ότι είναι η μοναξιά κ η αδυναμία του άθρωπα να χειριστεί τις ευκολίες κ τις δυνατότητες που του δίνει η σύγχρονη τεχνολογία. Καλά, βέβαια αυτό τώρα όπως το διαβάζεις ακούγεται πολύ "Καθημερινή της Κυριακής σκυλοβαρετό"... είναι υλοποιημένο πολύ πιο σέξικα κ μάγκικα.

Με τα κλασσικά κόλπα του Coupland, τις αναφορές σε όλα τα μοδάτα memes κ τα πιο τελευταία κόλπα του internet, με καινούργιες λέξεις που πεθαίνεις να χρησιμοποιείς για να το παίζεις σούπερ προχώ στα γκομενάκια που κάνεις καμάκι, με περίεργο κ υπόγειο χιούμορ.

Δεν θα σου πω ότι το βιβλίο δεν έχει το μερίδιό του στις αδυναμίες. Ας πούμε η προσπάθεια του Douglas nα το κάνει λίγο "αστυνομικό" προς το τέλος, του δίνει μία περίεργη χροιά που δεν του πηγαίνει πολύ... κ όταν στο τέλος εξηγούνται όλα, η εξήγηση γίνεται μεν πιστευτή αλλά... χμφ χμφ χμφ χμφ κάτι δεν σου κάθεται καλά σε κάποιο σημείο... αλλά ξανά μανά, δεν σου λέω σε ποιο....

The Verdict: Το διαβάζεις, με χίλια! Κυρίως αν είσαι storyteller! (είναι στα αγγλικά, θα βγει άραγε στα ελληνικά;).