σπήντ οβ λάητ

Ποπο, τι μέρα κ αυτή.

είμαι σπίτι, σε λίγο πρέπει να μπω στο αυτοκίνητο κ να κινήσω για Θεσσαλονίκη αν θέλω να προλάβω την αποψινή συναυλία των Pet Shop Boys (φτου γκάρλιξ).

Εννοείται η συναυλία είναι μόνο η αφορμή του ταξιδιού, δεν είμαι πια ΤΟΣΟ ανισόρροπος (σχόλιο σέξη βγιούερ: καλά, Ok μην είσαι κ τόσο σίγουρος). Θα περάσω μερικές μέρες στην πιο "ερωτική" πόλη κ μετά μερικές στον Βόλο!

όπου, όπως με ειδοποιούν από το κοντρόλ:

έχω φτιάξει την πιο κουλή βαλίτσα όλων των εποχών. έχω πάρει 11256896969868 τρις κάλτσες, κάτι πουκάμισα που είναι για φράκο άρα δεν μπορώ να τα φορέσω, καθόλου πανταλόνια, κ καθόλου πανοφόρια. Από την άλλη έχω πάρει πολλά μπλουζάκια για να φοράω όταν κοιμάμαι - ναι, ξέρω, σάηκο. εν τω μεταξύ, δεν είναι μόνο που έχω πάρει μόνο το 10% όσων χρειάζομαι! Είναι κ ότι δεν καταφέρνω να την κλείσω την βαλίτσα. Τι να πω. Όμως, α όλα κ όλα, δεν ξέχασα να πάρω οδοντόβουρτσα κ οδοντόκρεμα κ λοιπά είδη υγιεινής.

εχτές οι Pet ήταν πολύ καλοί. ή για να το εκφράσω ακριβοδίκαια, η συναυλία ήταν πολύ καλή. όσοι ήταν γύρω μου αλλά και εγώ περάσαμε ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΆ, αισθάνομαι αυτή την στιγμή σαν να ήμουν 15 μέρες διακοπές, απίστευτο σπα για το μυαλό κ την διάθεση όλο αυτό το χτεσινό. Έκατσε να δω την συναυλία κ με ωραία παρέα, σε ωραίο σημείο, άσε άσε, φτου γκάρληξ, πάντα τέτοια!

Ελπίζω αν είσαι Θεσσαλονίκη κ δεν έχεις να πας σε κανένα βαφτίσι, να μην τους χάσεις. Θα είναι πήτη, μπήκγ πήτη (δηλαδή έλεος, σταμάτα ρε θεσσαλονικιέ να ακούς μόνο Θεοδωρίδου - ειδικά όταν μπορείς να ακούσεις κάτι άλλο που σου έρχεται στην πόρτα σου κ είναι κ πολύ πολύ πολύ σέξικο).

Για κάποιο άσχετο λόγο με όλα αυτά, εν τω μεταξύ, όπως γίνεται στην ζωή που υπάρχουν πολλά επίπεδα σκέψεων κ συναισθημάτω, πονά λίγο η ψυχούλα μου καθώς ξεκινάω για το ταξίδι προς τα βόρεια. Με πονά όχι για μένα, μόνο, αλλά περισσότερα δεν μπορώ να πω. Επειδή με τα ταξίδια έχω μία σχέση καλή, με βοηθάν για σκεψ σκεψ εντατίκ αποδοτίκ, ελπίζω να με φωτίσει ο Θεός να διαχειριστώ αυτό το κάτι που έχει γίνει περισσότερο κάματος παρά χαρά (που είναι η φύση του να είναι χαρά, φαντάσου έτσι;).

Αχ, μα είναι φοβερό, θέλω τόσα να γράψω, αλλά πρέπει να φύγω. Σέξη βγιούερ μου γλυκέ, ευτυχώς που είσαι κ εσύ κ με "ακούς", πραγματικά δεν μπορώ να σου πω πόσο σημαντικός είσαι για μένα.

:-)

Α, κ μην ξεχάσω! Θεσσαλονικάκια μου θα σας δω στην συναυλία απόψε! θα φοράω τα γυαλιά μου με το κόκκινο χρώμα στο σκελετό (ΠΡΟΣΟΧΗ μόνο στο κομμάτι του σκελετού που ακουμπά στην μύτη) πολύ θα χαρώ να έρθετε να μου πείτε ένα γεια... Θα ερχόμουν εγώ αλλά δεν ξέρω πως να σε βρω, χεχεχε

Καλά να περάσουμε. κ ξανά μανά φτου γκάρληξ!