Saturday, November 14, 2009

Η θλίψη που γίνεται άρνηση...


...η άρνηση που γίνεται απόσταση

η απόσταση που γίνεται απώλεια

η απώλεια που γίνεται κενός χώρος

ο κενός χώρος που γίνεται σκέψεις

οι σκέψεις που γίνονται αμφιβολία

η αμφιβολία που γίνεται φόβος

ο φόβος που γίνεται κλείσιμο

το κλείσιμο που γίνεται θλίψη...

κ πάλι από την αρχή.

(πως θα σπάσει αυτός ο κύκλος;)

17 comments:

{.πavλος.} said...

...don't know.
am in a weird mood myself.

hugZz & kisses

{twra akouw barbra} ;)

Provato said...

barbra είναι τόσο Saturday night luxury! :-)) xxxx

Hfaistiwnas said...

Πρόβατε δεν θέλω τέτοια.. !
Έλαααα χαμόγελο και φιλιά!!!

Provato said...

αχ ρε συ ηφαιστιωνάκο με καταθλίβει το συνεχόμενο χαμόγελο... χμφ χμφ χμφ

sCaTterBraiN said...

στις σκέψεις μπορεί να σπάσει ο κύκλος. αλλά άστον να κυλήσει και λίγο, δεν κάνει συνέχεια όλο χαρά...
περαστικά.

Hfaistiwnas said...

Άσε και εγώ θέατρο για μένα παίζω..

Anonymous said...

Χμμμ...

Lina said...

με φωτιά και μαχαίρι.

και με την παρηγορητική σκέψη ότι όλοι πέφτουμε ενίοτε σε τέλματα.

Σ'αγαπάμε πολύ =)*

ΓρεγΚ* said...

Ο φόβος,
όνομα ουσιαστικόν,
στην αρχή ενικός αριθμός
και μετά πληθυντικός:
οι φόβοι.
Οι φόβοι
για όλα από δω και πέρα...

Unknown said...

Ελα προβατάκι δεν θέλω τέτοια.
Αισιοδοξία

Αβαδιστη said...

Κάποια στιγμή βαριέσαι να είσαι έτσι, βαριέσαι να κάνεις κύκλους γύρω από τον εαυτό σου.
Κάποια στιγμή κοιτάς από το παράθυρο κι είναι ακόμα μέρα έξω...

Kος Μηδενικός said...

Χμμμμ...το καταλαβαίνεις ότι είσαι το Πρόβατο; Δεν έχεις δικαιωμα για τέτοια. Πρέπει να κάνεις το κόσμο να γελάει. Είσαι ένας Σταρ! Όχι, για να καταλαβαίνεις τι πέρναγε και η δόλια η Βουγιουκλάκη!!!

DrFinch said...

Εντάξει. Είναι επισημο πλέον. Όλα σήμερα πάνε χάλια. Στη δουλειά όλα σήμερα ήταν χάλια. Μετά από ενάμιση χρόνο είδα ξανά τον μεγαλύτερο έρωτα της ζωής μου και μέσα στον πανικό της δουλειάς τον έγραψα τελείως και δεν πήγα ούτε καν να του μιλήσω. Μόνο ένα μουγκρητό μέσα από το στόμα που ήταν μπουκωμένο και με ένα μπισκότο. Μετά ξέχασα τα κλειδιά στο γραφείο και το συνειδητοποιήσα όταν ήμουν πια στο σπίτι. Ξανά πίσω στο γραφείο +15 ευρώ στο ταξί. Και μπαίνω στο ίντερνετ να σε διαβάσω, να γελάσω λίγο και πέφτω σε αυτή την ανάρτηση. Δεν υπάρχει ελπίς. Officialy γαμιέται η μέρα. Το πιθανότερο είναι τώρα που θα πάω γυμναστήριο να μου βγει και ο ώμος ή να μου φύγει κανένα πόδι.

Provato said...

scatter έχεις απόλυτο δίκιο, απόλυτο, όλοι οι κύκλοι πρέπει να κυλάνε, ναι!:-))

hfaistiwna αχ βαχ... κακό το θέατρο, όμως! :-)

anonymous χμ δεν θα πει τίποτε, τίποτε!

αχ Linaκι μου πόσο, πόσο, πόσο με γλύκανε το σχόλιό σου από την Κυριακή δεν ξέρεις, 1000 φορές το έχω διαβάσει! xxxxxxx χιλιάδες κουπόνια για σεξάκοι άρ γιορζ!

gregory-5 ποπό εσύ την πήγες στο άλλο άκρος την απαισιοδοξία!!! ομαγκόντ! :-)

Provato said...

bear οκ οκ μην βαράς χεχε

αβάδιστη yes indeed, yes indeed!
:-)

Zero άλλος για την βάρκα μαααααας, άλλος για την βάρκα μας!!! χεχεχε

DrFinch τι μπισκότο ήταν; επίσης, τι έγινε στι τζημ; για πες!!!! xxxxx

DrFinch said...

Το μππισκότο ήταν από αυτά τα άγλυκα διαίτης που τρώνε συνήθως οι γυναίκες συνάδελφοι σε όλα τα γραφεία και τις εταιρίες της υφηλίου.
Στο τζημ ευτυχώς τίποτα. Αρτιμελής βγήκα.
Και χθες μιλήσαμε. Ξανάρθε από το γραφείο. Κάτι ήταν κι αυτό, μέχρι το καλοκαίρι που επιστρέφει Ελλάδα.

Provato said...

Dr Finch χαίρομαι που τελικά όλα καλά! xxxxx